nou.... t staat er al..... kun je dat? krijg je advies waar nodig, een knuffel, of wordt je niet echt begrepen en wordt er over heen gepraat? ik ben vaak depri, vroeger meer dan nu. maar toch steekt het zo eens in de paar weken zn kop weer op, heb geen zin om op te staan, me aan te kleden, wil de tel. niet aannemen, de deurbel uit. ik zie overal beren op de weg, maak me zorgen, slaap slechter, ben erg in mezelf gekeerd. ik heb hierbij een beetje hulp, en weet wat ik moet doen als het er weer aan komt. vaak helpt het ook om op te schrijven wat me dwars zit, waar ik aan pieker. gisteren was weer zo'n moment, heb 3 a-4tjes volgeschreven, en ben gaan douchen. mijn man was intussen thuisgekomen en heeft alles gelezen, zoals altijd (hebben we afgesproken). maar meestal resulteert dit in hetzelfde: hij wordt boos om sommige stukken (ik heb oa geschreven dat ik soms dacht dat ik niet goed genoeg voor mn dochter was). hij noemt dan vervolgens andere passages 'onzin' en praat er na een 10minuten overheen met een gebeurtenis die hij die dag heeft meegemaakt. resultaat: ik blijf er een beetje in hangen, en duw t dan ook maar weg. heb niet echt een goede vriendin of iemand anders met wie ik hierover kan praten, dus zou t fijn vinden om dit met mijn man te kunnen. hoe los ik dit op, zonder met een beschuldigend vingertje naar hem te wijzen? en... hebben jullie wel een partner waarmee je een goed gesprek kunt hebben?
Ik kan een goed gesprek hebben. Maar niet echt over grote problemen van mij waarbij gevoelens komen kijken. Verder kan ik het met zat mensen in real life delen. Maar ben er het type niet voor. Ik heb wel een set hele goede online vrienden di ik al jaren ken. Daarmee deel ik het wel. Het is namelijk fijn omdat het nietzo face to face is enzo. Misschien is dat ook wel wat voor jou?
Hij heeft momenteel wat moeite met me begrijpen.. Lang verhaal maar goed! Verder kan ik hem wel alles open en eerlijk zeggen
Ja ik kan met mijn man over alles praten. Samen Met mijn zusje is hij de enige die mijn diepste dingen kent.
Ik kan overal eerlijk over zijn, hij wordt meestal wel kwaad als ik iets zeg wat ik niet meteen goed onder woorden kan brengen, hij ziet dat als "er omheen draaien" terwijl ik al pratende naar de juiste woorden op zoek ben. Ik voorkom dit meestal door eerst goed na te denken en dan het gesprek aan te gaan maar soms heb je daar de tijd niet voor.
Ja ik kan overal over praten. En dat is erg fijn en zorgt bij mij ook dat ik niet meer zo vaak met problemen zit. Ze zijn er nog wel maar hij heeft me geholpen handvaten te geven om er mee om te gaan. Wel is het dat het allemaal niet in detail besproken hoeft te worden. En dat is voor mij nogal moeilijk. Soms is het nodig en soms ook niet. In jou geval zou ik hulp van buitenaf proberen te vinden. Of een goede vriendin/vriend of proffesionele hulp. Misschien kunnen zij je beter helpen met dit soort dingen.
Ik wilde zeggen "Ja, ik kan overal over praten" Maar helaas. Ik kan over bijna alles met hem praten, maar zodra het op diepere gevoelens aankomt.. ook gevoelens van depressie, angst.. ik zit nu bij de psychiater en dat bespreek ik zoveel mogelijk met hem. Maar hij snapt me niet en praat er dan ook snel overheen.
Ja gelukkig wel, ik kan eigenlijk alles met hem bepraten alleen moet je natuurlijk niet over iets serieus beginnen met kids erbij, als ie net thuiskomt van werk en heeft nog niet gegeten haha, wij praten vaak in bed of savonds samen op de bank, of in de zomer op de schommelbank in de tuin. Soms houd ik wel eens wat voor me omdat ik weet hoe moeilijk hij iets voor me vind en hij word dan boos (op andere mensen niet op mij, omdat ie zoveel van me houd) en dan wil ik weer de goede vrede bewaren en vertel ik het even niet of op een beter moment.. We kunnen heerlijk klessebesse over de meest onbelangrijke dingen maar ook als het belangrijk is!
