oh ik zit zo in een dipje op het moment ik moet het even van me af schrijven en dacht dat doe ik lekker hier. ik heb altijd 40 uur gewerkt totdat ik 2 jaar geleden rugklachten kreeg... na lang onderzoek zijn we erachter wat het is. maar mijn baas toe de tijd kon het maar niet accepteren en na ruim anderhalf jaar gevecht heb ik de zaak gewonnen en heb ik een smak geld gekregen van ze en werk daar niet meer. ik ben niet echt aafgekeurd maar tot 15 % en zo wie zo voor functies waar ik lang achter elkaar moet zitten. ik ben al ruim een half jaar druk aan het solliciteren en sinds 2 maanden heb ik een ww uitkering. ik kan maar geen baan vinden.. wordt niet aangenomen nou wil ik graag 24 of 32 uur werken en mijn vriend heeft zich daar altijd bij aangesloten. alleen zijn die banen er te weinig. nu kreeg ik via een vriend van hem een baan aangeboden 40 uur en fulltime zittend werk... en jahoor grote ruzie met mijn vriend.. hij vind dat ik het aan moet nemen dat heb ik in iedergeval wat en zit ik niet meer thuis. maar ja ik weet bijna zeker dat ik dat niet vol hou en dan moet ik dus eigenlijk liegen tegen hun dat er niks aan de hand is maar ik val denk ik snel genoeg door de mand. ik vind het zo moeilijk ik snap dat mijn vriend het goed bedoeld... maar IK moet het doen en niet hij ik weet wat mijn beperkingen zijn... nu is het ook nog eens zo dat we ook met kindjes bezig zijn en dat er een grote kans is dat het wel eens dik raak zou kunnen zijn deze maand... ( je weet het nooit maar een voorgevoel) zucht ik moest het even van me af schrijven want het zit me zo dwars.. moet ik het dan toch doen en dan later tegen hem zeggen zie je nou wel ik had toch gelijk dat ik het niet zou redden ( want dat gaat ook neit) zucht (nogmaals) ik zit alweer met een brok in me keel te wachten op de volgende discussie als mijn vriend zo thuis komt. nou ja ik heb even van me afgeschreven en dat doet al veel goed groetjes sammie
hoi Sammie Als je het zelf niet ziet zitten moet je het niet doen want jij weet het beste wat je lichaam aankan. Anders ben je dalijk heel ongelukkig of je krijg nog meer klachten. Maar je kan het wel altijd eventjes proberen mischien vind je het wel leuk werk en gaat het makelijk met je rug je kan toch stoppen wanneer je wilt? Maar luister wel altijd naar je zelf hoor als je weet dat je het echt niet kan moet je het niet doen. groetjes Joëlla
Het is sowieso moeilijk om iets te vinden als je ieder moment zwanger zou kunnen zijn. De meeste werkgevers zijn dan niet echt blij met je. En wil hij die vriend van hem wel opzadelen met iemand die gelijk het eerste jaar zwangerschapsverlof nodig heeft?
ik zou het anders ook gewoon proberen, dan heb je wel een lekker verlofje en als je het niet aankan, dan doe je gewoon rustiger aan toch. Straks is jou rug naar de klote en kan je voor de rest van leven mischien wel de ziektewet in. Dus daar wordt niemand beter op
bedankt voor jullie adviesen. ik heb gisteren uitvoerig gesproken met mijn vriend en die vriend die met de baan aan komt. ik ga waarschijnlijk wel op gesprek (heb ik ook aan mijn sollicitatieplicht gedaan) maar mijn vriend kwam gisteren zelf al met dat hij denkt dat het veel te hecties is voor mij... dat vond ik ook al dus waarschijnlijk krijgt het toch een goed einde.