@ch28 wat spannend! ben benieuwd of ze toch eerst willen inleiden of voor een ks kiezen. hier helaas nog niet zo ver. ik hoop over een maand of 3 dezelfde stap te kunnen zetten. Veel succes met het gesprek!
Waarom zou je bij een 2e zwangerschap voor een geplande keizersnee gaan? heeft dit met HELLP te maken of zijn er andere redenen?
@CH28 spannend hoor!! @All Vandaag bloeddruk meting gehad en mijn bloeddruk was gewoon 120/95!! mag nu om te proberen over 14 dagen terug komen (hun vakantie speelde ook een rol hoor). Medicatie blijft nog wel het zelfde. Maar ik ben erg tevreden, zeker aangezien ze zeiden herstel tot op een jaar.
bij mij zou het niet een geplande ks zijn. ik wil alleen niet meer ingeleid worden als het weer mis gaat. ik zou daar dus graag van te voren al met de gyn over willen spreken. ik hoorde namelijk dat er waarschijnlijk toch eerst voor inleiden gekozen wordt. dus ik ben benieuwd wat de gun van ch28 zegt. volgens mij gaat ch28 ook niet uit van een geplande ks.
De reden waarom ik graag (denk ik nu) voor een geplande keizersnede zou gaan is omdat ik naast Hellp na mijn bevalling een manuele placentaverwijdering en een erg flinke fluxus heb gehad waardoor ik kantje boord ben geweest. Dit laatste kan mogelijk komen door een uitgeputte of luie baarmoeder. Dit zijn dingen die ik nog met de gyn moet bespreken want weet natuurlijk niet of een geplande keizersnede het risico op een fluxus verkleint. Met name door de fluxus heb ik een erg traumatische bevalling gehad (met 2 spoed OK's tot gevolg, ook ben ik in shock geraakt etc.). Ook om die reden denk ik aan een geplande keizersnede.
Even voorstellen....... Drie jaar geleden schreef ik mijn laatste bericht op dit forum, en nu ben ik toch terug.... Misschien niet op de 'goede' plek maar toch wil ik ergens mijn verhaal kwijt in de hoop op lotgenotencontact. In maart 2009 ben ik moeder geworden van een prachtige zoon. Na een zeer gecompliceerde zwangerschap en bevalling (vanwege zeer ernstig HELLP syndroom) heb ik een zeer lange weg van herstel doorstaan (PTSS, depressie). En nu eindelijk naar drie jaar gaat het goed met me! En wat ben ik daar ontzettend trots op! Beschadiging opgelopen aan nieren, niveau is gedaald van HBO naar MBO niveau, dus al met al een echte 'klap' geweest voor mijn lichaam. Op een gegeven moment gaat toch de vraag knagen voor een tweede kindje. Zonder alle complicaties die zijn geweest weet ik zeker dat we daarvoor zouden gaan, nu ligt die vraag veel gevoeliger. Na veel onderzoeken etc. hebben we besloten om niet voor een tweede te gaan. Maar ik kan me hier gewoon niet bij neer leggen. Ik weet dat de risico's ontzettend groot zijn, een zelfde ervaring wil ik nooit meer mee maken, maar ergens zegt mij van het kan ook goed gaan. Misschien kan ik het moeder worden dan toch bewust mee maken, genieten van mijn kraamperiode, en juist hierdoor de traumatische ervaring nog beter verwerken. Voor mijn man is niet zo'n hekel punt, hij is blij dat mijn zoon en ik allebei nog leven! Hij is 'tevreden' zoals het nu is.... Als ik hoor dat iemand zwanger is, of een baby heeft gekregen... dat wil ik ook! Heeft iemand een soort gelijke ervaring??? Zit iemand in een soort gelijke situatie? Hoe maak je de juiste beslissing? Hoe krijg je hier vrede mee? Liefs Twinnie
