Hallo allemaal, Omdat ik nog redelijk nieuw ben hier en veel van jullie nog niet ken, hier even kort mijn verhaal (zie ook thema: 'Kindje dood na vruchtwaterpunctie'). Eind november ben ik na 17 weken zwangerschap bevallen van ons doodgeboren kindje. Eerder waren we geconfronteerd met een verhoogde kans op het syndroom van Down: 1 op 20. Na veel twijfelen besloten we toch maar een vruchtwaterpunctie uit te laten voeren. Op het moment van de punctie hadden we eigenlijk al besloten dat ons kindje hoe dan ook welkom was. We wilden echter niet nog 25 weken in de stress zitten. Twee dagen na de punctie kwam de verlossende uitslag: er waren geen afwijkingen gevonden. Nog twee dagen later kreeg ik koorts. Op advies van de verloskundige zijn we 's avonds nog naar het ziekenhuis gegaan. Bij de echo bleek dat het hartje van ons kindje niet meer klopte. Een kleine week later ben ik (na 75 uur: de weeën kwamen maar niet op gang) bevallen van ons veel te kleine mannetje. Inmiddels zijn we bijna 4 maanden verder en hebben we te horen gekregen dat we er van uit moeten gaan dat ons kindje gestorven is ten gevolge van de punctie; er is geen enkele afwijking gevonden. De eerste maanden na de dood van ons mannetje heb ik me heel erg schuldig gevoeld: als we geen combinatietest (ik ben 29 en zat dus ook niet in een 'risicogroep') en vruchtwaterpunctie uit hadden laten voeren, was ik in mei hoogstwaarschijnlijk bevallen van een gezond ventje. Het schuldgevoel ben ik inmiddels grotendeels kwijt dankzij therapie: we hebben uit liefde voor het kindje gehandeld, daar probeer ik me maar aan vast te houden. Toch blijf ik het gevoel houden dat we hiervoor behoed hadden kunnen worden. De verloskundige had ons beter kunnen informeren over de combinatietest, en de gynaecologe had beter naar ons kunnen luisteren toen we tijdens de punctie-afspraak aangaven dat ons kindje, ongeacht de uitslag, welkom was. Naar mezelf blijf ik wel het gevoel houden dat ik vreselijk naïef ben geweest en beter had moeten weten. Waarom zijn er bij mij geen alarmbellen gaan rinkelen? De gedachte dat ons kindje niets heeft gehad aan onze liefde (hij is er aan doodgegaan) blijft ook heel moeilijk te verkroppen. Het gaat langzaam een beetje beter met me en ik durf inmiddels ook weer aan een nieuwe zwangerschap te denken (bij mij zijn daar bijna 4 maanden overheen gegaan, Cindy). Ik kan me ook weer wat beter concentreren op mijn werk, maar merk wel dat ik nog heel weinig (mentale) reserves heb. Cindy, ik ben ook bevallen in het JBZ. Ik moet zeggen dat we heel goed begeleid zijn door het personeel: de artsen en verpleegkundigen waren (bijna zonder uitzondering) zeer vriendelijk en meelevend (ik heb geloof ik bijna iedereen gezien, omdat het bij mij een flinke tijd duurde voor de bevalling op gang kwam). Ik wens jullie echt heel veel sterkte en vind je echt heel dapper. De liefde voor jullie kindje spat van het beeldscherm af! Jonneke, wat heftig, een 9e sterfgeval in anderhalf jaar! Gecondoleerd. Ik hoop echt dat jullie heel snel de komst van een nieuw leven kunnen vieren! 't Is een beetje een lang verhaal geworden, sorry daarvoor. Groetjes, Hima
Hilma, ik heb je al eerder gesproken op een ander topic. Mijn verhaal kun je hier lezen http://www.zwangerschapspagina.nl/vlindertjes-17-t-m-24-weken/310831-vlindertje-23-weken-mis.htmlFijn om te lezen dat het steeds weer iets beter met je gaat. Die mentale reserves die minimaal zijn herken ik wel. Daar heb ik ook nog steeds last van. Langzaam wordt het wel steeds beter maar dat heeft gewoon tijd nodig. Ben jij nu ook weer actief bezig met zwanger willen worden of nog niet?
