bij mijn eerste tweed hebben we geen onderzoeken laten doen. een kindje met bijv. down zou zwaarder zijn maar het is je kind dus in mijn ogen geen verschil met n 'gezond' kindje overgens denk ik dat ' als het maar gezond is' door iedereen anders word opgevat. een kindje met down is toch ook gezond ik denk aan leukemie of andere slopende ziektes waar een ukkie veel pijn van krijgt als ik zeg 'als het maar gezond is'. nu bij mijn derde laten we wel een combinatietest doen. puur omdat ze dicht op elkaar zitten en ik vind dat de kinderen ik heb voorgaan. mocht het kindje een zeer grote afwijking hebben en meer zorg en.aandacht nodig hebben is het (vind ik) niet eerlijk tegenover mijn jongste nu. hoe dan ook.. we gaan het zien. beslissen kan pas als je het weet
Wat een moeilijk onderwerp. Toevallig net met mijn man besproken wat wij doen als de echo niet goed blijkt te zijn. Afgesproken dat we dat dan bekijken. Ik geloof dat je niet op voorhand een beslissing kan maken. Wat wel een criterium is, is dat het kind een menswaardig leven krijgt. Dus niet zwaar verstandelijk en/of lichamelijk beperkt is. We hebben bewust niet gekozen voor al die onderzoeken. Een kindje met down is welkom. We gaan alleen de uitgebreide 20-w-echo doen. Dames die zo'n keuze moesten maken, pff respect! Nog 2 weken tot die 20-weken echo, gaan jullie duimen dat ie goed is?
Mijn zus kreegbij 22 weken te horen dat haar kindje zwaargehandicapt zou zijn. Open ruggetje zou hebben, geen kleine hersenen en waterhoofd. Het kindje zou alleen kunnen liggen, zou niet kunnen bewegen, omdat het geen kleine hersenen heeft zou de motoriek aangetast zijn. Ook leren praten zou lastig worden. Ga je zo'n kindje een leven gunnen? En daarbij wat veranderd er voor de rest van het gezin. Als alle aandacht entijd naar de handicap gaat, lijden wellicht de andere kinderen daar ook onder. Met een handicap valt goed te leven , maar er zijn verschillen. En vind. Wel dat je moet kijken naar de kwaliteit van het leven dat het kind zal krijgen en wat je kan geven. Maar ook de kwaliteit van leven voor de rest van je gezin. Vind ook niet dat je dat moet vergeten. Wij zitten momenteel in de onderzoeken voor vruchtwaterpunctie. En hebben er uitgebreid over gesproken. Bij ons is een verhoogde kans op down en edwards. Bij down heb ik nog overwogen het te laten. Je hang natuurlijk daar ook verschillende gradaties in. Maar wij zouden ook kiezen voor het afbreken. Niet iedereen zal het eens zijn met ons, maar wij zien het ook niet zitten om op ons 80ste nog dagelijks te moeten zorgen voor je kind. Bovendien beseffen heel veelmmensen niet wat er nog meer bij komt kijken. Kinderen hebben vaak ernstige hartproblemen. Ziekenhuis in en uit. Het is een behoorlijke verandering voor de rest van je leven en voordie van je gezin. Het syndroom van edwards is nie eens levensvatbaar en het kindje zal tijdens de zwangerschap of na de geboorte overlijden. In elk geval voor het tweede jaar. Dit zouden wij ook willen afbreken. Want het kindje is niet levensvatbaar en zal veel pijn lijden. Bovendien zou ik het verdriet denk ik niet aankunnen , te weten dat het dood zal gaan. Dan liever nu met 18 weken. Sommige vinden dit misschien allemaal hypocriet maar als je echt voor de keuze komt te staan zoals bij mijn zus en ik bij de verhoogde kans. Ga je alles op een rijtje zetten. Hoe moeilijk het ook is en hoe veel je ook van het kindje houdt.
