Hey meiden! Zo, man en Mini1 zijn even de deur uit, Mini2 ligt te maffen dus ik heb eeeeventjes tijd voor jullie Daantje, succes voor je man morgen! En voor jou ook, voor de laatste loodjes van een weekend zonder hem... Oooo, ik vind het ook zo moeilijk om afscheid te nemen van kleertjes van Mini2... Bij Mini1 stond ik er nog niet zo bij stil omdat ik wist dat ik iig nog een kindje wilde, ook al wist ik toen natuurlijk niet dat het ook een meisje zou zijn. Wanna, wat vervelend dat je van het één in het ander rolt... Je hebt het nog niet druk genoeg als alles wél lekker loopt he? Sterkte! Soof, gefeliciteerd met je verlof! Geniet ervan, lekker rustig aan voor zover mogelijk. MB, heb je genoten van je avondje alleen? Die Yfke, gaat goed met haar he? Maat 92 alweer, wow.... Mini1 is daar net uitgegroeid! (en dan nog vooral in de lengte, de breedte is vaak nog te breed voor mijn slanke den ) Hier gaat het zo-zo. Nog steeds erg veel ruzie thuis, gisteren het toppunt. Ik ben altijd erg bewust bezig geweest met het eten van de meiden, en nog steeds. Ik kook bijna alle dagen in de week zelf, ongeveer 1 dag in de week doen we makkelijk en halen we iets zoals patat of roti oid (voor Mini2 kook ik dan een aardappeltje en een groentetje want die is er ngo iets te jong voor vind ik) Maar wat ik zelf heel belangrijk vind als ik kook: alles vers. Ik heb een hekel aan potjes, pakjes en kant-en-klaar en ik ben ervan overtuigd dat het gewoon niet goed is voor ons maar zéker niet voor de kinderen. Mijn man weet dat natuurlijk en gaat er altijd re-de-lijk mee in mijn voedselmaffiapraktijken . Maar gisteren ging hij Chicken tonight maken voor hem en de meiden (ik was uit eten met vriendinnen), ondanks dat hij weet hoe ik erover denk. Gewoon, omdat HIJ er zin in had. :x Ik vind het zo ontzettend respectloos van hem. Voor mij voelt het alsof ik al die jaren alle moeite voor niks heb gedaan. Ik neem het wel heel zwaar op, dat realiseer ik me, maar ik vind goede voeding gewoon echt heel belangrijk. En los daarvan vind ik het heel vervelend dat hij niet de moeite neemt om iets anders te bedenken maar voet bij stuk blijft houden hierin. Zo, een heel relaas, ahem.... Het is een beetje een voorbeeld van tot welk niveau het hier gedaald is. We hebben therapie maar tot nu toe wordt het alleen maar erger. We zijn ontzettend hard onze plek aan het bevechten en de strijd wordt grimmiger. Niet heel leuk dus, het kost me ook veel energie. Maar gelukkig zijn er voor mij de kinderen aan wie ik ontzettend veel plezier beleef. Mini1 is hilarisch in haar acties en uitlatingen ("Ik heb lastig aan mijn billen, mama" of: "neeeeee, mama niet zo zingen maar zó", enz.). Gelukkig is ze die fase voorbij dat ze niet meer naar huis wil na een dag kdv, oef dat is een opluchting... Mini2 doet het ook super! Ze kan 'mama' zeggen en ze eet voor 2. Wat mooi is aangezien Mini1 niet zo'n grote eter is, hihi. Ik denk wel dat ze momenteel in een mega-sprong zit want ze slaapt ont-zet-tend veel op een dag en ze heeft wel een snotneus maar verder geen hoge koorts oid. En als ze wakker is, is ze nogal huilerig en ongeduldig. Ze lijkt enigszins gefrustreerd en ik denk dat het niet lang meer duurt voor ze gaat lopen of iets anders groots zal beheersen. O, daar zul je haar hebben! Ze heeft alweer bijna 2,5 uur geslapen na vanochtend ook nog uuuuren geslapen te hebben. Misschien toch even tempen zo, had ik nog niet gedaan omdat ze niet warm aanvoelt maar drie dagen zo veel slapen is wel erg veel he? Ik ga er vandoor, doeiii!
