Ik vind het altijd zo jammer dat topics uitmonden in discussies die niet aan de orde zijn. Ook vind het ik het jammer dan anderen menen te weten hoe de dames die moeilijk zwanger worden zich schijnen te voelen en zich moeten gedragen. Ik denk dat dit topic totaal een hele andere ingang heeft. Zwanger worden van een getrouwde minnaar is namelijk niet een situatie waar ik jaloers op kan zijn eigenlijk. De hele discussie omtrent wel of niet moeilijk zwanger worden is welgeteld in 1 reactie gezet en huppakee ... het hele topic aan gort! Bijzonder altijd :x
Trouwens ik vindt het wel raar dat liesbits wordt aangevallen terwijl haar post meer een reactie lijkt op dat van iemand anders die vermelde dat dit forum vooral bezocht wordt door vrouwen die moeilijk kinderen kunnen krijgen... Maar goed dat zal wel aan mij liggen. Heb even geen zin op de post op te zoeken van de gene die het zo verwoorde en hoe het precies gezegd werd maar dat had ook de neiging bij mij in t verkeerde keelgat te schieten... Alsof je het alleen moeilijk mag hebben als je strubbelingen ondervindt in het zwanger worden. Ik vond haar reactie helemaal niet zo vreemd. Ik kan me wel voorstellen dat je jaloers wordt namelijk als je ziet dat een ander zomaar ongewenst en in een lastige situatie een kindje krijgt.. Vindt het alleen dan niet verstandig om te gaan reageren en denk dat Liesbits dit ook bedoeld. De wereld is dan even vanuit jouw oogpunt heel oneerlijk en de kans dat je een neutraal advies geeft heel erg klein. Ik hoop dat dit niet weer een golf van wazige reacties opleverd
*reactie golfje * Niemand geeft neutraal advies. De ene misschien niet omdat ze het 'oneerlijk' vind dat TO wel snel/makkelijk zwanger is geworden. De ander omdat ze weet hoe het is om bedrogen te worden. Weer een ander heeft in zo'n zelfde situatie gezeten als TO of omdat ze weet hoe het is om ongepland zwanger te raken. Zo zitten hier ook mensen die echt fel tegen abortus zijn en zo zijn er mensen die het misschien in haar situatie overwegen. Elke mening is gekleurd. Ik denk ook niet dat je neutraal kan kijken aangezien de situatie zo complex is. Waar het normaal gesproken 3 partijen betreft (moeder, vader en baby), gaat het er nu om 4 (moeder, vader, baby en andere gezin). Dan zijn zoveel invalshoeken en voor elke is wat te zeggen. En dat word hier dan ook gedaan.
Tjeetje wat een discussie weer.... (en op wat voor manier..!!) Alles heeft voor- en nadelen.... begrijp ook niet waarom moeder natuur niet gewoon een schakelaar heeft gemaakt: "ei on en ei off"..... dat was voor iedereen makkelijker geweest..... en voor TS ook, want had ze nu niet in deze situatie gezeten....
Wat ik overigens wel jammer vind, is dat ik wel degelijk alle begrip heb voor alleenstaande moeders. Dus dat dát er dan weer werd bijgehaald, snap ik niet. Want ik heb een beetje mogen proeven aan hoe het is om het alleen te moeten doen en dat is gewoon supermoeilijk. Dus laat dat even uit de wereld zijn. En TS heeft zelf ook wel door dat haar acties weinig sympathie zullen opleveren. Dus dat is ook zo klaar als een klontje En volgens mij zijn we hier met zijn alleen dan toch vooral vóór het kindje, maar daar hoor ik nu niemand meer over. Ben toc h wel heel benieuwd hoe zijn/haar verhaal nu verder gaat lopen..
Volgens mij zijn de reacties die ts hier krijgt wel een kleine afspiegeling van de reacties die zij misschien de rest van haar leven nog kan verwachten in de 'echte wereld'. Veel mensen zullen ( vaak ook achter je rug om) nou eenmaal een oordeel hebben over het feit dat je kind is ontstaan uit een affaire met getrouwde man.... Of je daar nou om vraAgt of niet. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om te lezen dat je wordt aangevallen op je affaire, maar dit is nog slechts het topje van ijsberg ben ik bang.
