Wat fijn om te horen dat het echt wel goed zal komen Het is gewoon een belangrijke en spannende beslissing waardoor het logisch is dat je soms wat onzeker bent en kan blijven tobben, maar nu weet ik gewoon dat we dit kunnen en dat we het zeker niet slecht hebben. We zullen hier en daar wat moeten besparen maar hey daar is niks mis mee. Best leuk zelfs als je een gave babykamer voor 1/4 van de nieuwprijs op de kop kan tikken toch We kunnen niet wachten op ons eerste kleintje! Waarschijnlijk ga ik in april stoppen met de pil en dan is het 'geduldig' wachten op ons kleintje. (als het ons is gegund) Wat een heerlijk idee!
Goede tips! Ik heb er ook wat aan gehad. Zit een beetje in een vergelijkbare situatie als jij. Volg je hart!! En denk vooral niet na over wat anderen ervan (zullen) vinden. Dat ga ik ook doen
Leuk om te horen dat je er ook wat aan hebt! Ik wens jou ook heel veel succes en goed om te horen dat je ook je hart volgt. Diep in je hart weet je zelf het beste wat goed voor jou en je gezinnetje is
@Gin: je zou het kunnen redden van deze bedragen.... maar je moet bekijken of je er zelf een zeker gevoel bij hebt. ik ben benieuwd hoe oud je bent, maar wilde graag jong moeder worden, maar wilde wel een vast contract hebben. Ik heb dus eerst 2/3 jaar gewerkt en toen voor ons eerste kindje gegaan. Ik voelde me er prettig bij een vast contract te hebben, een vast inkomen (meer zekerheid), zwangerschapsverlof (betaald) en nu ouderschapsverlof (betaald). Je moet ook rekening houden met eventuele kinderopvang kosten die er bij komen. etc.... Kijk: alles valt te doen en er is altijd wat te regelen. Kinderspullen hoeven niet duur te zijn. Wat denk je zelf dat verstandig is. Ik kan niet in jullie portomonnee en uitgavenpatroon kijken. Wij willen bijv. wel min. 1x per jaar op vakantie en leuke dingen doen, zodat we niet op iedere cent hoeven te letten. Dus vandaar dat ik ook gewoon werk. (Vind het trouwens ook zonde, na mijn studie om er niets mee te doen) Ik denk dat jij deze keuze zelf het beste kunt maken.
Ik lees een mee, ik zit ook een beetje met een issue. Ik ga straks van baan veranderen en krijg dan een jaarcontraxt. Alsik nu zwanger raak heb ik niet de zekerheid die een vast contract me wel zou. Ieden, maar dat duurt me gewoon te lang. Na lang wikken en wegen gaan we er gewoon voor, mocht mn contract niet verlengd worden zoek ik een andere baan.. Ze liggen niet voor het oprapen maar als je wilt werken vind je altijd wel wat is mijn mening. Maar ik hoop natuurlijk dat mn nieuwe werkgever niet een zwangerschap een reden vind om een contract niet te verlengen... Succes meid! Heb vertrouwen, dan komt vast alles goed.
Hoi, Een stabiele basis is het belangrijkste, zowel financieel als emotioneel. En alleen jullie bepalen of die er is (je klinkt realistisch gnoeg om in te kunnen schatten wat echt stabiel is en niet naief bent om zo maar ergens in te stappen). Maar je kunt niet alles in het leven plannen en zekerheid is er gewoon nooit echt... Ik zal je kort mijn verhaal vertellen. Toen mijn man en ik besloten om aan kinderen te beginnen was er een hele stabiele situatie. We waren 9 jaar samen, 1 jaar getrouwd, huisje gekocht, allebei een vast contract, spaarcentjes op de bank. Alles prima. We mochten zo gezegend zijn om snel zwanger te worden. Tegen de tijd dat ik (net) zwanger was ging het bedrijf waar ik werkte failliet. Weg zekerheid van een vaste baan. Toen ik 3 mnd zwanger was kreeg ik, terwijl mij werkgever wist dat ik zwanger was, een baan aangeboden. Na mijn zwangerschapsverlof werd dit contract een vast contract. Echter na een half jaar werd ik, wegens economische mallaise van het bedrijf, ontslagen. En toen was ik er klaar mee en ben ik voor mezelf begonnen. Met een eigen zaak heb ik nooit echt zekerheid maar ja, wel de vrijheid om mijn eigen plan te trekken. Daarnaast heeft mijn man gewoon een hele goede baan bij een stabiel bedrijf en zijn de spaarcentjes nog onaangeroerd dus het gaat allemaal nog prima genoeg om een tweede te willen Dus ja, zekerheid, onzekerheid... tja....