hoi hima, en de rest hier weer een berichtje vann mij. wat erg meis wat je mee hebt moeten maken, lijkt me op ie manier helemal verschrikkelijk. maar neem jezelf nooit niks kwalijk jij hebt alles uit liefde gegaan, en wat is er mee met zekerheid de kans is ook zo klein dat er iets mis zou gaan. ik had in jou geval hetzelfde gedaan. ik lig nu in het ziekenhuis op een bedje speciaal voor mij. over 20 min krijg ik opnieuwe een pil ingebracht. en wachten we maar af hoe het loopt. hoop zo dat ik vandaag nogg beval zou voor mij vriend leuk zijn die is op de 24ste geboren. maar de dokter zegt dat ik er niet op moet rekenen, dus hopen we maar. vandaag de dag dat ik de kleine missvhien ga zien en meteen weer los moet laten, hij gaat naar een plekje mooier dan hier. en er komt een dag dat we weer alemaal samen zijn. Misschien stuur ik nog een bericht ligt er maar aan hoe alles verloopt, dikke knuffel van mij.....
Hima, wat vreselijk wat jullie meemaken. Ik hoop dat er snel weer betere tijden zullen komen. Cindy, sterkte meis, wat een moeilijke tijd! Ik denk aan jullie. Er brand hier ook eens extra kaarsje vanavond. Ik vind je zo sterkk overkomen, dikke knuffel Jonneke, 'we hebben elkaar gevonden op fb'
@ cindy; hoe gaat het nu? knuffel meid. @ hima; wat heftig je verhaal... gefeliciteerd en ook gecondoleerd met jullie mannetje. Wat vreselijk dat het zo gelopen is, maar idd voel je niet schuldig, tis je overkomen, je hebt gehandeld in liefde voor je kindje...
@Hima: wat een treurig verhaal. We hadden ook een kans van 1 op 16 voor Down en ook uit liefde hebben we een vlokkentest gedaan. Gelukkig ging dat bij ons toen goed, maar later helaas niet meer. Ik herken ook het gevoel van 'schuldig zijn'. Je gaat altijd bij jezelf te rade, heb ik oets verkeerds gedaan, verkeerds gegeten, in jullie geval heb ik verkeerd aan gedaan om die test te doen. Tja, natuurlijk is het niet jouw schuld, maar je moet het wel kunnen aanvaarden. Ga je er nu wel voor, weer zwanger worden? @Jonneke: jouw verhaal is ook zo emotioneel. Ik mis mijn zoontje ook elke dag, ik mis mijn dikke buik ook zo, ik zou nu misschien al bevallen zijn, of misschien de laatste loodjes dragen (ik was donderdag uitgerekend). Ik kon ook niet geloven dat we een zwangerschapsafbreking hebben gedaan, dat zou ik nooit doen, maar we hadden geen keus. Moeilijk. @Cindy: ik heb veel aan je gedacht. Hoe gaat het me je? Het is allemaal vast heel heftig geweest! @vraagje: wat zeggen jullie als mensen je vragen hoeveel kinderen je hebt? Zeggen jullie altijd standaard dat je bijvoorbeeld 2 kinderen hebt terwijl er eentje een vlindertje is? Ik vind het lastig, en van de situatie afhankelijk. Als in een gesprek men spreekt over hoe je je kids naar school brengt, dan zeg ik dat ik er maar 1 heb, want ik hoef er maar 1 te brengen. Maar als het gaat over de rechtstreekse vraag hoeveel je er hebt, dan word ik soms door verdriet gegrepen en weet ik niet goed wat te zeggen. De ene keer zeg ik heel luchtig 2, de andere keer vind ik dat er uitleg bij moet komen. Wat doen jullie met bijvoorbeeld kerstkaarten, welke namen zet je erop?
Hey meiden, even een ego bericht. Hier erg in paniek en verdrietig. Sinds eergisteren last van erge buikpijn. Dacht eerst dat het mijn darmen waren. Gisteren wat bruinverlies gehad en vandaag bruin/rood en best veel! Ben bang dat het helemaal mis gaat! Kan hier helaas geen arts meer bereiken. Morgenochtend kan ik pas bellen voor een echo. Ben zo bang dat het ons nooit meer is gegund. Sorry voor mijn verhaal, maar reageer later op de rest.
