Helaas, heb je zulke mensen. Niets van aantrekken. Mijn dochter sliep altijd al goed. Vanaf 8 weken sliep ze door. Tot ze een keer ziek werd en heel veel bij mama had gezeten. Ik weet niet meer hoe oud ze was maar oud genoeg om te snappen dat ze zo aandacht kreeg, ook toen ze alweer lang beter was. Elke keer dat ik wegliep begon ze weer te huilen. Sliep ze eindelijk begon ze weer na 5 minuten. Toen kreeg ik de tip haar een keer te laten huilen. Dat heb ik gedaan, 2,5 uur lang heeft ze liggen krijzen. En toen begon de buurvrouw beneden te bonken op de muur. Ik heb het genegeerd. Ze hield op met huilen. De dag erna heeft ze het weer geprobeerd, een half uur en toen hield ze op, de dag erna hield ze al op na 10 minuten en sindsdien heeft ze het niet meer gedaan. Nu alweer bijna 5 jaar en verder nooit meer slaapproblemen gehad. Wat ik bedoel te zeggen is dat je buren soms ook maar even door moeten bijten want dan zijn ze er zo snel mogelijk vanaf. Zou dit nu dagelijks zijn en het blijft zo vind ik het wel anders maar na een keer een half uur jengelen, kom nou. Wat een gezeik van die mensen. Een beetje tolerantie zeg.
Jengelen en niet huilen, heeft ts duidelijk aangegeven. En sowieso, daar gaat het nu niet om.. Als het echt de buren waren vind ze behoorlijk idioot. Ik bedoel, ik zou echt de moeite niet nemen om me aan te kleden en de kou in te gaan omdat er een keer een kindje huilt? Onze e.lize heeft heel veel gehuild, vooral 's nachts en dan heb ik het niet over een half uurtje jengelen. Onze buren gaven aan dat niet te horen, maar als ze het al hoorden dat het voor ons nog veel vervelender was. Dat vond ik wel lief. Wat ik me nu ineens afvraag, misschien waren ze wel heel bezorgd? Kindje horen ze nooit en nu ineens wel en wilden ze gaan kijken of alles goed was! Zeg maar iets hoor, het lijkt me nogal overdreven, maar je weet maar nooit.
De eerste 9 mnd van mn zoontjes leven woonden we in een heel gehorige flat. En mn zoontje kon 's nachts best wel luid huilen soms, wat we ook deden om hem stil te krijgen, niets hielp. Dan voelde ik me altijd heel schuldig, tot mn buurvrouw zei dat ze het wel hoorde maar er niet zoveel last van had, omdat babies nou eenmaal huilen. Dat stelde me wel gerust. Toen verhuisden we naar een eensgezinswoning, ik weet nog goed dat we hier een paar maanden woonden en mn zoontje was ziek en liet zich goed horen. Natuurlijk probeerde ik hem te sussen maar dat lukte niet, later bleek dat hij een oorontsteking had dus t arme jochie had gewoon veel pijn. Het was een uur of 3 's nachts en opeens werd er keihard op de muur gebonsd door de buren. Ik heb in mn frustratie heel hard iets teruggeroepen in de trant van: "ja denk je dat ik dit leuk vind ofzo?" Nou moet ik er wel bij vertellen dat wij totaal geen contact met de buren hebben, we hebben ons netjes voorgesteld toen we hier kwamen wonen en toen werden we aangekeken alsof we debielen waren.. dus dat speelt wel mee. Na die ene nacht heb ik nooit meer iets gehoord, maar ik heb me wel nog maandenlang rot gevoeld als hij 's nachts wakker werd.. en nu is hij op de leeftijd dat hij soms heel driftig kan worden, en dan denk ik ook altijd meteen aan de buren en wat ze wel niet van ons zullen denken.. ik denk dat dat nooit meer weg gaat sinds dat stomme gebons op de muur.. Dus ik begrijp hoe je je voelt, maar kinderen huilen nu eenmaal en als ze er problemen mee hebben kunnen ze toch overdag langs komen om erover te praten?