Zekerheid kan inderdaad ineens niet meer zeker zijn.. Dat is juist ook het enge eraan.. Wat betreft mijn leeftijd ik ben 21 jaar en mijn vriend is 25, bijna 26. Uiteraard heb ik ook gedacht aan de kinderopvang etc. Het is ook niet de bedoeling dat ik niet ga werken, want het is de bedoeling dat ik straks op een kinderdagverblijf ga werken voor bijv 3 dagen. Dat is tenminste mijn plan. Ik houd er alleen rekening mee dat ik wellicht niet wordt aangenomen zodat ik weet dat we het in het slechtste scenario ook nog kunnen redden. Sommigen vinden 21 misschien jong, maar onze wens is zo groot, we willen dit al zo lang. We weten ook echt wel waar we aan beginnen. In onze vriendengroep zitten we middenin de kleintjes en daar genieten we intens van. We willen er graag nu zelf voor gaan en ik denk echt dat we het gaan redden!
Tja, ik heb mijn kinderwens 2 jaar uitgesteld omdat mijn man een eigen zaak ging opstarten (ICTbedrijf). En dan niet om de financiën, maar een huilbaby en eigen zaak is geen goede combi. Aan deze 2 jaar hebben we ons niet gehouden, het is 1,5 jaar geworden. Zekerheid heb je nooit, heel de wereld om je heen kan veranderen. Maar als je nu begint met sparen voor je kleintje ga je het absoluut redden hoor. Ik ken mensen met amper inkomen en die redden het ook. Jullie redden het al op 1 salaris, dus dat komt wel goed! Ik hoop voor jullie dat jullie wens snel mag uitkomen! en wat is jong? Ik zou er als werkgever (in kinderopvang) wel op zitten te wachten, een meid van dan 22 met een eigen kind! Beter dan iemand zonder eigen ervaring!
Jong mama zijn is hardstikke leuk hoor dus daar hoef je het zeker niet voor te laten !! Doe gewoon wat jij denkt dat het beste is.
Hoi ik ben ook 21, man 24 en we zijn ook zwanger nu. We hebben denk net zo veel als jullie inkomen. Ik werk dan ook zo'n 20 uur per week. Ik heb wel gezien dat kinderdagverblijven/bso niet te betalen zijn voor ons, dat loopt in de duizenden euros per jaar. Maar door mijn werk is het mogelijk om per dag ongeveer 3 uurtjes gastouderopvang te regelen en dan krijg je nog een aantal subsidies en dat is voor ons dan weer wel te doen. Ik werk als melkcontroleur, het houd in dat mijn man 's ochtends op de kleine moet letten tot ik terug ben. Hij zal gemiddeld 1,5 later komen op zijn werk daardoor. Overdag ben ik gewoon thuis en savonds brengen we de kleine naar een gastouder. Als mijn man dan thuiskomt haalt hij hem/haar weer op. Dit is in ieder geval ons plan En misschien willen mn ouders ook wel een keer babysitten maar ik heb dat niet meegenomen in mn berekeningen want dat moeten ze alleen doen als ze het zelf willen We hebben het onze ouders nog niet verteld en miss vinden ze ons ook wel dom dat we nu al een kleine krijgen maar wij staan er helemaal achter, hebben er onwijs veel zin in met het geld komt het vast wel goed, idd lekker 2ehands shoppen. onze reden om niet nog 10 jaar te wachten dat het leven zo kort is, en waar draait het leven nou eenmaal om? Voor ons is dat het samenleven en als we de mogelijkheid krijgen om een eigen gezinnetje te mogen krijgen pakken we die kans met beide handen aan. Een carrière boeit me echt helemaal niks als we maar gelukkig zijn en werk doen wat we leuk vinden. En ja geld is wel handig haha Als de kleine er is vinden ze het vast geweldig (en miss nu ook al als we het verteld hebben maar dat weten we nog niet...) Het is een lang berichtje hopelijk heb je er wat aan
