Ik heb daar nog nooit bij stil gestaan en heb me ook eerlijk gezegd nog nooit zo verdiept in hoe IVF in zijn werk gaat. Ik ben gelovig en ik geloof dus dat wij geschapen zijn door God. (Ik weet trouwens dat een geloofsdiscussie niet is toegestaan). Maar dat is de reden waarom ik daarin zo stellig ben. Ik ben tegen abortus. Maar ik besef ook dat het moeilijk oordelen is als je er zelf nog nooit mee te maken hebt gehad. Hoe zou ik er bijvoorbeeld instaan als ik verkracht zou zijn en zwanger zou zijn na die verkrachting? Ik heb ook geleerd dat het makkelijk praten is soms... Totdat je er zelf mee te maken krijgt... (hoop het niet).
Voor mij is het vanaf het begin al een ziel, een klein mini mensje. Ik vind mensen die abortus laten plegen dan ook wanstaltig, TENZIJ een goede reden, echt niet voor het kindje kunnen zorgen als je alle mogelijkheden bent nagegaan, verkracht, als je kindje niet levensvatbaar blijkt dat soort dingen....
@Alessandro2011: Inderdaad, ik heb zat kindjes gezien die met 24 weken en een paar dagen aan het vechten waren voor hun leven. Maar het is gewoon ontzettend moeilijk om die grens te bepalen, er hangt ook veel van die 20-weken echo af. Als er daar een ernstige afwijking op te zien is dan vind ik dat de ouders ook nog de keuze moeten hebben tot een abortus. Als je die grens dan ver naar beneden bij gaat stellen kan dat niet meer.
Ja maar ik vind dus een eicel wat samensmelt geen mensje. en bij de een klopt het hartje met 5 weken en bij de ander pas met 6 weken soms zelfs pas 7 weken. Vanaf dat moment vind ik het pas een mensje. Daarvoor niet.
Hoe het biologisch zit weet ik niet precies maar ik denk dat als op het moment dat je weet dat je zwanger bent, je voelt dat er een mensje in je leeft. Of het hartje al klopt of niet.
Dit vind ik ook nou net het lastige ervan. Ik ben zelf niet enorm "tegen" of "voor" abortus, maar juist voor deze groep mensen vind ik het ontzettend belangrijk dat de keuze er wel is en ook blijft. Baas in eigen buik noem ik het dan maar. Maar als er een of andere bimbo abortus als anticonceptiemiddel aan het gebruiken is dan zul je mij dat absoluut niet toe zien juichen, omdat ik "voor" abortus ben. Hoop dat ik het zo goed uitleg.
Ik vind wel dat een kind een kind is vanaf het moment dat het in je buik zit . Maar ik ben niet tegen abortus. Mits dit binnen een bepaalde termijn gebeurd en om de juiste redenen. Ik vind 9/10 weken eigenlijk zelfs al te laat. Daar draait mijn maag al letterlijk van om, maar dat is mijn persoonlijke visie.
Ik ben fel tegen abortus met uitzondering van 2 gevallen; 1) kindje blijkt niet buiten de baarmoeder te kunnen leven of zal een bestaan hebben als een kasplantje. 2) de zwangerschap is ontstaan uit verkrachting. In alle anderen gevallen ben ik er op tegen. en zeker op de gevallen als; ik kan het financieel niet aan, komt nu niet uit, ben alleenstaand etc. In al deze gevallen heb je er zelf voor gekozen zwanger te worden (ja ook per ongeluk want als je echt niet zwanger wil worden moet je gewoon geen sex hebben) en dan vind ik dat de ouders gestraft moeten worden en niet de ongeboren kinderen!
Precies dat bedoel ik dus ook, ik ben er fel op tegen als een meisje zich gedraagt als een goedkope hoer en dan gewoon even een abortus doet, omdat ze geen baby kan gebruiken, daar gaat mn bloed van koken. Maar voor andere groepen mensen die echt geen keus hebben, ben ik blij dat deze optie er wel is...