Hallo Twinnie, Hier hetzelfde verhaal; Drie jaar geleden ben ik bevallen van een zoontje, een maand te vroeg geboren ivm HELLP. Ik heb 3 weken in het ziekenhuis gelegen, 3 dagen op de IC. Mijn bloeddruk is altijd hoog gebleven en ben altijd onder controle gebleven van de internist. Ik zei na de eerste keer: NOOIT WEER!! Maar toch, na 2 jaar begon het te kriebelen. Dus met de internist en gynaecoloog een eventuele volgende zwangerschap besproken. Ik raakte zwanger, was onder strenge controle in het ziekenhuis, elke keer een echo en bloed/urineonderzoeken. Vijf weken geleden ben ik bevallen van een gezond zoontje, 6 pond, en ik GEEN HELLP!! Wel moet ik zeggen dat mijn klachten (slechte concentratie, snel moe, slecht geheugen) altijd zijn gebleven. Maar dit is echt genieten, een goede zwangerschap en een kindje dat met 38 weken geboren is! We hebben het nu al over een derde kindje . Ik moet zeggen dat HELLP op een gegeven moment m'n leven beheerste, maar ik wil er nu ook wel vanaf en lekker genieten van m'n gezin en niet meer altijd nadenken over wat er gebeurd is 3 jaar geleden. Dat ik snel vermoeid ben en al die andere klachten, die zullen waarschijnlijk blijven, ik heb me daar bij neergelegd. M'n bloeddruk zal misschien ook altijd hoger zijn dan een ander, maar dat is dan maar zo...
Beste ouders, Voor school (5 VWO) ben ik bezig met een onderzoek naar 'prematuren'. Daarvoor heb ik jullie hulp nodig! Bent u de ouder van een te vroeg geboren kind, wilt u dan even een minuutje uittrekken om deze enquête in te vullen? http://www.enquetemaken.be/toonenquete.php?id=102795 ps. Het is anoniem, en er zitten geen verdere verplichtingen aan vast. Alvast bedankt! Met vriendelijke groet,
Fijn! Ik ben benieuwd naar je gesprek en hoop dat je vragen beantwoord worden. Hopelijk kan ik snel dezelfde stap zetten.
Ik heb (gelukkig) niet zo'n heftige nasleep van de PE gehad als jij maar ik herken je kriebels wel. Ik kan ook echt jaloers zijn als ik hoor dat mensen zwanger zijn. Dit gevoel heb ik al direct na de bevalling gekregen. Ik wil ook graag een gewone kraamtijd en een normale bevalling meemaken. Lekker direct naar huis en een kraamverzogster thuis. Je hebt het over onderzoeken die je gehad hebt, heb je ook een prius onderzoek laten doen? Weet je wat de kans is dat je het weer krijgt?
Hoi Twinnie, ik heb net als Mooni na een eerste zwangerschap met heel zware HELLP toch een tweede aangedurfd. We wilden zo graag dat we er 2 MK's voor hebben doorstaan, en ons zoontje is 4 maanden geleden geboren na een zonnetje van een zwangerschap met 39 wk, met slechts heel lichte PE aan het einde. Wij denken nu ook al over een 3e Ik raad iedereen die HELLP heeft gehad en nadenkt over een nieuw kindje aan om rustig met een gyn te praten, bij voorkeur in een zkh waar ze veel ervaring hebben met HELLP. Ik ben altijd heel goed begeleid in high risk poli's, en heb dus (voor zover je wat kunt uitsluiten) niet heel veel risico gelopen. Dat raad ik jou en je man dus aan, bereid je voor, lees je in, praat met specialisten, en maak dan een keuze.
@ Juul, twijfelen jullie ook voor een 3e. Wij ook!! Toch is er een maar, omdat het nu zo goed gegaan is.. Maar zijn nu op huizenjacht. Omdat we toch wel erg open staan voor een 3e. Niet nu hoor!!