MIEPIE! Jee wat moelijk zeg..... Pff heb met je te doen. Hier is het ook niet makkelijk, maar manlief zit in de fase die ik een paar jaar terug had. Het verleden een plekje geven..... En dat is heel moeilijk.... Maar hij heeft al een paar stappen genomen, nu nog de stap van hulp inschakelen.
@daantje, ik duim voor je man hoor, heel hard! Welk ziekenhuis gaat hij dan werken? @miepei, ik ben er even stil van. Wat pittig is het bij jullie nu Jammer dat de therapie nog niet veel lijkt te helpen. Ik denk dat jullie 2 sterke karakters zijn, als ik het zo lees. En dat kan botsen. @asoof, oh jee, ook al de griep? Ik hoop dat hij hier voorbij vliegt, heb er echt geen zin in. @all, k ben zo ontzettend opvliegerig de laatste weken. Eerst dacht ik van vermoeidheid, maar ik slaap toch behoorlijk goed en veel .Lig om 2100 al te maffen op de bank Ik hoop dat het nog het ontzwangeren is... Ben niet de gezelligste voor mn vent en aan sex moet ik niet eens denken... En soms kan ik zo boos worden op J. Dan denk ik, hij is bijna 3, wat sta ik nou te schreeuwen. Maar soms......
Iedereen met zieke kids of die zelf ziek zijn: BETERSCHAP! Soof, geniet je al een beetje? Daan, ik duim mee hoor! Zou wel super zijn als het toch gaat lukken in NL. Miep, ik word er zelf al verdrietig van als ik je verhaal lees. Het klinkt als negatieve spiraal, en het is zo lastig om daar uit te komen. Jammer dat de therapie tot nu toe niet helpt, weet de therapeut wel de juiste "snaar"te raken? Wel fijn dat je de kids hebt die je een hoop positiviteit geven. Pooh, 9 maanden op- en weer af . Maar het blijft vervelend, als de hormonen met je op de loop gaan. ALL, gister gelunched met 2 vriendinnen, eentje kwam met de mededeling dat ze weer zwanger is. Dus ik kwam helemaal enthousiast thuis van ".....is weer zwanger"! Nou, en vanaf dat moment was de sfeer hier in huis om te snijden. Hubby denkt nu dat ik ook meteen een 2e wil, dat ik me mee laat slepen door haar zwangerschap. Hj ziet een 2e kind absoluut niet zitten en daar heeft hij een hele waslijst aan argumenten voor bedacht. Ik zat echt met oren en ogen te klapperen, waar haalt hij dat ineens allemaal vandaan?! En het maakt mij ook verdrietig, want voor mij is het niet de vraag of ik een 2e wil, maar meer wanneer. Het idee dat ik nooit meer zwanger zal zijn en nooit meer een nieuw leven op de wereld mag zetten, dan slaat echt een gat in mijn hart. Maar ja, ik vind dat ik zijn gevoel ook serieus moet nemen, ook omdat ik deels weet waar het vandaan komt. Maar oeiiiiiiii, dit is wel heel moeilijk zeg.
oef mb02, dat is effe slikken! Hebben jullie het er nooit eerder over gehad? Ik dacht het altijd bij 1 te houden toen J geboren was, maar opeens kriebelde het weer .En dat is een heel sterk gevoel. Ik hoop dat jullie er toch samen uit komen. Heeft hij ijzer sterke argumenten, of is het meer onzekerheid of angst?