D'r wordt hier wel weer flink geoordeeld zeg! Je hoeft het helemaal niet eens te zijn met de manier waarop dit kindje verwekt is (ben ik ook niet) maar dat wil niet zeggen dat je geen advies kan geven over wat nu verder. Goed, we hebben nu wel vastgesteld dat het niet zo handig was om een relatie of affaire te beginnen met een man die al een gezin heeft. Dat die man een zakkenwasser is lijkt me inmiddels ook wel duidelijk. En of het nou wel of niet een typische "man-minnares" verhouding is dat mag ieder voor zich bepalen. De vriendin heeft het recht om te weten dat haar man een kind bij een ander heeft verwekt, ook dat hebben we na een pagina of 13 wel vastgesteld. En dat het de kerel is die dat het beste kan vertellen ligt ook vrij voor de hand. Maar wat nu? Want volgens mij is de vraag van TS veel meer gericht op wat zij nu moet doen, en wat het beste is voor het kindje dat ondanks alles in haar buik groeit. Als we nou eens met z'n allen wat meer constructief bezig gaan in plaats van mede-forumleden afkraken en met elkaar TS richting een abortus praten... dan helpen we elkaar ook nog echt, want dat is waar ik dit forum het liefst voor gebruik. Om hulp te geven waar anderen het nodig hebben en hulp te vinden als ik het zelf even niet meer weet. Dus.
Heb alleen je eerste berichtje gelezen en dus niet alle reacties, maar wat ik van deze situatie vind,is dat je onrealistisch bent. Je wilt je minnaar aan dubbel levenlaten lijden, waardoor zijn relatie gebaseerd is op een leugen zonder dat zn vrouw het weet en jij zou je kind niet kunnen vertellen wie zijn of haar vader is en zou hier geheimzinig over gaan doen. Daarnaast, als ik in de schoenen stond van de vrouw van de minnaar, dan had ik dit graag willen weten. Zou er niet aan moeten denken dat mijn vriend nog een kind heeft bij een ander zonder dat ik ervan afweet en dat hij dit kind in het geheim zal bezoeken. Het zal een lastige stap zijn, maar je minnaar zal zijn vrouw alles moeten opbiechten,zodat zij kan kiezen of zij wel verder met hem wil. Dat is voor haar het eerlijkst en voor jou ook het makkelijkst, dan weet iedereen wie de vader is en hoef je geen dingen te verbergen en kun je je kind ook vertellen wie zijn vader is,waardoor het kind niet zal worden gezien als een kind van een scharrel
Liesbiatsj. Mijn man zal nooit naast de pot piessen. En als ie ooit piest naast de pot zou ik het niet eens erg vinden want... dan doet ie het wel op jouw en daarbij krijg je ook de scheit van mij.
Wie is er nou weer jaloers op een vrouw die zwanger is van een man die iedere avond met een andere vrouw in bed ligt, een man die zijn vrouw bedriegt en bereid is een dubbel leven te leiden voor ze minnares. Gadverredamme zeg, wat een zelfrespect heb je dan zeg. Arm kind dat geboren moet worden. Wat een voorbeeld ouders zal dat kind hebben.
Lastige situatie.... Je zou kunnen volhouden tegenover iedereen dat je gewoon niet weet wie de vader is, maar ik weet niet hoe je reputatie is en of mensen dat geloven. Als je dit kunt volhouden hoef je voorlopig de waarheid nog niet te vertellen. Of je kan zeggen dat je een anonieme donor hebt maar als je nooit echt met kinderen bezig bent geweest is dat een raar verhaal want zoiets beslis je niet van de een op de andere dag. Je kan ook bekennen dat het van een getrouwde man is en dat je niet kunt vertellen van wie maar dan krijg je reacties zoals op dit forum en blijven mensen zich altijd afvragen wie dat dan is. Als hij dan ook nog eens af en toe naar je kind komt kijken is het niet moeilijk meer te raden wie de papa nou is. Hij weet het inmiddels wel toch? Kan hij niet meedenken? Misschien is de waarheid wel gewoon de beste oplossing. Als hij niet bij zijn vrouw weg gaat kan ze het hem misschien wel vergeven, en kun je met zijn allen een regeling treffen. Ik noem maar wat geks. Heel veel succes!