Hey meiden, sorry voor een super late reactie! Was even teveel allemaal de afgelopen tijd...Zal proberen op zoveel mogelijk te reageren!!! Wat een heerlijk weertje trouwens he! Ik ben erg blij met de zon, krijg er weer wat positieve energie van! @ Frenzy, Jaaahhh gefeliciteerd!! (sorry ik ben een beetje laat) Maar wat fijn dat alles goed ik met jullie kleine man, wat lijkt het me heerlijk nu inderdaad zichtbaar mama te zijn! En ik snap de verdrietige kant ook, nu ook echt weten wat je hebt moeten missen. Ik kan me er alleen nog maar een goede voorstelling van maken...Geniet ervan lieverd! @ Jonneke, lieverd wat moet je een ellende meemaken de laatste tijd, gecondoleerd meid. Ik hoop dat er nu toch eens een rust zal komen na alle narigheid. Ik ga duimen totdat de blaren er op staan dat je na de knal ovu test ook een knallende zwangerschapstest in handen mag krijgen!! Bij mij zijn de duiveltjes deze maand weer om de hoek komen zeilen. Ik hoop dat April ons iets moois zal brengen! Het zou een maand waarin ik iets moois had moeten ontvangen, ze kwam alleen een paar maandjes te vroeg...Het zou wel mooi zijn om juist deze maand een positieve test te zien!! @ Hima82, wat een heftig verhaal ook weer. Het risico is er wel, maar je houdt er natuurlijk nooit rekening mee dat het jou overkomt! Ik heb geen enkele dag gedacht misschien gaat het wel fout en toch moest het ons overkomen en dat zonder reden... @ MixedBabe, Allereerst een dikke knuffel! Hoop dat het ondertussen weer wat beter gaat met je. Logisch dat het allemaal teveel werd voor je! Hier gaat het redelijk...2 weken geleden even een gigantische dip gehad. Collega bleek ook zwanger te zijn (zij is de 5e op rij in zeer korte tijd) Ik word elke dag met haar geconfronteerd dus dat vind ik wel moeilijk. Tevens is zij morgen 14 weken zwanger. Morgen 14 weken geleden is Sareya* geboren, op de dag af gewoon...Dat was voor mij echt even de druppel van alles!! Tevens kreeg ik ook onwijze last van mijn rug (Ischias) en loop nu 3 dagen in de week bij de Fysio. Van mijn hoofd tot billen ben ik een blok beton, alles zit vast! En er drukt iets op mijn zenuw waardoor ik tintelingen door mijn been heb lopen en met opstaan onwijze kramp van rug tot aan mijn tenen....Ik zag het alweer voor me, ben net een beetje mijn werk aan het opbouwen (halve dagen nu) dat ik straks weer thuis moest zitten vanwege mijn rug. Gelukkig gaat het sinds vandaag weer wat beter en heb ik goede hoop! @ Cindy, jeetje meis ik hoop dat je het allemaal een beetje trekt. Het heeft mij onwijs geholpen mijn verhaal te delen met al deze lieve meiden hier! Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd. Knuffel! @ Peet, logisch hoor, je moet lekker je aandacht aan je kleine mannetje schenken en intens genieten van hem! @Vlinder1983, gefeliciteerd meid! Wat bijzonder dat dit ook een novemberkindje gaat worden!! Ik ben super blij voor je, hoop dat je je goed voelt! Heb je nog wat gehoord van je sollicitatie? @ Gabrielle, Wat vreselijk dat het na al die jaren toch mis is gegaan. Ik ben trotse mama van een engeltje, mijn dochter. En voor zover ik het nu zie, zal ik haar blijven noemen. Als ik straks een broertje of zusje voor haar mag krijgen en men vraagt hoeveel kinderen ik heb, zou ik zeggen 2 waarvan 1 een engeltje. Ik zet haar wel op geboortekaartjes die ik stuur, kerst heb ik nog niet over