Combi van beide. Deels komt het doordat hij zelf een nare herinnering heeft aan de geboorte van zijn broertje. Zijn moeder had vanaf dat moment alleen maar oog voor de nieuwe baby en dat was (en is) heel heftig. Hij heeft daar dus zo'n negatieve gevoel aan over gehouden, hij associeert een 2e kind met dat gevoel. Beetje lastig uit te leggen, maar denk wel dat jullie het zo snappen. Daarnaast is het zeker ook angst, de angst dat alles weer gaat veranderen. En ook onzekerheid, kunnen we dat financieel bolwerken? Hoe doen we dat met ons huis, dan moeten we verbouwen? Hoe doen we dat met de opvang, 2 kids is veel voor de grootouders? Dus.......dat zijn wel heel veel twijfels bij elkaar. Voor mij is de keus voor nog een beeb vooral emotie, dat is zo moeilijk uit te leggen. Pffff, ik hou er even over op....*schietervolvan*.
Thanks voor jullie steun meiden, vind ik heel fijn. MB: ik word dan ook weer heel verdrietig van jouw verhaal. Het komt ineens weer even rauw op jouw dak vallen dat hij zo reageert op een op zich onschuldige mededeling van een zwangere vriendin. En je hoeft denk ik aan niemand hier uit te leggen hoe het voelt om graag een kindje te willen, die wens is met een tweede, derde en volgende even sterk als de eerste keer. Daar kunnen geen 1000 rationele argumenten tegenop. Vind het heel verdrietig voor je dat hij zo reageert en jij je machteloos voelt omdat je je gevoel niet kan uitleggen... Dikke knuffel....
jeetje mb02, dat gevoel herken ik wel als oudste zijnde. Ik was een rustig kind, mn zusje eiste al vanaf dag 1 altijd alle aandacht op. Maar meid, er moet toch over te praten zijn. Ja, 2 kinderen is duurder, je hebt meer ruimte nodig, het is effe chaos etc etc .Maar het is ook zo leuk! Sterkte meid!
Maar als we dan toch rationeel bezig zijn, je bent er als ouder toch zélf bij wat betreft het eerlijk verdelen van de aandacht? En het feit dat je er al mee bezig bent, maakt het onwaarschijnlijk dat jullie dat ook zouden laten gebeuren. En al die andere dingen als geld enzo, die zijn helemaal niet belangrijk. Die worden erbij gehaald als argument, maar je maakt een keuze voor kinderen toch niet met je hoofd maar met je hart? Als dáár maar ruimte is, komt de rest wel goed, daar ben ik van overtuigd. Ik hoop dat hij leert die ruimte in zijn hart te maken, MB... Overigens heb ik een hele andere ervaring, zowel persoonlijk als bij mijn kinderen. Ik was altijd dol op mijn zusje en nog steeds! Ben zo blij dat we elkaar hebben, en ik weet dat dat andersom ook zo is. En ik zie het weer terug bij mijn eigen kinderen, die houden bijna meer van elkaar dan van ons als ouders. En we zijn inderdaad bewust bezig geweest met het feit dat Mini1 ook nog genoeg aandacht moest krijgen toen Mini2 was geboren. Dat betekent dat je dan soms de baby even laat huilen, tja... Die is niet anders gewend dan dat er al iemand is, andersom is het een grotere verandering. Maar nu gaat het allemaal helemaal vanzelf hoor, de aandacht verdelen. Even kleine update: gisteren therapie gehad en ik heb daar weer nieuwe inzichten opgedaan dus ik voel me al wat minder zwaar en ongelukkig en ik zie het weer een beetje zitten. Het was trouwens een sessie met mij alleen dus ik kon gewoon eens met haar praten zonder dat mijn man er tussendoor zat enzo, was erg fijn. Morgen heeft hij een sessie alleen en dan kijken we of we weer samen verder kunnen. Met de therapie dus .