Oh nee....niet deze eindeloze discussie.... Maare...ik zou ook niet uitzoeken wie het waren. Gewoon lekker zo doorgaan. En als je er na verloop van tijd toch een vervelend gevoel bij blijft houden, dan alsnog even vragen of de buren het hinderlijk vinden. De meesten kunnen er wel begrip voor opbrengen!!
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat je buren aanbellen? Stel.. dat je buren er inderdaad last van hadden (kan ik me niet voorstellen) Zouden ze dan niet eerder op de muur bonken of bellen? Ik zou het echt absurd vinden, misschien had jij je kindje stil kunnen krijgen maar dat was bij mij echt niet gelukt hoor. Ik kon met hem hoog en laag springen.. huilen deed hij! Kan het niet zo zijn dat het anderen waren.. Ik werk nachtdiensten en ben daardoor 's nachts veel in wijken, als er een baby huilt dan hoor je dat best duidelijk 's nachts buiten. Alles in immers stil.. zou het niet kunnen zijn er er jongeren langs hebben gelopen die het hadden gehoord en voor de grap aanbelden?
Als het echt je buren waren, moet je gewoon de confrontatie aan gaan. Baby's huilen/jengelen nou eenmaal en je kunt ze moeilijk 24u per dag troosten. Onze dochter heeft een hele lange periode gehad dat ze weigerde om in haar ledikantje te slapen. Ze sliep écht overal, in de box, reiswieg, op je arm etc. maar zodra we alleen maar in de buurt van het ledikantje kwamen, schreeuwde ze echt moord en brand. Uiteindelijk hebben we het ledikantje weg gedaan en een nieuwe gekocht en het probleem was opgelost! Maar de buren hebben haar wel horen huilen s'nachts. Dat hebben ze ook wel verteld tijdens een gesprek maar ze deden er ook absoluut niet moeilijk over, hadden er alle begrip voor. Dus je moet je echt niet schuldig gaan voelen tegen over je buren hoor! Laat ze maar wat begrip voor jullie opbrengen .
ik zou toch ff bij de buren aanbellen om het zeker te weten..... enne als deze kant het is geweest konden ze bij mij heel hoog de boom in....... dan zouden ze het moeten snappen want ook hun kids zijn voor een nachtvoeding geweest!!!
wij hebben gisteren ook besloten om ons zoontje van 8 maanden op zijn eigen kamer te laten slapen maar hebben wel van te voren de buren ingelicht dat het kon zijn dat hij ging huilen gaf mij een prettiger gevoel dat ze ervanaf wisten maar het ligt er net maar aan wat je relatie is met de buren
dat iemand snachts zich gaat aankleding om te komen zeuren... misschien was het wel een voorbijganger met pech die zag dat er bij jullie nog licht brandde... ach... als het voor jou goed voelt om er zelf even achteraan te gaan, dan gewoon doen. mag ik je nog een tip geven? ga elke 10 (of 5) minuten even bij hem kijken, desnoods recht leggen maar iig zodat ie weet dat je wel komt als er echt iets zou zijn. zeg dan ook dat ie moet gaan slapen evt een kus, verder niets (niet oppakken) Verder is een half uur best netjes hoor voor een kindje dat moet leren zelf in slaap te vallen
Ik ben benieuwd of het idd je buren waren...als het zo is niks van aantrekken,baby's huilen nou eenmaal wel eens. Of in jouw geval jammeren.Wat een zeikerds zeg. Wat willen ze nou,dat je zn mondje dichtplakt met leukoplast?? Ik kan me wel voorstellen dat je zeker weet dat het je buren waren want op een laat tijdstip belt niet zomaar iemand meer aan. En als het echt dringend was hadden ze nog wel een keer aangebeld.Ik zou het niet gaan vragen of hun het waren.Ze komen zelf maar en anders negeren. Alsof jij je moet verontschuldigen dat je kindje huilt... Ik heb zelf een enorme huilbaby gehad en gelukkig hadden de buren begrip en heb ik er nooit last mee gehad. Lastig maar probeer het van je af te zetten,je kindje heeft ook de leeftijd om even te simmen in zn bedje,dat hort erbij.En als je buren daar geen 'last'van willen hebben moeten ze op een hutje op de hei gaan wonen.
