Dat wordt vaak gezegd. Ik vind dat best moeilijk merk ik. Ik pik de signalen van mijn lichaam nu overigens wel goed op, beter dan daarvoor, dan walste ik er nog wel eens overheen en ging ik door. Maar nu anticipeer ik er echt op, het gaat nu immers ook om de baby's. Maar ik vind het toch moeilijk omdat ik een soort schuldgevoel blijf houden naar mensen om me heen. Ik werk nu al minder uren (via arbo arts) en ik zal ook vervroegd met verlof gaan. Omdat ik gewoon compleet uitgeput ben de hele tijd. Ik doe prive eigenlijk ook al niks meer. Nu had ik deze week de griep er tussendoor, dus was ik een hele week niet op mijn werk. Ik voel dat collega's hun begrip op begint te raken. En dat begrijp ik eigenlijk ook wel. Ook vrienden vinden het misschien wel niet zo leuk dat ik veel afzeg of niet afspreek (dat denk ik dan he, is misschien niet zo). Dan denk ik, ze zullen wel denken van je bent zwanger, niet ziek. Ik heb ook meerdere zwangeren om me heen, die zijn dan al verder in hun zwangerschap dan ik maar die doen gewoon nog alles en zijn de fitheid zelve. Ik voel me dan echt zo'n zeurpiet en sjaak afhaak steeds. Maar ja..ik wil toch naar mijn lichaam luisteren. Maar echt ontspannen doe ik dan niet, omdat ik me er rot over voel en bijvoorbeeld pieker over mijn werk. Is dit iets herkenbaars?
de een heeft nu eenmaal een makkelijkere zwangerschap dan de ander ik heb niks te klagen vind ik maar heb wel veel dat ik weinig puf heb... gister bv. echt heel de dag met mn bolle reet op de bank gezeten en voelde me uiteindelijk wel schuldig vandaag wil ik dus heel t huis stofzuigen en dweilen enzo... maarre als t niet meer gaat ja jammer dan... collega's en vrienden moeten er maar gewoon respect voor hebben in jou geval vind ik hoor... jij zou ook wel willen dat je energie voor tienen had en alles maar mooi wil helaas is dit niet zo... enne je draagt er ook 2 lees ik... ik heb er niet echt verstand van maar lijkt mij dat dat ook iets zwaarder is dan 1 !!
heeeel herkenbaar op alle fronten! Ja ik moet het nu ook rustig aan doen maar ik merk wel dat ik me daar schuldig over voel en ik merk ook dat mijn collega's er niet blij mee zijn. Familie is gelukkig heel erg begripvol omdat ze ook weten dat ik er niet zomaar bij ga zitten maar zo goed kennen ze me op het werk nog niet. kortom, rustiger aan doen om minder stress te hebben maar ondertussen extra stress door het schuldgevoel en het piekeren.
Klopt inderdaad, twee. Mijn buik is nu ook al net zoiets als de buik van een vriendin van mij voordat ze ging bevallen. Maar het lijkt alsof velen dat niet beseffen, dat je dus twee keer zoveel gewicht mee draagt ook. En dat het twee keer zoveel energie vreet. Vaak is het toch van je bent pas 20 weken. Fijn om te horen dat het herkend wordt, inderdaad rustiger aan doen voor minder stress, maar dan juist moeten piekeren.
Heel herkenbaar meid ! Maar laat je niet gek maken hoor. Je moet ook om je babies denken.. Hier moet ik volgende week naar de arbo, waarschijnlijk ga ik volledig de ziektewet in. Is ook niet wat ik wil, maar wat niet gaat.. Gaat niet !