Dat is idd ook heel erg heftig en daar heb je ook gelijk in. Maar bij mijn 2 icsi's had ik aangegeven dat de goede overgebleven emmy's als donatie mogen worden gegeven. Had ook wel een dubbel gevoel dat 3 emmy's ( toch ook voor mij kindjes) waren vernietigd. Want vroeg me telkens af welk geslacht deze zouden hebben gehad en hoe ze uit zouden komen te zien. Ik vind het dus ook al mensjes.
Ik vind het vanaf dat het hartje gaat kloppen ong 6 weken al iets. Maar eens mens vind ik het dan nog niet hoor. Maar goed ieder heeft daar zijn eigen mening over. Volgens de wet is het pas een mens vanaf 24 weken.
Nee. wel het voornemen om een mens te worden. Een embryo beschouw ik nog niet als mens. Het voorstadium van een mens dat zeer zeker wel. Voor de rest xxxx.
Denk trouwens dat "beide antwoorden" "juist" zijn..... Alleen net zoals zoveel in het leven, kun je dingen op twee (of meer) manieren bekijken: - "hoe het feitelijk is".... en - hoe het "gevoelsmatig" is. kortom: verstand en gevoel...... En welke je laat overheersen, ligt net aan je karakter, opvoeding, vorming, geloof, en situatie waar je in zit...... etc. etc. etc. (tig factoren)....
Ik vind van wel! Maar vind het wel erg walgelijk,om te lezen hoe een abortus in werking gaat! Ben er ziek van,dat ik dat heb gelezen!!
Ik ben het helemaal eens met het artikel, vanaf het eerste moment is er leven! Alles wat het kind ooit mag gaan worden is al bepaald binnen de samensmelting van de eicel en spermacel. Dus in principe ben ik tegen abortus, maar ik kan me in sommige gevallen (verkachting, incest ect) zo goed voorstellen dat het zo moeilijk is om een beslissing te nemen. Wel breekt mijn hart nog steeds toen laatst een collega mij in tranen vertelde dat ze afgelopen week een abortus had laten doen van een tweeling. Ze heeft nl al 2 kleine kinderen, geld zat maar ze wilden toch geen meer kinderen........ Dus heeft ze om altijd aan de tweeling te blijven denken een herinneringstattoo laten zetten. Onbegrijpelijk voor mij, je hebt al kinderen.....ruimte zat voor nog een kind, geld genoeg maar het komt niet uit dus dan laat je ze maar doodmaken maar je wilt ze wel blijven herinneren dus zet je een tattoo. Afschuwelijk!
De kinderen zijn hier in mijn ogen dan juist de dupe van. Wat voor goeds kan eruit komen, als je ouders je eigenlijk niet willen? En maar gehouden hebben omdat het "moest" van derden. Nogmaals ben ik van mening, dat als alles erop wijst dat zo'n kind een enorm slecht leven zal gaan hebben, het beter is om het niet geboren te laten worden en dus weg te laten halen in een stadium waarop het biologisch gezien nog geen kind is, en dus ook nog geen gevoel heeft en niet kan lijden. Een een klompje cellen kan/heeft dat naar mijn mening echt nog niet.
Nee, ik zie een ongeboren embryo/vruchtje nog niet als mens, maar meer als een soort parasiet. (en dat niet als indringer, maar als in de zin dat het leeft van degene waar het in zit.) Vanaf het moment dat ze een overlevingskans hebben, dus zeg maar de 24 weken wordt het een mens omdat het dan zelfstandig zou kunnen overleven. Het klinkt zo misschien heel stom, maar is voor mij erg logisch. Dit wil natuurlijk helemaal niet zeggen dat ik voor of tegen abortus ben, want dat heeft mijnsinziens hier niks mee te maken, want het "parasietje" wordt uiteindelijk wel een mensje en er zijn zoveel goede en slechte redenen om het te wel of niet te doen. Dat laat ik aan iedereen zelf over om te doen wat hij of zij goed acht op dat moment.