nagedacht eigenlijk. Onze uitgerekende datum zit er ook aan te komen, zie er ook wel een beetje tegenop hoor! Ik wens je veel sterkte deze week!! @Vlinderevelien, @missjopie, @Lara (en de rest die ik misschien vergeten ben) ook de lieve groeten van mij! Hoop dat alles goed gaat met jullie! Ego, Ik heb anderhalve week geleden de uitslagen gehad vanuit het ziekenhuis. Mijn gevoelens werden bevestigd; kerngezonde dochter! Er zijn hele kleine celafwijkingen gevonden in de placenta, het zou misschien een infectie kunnen zijn. Maar ze kunnen niet zeggen dat dat de oorzaak is geweest, omdat er verder geen tekenen van infectie bij mij of bij haar gevonden zijn. Grof gezegd hebben we dikke pech gehad...Aan de ene kant hoop je dat men iets kan vinden en dat het een volgende keer te voorkomen is. En aan de andere kant, waarom zou het een volgende keer niet goed gaan? Ik word in ieder geval bij een volgende zwangerschap goed in de gaten gehouden. Vanaf de 16 weken zou ik dan elke week proluton injecties krijgen om mijn baarmoeder rustig te houden, iemand ervaring hiermee? En tevens wordt mijn baarmoedermond gemeten, dat wil ik voor de zekerheid. Alles wat we kunnen doen uit voorzorg aangrijpen!! Facebook, leuk!! Als jullie me zoeken op Lynn Knol Haarlem, dan kun je me niet missen! Hoef ik niet iedereen een PB te sturen Fijne avond meiden!
@ Cindy: Ik ben heel benieuwd hoe het met je gaat en hoe de bevalling is verlopen. Ik hoop dat jullie veel steun hebben aan elkaar. Dikke knuffel! @ Hima: Wat een heftige tijd heb je achter de rug! Helaas is zo'n punctie niet helemaal zonder gevaar, maar wie verwacht dit nou? Jullie hebben het gedaan uit liefde voor jullie kindje, dus je hoeft jezelf inderdaad niks te verwijten. Ik ben blij dat het inmiddels weer wat beter met je gaat en jullie weer naar de toekomst durven te kijken. @ Gabrielle: Hier is mij de vraag nog niet gesteld hoeveel kinderen ik heb, maar ik wil ons kindje wel blijven benoemen, al kan ik mij in bepaalde situaties of bij bepaalde personen voorstellen dat ik het liever niet vertel. Op de kerstkaart heb ik onze zoon niet gezet trouwens. @ Lynn: Ben heel blij voor je dat de uitslag toch 'positief' is uitgepakt. Geeft waarschijnlijk toch iets minder zorgen voor een volgende zwangerschap (alhoewel die er zeker wel zullen zijn). Jammer dat je weer ongesteld bent geworden. Duim voor een positieve test volgende maand! En inderdaad erg confronterend met die collega. Lastig lijkt me dat, vooral omdat je haar elke dag op je werk ziet. Hopelijk werkt de fysio snel voor je rug! Pijn is niet fijn! @ Jonneke hoe gaat het met jou? Hier nog steeds onzeker. Het bloeden is weer gestopt, maar ik heb geen goed voorgevoel, vooral omdat ik er ook krampen bij heb gehad. Zal zo de gynaecoloog bellen. Hopelijk kan ik vandaag of morgen nog terecht. Weet niet of ze al iets kunnen zien, maar dan leef ik hopelijk niet meer in die rottige onzekerheid. Gisteren ook te horen gekregen dat ik het niet ben geworden bij de sollicitatie :x