Meiden wat is er al weer veel gebeurt. Eigen schuld moet ik maar vaker hier komen neuzen. Soof hoe is het nu met je mannen? Ik hoop dat je lekker kan genieten van je verlof? Zijn jullie al op dreef met het kamertje? Miepie, hele dikke knuffel. Dit is een heftige tijd met twee van die kleine meiden en net verhuist. Ik hoop dat jullie elkaar weer zullen vinden want dat is toch de basis geweest van je gezinnetje ondanks de verschillen. Mbo voor jou ook een knuffel! Ik herken het wel een beetje. Ik zou ook wel willen, alhoewel ik ook wel wat twijfelpunten heb, maar hier ook de man die minder enthousiast is. Maar zoals je zelf ook schreef je moet het samen willen. Hoe bevalt het met je andere baan? Daantje hoe is het gesprek van Randy verlopen? En hoe gaat het met jou? Heb je momenteel last van je MS? Ik duim mee dat jullie voorlopig hier kunnen blijven. Klimaattechnisch zou ik het wel zien zitten Wanna veel sterkte met je mannetjes hopelijk zijn ze snel weer opgeknapt. Ik heb veel respect voor hoe je alles doet! All, sorry voor wie ik niet persoonlijk heb geschreven! Hier begint alles weer een beetje op de rails te komen. Alles kost nog veel energie en we zijn s avonds alletwee uitgeteld maar ja. Ik hoop dat het weer beter wordt nu het voorjaar er aan komt. Jolie groeit als kool om er maar eens een term in te gooien, mensen wat gaat dat hard. Ze vond de sneeuw echt super en is nu helemaal bezig met alle vogeltjes die ze buiten hoort. Ze begint nu echt heel goed te kletsen met twee en drie woordjes achter elkaar. Helaas groeit haar haar nog niet zo goed dus wordt ze regelmatig voor jongetje aangezien ondanks knalroze laarsjes
Dank jullie wel meisjes voor het duimen! Het gesprek zit erop en Randy is alweer bezig met andere advertenties, nu maar hopen dat hij nog meer uitnodigingen krijgt. Ja, wat Aruba betreft, het klimaat is heel fijn maar er komt wel wat meer bij kijken natuurlijk. Goh, wat een vervelende situaties toch eigenlijk Miepie en mb02! Veel sterkte allebei! Ik durf trouwens bijna niet te zeggen dat ik nog wel een wens voor een 4e zou hebben. Randy gelukkig ook maar we willen even wachten tot Randy een vaste aanstelling heeft. Leuk je hier weer even te zien Simi. Fijn dat alles goed gaat met Jolie! Behalve de haartjes dan, komt nog wel! Weet even niet meer hoe je situatie was/is, sorry! Ik kan soms ook wel eens even flink uitvallen tegen Lotus en Joah hoor Pooh, vooral 'savonds als ik ook op ben en ze gaan nog even tegendraads doen en alles duurt 10 x zo lang dan nodig. Maar gelukkig knuffel ik ze ook meteen daarna weer en zeg ik dat ik van ze hou en waarom mama boos was. Tja, in de boekjes staat van alles over hoe het het beste kan gaan en hoe alles goed kan lopen etc. maar niet alles loopt voorbeeldig volgens het boekje dussss... Liefs, Daantje
ooohhh meiden ik moet donderdag een raar plekje op me been weg laten halen.....schijt nu al peuken !!