Nou als dat echt de buren waren om te klagen konden ze wat mij betreft de pot op. Wat denk je dat er gebeurt als je kleine eens een keer een nacht last heeft van tandjes of ziek is?? Als dit vaker voorkomt zou ik een manier maken om de deurbel makkelijk uit te schakelen en die dan elke nacht uitzetten. Kinderen huilen/jengelen/brullen nou eenmaal weleens en dat zal echt nog wel vaker gebeuren. Ze kopen maar oordoppen.
Kan me zoooo goed voorstellen dat je je er rot bij voelt... Hier hebben we met onze buren aan de ene kant heel veel contact, zij hebben twee kindjes (7 en 4) en zijn heel meelevend. Staan altijd voor ons klaar en zullen nooit mopperen. Aan de andere kant woont een gezin waar wij weinig contact mee hebben, de vrouw des huizes is er een jaar geleden komen wonen met haar twee kinderen (9 en 6). Destijds was zij volgens mij erg overspannen van haar scheiding, want ze schreeuwde iedere dag verschrikkelijk tegen haar kinderen. Onze huizen zijn gehorig en ik zat soms met het schaamrood op mijn kaken, letterlijk.... Maar ik heb er nooit iets van gezegd, wel ooit op het punt gestaan om het AMK te bellen. Maar....nu hebben we een erg lastige start gehad met Lucas, kwamen er na 3 weken onafgebroken huilen achter dat hij KMA en verb. reflux heeft. De nachten zijn wonderbaarlijk altijd goed gegaan. Nu is het zo dat als Lucas 's nachts wakker wordt voor een voeding, hij eigenlijk altijd begint te huilen. Ik word daar direct wakker van, maak snel zijn flesje en haast me naar zijn kamertje. De laatste tijd als hij huilt, overdag of 's nachts, BONKEN de buren regelmatig met hun vuisten tegen de muur aan. Ik weet niet of het de dochter of zoon of moeder is, maar ik ben daar echt van geschrokken! Ze doen dat ook overdag, dus niet alleen 's nachts. Eerst voelde ik me heel schuldig en werd ik zenuwachtig als Lucas huilde, maar nu denk ik: Barst maar. Wij hebben zo'n geluidsoverlast van hun, maar klagen nooit (ruzies die we letterlijk kunnen verstaan, hun zoon heeft een afrikaanse trommel waar hij de hele dag op slaat, als er iemand de trap oploopt kan ik iedere stap horen, enz)... Op straat doen ze poeslief tegen ons, hoewel ik mijn buurvrouw niet meer gezien heb sinds lucas geboren is . Ze stuurde haar kinderen nota bene met een cadeautje aan de deur voor de baby....terwijl zij als eerste een geboortekaartje in de bus hebben (en dit misschien een goede aanleiding was om eens echt bij elkaar op bezoek te gaan?)....vreemd dus! Ik zou zeggen, trek je er niets van aan, heb je een goede band met je buren, zou ik gewoon even navraag doen. En anders hebben ze pech!!
Inderdaad dat had ik dus ook. Je weet toch niet waarom ze belden? OF wie het uberhaupt was? Dat zijn allemaal aan namens. Wie weet was het niet eens een buur maar helemaal iets anders? Niet meteen van het ergste uit gaan dat zorgt er juist voor dat dingen tussen buren/mensen verkeerd gaan.