@Vlinder, wat jammer van de sollicitatie... kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent.. Maar vind het veel vervelender voor je dat je last hebt van krampen en wat bruin/roodverlies :x...niet leuk! Inmiddels gyn gebeld? Heb je nog even een test gedaan? Kijken of het hcg hormoon nog goed kleurt? Gaf mijzelf vaak wat positieve moed tijdens bruinverlies, als de stick nog goed kleurde.. Hoop voor je dat je de dag goed doorkomt, even gedachten verzetten?? @Gabrielle, hier wel vaker de vraag gehad, hebben jullie er eentje? En nu met de dikke buik, zonder jas op het schoolplein; wat leuk jullie krijgen een 2e!!! Bij onbekende mensen zeg ik dan, idd we krijgen er een kindje bij (zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om te zeggen dat we een 2e krijgen, want dat is niet het geval) Bij bekenden en tijdens gesprekken komt ons meisje* vaak ter sprake, en is dit mijn 3e kindje... (laat vaak achterwege dat dit toch echt al mijn 4e zwangerschap is, maar de mk vergeten doe ik ook niet...) Ons kerstkaartje stond ons meiske ook bij op, ze zal straks ook zeker op het geboortekaartje van ukkie staan.. Maar ook hier weleens met een mond vol tanden, hoe te reageren, is elke keer weer afwegen... Wil mensen ook niet ineens overvallen met ons grote verdriet, maar op tijd en plaats ben ik open en benoem ik ons dochtertje.. Wil ook niet dat anderen haar vergeten! Je zoekt een weg hierin, en dat is erg herkenbaar! @Lynn, jammer van de opkomende menstruatie meid, hoop op positeve berichten voor je aankomende maand... Ook voor Jonneke, dat de maand april maar voor een vruchtbare maand mag staan! Toch wel fijn te weten dat je dochtertje gezond was, al moet dat ook heel dubbel voor je zijn, het geeft wel hoop op de toekomst van een brusje, al zal je veel onder controle blijven staan... En zo te lezen blijf jij ook maar incasseren met alle zwangeren om je heen, zwaar gevoel hoor, telkens weer...Sterkte met de ischias! Is veel aan te doen, hoop dat het snel weer beter met je gaat! @Frenzy, ik smelt weg bij de foto's van jullie, zo ontroerend en mooi, en ook al zo'n prachtig ventje! (David en Jort zullen de meiden niet van zich af kunnen slaan hoor ) Het verlangen is ook zo groot bij mij, het besef dat de baby eindelijk binnen handbereik mag zijn.. dankbaar, groots, zo vol verwondering! Maar kan me heel goed indenken dat de geboorte van Jort ook heel dubbel beleeft wordt, de gemengde emoties zullen vast een grote rol spelen, zeker met de heftige kraamtranen erbij, nu echt het besef wat je vorig jaar misgelopen bent met jullie Loek... Ooh ik snap dat zo goed, ik heb de geboorte van onze zoon nog altijd op mijn netvlies staan, en ik wist zo goed hoe een kraamweek hoorde te gaan, en toen kreeg ik een kraam/rouwweek zonder baby in mijn armen, maar een klein lief hummelke in een mandje met een koelling eronder, om mee te mogen maken hoe het " hoort" te gaan voelt nu als een voorrecht om mee te mogen maken, en dat gun ik iedereen zo!!! @Jonneke, beetje bijgekomen van de afgelopen week met wederom een afscheid te nemen? Heeft het zonnetje je nog een beetje goed gedaan? Lekker beetje energie opdoen, in de tuin klussen, doet hier ook altijd wonderen... Wanneer zou je weer kunnen testen? Tja de maand april, heb er ook veel mee meiden, ik was in aug '10 zwanger en zou 22 april uitgerekend zijn, helaas miskraam... Bij de volgende zwangerschap '11 zou ik in aug uitgerekend zijn, ons dochtertje* is 28 april geboren, alsof beide zwangerschappen met elkaar verbonden zijn.. Hier verder positieve berichten, voel me goed, hou me goed, zou willen dat het alvast juni was, maar ook weer niet want nu ik echt kan genieten van het zwanger zijn gaat het me allemaal veel te snel ...