Pfff, heftige berichten hier! Miepie: lastig dat het communiceren zo moeilijk gaat tussen jullie. Dan kan het over kleine dingen makkelijk uit de hand lopen. Als ik goed begrijp deelt je man dus jouw mening niet over dat potjes of pakjes minder goed zijn dan vers? Jij bent meestal degene die kookt toch? Kan hij verder wel een beetje koken en vindt hij dat wel leuk? Want als het hem niet ligt kan ik me voorstellen dat hij zich er wat "makkelijk" afmaakt. Mijn man heeft helemaal niks met koken. Hij vind het zonde om "meer tijd te besteden aan het klaarmaken van het eten dan aan het opeten ervan" En aangezien hij vrij snel kan eten, mag het dus ook niet meer dan tien minuten kosten . Als ik kook (6 dagen in de week) dan is het vaak vers, maar mijn man maakt op zijn vrije dag graag macaroni met een saus uit pot of pakje. Persoonlijk heb ik daar niet zo'n probleem mee. Maar goed, dit voorval is natuurlijk maar een voorbeeld van waar het spaak loopt. Hoop echt dat jullie eruit komen! Sterkte! MB: ook heftig zeg, die reactie van je man! Volgens mij had je wel eens eerder hier verteld dat je man voorlopig nog niet toe was aan een tweede, toch? Dus ik neem aan dat jullie het er wel eens over hebben gehad. Maar desondanks heeft hij jouw reactie dus geïnterpreteerd als "Ik wil ook!" En hij heeft natuurlijk ook wel een beetje gelijk, want jij wilt ook! Wat vervelend dat hij zelf zulke negatieve herinneringen heeft aan de komst van zijn broertje. Hoe groot is het leeftijdsverschil tussen hen? Denk namelijk dat juist als je klein bent je er makkelijker aan went, eerder een argument om zo snel mogelijk voor een tweede te gaan hahaha. Maar ik hoef jou niet te helpen zijn argumenten te weerleggen, daar ben je waarschijnlijk zelf ook al mee bezig geweest. Toevallig hebben mijn man en ik afgelopen week ook een dergelijk gesprek gehad. Misschien weten jullie nog wel dat ik vlak na de geboorte van kleine Smurf riep dat ik wel drie kinderen wilde Nou zaten daar ook nog de nodige hormonen bij, want ik geef toe dat dat nu waarschijnlijk te zwaar zou zijn, maar toch... Nu is mijn beste vriendin vorig jaar twee weken voor mij bevallen en vorige week hoorde ik dat zij, niet helemaal gepland, maar erg welkom, opnieuw zwanger is. En hoewel ik dacht, pfff, dat is snel, dacht ik ook even, mmm zou dat er voor mij nog ooit in zitten? Bovendien zit ik net in de stopweek van de pil en ik krijg daar zo'n migraine van dat ik zat te denken over een andere vorm van anticonceptie. Maar om nou een spiraaltje te laten plaatsen voor een jaartje... Toen ik dat ter sprake bracht bij mijn man was helemaal duidelijk: een derde is (voorlopig) niet aan de orde. En natuurlijk is het nu ook helemaal niet handig, ik moet eerst een vaste baan zien te krijgen en houden. En dat kost in mijn vak vaak wel 2 jaar. Volgens de gynaecoloog ben ik wel een eind door mijn eicelreserve heen en daarom kregen we het advies om na grote Smurf zo snel mogelijk voor een tweede te gaan. Dus de kans dat het op of na mijn 40ste nog lukt om een derde keer (eigenlijk zesde keer) zwanger te worden...Dat vond ik toch wel een naar idee. Maar ik realiseer me dat ik in de onwaarschijnlijke luxe leef dat ik twee schatten van kinderen heb. En die twee schatten kunnen enorm kotsen en diarree sproeien. Jeetje wat heb ik afgelopen dagen een lading stront en braaksel opgeruimd, tien wassen gedraaid en weer om het uur geprobeerd er melk of ORS in te krijgen. Maar kleine Smurf vertikt het weer om te drinken. Gek genoeg is hij wel vrolijk tussen door. Kennelijk heeft dat vreemde kind op de een of andere manier gewoon geen vocht nodig, want hij drinkt maar 200 cc per dag, heeft al 4 dagen koorts en het loopt er waterdun onderuit, maar hij blijft vrolijk tussendoor. Daantje: hoe is Randy's gesprek gegaan? Je zei dat hij alweer kijkt naar andere advertenties? Of heeft hij al gehoord dat hij niet door is na een volgende ronde? Wat grappig om te lezen dat jij nog wel een vierde zou willen. Ik kan me namelijk helemaal voorstellen dat je na een tweeling helemaal kapot bent en denkt: "ik zal me nooit meer uitgerust voelen" Simi: leuk dat Jolie zo lekker gaat kletsen. Zit ook met verbazing naar je banner te kijken dat ze al een jaar en 9 mnd is! Wat gaat dat snel! Maar jouw man voorlopig ook niet toe aan een tweede lees ik? Enig idee of hij wel ooit een tweede wil of hoe lang hij zou willen wachten? Miki: sterkte donderdag! Ben je bang voor het verwijderen zelf of bedoel je voor de uitslag? Soof: hoe is het met Rick? Mieke: heb je niet vandaag je hysteroscopie? Sterkte meid, hoop dat er geen Asherman meer te zien is!!
