Bij gebrek aan kind, huisdier als vervanging gebruiken?

Haha neehoor je bent niet de enige, mijn kat is echt mijn kindje. Kan er helemaal van genieten als hij in mijn armen ligt of ondeugende dingetjes doet.

 

Haha ja herken het helemaal!! Mijn hondje is echt mijn baby
Maar het is toch iets minder geworden toen ik kids kreeg.. Niet omdat ik der minder lief vond ofzo maar omdat ik gewoon minder tijd kreeg en zij dus ook der aandacht moest delen
Ik zeg ook vaak dat ze nu grote zus is hihi

 

Doordat ons meisje vorig jaar is overleden, en ik later in het jaar ook een miskraam heb gehad, en we al sinds januari 2009 'bezig' zijn om een kindje te mogen ontvangen, doet het zo'n pijn nu onze kinderwens nog niet vervuld is, althans nog niet vervuld met een LEVEND kindje, besloten wij in december ook maar een hondje te nemen. Dat zou de leegte in huis een beetje opvullen en hadden we toch iets om te verzorgen.

Maar eerlijk gezegd, als ons meisje gewoon leefde nu, hadden we echt geen hondje genomen. We hadden nog nooit over een hond nagedacht eerder. Maar nu hebben we haar en we zijn er heel blij mee. Nu ook maar hopen dat de kinderwens snel in vervulling komt.

 

nee is niet raar. ik heb 2 honden ( bijna 11 en 3,5) en 3 katten. bij de katten is het anders maar mijn honden aanschouw ik zeker als "mijn kindjes". ze horen echt bij het gezin. is bij katten toch anders die gaan toch echt hun eigen weg en doen en laten waar ze zin in hebben. als mijn vader komt zeg ik ook altijd gekscherend, daar komt opa aan.
mochten wij in verwachting raken dan heb ik al een onwijs leuk idee om de honden te betrekken op het geboorte kaartje

 

Hoe lief ik mijn katten ook vind en bezorg om ze kan zijn, ik zie het niet als "mijn kindjes".

De ene is geen schootkat maar vind het heerlijk om ff te knuffelen en zodra ik mijn haar los doe wil ze meteen trappelen en te kwijlen . De andere gaat meteen zodra je op de bank zit en je benen op tafel ligt meteen lekker op je benen hangen. Al krijg ik snel van die doorgeknakte knieen.
Huisdieren maakt het wel levendiger in huis, ik vind het gezellig en zij blijkbaar ook: als ik eens een dagje thuiswerk zitten ze graag in de buurt (op m'n toetsenbord).

Maar ik wordt ook wel eens schijtziek van het binnen-buiten-binnen-buiten gedrag en vind het ook wel eens fijn dat ik de deur open doe: doei ga maar lekker buiten spelen.

Dus ik vind het geen vervanging maar wel een welkome aanvulling

 

Ja dat deed ik ook nog steeds sávonds haha zo lekker als hij dan lekker nesteld op je schoot kan ik heerlijk van genieten hoor..

 

huisdieren als kindje.. jaa hier wel.. niiet perse als kind maar noem ze wel vaak kattenkind of hondekind..(heb katten en hond)

ben gewoon gek op mijn beesten en knuffel en verwen ze vaak met verse vis of vlees.. vind het juist leuk ze goed te verzorgen...al zal het met een echt kindje heel anders zijn.. maar me diertjes zijn me alles!

 

Ik zie mijn 3 poezen ook als "mijn kindjes"

 

Ik denk dat je echt de enige niet bent. Alleen al in mijn omgeving zijn er verschillende mensen die een beest in huis hebben gehaald omdat een kindje niet wilde lukken of dat het daar de tijd nog niet voor was.
Hier ook een kat en een hond, ook echt mijn lieverds vooral de hond Ben benieuwd hoe dat straks gaat met de gezinsuitbreiding

 

Jaa, hier ook hoor. Mijn hond is echt mijn snoepie en wordt helemaal suf geknuffeld! Helemaal toen ik zwanger was lag hij echt elke avond bij me op schoot, tegen de buik aan.

@Lizzy, als je je hond overal bij betrekt en niet weg houdt bij je baby, is de kans groot dat het gewoon goed gaat. Dan hoeft hij/zij ook niet jaloers te worden. Onze dochter is nu bijna 9 maanden en er is niets interessanter dan de hond! En hij komt af en toe een lekkere lik over haar wang geven haha!

 

Toen ik 24 was, kwam mijn Cavalier als pup van 9 weken in mijn leven. Sindsdien onafscheidelijk. Hij voelt zo eigen ... Ik kan het gevoel niet beschrijven, zoveel houd ik van mijn 'hontie'.
Later kwam pas de kinderwens... het heeft nog niet zo mogen zijn. Mijn hond is zeker niet de vervanging. Soms kan ik me zelfs nauwelijk voorstellen of ik nog meer van iets / iemand kan houden dan van mijn hond.

Ik vind babies zo lief en schattig, echter smelt ik bij de aanblik van puppies en vooral mijn eigen hond.

 

Leuk als het zo goed gaat! Maak me ook niet zo'n zorgen, tis zo'n goedzak en supergoed met mn nichtje (nu 8 maanden) Mijn kleine chagerijnige katertje maak ik me meer zorgen om Maar we zullen zien haha

 

Dat klinkt bekend! Ik heb een miskraam gehad en daarna moest en zou ik een kat en die kwam er. Toen we de knoop doorhakte dat er geen derde meer kwam hebben we er een poes bij gekocht.

...Hihi en toen kwam de derde toch nog

 

Hoe gek ik ook met mijn hond ben, ik zie haar niet als mijn kindje.
Ze is zeker een deel van ons gezin, ze hoort er helemaal bij en we zullen haar niet meer kwijt willen. Toch zie ik haar wel als onze hond en niet als mijn kindje. Ik snap dat mensen veel van hun huisdieren houden (doen wij ook), maar de vergelijking dat het dier net als een kind voor je is, heb ik persoonlijk nooit zo begrepen. Maargoed, dat is iets heel persoonlijks denk ik

 

Nee, ik heb al jaren 4 katten, 2 ervan zelf met de hand groot gebracht.
Maar huisdieren zijn dieren en geen mensen.
Natuurlijk houdt ik van mijn katten en zou ze echt niet meer kwijt willen, maar het is geen kind.
Ik verwen ze en 3 zijn echte schootkatten.

Ik kan best begrijpen dat iemand heel veel van zijn huisdier houdt en dat er een plaatsvervangende warmte wordt gezocht, als een kindje krijgen moeilijk gaat.
Maar om dieren nu kinderen te noemen, daar gaan ze in mijn ogen te ver mee.

Maar gelukkig mogen we allemaal onze eigen mening hebben

 

Ja hoor, bij onze hond. Die kwam in 2006

Maar hij is nog altijd een beetje een derde kind, ha ha