@ twinnie. Ook ik ben in 2009 bevallen van een dochter!! Ik had een Hellp en geen PE... Ik heb geen heftige nasleep gehad. Maar was wel m'n vertrouwen in mijn lichaam kwijt. Dit is langzaam terug gekomen. Heb prius gedaan en groen licht gekregen met medicatie. Nu een zoon rijker van 7 maanden. bevallen naar 38 weken ivm stijgende bloeddruk. geen PE of Hellp, wel andere ongemakken die ik bij een 3e weer verwacht. Misschien een gesprek aanvragen bij een gynaecoloog??
Mijn bloeddruk werd de laatste weken ook hoger trouwens, daarom ben ik ingeleid met 38 weken en heb tijdens de bevalling meteen pijnbestrijding gekregen toen het heftiger werd. De gynaecoloog zei meteen al dat ze niet het onderste uit de kan gingen halen met mijn bevalling. Zodra ik over wilde gaan naar keizersnee dan kon dat. Ook heb ik tussendoor nog een mk gehad. Wel grappig dat jullie ook aan een 3e denken, ik zei altijd dat we met 2 kinderen compleet waren, maar we denken er nu beide anders over .
Hai hai! Lastig soms he? En ik wil gewoon zo dankbaar zijn met onze prachtige zoon, heb het gevoel dat ik soms zo ondankbaar overkom. Ja heb inderdaad het Prius gehad. Heb 33% procent herhalingskans, dus erg veel. Maar een getal is voor mij maar een getal, de angst in mij is gewoon 500%!!!!!!!!! Ik kan dat gewoon niet omschrijven, in bed rennend door de ziekenhuis gangen vechtend voor mn leven, zo vreselijk! Dat krijg ik er gewoon niet uit! Ik wens jou ook zeker een mooie zwangerschap, bevallig, kraamtijd.... Hopelijk ga je dit ook zeker meemaken! xxxx
Gefeliciteerd met je zoontje! Wat een mooi wondertje! Ik heb ook zeker alle gesprekken gehad, we hebben volgens mij alles gedaan wat maar kan maar hier komen we gewoon steeds weer op uit. Hoe moeilijk ook, ik hoop dat ik me hier bij neer kan leggen en vrede mee kan hebben........
Bedankt voor je reactie, wat fijn dat je nog een zoontje hebt mogen krijgen. Wat een rijkdom. Gesprekken zijn er geweest en we komen op hetzelfde uit helaas.......
Twinnie, niet dat ik je een tweede zwangerschap wil aanpraten maar toch: Ik wist bij mijn eerste al dat ik HELLP zou krijgen. Mijn zus heeft het 2 keer gehad, mijn moeder ook. Het heeft een zwaar erfelijke component in mijn familie. Alleen maar prematuurtjes, het oudste dochtertje van mijn zus is overleden door haar vroeggeboorte. Daarmee bedoel ik alleen maar aan te geven dat ik je angst ken! Maar tegelijkertijd ook dat, als het riisco onderkent wordt, je een stuk minder gevaar loopt. Ik ben nooit bij een VK geweest maar direct bij de gyn. Ik heb nooit een 'roze wolk' zwangerschap gehad maar een volledig gemedicaliseerde. Echter, dat betekent wel dat het schrikbeeld dat je eerder hebt gehad, het acute, het door de gangen rennen, het vechten voor je leven, dat dat hoogstwaarschijnlijk minder wordt door de goede begeleiding. Ze kunnen HELLP nog steeds niet voorkomen, maar met vroege detectie van de tekenen kan het gerekt worden zonder dat je acuut ziek wordt. Je krijgt meer controles, in je bloed wordt HELLP al geien voor je er lichamelijk last van hebt. Ze grijpen eerder in zodat je minder ziek wordt. Een tweede keer krijg je meestal HELLP later en minder zwaar. Een tweede zwangerschap zal angstig zijn, maar je zult een stuk minder risico lopen doordat je van het begin tot het einde onder zware controle staat. En aan het einde van de dag heb je altijd nog 66% kans dat je het niet krijgt. Ik wist niet wat me overkwam toen ik alleen maar een beetje PE op het einde kreeg