Net een deel van de onderstaande docu gezien. Vreselijk omzoiets mee te maken en wat ben ik dan blij dat mijn meisje rustig bij mama in de buik heeft kunnen gaan. Even dan buiten het feit dat ik gewoon gewild had dat ze gezond geboren was bij 40 weken. NCRV Dokument: ma 16 jan 2012, 22:55 - Uitzending Gemist Ik kan bij deze uitzending alleen maar huilen. Arme ouders, arme moeder, arm arm kindje.
Ik vind dit ontzettend moeilijk. Bij de eerste wilde ik niets extra's laten controleren. (wel gewoon de 20 weken echo gehad). Bij deze zwangerschap wilde ik het ook niet, maar nu twijfel ik toch een beetje over de combinatie test. maar dan? Mijn gevoel zegt dat ik nooit een kindje weg zou kunnen laten halen, maar een zwaar gehandicapt kind ter wereld brengen is nou ook weer niet iets waar iemand bij gebaat is. Ik weet echt niet wat ik zou doen, zou ook bang zijn dat mijn man iets anders zou willen dan ik. Ik hoop echt zo nooit voor deze keuze te komen staan, want wat je ook beslist het zal een ongelofelijke impact op je leven hebben.
Bij mijn broer werd gezegt bij hun eerste zoontje dat het kindje zwaar gehandicapt zou zijn en werd zelfs het advies gegeven om de bevalling in gang te zetten. Dit hebben zij niet gedaan. Mijn neefje is na 9 maanden zwangerschap gehaald met een keizersnede en heeft in kritieke toestand in het zh gelegen. Na een week is hij geopereerd aan zijn hoofdje, er zat vocht bij zijn hersentjes. Verder had hij klompvoetjes en is daar ook 2x aan geholpen. Nu is hij 8 jaar oud,gezond en geniet van het leven net zoals elk kind. Hij heeft 2jaar achterstand wat betreft leren en krijgt daar begeleiding in. Door dit te hebben meegemaakt zullen wij, als ons kindje niet gezond is, het toch houden!Maar dat is een beslissing die ieder voor zich moet nemen...
Sluit me hierbij aan. Ook omdat wij ervaring hebben in de zeer nabije privesfeer, kiezen wij ervoor een kindje dan niet te krijgen. Ik ben sterk pro choice.
Ik vind dat dus zelf ook heel vervelend om te lezen. De reden dat ik het zo naar vind is dat er nooit 100% zeker kan worden verteld wat er precies gaande is via zulke onderzoeken. Ik heb vaak genoeg om mij heen gehoord dat er best erge dingen werden vastgesteld die na geboorte helemaal nietzo bleken te zijn of bij lange na zo erg niet. Als je meerdere kinderen hebt en het denkt niet aan te kunnen snap ik het wel in zekere zin. Maar aan de andere kant heb ik ook zoiets van, als je denkt het niet aan te kunnen dan moet je misschien ook gewoon niet zwanger raken?
Wij zeggen altijd, als het maar gelukkig is! Wij zouden een kindje nooit weg laten halen. Bij ons is het altijd welkom! Ik respecteer trouwens ieders keuze, hoe moeilijk die ook is! Iedereen is anders.
Weet je, je hebt toch nooit garanties. Er zijn tal van aandoeningen die ze niet kunnen zien op de echo en ook bij de geboorte kan er iets misgaan waardoor je kindje gehandicapt wordt. Dan zul je er ook mee moeten dealen. Ik vind ook dat als je een kindje krijgt je er klaar voor moet zijn, ook voor een eventuele handicap. Want wat als je gezonde kindje door een ongeluk niet aangeboren hersenletsel oploopt? Dan zul je er ook je leven op moeten inrichten. Dan kun je ook niet meer kiezen voor een abortus. Nou moet ik zeggen dat mijn vriend er heel anders over denkt hoor. Toen bij de 20-weken echo bleek dat ons kindje een longaandoening heeft, heeft hij het woord "weghalen" wel laten vallen. Niet dat hij dat meteen wilde, maar hij nam het wel in overweging mocht blijken dat het heel ernstig zou zijn. Ik moest daar natuurlijk niks van weten, maar wij houden er vaker andere denkbeelden op na Bij hem is het glas vaak half leeg terwijl deze bij mij meestal half vol is.