Onze dame was tot voor kort altijd een voorbeeldige eter! Alles ging erin, graag en veel en als het niet snel genoeg ging, werd ze boos. Maar ineens, van gisteren op vandaag, eet ze sinds een week minder goed. Nu heb ik dit natuurlijk al gehoord en gelezen, dus ik schrik er niet van. Ze eet nog wel hoor, maar gewoon veel minder dan voorheen. Wat ik me nou afvraag is, zou ik haar nou wel of niet een toetje moeten geven na het - niet eten van haar - avondeten? Ze eet echt heel slecht van haar avondeten, wordt boos en duwt de lepel weg of slaat die uit mijn hand. Als 'straf' zou ik dan zeggen, slecht gegeten = geen toetje. Maar ik lees hier toch wel dat veel van jullie wel gewoon een toetje geven, ondanks slecht eten. Wat is jullie overweging?
Hier wordt altijd een toetje gegeven in de vorm van fruit of yoghurt. Het toetje hoort bij de maaltijd, dus vandaar. Als ze hier zo gaat 'rommelen' of boos wordt, dan gaat haar bordje gewoon aan de kant of weg en is het klaar. Ik kies het toetje ook altijd nav hoeveel ze gegeten heeft Ook moet ze dan altijd nog wachten totdat wij klaar zijn voordat ze weer iets krijgt. We hebben hier ook een paar periodes van slechter eten gehad en dan merk je dat ze na een paar dagen of maximaal 1/1,5 week weer gewoon goed gaat eten. Het is soms erg lastig om je er niet te veel van aan te trekken, maar toch wel het beste denk ik.... Succes
Hoi, Hier is hetzelfde geval! Maar ik blijf mijn dochter wel een toetje geven. Ik vind eten iets wat je niet als straf kan gebruiken. Daarnaast hebben ze ook hun zuivel nodig per dag en tja ik ben zelf wel blijf als er dan nog iets ingaat. Ik vind het ook zo sneu als ze met lege maag naar bed gaan (ook wel voor mezelf, want dan wordt ze altijd erg vroeg wakker...). En ik ben ervan overtuigd dat deze fase wel weer voorbij gaat.
Altijd een toetje. Ik geloof niet in "dreigingen", zeker niet op die leeftijd. Eten moet leuk en gezellig zijn.
Wil ze niet zelf eten? Als jullie gewend zijn een toetje te eten, zou ik haar dat niet gaan onthouden. Eten is iets leuks en lekkers, dat hoeft geen machtstrijd te worden. Ze kiest hier zelf of ze wel of niet eet, daar maak ik me niet druk om. Hier geen toetje direct na het eten, meestal krijgt ze een bakje fruit als ze haar pyjama aan heeft. Maar als ze bijv. een boterham zou willen of een cracker, mag ze die ook. Hier nu af en toe wat mindere dagen maar over het algemeen eet ze wel goed. De dingen die ze erg lekker vindt, eten we dan in elk geval wekelijks.
wij geven altijd haar toetje. Ik zou echt niet gaan straffen omdat ze minder goed eet. Dat hoort er nou eenmaal bij met periodes...
Hmmmm, iedereen zegt eigenlijk WEL doen.... Laat ik even verduidelijken met het volgende; wij eten zelf nooit een toetje! Ik heb speciaal voor haar van die danoontjes gekocht, zodat ze een toetje kan eten, maar wat mij betreft is het een extraatje en geen onderdeel van de maaltijd, voor ons niet althans... Over voldoende zuivel binnenkrijgen maak ik me totaal geen zorgen, ze drinkt 3 keer per dag 150 ml halfvolle melk en eet ook zeker nog een plak kaas per dag. Dus ze heeft het niet nodig.... Ze gaat ook niet helemaal met lege maag naar bed, want voor het slapengaan drinkt ze nog een bekertje melk, ook van 150 ml ongeveer. Ik maak er verder absoluut geen strijd van hoor, als ze niet wil eten moet ze dat lekker zelf weten! Maar als ze de warme maaltijd niet eet, waarom zou ze dan wel een toetje krijgen? Straks gaat ze bedenken dat ze haar warme eten niet op hoeft te eten omdat ze toch wel een toetje krijgt Ik ben nog niet helemaal overtuigd eigenlijk....
Je maakt er wel een strijd van, want niet eten = geen toetje volgens jou... Hier is eten leuk en gezellig. Wij bepalen wat we dochterlief aanbieden, dochterlief bepaald wat ze daar van op eet en hoeveel. Heel gezond dat ze haar eigen grenzen bepaald! En dus krijgt ze, ook al heeft ze niet zoveel gegeten, gewoon een toetje. In ons geval is dat geen danoontje o.i.d., want dat vinden wij niet zo gezond, maar lekker wat volle yoghurt of griekse yoghurt of hangop ofzo!