Wat is er weer veel geschreven. Ik ga proberen op veel dingen te reageren maar sorry als ik dingen vergeet. Net crematie gehad van mijn tante. Mijn hoofd zit er nog een beetje vol van. Was wel een mooi afscheid maar ook heftig. Blij dat het nu weer achter de rug is. Zit nu lekker buiten en het zonnetje doet inderdaad goed! Dadelijk effe lekker met een boek in de zon en mijn gedachten proberen te verzetten Vlinder, jee meid, ik schrik van je berichtje. Heb je al wat meer duidelijkheid? Ik hoop zo dat het allemaal nog gewoon goed is en die kleine je alleen maar heel erg laat schrikken! Ik zal heel hard voor je duimen hier. En wat balen dat die sollicitatie niets geworden is. Heb je nog wel vooruitzichten op andere sollicitaties? Evelien, wat fijn te horen dat het daar nog allemaal goed gaat. Altijd fijn die positieve berichtjes van jou te lezen. Het straalt er ook gewoon vanaf. Ik mag over een week testen dus ik ben heel benieuwd. Ik wil er eigenlijk niet op hopen, maar stiekem doe je dat natuurlijk toch. Maar vorige maand heb ik er zo veel last van gehad dat ik er eigenlijk bang voor ben en het niet wil weten, maar stiekemen natuurlijk wel Lynn, fijn dat er niets gevonden is maar van de andere kant had je anders wel een reden gehad waarom het fout is gegaan. Hoe sta je er nu in dat ze niets hebben gevonden? Balen dat je ongi bent geworden. Laten we hopen dat je volgende maand meer geluk hebt! En dan die collega die 14 wkn zwanger is en jouw meisje* die toen geboren werd. AUW! Shit zeg, dat maakt het extra confronterend lijkt me en het zijn er al zo veel in jouw omgeving op dit moment die zwanger worden. Sterkte daarmee. is het wel een collega waar je er goed mee over kan praten of niet??? Gabriella, ja lastig is dat he, die vraag hoeveel kinderen dat je hebt. Ik heb 1x de vraag gehad of wij al kinderen hebben en dat was bij een wknd-tandarts. Ik klapte gewoon dicht omdat ik niet wist wat ik moest zeggen. Gelukkig heeft mijn man het toen opgelost en 'nee' gezegd. Het maakt voor mij heel veel uit wie het vraagt en in welke situatie het is. Ik wil ook de ander niet in een ongemakkelijke situatie brengen. Maar ik denk dat je moet doen wat voor jou goed voelt. Op kerstkaarten had ik ook zoiets van ja, wat doe ik er mee? Ik heb er voor gekozen om achter onze namen een sterretje te zetten. Veel mensen was dat opgevallen en heb daar toen wel hele fijn reacties op gekregen dat ze het mooi vinden dat ik haar er op die manier op vernoemd heb. Maar het blijft gewoon lastig. Maar weet wel, dat wanneer je je kindje* niet benoemd het niet betekent dat je er niet aan denkt. Cindy, hoe is die met jou? En alle anderen natuurlijk ook
Vanmorgen de gynaecoloog gebeld. Ik mocht vandaag of morgen wel langskomen, maar waarschijnlijk kun je het hartje dan nog niet zien kloppen. Daarom voor a.s. vrijdag 9.00 uur een afspraak. @ Evelien: Bij welke zwangerschap heb jij bruinverlies gehad? Heb inderdaad al een testje gedaan van Clear Blue en die geeft 3 + aan, ofterwijl meer dan 5 weken zwanger. En dat klopt, want ben nu 5 weken en 6 dagen zwanger. Zo'n test geeft inderdaad even wat moed, maar durf er niet teveel op te hopen. Weet wel dat het niet zoveel zegt. Vooral omdat ik naast het bloedverlies ook krampen heb gehad en weinig symptomen voel ben ik bang dat het niet goed zit. En ik heb ook veel liever een kindje dan die baan hoor . Lastig voor jou, de maand april. En bijzonder hoe de 2 zwangerschappen verbonden lijken met elkaar. Hier zijn ze ook aan elkaar verbonden trouwens. Mijn eisprong heeft plaats gevonden rond 14 februari (de dag dat Valentijn* anders geboren zou worden) en een maand later testte ik positief. Ben nu zo bang dat het allemaal te mooi was om waar te zijn. @ Jonneke: Fijn dat je over een week al mag testen! Ga hard voor je duimen! Hoop echt dat het raak is!