Ja, erg leuk om je verhaal te horen en natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap! je ouders zullen misschien even moeten wennen aan het idee, maar uiteindelijk zullen ze het vast leuk vinden! Tenminste ik ken ze natuurlijk niet hihi maar ik vind het goed dat je in ieder geval achter je keuze staat en dat je je hart volgt! Kinderopvang is erg duur inderdaad. Het zou mooi zijn als mijn kindje gratis of voor minder geld geplaatst mag worden als ik er zelf werk maar dat verschilt per kdv. En misschien kan ik ook een dagje rekenen op mijn moeder maar daar wil ik ook noet vanuit gaan. Ik denk er ook zo over: een gezinnetje is het mooist in het leven en ik geef ook niks om een goede carriere, als ik maar lekker wat extra centjes kan verdienen met werk waar ik van hou! In ieder geval wens ik je veel geluk met je zwangerschap!
Wij houden sinds ik 4 dagen ben gaan werken zo kleine 1000 euro pm over (boodschappen niet meegerekend)... Als de baby is geboren, wil ik het liefst 3 dagen werken maar dan komt het er op neer dat ik dan minstens 300 euro in ga leveren...en moet ik zeggen dat ik m al knijp over de financiele situatie in welke we dan terecht komen. Ik wil niet beknibbelen op alles wat we doen. Voor de aanschaf van alle spulletjes hebben we geluk gehad met ouders en oma van wie we totaal 1500 hebbn gehad voor het kamertje en wagen...maar ook in de kleine dingetjes gaat veel geld zitten. Ook is het wel fijn om wat spaargeld te hebben. Maar uiteindelijk ligt het er natuurlijk aan hoe je het zelf ziet, de een leeft immers duurder dan de ander en de een kan beter omgaan met geld dan een ander. Dus ieder voor zich... Ik zou het niet redden denk ik nu met 500, maar als je niet meer hebt ga je leven naar de maatstaaf die je wel heb... er zijn zelfs mensen die het van minder doen...dus ja t ligt een beetje aan jezelf! succes!
...Daar zou ik geen tip aannemen ...ze zeggen gewoon niet dat dat de reden is, en gooien het op crisis of iets in die richting...en in veel gevallen (bij een contractverlenging naar onbepaalde tijd) hoeven ze niet eens een reden op te geven. Dus in deze tijd zou ik daar zeker niet vanuit gaan.
Ik ben van mening dat je je hart moet volgen. Je zal misschien dingen moeten laten als de kleine er is, die je nu wel doet, maar dat heb je er vast graag voor over. Ik hoop zelf snel een bammoeder te worden en ook al zal het zwaar zijn en heb ik het niet enorm breed ik weet zeker dat ik het ga redden. Er zijn zat mensen die het met minder moeten doen. Zekerheden heb je niet in het leven. Niet in relaties, niet in garanties op het krijgen van een kind en niet in je werk. tegenwoordig maakt het niet zo veel meer uit of je een vast of geen vast contract hebt. Ontslaan kunnen ze je tegenwoordig toch wel. Ik het over e.e.a lang getwijfeld, omdat ik veel hecht aan zekerheid, maar ben er intussen achter dat dit niet alles is. Inmiddels ben ik 2 jaar verder en 2 mk en heb helaas nog geen kindje, maar ben wel aan het sparen sinds 2 jaar. Niet voor de baby uitzet, dat lukt sowieso wel, maar voor later. Dat mijn kindje kan studeren e.d. Daarnaast heb ik geen gat in mijn hand en vind ik het heerlijk om op koopjes te jagen. Ook merkkleding zit daartussen. En spaar ik daarnaast ook nog voor mezelf. Als je iets wil lukt het vaak toch wel. Ook al heb je geen riant salaris. ik zag lang beren op de weg maar dingen komen zoals ze komen. Je kunt niet alles van tevoren plannen en weet nooit welke wending het leven neemt. You go girl!!! Jullie komen er vast wel uit!