Maak je alsjeblieft niet druk om wat een ander er van vindt! Dat is niet goed voor jou, maar zeker niet voor je kindjes! Die voelen stress! Ons (algemeen) probleem is: Wij DENKEN voor een ander... Denk maar eens alleen aan JEZELF! Wat stond er vroegen in onze poezie-albums ook alweer? : "Stap dapper door het leven, als een eerlijk mensenkind. Je hoofdje opgeheven, je neusje in de wind. Dan kan het je niet schelen, wat een ander van je vindt!" Dus lieve zwangere vrouw: Borst(en) en buik vooruit, neusje omhoog en GENIET van jouw zwangerschap, OP JOUW MANIER... Succes!
Waar heb jij last van? (of als je geen zin hebt te vertellen ook prima hoor) Ik kan me juist al wel verheugen op het moment dat ik vervroegd ga stoppen (ziektewet)
Helaas ben ik al de hele zwangerschap moe moe moe, zonder een lichamelijke oorzaak (afgezien van de zwangerschap). Maar ik kies toch echt voor mezelf. Dus gewoon doen wat je kunt en niets meer of minder! Je hebt er zelf last van als je te ver door gaat en een ander kan het niet voor je aanvoelen. Net wat tijgertje zegt lekker genieten en echt goed naar je lichaam luisteren. Jij bent degene die straks moet gaan bevallen! Veel succes!
Ik herken je gevoel! Ik heb erg veel last van mijn bekken en ontzettend veel rugpijn. Ik ben nu halve dagen gaan werken en als ik thuis kom ga ik eerst een poosje slapen. Anders trek ik het gewoon niet! In het huishouden doe ik ook niets meer. Ik heb vaak het idee dat collega`s denken dat ik me aanstel. Dat is erg vervelend! Ik heb het moeten leren, maar ik ben nu wel zo ver dat ik moet luisteren naar mijn lichaam en als ik voel dat ik TE moe ben,houd die visite en dat dagje werken gewoon op.
Ik kan je alleen maar adviseren om toch echt naar je lichaam te luisteren. Zelf heb ik dat niet gedaan in mijn zwangerschap van L&T en daardoor werd ik opgenomen met vroegtijdige weeen met 24.5 weken. Toen zat de schrik er wel even in maar omdat onze omgeving maar onbegrip bleef uiten toch weer te veel gaan doen met als gevolg weer een opname met 32 weken zwangerschap. Ik mocht toen met 33 weken weer naar huis, maar dan onder strikte bedrust en met een plan en planning hoe we dat gingen opvangen want had nog een peutertje thuis. Manlief kon regelen dat hij van vrijdag tot maandag thuis was en de dinsdag tot en met de donderdag zat ik bij de ouders van een goede vriend van ons in, want onze families vonden het maar onzin om ook maar te komen helpen.Daardoor heb ik de kindjes bij me kunnen houden tot 36.3 weken. Zorg nu eerst goed voor jezelf en voor de kindjes in je buik. Jammer dan even voor je collega's en vrienden maar jullie gezondheid gaat voor.Want als ze straks te vroeg geboren worden dan hebben ze ook niets aan je want dan ben je druk met naar het ziekenhuis rijden en dan daarna nog je eigen herstel.
Dronty wat erg zeg, je eigen familie nog wel, dat zelfs de ziekenhuisopname hun niet heeft wakker geschud!
Mijn schoonmoeder is na ruim 6 jaar nog steeds beledigd en vond het allemaal aanstellerij. Het wil er maar niet in dat ze je niet zo maar 2x opnemen voor een week en je weeenremmers geven.
Jeetje! Je moet maar zo denken (hoe moeilijk ook) zij is degene die gelimiteerd is en zich niet kan inleven, echt zielig gewoon.
Ik denk dat dit key is. Je vult heel veel voor mensen in, maar je weet helemaal niet wat ze denken. Misschien zien je vrienden ook wel aan je dat het allemaal niet super gaat? Of denken ze dat ze het zich goed kunnen voorstellen met een tweeling. Kan helpen om het gewoon een keer bespreekbaar te maken. Of dat je afspraken op een andere manier insteekt. Zo van: "Joh, ik vind het zo vervelend om weer af te moeten zeggen. Ik zou het onwijs leuk vinden als je een keer bij mij komt bankhangen met een leuke film oid. Dan kunnen we in elk geval bijkletsen." Dan laat je wel weten dat je je vrienden waardeerd in tijd in ze wil steken. En zo iets zou je ook bij je collega's kunnen doen. Laat ze weten dat je ze waardeert en leg ze uit hoe je je voelt.