@Jonneke, ik ga "stiekem" met je mee hopen ... ik herken veel in je situatie natuurlijk, ook veel teleurstellingen meegemaakt met uitblijven van een zwangerschap, maar toch he, hoop doet leven, en incasseren blijft zwaar, toch zie ik het ook ergens als een persoonlijke groei, want als ik terug kijk op die tijden van hoop en onzekerheid weet ik nu dat het me ergens gesterkt heeft, alsof het "goed" is geweest dat niet alles me zomaar kwam aanwaaien...terwijl ik dat om me heen wel zag gebeuren.. Onze zoon kwam bij ronde 9 "aangewaaid" ons sterretje* bij ronde 12 en daarna Lieke* bij ronde 16 (4mnd na de mk) En net toen ik me instelde op weer een lange weg naar een nieuw wondertje, was het meteen raak, kan ik nog vol trots een ronde1 benoemen, maar daarvan zeker het besef dat ze een Lotje uit de Loterij is! Fijn dat het zonnetje schijnt, even de beladen energie van alles deze week van je af zetten, en lekker opladen in de zon @Vlinder, leuk jou ook getroffen op FB En je prachtige huis gezien te hebben, en leuk de gezichten achter ZP... Maar even terugkomend op het bruinverlies, en die vreselijke onzekerheid!!! Bij mijn zoon nooit gehad overigens, bij de 2e zwangerschap wel, helaas zette dit gelijk door diezelfde ochtend en eindigde in een MK.. Bij mijn 3e zwangerschap rond 5 wk bruinverlies, en gelijk het besef dit is weer mis, maar zette niet door, ook krampen erbij hoor, heb zelfs 1 nacht nog soort van lichte weeen gehad.. De week erop toen ik dacht misschien gaat het nu wel goed, wederom bruinverlies, maar zolang het niet doorzette zei de vk kan er nog vanalles gebeuren.. Dat bleek want met 8 wk zagen we een kloppend hartje! Helaas bleek met 20 wk dat dit kloppende hartje ernstig ziek was, dit was de zwangerschap van ons meisje* Deze zwangerschap wederom bruinverlies, maar nu met het besef, tja het kan goed gaan, maar ooooh wat een spanningen telkens, dan leef je met momenten tussen hoop en wanhoop.. Er is geen echte oorzaak gevonden bij mij, ik had nog ovu testen liggen en telkens na het bloedverlies kon ik op het stripje zien dat die felkleurde, dat gaf mij dan hoop. Bij de mk was deze gelijk afgenomen met die van 2 dgn ervoor.. Nu mijn laatste trimester in..vol goede moed! Morgenochtend mag je dus gelijk naar de gyn toe, heel spannend! Ik hoop op positieve berichten, want dat is je gegunt! Sterkte vandaag..hopelijk kan het zonnetje jou ook een beetje opbeuren...
Vlinder, spannend hoor!!! Hopelijk kunnen ze vrijdag een mooi kloppend hartje zien!! En hopen geven de woorden van Evelien je weer wat moed. Evelien, dat is dan wel een hele aparte maand, de maand april. Wel mooi dat je kindjes op die manier met elkaar verbonden zijn. Dat incasseren en weten dat niet alles zomaar aan komt waaien is inderdaad ook wel goed. Tot voorheen ging alles bij mij ook altijd alleen maar goed, zonder problemen. Dit is dan meteen wel een hele grote tegenslag maar verder ging altijd alles me voor de wind. Ik hoop dat ik er achteraf ook zo op terug kan kijken dat het me ook veel opgeleverd heeft als persoon. Op dit moment kan ik dat nog niet zeggen, juist andersom. Ik merk gewoon dat ik nog veel stiller ben dan voorheen en daar heb ik wel last van. Daaraan weet ik gewoon dat ik er nog lang niet ben. Maar ik merk al wel dat ik meer kan genieten van kleine dingen, zoals het zonnetje. Heerlijk!!! Bij ons meisje* was ik zwanger in ronde 3 dus dat ik moeilijk zwanger raak daar ligt het niet aan, maar ja, toen ging het wel fout dus of die 3 maanden dan echt iets zegt?? We zien wel, nog een weekje wachten... Maar door alle hektiek deze week ben ik er wel een stuk minder mee bezig. Das dan weer positief. Heb er ook geen tijd voor gehad er aan te denken