Meen je dat? Nooit zo bekeken namelijk.... Het toetje is bij ons geen onderdeel van de maaltijd, het is een extra. Ze krijgt het sowieso niet elke dag, maar als ze slecht gegeten heeft, dan sowieso niet... Met geen strijd maken van het eten bedoel ik dat als ze niet wil, ik haar niet ga dwingen om te eten. Als ze geen hapjes wil, krijgen of zelf nemen, en ze de lepel uit mijn handen slaat en ook zelf niet met de lepel wil eten, dan is het gewoon klaar. Ik ga dan niet haar handen vasthouden en haar mond open doen, zodat er maar wat naar binnen gaat. Dat bedoel ik met geen strijd aan gaan, als ze niet wil eten, dan niet, jammer dan.
Ja zo kun je het ook bekijken, sorry ik had niet gedacht aan "dwangvoeren" (dat komt echt niet in me op). Maar waarom zou je het niet gewoon geven? Want nu ga jij feitelijk bepalen hoeveel ze moet eten. Terwijl ze misschien die dag gewoon niet zoveel zin heeft... Persoonlijk zou ik ongeacht hoeveel ze eet gewoon een toetje geven (fruit of yoghurt).
Als je het toetje voorwaardelijk maakt, ga je juist al de strijd aan. Want een "lekker" toetje is dus de beloning voor het eten van "die vieze groente", waarmee je eigenlijk aangeeft dat het hoofdgerecht niet lekker / niet leuk is, omdat het eten ervan beloond moet worden. Snap je? Wij eten ook nooit een toetje, maar onze dochter krijgt wat volle kwark of yoghurt na het eten en ik zie dat als een gezond onderdeel van haar menu. Danoontjes komen er hier voorlopig niet in. (Maar onze dochter is wel jonger dan jouw kind). Het eten van peuters verloopt grillig en hoe meer aandacht je daaraan geeft, hoe slechter ze gaan eten. Dus als het klaar is, is het klaar. Eet ze een andere maaltijd wel weer. Ik zou haar dan niet iets gaan onthouden dat ze anders wel krijgt. Ik vind het zelf ook wel moeilijk om hier mee om te gaan, onze dochter eet al een paar dagen slecht door vermoeidheid. Dus ik snap wel dat het frustreert. Onze achterburen gaan elke avond de strijd aan: "Nog zoveel hapjes, anders geen toetje". In de zomer hoor ik ze elke avond dreigen... dat wil je toch niet?
Wacht wacht wacht, ik heb het idee dat jullie mij helemaal verkeerd begrijpen....! Mijn dochter at altijd SUPERgoed! Dus ik maak er geen probleem mee dat ze nu minder eet. Ze hoeft van mij ook niet per se te eten, of nog zoveel hapjes en dan pas een toetje. Ze lust alles, ik heb nog niet mee gemaakt dat ze iets niet wilde (nou ja, erwtensoep, maar dat is het enige). En ineens van de ene week op de andere, weigert ze te eten. Ze lust het dus gewoon nog wel, maar ze wil niet want ze heeft blijkbaar geen honger of ze is ons gewoon aan het uitproberen. Prima, ga lekker je gang Maar als zij dus besluit dat dit een 'fase' is waarin ze dan minder wil eten, waar ik dus absoluut geen probleem mee heb, zal ik dan nog wel een toetje blijven geven? Ervan uitgaande dat een toetje bij ons dus GEEN onderdeel van de maaltijd is.
Als ze dus geen zin heeft in haar warme maaltijd, om welke reden dan ook, dan ga ik ervan uit dat ze ook geen toetje hoeft. Aangezien ze dus al wel voldoende zuivel binnen krijgt op een dag en ik niet zou inzien waarom ze wel haar warme eten kan laten staan en dan wel een toetje zou moeten krijgen. Maar - het houdt me best wel bezig - wat nou wijsheid is en wat de consequenties zijn van mijn manier van denken, daar ben ik wel benieuwd naar....
Maar dat zou beteken dat zij de groente vies vindt? En dat lijkt me dus nou juist zo raar, want tot nu at ze altijd ALLES met smaak op, elke groente ging erin! Toevallig vandaag wel een hele goede maaltijd gehad hoor! We hadden kip met groente en rijst (en een sausje). Had alles apart op haar bord gelegd en ze heeft haar hele bord leeg gegeten, wel met haar handen, maar goed
Onze dochter eet altijd een toetje (yoghurt of fruit) ook al eet ze geen warme maaltijd. Wij eten zelf overigens ook niet altijd een toetje.. Ze eet ook superslecht op het moment, ze gaat aan tafel zitten en schuift meteen het bord weg en zegt nee. Soms gaat ze alsnog eten en soms ook niet..
Dit heeft er niks mee te maken dat je dochter de groenten wel lekker vind of niet. Het is de manier van omgaan door jezelf... Je beloont iets wat eigenlijk geen beloning nodig heeft, want het is 'normaal' dat je gewoon je groenten eet. Het moet niks 'speciaals' worden zeg maar... (moeilijk uit te leggen dit!) De avondmaaltijd bestaat hier gewoon uit aardappels (of pasta/rijst), vlees (of vis) en groenten. Hierna wordt een toetje gegeten. Die groenten zijn niet meer of minder 'waard' dan de aardappels en het vlees (wat over het algemeen bij de meesten zonder moeite op gaat!). Hopelijk begrijp je er nog wat van, maar dit is denk ik wat er met bovenstaande uitspraak bedoeld wordt.