Beste TS, op de eerste plaats gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik hoop dat je dit, ondanks alle reacties hier, ook nog steeds zo zult voelen. Mijn advies? Wees eerlijk. Tegenover jezelf, tegenover je minnaar en tegenover zijn vriendin. Een leven lang liegen houdt niemand vol. Tevens wordt het geluk ontnomen van alle partijen in deze situatie. Wat nu als dit geheim blijft en zijn vriendin komt er over een aantal jaar achter (en misschien nog wel 1 of 2 kindjes verder?). Zij zou het jou dan ook kwalijk kunnen nemen dat jij destijds je mond gehouden hebt. Zij zou dan ook kunnen denken "had ik dit maar eerder geweten, dan was ik al lang bij hem weg geweest en wellicht alweer een leven op kunnen bouwen met een andere vent". Haar kans op geluk ontneem je haar nu ook vind ik. Jullie twee weten van deze situatie en hebben een keuze. Zij niet. Zij zit ongewild in deze situatie en krijgt niet de kans zelf te beslissen wat ze nu verder wil. Eerlijkheid staat bij mij bovenaan en ik ben van mening dat de waarheid vroeg of laat ALTIJD aan het licht komt; al is de leugen nog zo snel.... Ook je ongeboren kindje heeft niet voor deze situatie gekozen. Wees naar hem of haar ook eerlijk. Je wilt je kind later toch recht in de ogen kunnen kijken? Het is idd geen ideale situatie maar de klok terug draaien gaat niet meer. Je kunt alleen gaan proberen het vanaf hier zo goed mogelijk op te gaan lossen. Ik wens je heel veel succes met het maken van je beslissingen.
Ook ik sluit me volledig aan bij hetgeen hierboven al geadviseerd is! Jij en je minnaar hebben ENORME fouten gemaakt en nu is het tijd om te gaan redden wat er te redden valt en om open kaart te spelen! De vrouw van je minnaar mag niet in het ongewisse achterblijven en ook zijn kinderen niet! Iedereen heeft het recht dit te weten en hierna zijn conclusies te trekken. Het is nu de keuze van de vrouw van je minnaar! Niet jullie keuze...Jullie hebben je keuzemomenten al gehad dacht ik zo. Zij mag nu gaan oordelen en beslissen of ze haar leven wil voortzetten met haar overspelige echtgenoot of dat ze eieren voor haar geld kiest. Zij en hun 2 kinderen zijn nu aan zet. Jij en je minnaar hebben dit af te wachten en te accepteren. Op deze manier ben je in ieder geval eerlijk en kun je zonder leugens een toekomst opbouwen met je kindje.
Eerlijk duurt het langst. Je kunt en mag in mijn ogen hierover nooit liegen tegen je kind. Hij of zij heeft het recht te weten wie zijn of haar vader is. En omdat je het dus aan je kind zult moeten vertellen, ontkomt de vader er niet aan om het aan zijn gezin te vertellen. Hoe eerder hoe beter, zou ik zeggen. Wat je tegen de buitenwereld vertelt moet je helemaal zelf weten. "ik heb geen relatie (meer) met de vader, en hij zal dus ook geen deel uitmaken van ons leven" is misschien een optie. Of mensen je wel of niet zullen veroordelen, daar heb je niet zo heel veel invloed op. Laat ze maar. Je komt er gauw genoeg achter wie je echte vrienden zijn. Ik wens je veel sterkte, geluk en wijsheid toe.
Ik heb een goede vriend in m'n vriendengroep. Hij is half Turks en half Nederlands. Hij heeft een stiefbroer en 2 stiefbroertjes. Die zijn volledig Turks en komen uit dezelfde vader. Hij mag de vrouw van zijn vader mamma noemen. Ze leven vredig en wat er is gebeurd is gebeurd. Hij was niet gepland maar wel welkom. Hoe meer zielen hoe meer vreugde. Baby'tje is met liefde gewekt en kan met liefde worden verzorgd. Het woord acceptatie moet er zijn, anders gaat het heel moelijk worden. Maar wonderen bestaan. En die heeft de TS'er in haar buikje groeien. Mensen maken eenmaal fouten. Daarom moeten we een goede voorbeeld geven.
ik heb altijd een beetje moeite met het waarheidsgehalte... Een vrouw die ermee akkoord gaat dat haar "vriend" getrouwd is en al kinderen heeft. Ik zou kapot gaan bij de gedachte dat hij elke avond bij zijn vrouw in bed ligt....