Hier kun je niet echt 1 advies bij geven. Het hangt heel erg af hoe jullie financieel in elkaar zitten. Je hebt mensen die met minder moeten rondkomen, maar elke week uit eten gaan, veel merkkleren kopen en sieraden etc. En ik ken echt mensen die minder verdienen en toch zuinig meeeer dan genoeg rondkomen. Het zal vast goedkomen, jullie zijn verstandige mensen die zullen anticiperen op de situatie. Je zult zeker niet bij voorbaat moeilijk krijgen, het is een mooi salaris met zn drie. Plus het feit dat je veel extraatjes krijgt met een baby; SVB, belasting etc. In sommige gevallen is het zelfs gunstiger dan dat een vrouw zou werken en kinderopvang etc moet betalen en alle extraatjes moet missen. Wij verdienen 2400 + 2200 netto maar moeten zoveel afdragen en krijgen niks extra's dat we met kids misschien even zwaar hebben..Ga ervoor want kinderen krijgen is niet vanzelfsprekend! En je kunt beter solliciteren met een kind van paar maanden dan net een baan hebben en zwanger en ziek raken etc.
Inderdaad, niks is vanzelfsprekend en tegenwoordig kun je nergens zomaar vanuit gaan. Ik kan wel een leuk plan hebben; rond mei zwanger worden, netjes afstuderen in juni en dan solliciteren naar een baan in de kinderopvang.. Voor mij het ideale plaatje, maar ik houd er zeker rekening mee dat het anders kan lopen. En juist dat idee, dat het allemaal anders kan lopen dan dat je zou willen en het idee dat je nergens controle over hebt maakt het zo lastig. Maar ik wil niet langer wachten tot het ideale moment want die is er inderdaad nooit. Het kan net zo goed nog maanden/jaren duren voordat ik zwanger raak dus waar wachten we nog op? Wij hebben er alles voor over om ons eigen gezinnetje te stichten en om voor ons kindje te zorgen. Natuurlijk willen we ook niet op alles hoeven te beknibbelen, maar dat zou dan ook maar tijdelijk zijn. Ik ben niet van plan thuismoeder te blijven (al zou ik dat ook niet erg vinden) maar ik wil ook graag wat geld bijdragen zodat we gewoon een lekker extraatje hebben. We gaan het redden, alleen al vanuit onze sterke wil om voor ons kleintje te zorgen en heel veel liefde te geven
Persoonlijk zou ik er nooit voor gekozen hebben om met AC te stoppen zonder dat ik een baan had, zeker niet op die leeftijd. Maar goed, ik zit geloof ik ook heel anders in elkaar dan jij; toen ik net afgestudeerd was wilde ik niets liever dan me volledig op mijn werk storten. Ik heb mijn inkomen ook nooit gezien als lekker extraatje. Mijn kinderwens kreeg ik pas wat later, en toen moest ik nog een paar jaar wachten voor m'n vriend eraan mee wilde werken. Juist omdat je het totaal niet kunt voorspellen wat er gaat gebeuren en wanneer (ruim 80% van de vrouwen is overigens binnen één jaar vrijen-zonder-AC zwanger), zou ik me vooral op die dingen gaan richten die je wel in de hand hebt. Afstuderen dus, en een baan zoeken, en zorgen dat je je draai vindt op de arbeidsmarkt. En dan hopen dat het moederschap daar bij gaat komen. Het is een prachtige combinatie, vind ik dan. Zekerheid bestaat inderdaad niet. Maar of je tegenvallers kunt opvangen heb je deels zelf in de hand. Mijn verhaal: tijdens mijn kraamtijd van de 2e, ben ik mijn baan kwijtgeraakt. Ik was daar