Dit dus...... Zijn Wilma en ik nu werkelijk de enigen die zich kunnen verplaatsen in de andere partij? Waarom altijd gelijk agressief worden en op de buren afgeven, die niet verdraagzamer zouden zijn? Hoe zit het dan met de eigen verdraagzaamheid vraag ik me dan af TS, Ik kan me zo voorstellen dat de buren, JUIST omdat jullie normaal altijd gelijk gaan kijken en troosten als jullie baby huilt, zich nu zorgen hebben gemaakt. Zich misschien zelfs hebben afgevraagd of er wel iemand thuis was, je hoort zulke gekke verhalen tegenwoordig.... Kijk, dit is net zo goed een aanname als aannemen dat zij zich er aan gestoord hebben en daarom gaan aanbellen. Maar wel 1 die een stuk prettiger voelt Mijn advies zou dan ook zijn: PRAAT met de buren. Niet vanuit de aanval, maar VRAAG waarom zij hebben aangebeld.
Wie het ook was, wat een dwaas ! Zelfde geld werd baby opnieuw wakker en begon ie weer te huilen Zat ie toch nog eens met overlast? Vind het maar domme reactie hoor. Zou iig ook nooit opstaan om te gaan aanbellen 's nachts. En zeker niet na 1x al. Jee zeg. Als het echt lang zou duren, en echt elke nacht ofzo, dan zou ik sowieso al niet gaan roepen van "hé, hou je kind eens stil 's nachts" maar eerder vragen of ie slaapprobleem heeft, of waarom ie zou janken en eventueel zien of er niks aan gedaan kan worden. Wat dan helemaal niet als verwijt zou zijn maar puur om hen ook te helpen. Kun je als ouder toch niks aan doen? Ik laat mijn zoon ook wel ooit wenen 's nachts, ligt eraan hoe hij weent, als het echt verdriet/pijn is dan ga ik ook onmiddellijk maar als hij aan zijn slaapliedje begint (wat hooguit paar minuutjes duurt) dan laat ik hem ook wel. Ookal is dat midden in de nacht nadat hij wakker was geworden. heb nog niks van mijn buren gehoord tot nu toe (en woon er nu 3mnd). Heb een actieve peuter in huis die ook aardig wat afschreeuwt van gekkigheid dusja Kan er helaas weinig aan doen (heb al geprobeerd want vind het zelf ook niet zo heel leuk haha soms is ie echt wel te fel )
Hey Wat een reacties allemaal zeg. Ik kan niet op iedereen reageren maar wel fijn om een beetje te weten hoe anderen er in staan. T zijn inderdaad aannames hoor dat het de buren waren. Maar wel echt heel waarschijnlijk en daarom maak ik me er ook druk om Mijn vriend en ik zijn vandaag allebei de hele dag op t werk dus we weten niets meer dan vanmorgen vroeg toen ik dit onderwerp schreef. Ik zit er gewoon erg mee omdat t als persoonlijke aanval voelt. En ik kan me (zoals sommige reacties) ook eigenlijk niet voorstellen dat iemand na een halfuurtje jengelen de moeite neemt om naar buiten te lopen en aan te bellen... Ben benieuwd of we vanavond nog iemand aan de deur krijgen erover. En anders toch morgen bij beide buren langs, we willen t toch graag zeker weten. oh ja, voor degene die vroeg of t geen huilen was. Nee! dat heb ik heel duidelijk aangegeven, ook in een eerdere reactie. Fijn dat andere mensen dat al voor me hebben aangegeven
Ik kan me in deze reactie ook goed vinden hoor. Ik ben overigens niet gelijk superboos op de buren hoor, het zat me vannacht gewoon erg dwars dat iemand al zo snel geïrriteerd aanbelt (ja dat is een aanname) Inmiddels denk ik: ik wacht het af, misschien waren ze wel echt bezorgd. We hadden het er juist over om de buren in te lichten over de "zelf inslaap vallen dus laten huilen plannen". Zo van: we gaan dit doen en sorry alvast. Maar dit was geen huilen he, t was jengelen. Hij klonk ook helemaal niet overstuur! Hij wilde gewoon vermaakt/vastgehouden worden en hij heeft sinds kort zijn stem/ het jengelen ontdekt...dus jengelde hij.