@wanna......alle 2 ! dokter heeft gekeken en gezegd dat ik me niet druk hoef te maken, maar ik heb toch gezegd dat ik wil dat ie weg gaat!
Het gesprek is goed gegaan Wanna maar hij kijkt natuurlijk naar alle opties. Hij moet nu wachten tot volgende week voor de uitslag. Tja, tis gewoon een gevoel dat er nog een 4e bij past en dat je dan het gevoel hebt een compleet gezin te hebben. Ik laat me ook niet tegenhouden door leeftijd, sta er eigenlijk niet zo bij stil en heb er geen moeite mee. Als het niet gebeurt dan ben ik ook tevreden met onze 3 poepies. Is de ladycomp (natuurlijke anticonceptie) niet wat voor jou Wanna? Ik heb hem net aangeschaft (wel prijzig maar eenmalig) en je kunt hem ook gebruiken voor conceptie. Kusje voor kleine smurf! MiKi, succes en sterkte donderdag! Hoop dat er niks ernstigs uitkomt. Mieke, als Wanna gelijk heeft hoop ik dat het goed is gegaan vandaag en hoop ik je hier snel weer even te zien meis. Ik denk aan je! Liefs, Daantje
zo, wat een stof zeg, ik vind het allemaal erg moeilijke stof! Maar oke, hij heeft wat uitgelegd, genoteerd en besproken, nu maar wachten op de berekeningen etc deze week. Het ziet er wel goed uit en we willen ook een deel extra aflossen met geld "dat we over hebben". Klinkt zo decadent @simsi, wat leuk zeg ,een kletsende Jolie! Lief! Gaat het goed met haar beentjes nu? heeft ze de achterstand ingehaald? @wanna en de rest. Hier geen 3e meer hoor .Ik heb het druk zat zo, het past allemaal in hui,s het is nog te betalen en mn gevoel zegt dat ik het niet meer moet doen. Maar ohhhh mn gevoel kan (mij kennende) zo veranderen. Maar oke, nu zeg ik nee, 2 gezonde kids, dit kan ik aan, het is goed zo. Ik heb een depressie en straatfobie gehad, dus ik moet ook goed op mezelf passen. En nu gaat het al jaren erg goed ,maar ik heb ook de verantwoording naar hun toe. Ik wil geen zieke mama zijn. Dat heb ik zelf als kind mee gemaakt en dat is heel heftig.
wanna, nou manlief is min of meer tegen een tweede maar weet wel dat ik het graag wil. daarom hebben we besloten dat we eind van het jaar uiterlijk 'de knoop door willen hakken'. En ja ze wordt al echt groot . Zal zo een recente foto uploaden. Balen dat je mannetjes steeds zo ziek zijn maar gelukkig dus wel vrolijk. Pooh, leuk he al die hypothekentheorie , bleeegh. Maar ja het gaat om veel geld dus wel belangrijk. Ik denk wel dat ze alles heeft ingehaald. Ze heeft niet echt getijgerd maar wel gekropen en in september ging ze ineens binnen een week los lopen en ook goed. We moeten voor april/mei weer een afspraak maken voor een foto en controle dus ik ben erg benieuwd. Miepie, fijn dat jullie ook onafhankelijk even kunnen 'spuien' dat lucht op en nieuwe inzichten kunnen heel verfrissend zijn. Hoe gaat het met je baan? Je had het niet altijd naar je zin (onder je kunnen?). Krijg je daar nu wel een beetje energie van?