Ik kan gelukkig heel goed met hem praten, ik ben zelf ook depressief en krijg daar ook hulp voor. Alles kost mij moeite en ben echt niet de makkelijkste momenteel. Maar mijn vriend is gelukkig heel begripvol voor mij. Op sommige momenten botst het ook wel, want dan begrijpt hij er gewoon effe allemaal helemaal niks van. Maar 9 van de 10 keer kan ik alles tegen hem kwijt en is hij heel geduldig met mij.
nee, hier niet. ik heb een beetje dezelfde gevoelens als jij, en daarvoor ga ik nu 1 keer in de zoveel weken naar een psycholoog. ik heb het daar ook over mijn relatie gehad en dus ook dat mijn man niet zo goed weet wat hij met mijn gevoelens moet. hij noemt dingen ook wel eens onzin enzo, net als bij jou. of hij voelt zich aangevallen. mijn psycholoog heeft gezegd dat ik moet proberen te accepteren dat ik niet overal over kan praten met mijn man. ik kan hem nu eenmaal niet veranderen. alleen mezelf. dus ik laat de moeilijkere onderwerpen maar wat liggen, en bespreek die met andere mensen.
ja gelukkig wel! Wij zijn heel open tegen elkaar en we kunnen overal goed over praten. Wij praten vaan op bed, of onder de douche haha We hebben zelfs onder de douche besloten om de pil aan de kant te gooien! Hij begrijpt me goed en weet vaak de juiste dingen te zeggen! Ik weet dat ik het enorm getroffen heb daarin!
Hier ook niet, mannen blijven toch mannen en reageren op een andere manier dan vrouwen vind ik. Daarbij kan mijn man niet zo goed over gevoelens praten, soms is dat best lastig. Gelukkig heb ik veel lieve en goede vriendinnen om me heen waar ik soms gewoon even mijn hart kan luchten. Vaak is het ook een stukje onbegrip, mijn man is bijvoorbeeld erg bang voor de dood en dit kan hem soms erg aangrijpen. Hij kan er letterlijk slapeloze nachten van hebben. Ik werk met de met de dood, het komt wekelijks op mijn pad. Ik ben er niet bang voor en begrijp de angsten van mijn man dan ook niet goed. Hij praat er wel eens over maar ik weet niet altijd de juiste woorden om terug te zeggen. Dat maakt het soms lastig. Ik las laatst ergens zo'n mooie tekst, ik zal even zoeken of ik die kan vinden.
LUISTEREN Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij begint mij adviezen te geven dan doe je niet wat ik je vraag. Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij begint mij te vertellen waarom ik iets niet zo moet voelen als ik het voel, dan neem je mijn gevoelens niet serieus. Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij denkt dat je iets moet doen om mijn problemen op te lossen, dan laat je mij in de steek, hoe vreemd dat ook mag lijken Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me en probeer me te begrijpen. En als je wilt praten, wacht dan even en ik beloof je dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren. Leo Buscaglia
Hier wisselt het een beetje. Het is maar net hoe zijn pet staat... Ik denk dat hij een goed aantal dingen die voor mij belangrijk zijn gewoonweg niet begrijpt, ook al doet hij zijn best het wel te begrijpen... Dus als hij zelf lekker in zijn vel zit en ik met een duidelijk verhaal kom, dan wil hij me aanhoren en geruststellen. Maar er zijn ook genoeg momenten waarop hij luid zucht en met zijn ogen draait... Daar wordt ik dan altijd een beetje verdrietig van... Naast het feit dat ik me dan al vervelend voel, krijg ik van hem dan ook een beetje het gevoel dat ik hem ermee lastig val of belast. Ik gooi het maar onder de noemer mannen zijn mannen en die reageren op hun eigen wijze... Daar kun je soms op je kop voor staan, maar dat zal de situatie niet veranderen.
Heel goed en diep zelfs. Maar idd wel als ons zoontje slaapt, hij gegeten heeft en niet direct uit zijn werk.
Nee we kunnen niet goed met elkaar praten en vooral op dit moment niet want hij snapt alles maar begrijpt niks, ik ben vaak alleen met mijn verdriet.
Ik ken het een klein beetje. Mocht je in de buurt van NOH zijn kan je altijd een keer een bakkie komen doen he Loes.
Gelukkig wel. Anders weet ik niet of we na al het verdriet van de IUI en IVF nog bij elkaar zouden zijn. In zo een traject is praten wel een must.
Ja hoor gelukkig wel, zeker na wat we hebben mee gemaakt de laatste tijd en ik in een A-typische depressie ben terecht gekomen. Zonder mijn man was ik waarschijnlijk helemaal gestoord geworden.
Ja, wij kunnen heel goed met elkaar praten. Heb het echt getroffen met hem. Hij voelt precies aan wat ik op dat moment nodig heb. Soms dus advies, dan weer een knuffel.