Tweelingzwangerschap is niet niets, natuurlijk heb je dan minder energie dan veel zwangeren die 1 kindje dragen. En ook daarnaast verschilt het nog per persoon, de een heeft meer kwaaltjes dan de ander, die ook stuk voor stuk energie vreten. Het allerbelangrijkste op dit moment is dat jij en je kindjes gezond blijven, dus al het andere moet daar maar begrip voor opbrengen. Vrienden kunnen ook naar jou toe komen voor alleen een kopje thee drinken en dan weer gaan. Werk heeft gewoon regelingen als het goed is voor ziekteverzuim en zwangerschap van medewerkers. Voel je niet schuldig! Alhoewel ik begrijp dat dat gemakkelijker gezegd dan gedaan is. Maar uiteindelijk hebben noch je vrienden noch je familie noch je werk iets aan een oververmoeide jou. Dus daar moeten ze je niet naartoe pushen!
Hi Gerbera, Ik ben zelf in verwachting van een tweeling en het is niet altijd makkelijk. Goed, ik mag niet klagen want heb behalve de normale kwaaltjes (groeipijn soms vervelend, rugpijn ect) niks ernstiges waardoor ik mijn functie niet meer kan uitoefenen. Zelf heb ik uitspraken zoals "Luister naar je lijf" ect pp gehoord maar zo makkelijk is het voor mij niet want ik wil niet de hele tijd zeuren, de meeste dingen horen erbij. Ik ken mensen die met een eenling al aan het klagen zijn over groeipijn en ze niet meer kunnen werken daardoor :x Wat zullen wij zeggen x2? Ik werk graag en met plezier en zeker ben ik niet meer zo snel ect als voor de zwangerschap maar ik ga rustig mijn eigen gangetje totdat het niet meer gaat en vermijd vooral het zeuren in aanwezigheid van mijn werkgever. Ik heb gekozen voor de zwangerschap en niet hij We hebben duidelijke afspraken gemaakt en zeker zijn er mensen die het niet leuk vinden dat ik minder snel en wat minder werkdruk heb. Deze mensen laat ik ver achter mij BOEHHH! We hebben het zo afgesproken dat ik gewoon op mijn tempo mag doorgaan en als het niet meer gaat, kan ik nog met mijn gyn overleggen. In eerste instantie moet je aan jezelf en de kleintjes denken en doen wat voor jou het beste is, dat is belangrijk. Overleg anders goed met je gyn en wat die jou kun aanraden. Succes en verder alles goed met jou en de kleintjes? Ik zie dat je al 19 weken bent, halftijd bereikt dus Leuk om wat contact met andere tweelingsmoeders to be te hebben... Greotjes en sterkte
Meid de ene zwangerschap is de andere niet. Met mijn oudste liep ik bijna tot 4 wkn van te voren door in het onderwijs, was dat ik 8 wkn voor die tijd heftige migraine aanvallen kreeg meeerder per dag, toen zei de VK, stoppen! Maar bij de tweede kreeg ik met 15 wkn al last van harde buiken, extreme harde buiken......met 17 wkn alsnog de ziektewet in gegaan. Dus ja er zijn mensen die wel met de fitheid zelve doorlopen maar dat betekent niet dat jij dat dan koste wat het kost ook moet doen..... Moeilijk he je geen zeur voelen, maar echt geloof me, ik ken twee meiden uit een topic die alleen maar doorgingen in de zwangerschap.......en dan kregen ze ook nog te horen stoer hoor dat je doorwerkt.....vervolgens zijn die lichamelijk en geestelijk totaal ingestort na de bevalling.... Neem je rust meid....