ruim 9 jaar in dienst geweest. Dat heeft me veel stress gebracht, maar omdat ik een prima netwerk heb, en een sterk CV, had ik binnen een paar maanden een heel mooie nieuwe baan gevonden, via een oud-collega met wie ik járen daarvoor had samengewerkt en die inmiddels een eigen onderneming had opgericht. Dat is toch een stukje lastiger te realiseren als je nog geen werkervaring hebt, en geen contacten op de arbeidsmarkt. Daar staat tegenover dat jij qua werk de lat wellicht wat minder hoog legt dan ik (omdat je het werk zelf en de hoogte het inkomen minder belangrijk lijkt te vinden), en je dus toch ook relatief makkelijk een baan kunt vinden. Heb je zelf voldoende vertrouwen in de (financiële en emotionele) draagkracht en de flexibiliteit van jullie gezin, dan kun je het avontuur aangaan. Maar als het allemaal nét aan kan, en je de grootst mogelijke moeite moet doen om alles rond te breien, lijkt het mij dat je er verstandiger aan zou doen om je basis te versterken. Want wat nou als je partner zijn baan kwijt zou raken, of arbeidsongeschikt raakt? Kun jij dan indien nodig voor het gezinsinkomen zorgen? Ik wens je veel wijsheid en geluk toe, bij het maken van je keuzes!
Hoi Bri, Ik denk dat wij er inderdaad anders tegenover staan wat natuurlijk helemaal niet erg is. Ik vind een carriere inderdaad niet belangrijk. Wel vind ik het belangrijk om werk te doen wat ik leuk vind, ik streef geen hoge functie na etc. Als ik een ongeveer 1000 euro per maand zou verdienen vind ik dat al helemaal prima en ben ik blij. Ik heb absoluut vertrouwen in onze situatie. Er zijn zoveel dingen die je beter of meer zou willen of meer zekerheden, maar ik heb besloten daar niet op te wachten. Onze kinderwens is er al een hele lange tijd en heeft voor ons nu prioriteit. We zijn verstandig genoeg om deze keuze niet 'zomaar even' te maken. We hebben alles prima in orde, genoeg om het aan te kunnen. We hoeven niet de grootst mogelijke moeite te doen om net aan rond te komen. We zullen alleen wat bewuster met ons geld om moeten gaan. Ik begrijp dat sommigen er anders tegenaan kijken of andere prioriteiten hebben maar dat is helemal niet erg het kan je alleen maar tot nieuwe inzichten brengen en je kan leren van elkaars verhaal.
Hier een vergelijkbare situatie: Ik heb nu met heel veel geluk een jaarcontract wat eind juni afloopt. Ik hoor overal in de omgeving dat ze de komende jaren geen vaste contracten meer mogen geven (basisonderwijs...) dus voor mij wordt het hopen op weer een (langdurige) vervanging. Ook voor ons was de keuze: er nu voor gaan, of wachten maar dan kunnen we jaren verder zijn voordat ik vastigheid heb. Ons geluk is dat we allebei flink hebben kunnen sparen wegens omstandigheden. We wonen in een heerlijk huis en hebben ook al langer een kinderwens. Wij hebben besloten om ervoor te gaan (vrijdag de laatste pil !), maar hebben inderdaad wel eerst heel veel gesprekken gevoerd over hoe en wat (en dan vooral ook financieel). Ik denk dat je zelf het beste kan inschatten wat wijsheid is. Ook ik denk nog wel eens: oooeh spannend, moeten we misschien toch wachten....? Maar als het goed voelt en jullie hebben er goed overnagedacht dan zou ik zeggen: Go for it !!!