Dank je Evelien, jouw woorden beuren mij wat op! Begin er weer iets meer vertrouwen in te krijgen. Maar wat heb jij dan elke keer weer in spanning gezeten. Ook bij deze zwangerschap, met het bruin bloedverlies. Bloed wil je gewoon niet zien. Heb je er op dit moment nog last van of alleen in het begin? Gisteren trouwens ook licht roze gespot, maar het kan misschien nog een innestebloeding zijn of een geknapt vaatje. Gelukkig zet het tot nu toe niet door naar helder rood en ik hoop natuurlijk dat het zo blijft. Morgenochtend om deze tijd, weten we of het goed zit (of fout). Wat je zegt over 'dat niet alles zomaar komt aanwaaien', dat is ook zo. Bij mij is nooit alles zomaar komen aanwaaien. Bij mij moet er vaak eerst iets verkeerd gaan voordat het goed gaat Nu is het wel zo dat het bij beide zwangerschappen direct raak was, maar de afloop van de vorige keer weet iedereen. We hebben door onze situatie wel leren inzien dat niet alles zo vanzelfsprekend is, zoals het krijgen van een kindje. Maar dat het toch een hele bijzondere gebeurtenis is. Bedankt voor de complimenten over ons huis Jonneke en Evelien. We zijn er heel blij mee. Ga binnenkort even nieuwe foto's posten. Dit is nog de tekening We wonen er met heel veel plezier. Worden leuk opgevangen in de straat en we zien het ook echt letterlijk als een nieuwe start. Hoe is het met de andere dames? Het is stil aan de overkant
@Jonneke: de heftige gevoelens bij de crematie van je tante herken ik ook. Mijn schoonvader is ook een maand geleden overleden, en behalve dat ik natuurlijk verdriet voelde om zijn verlies, mijn emotionele toestand maakte het allemaal veel heftiger. Er kwam ook weer nieuw, vers verdiet naar boven over mijn zoontje. Bij mijn man ook. We hebben op de kerstkaarten ook naast onze namen ook een sterretje gezet. Ik denk dat ik dat voorlopig blijf doen. @Cindy: hoe is het nu met je meid? Ik heb veel aan je gedacht. @Frenzy: ik zie geen foto's van je zoontje J.ort, heb je een geheim album of zo? @Vlinder1983: hoe is het nu met de buikpijn en zo? Al een beetje gerustgesteld? @Lynn: jullie dochter was dus kerngezond en toch haar verloren? Hoe cru! Als je pech hebt heb je echt pech, oneerlijke, onterechte pech. Met welke reden dan ook, je verlies is dan even zwaar. Maar soms verzacht een reden de omstandgheden. En toch 'geen reden' kan ook weer gerustellend zijn dat je niks erfelijks hebt doorgegevn. In ons geval hadden we pure pech met de 'misvormingen' van onze zoon, niks erfelijks gevonden. Ik hoop dat je hierdoor weer durft voor een baby te gaan. @aantal kinderen: ik denk dat het idd per situatie en per gesprekspartner afhankelijk is. Ik moet mijn weg daan nog in vinden. @ego: gisteren was ons UD. We hebben vrij genomen (ik was al 2 dagen thuis met griep en even leek het dat ik in bed moest blijven). Mijn dochter hebben we ook thuis gehouden en we hebben ons F.elix dagje 'gevierd'. Na een rustig ochtendje zijn we naar de zee gereden. Mijn dochter heeft zich uitgeleefd op het strand en wij hebben op het terras van het zonnetje genoten en veel met elkaar gepraat. Over F.elix, over de toekomst, over ons. Gek genoeg was ik gisteren juist heel rustig en niet zo emotioneel. Afgelopen week was ik heel emotioneel en huilde om het niets, gisteren was het een serene dag. We hebben ook en lange strandwandeling gemaakt, het weer was prachtig. Vlak voor de zonsondergang hebben we 3 van die grote, mooie, papieren lampioenen losgelaten. De warme gloed van de ondergaande zon deed me erg denken aan de mooie najaarszon de dag F.elix geboren was op 2 November. We hebben elk lampion losgelaten, F.elix uitgezwaaid en gekeken hoe ze wegzweefden.
Gabrielle., dat klinkt als een hele mooie dag gisteren. En gelukkig was je genoeg opgeknapt om de balonnen op te laten . Jonneke, hoe is het met jou? En met je gevoel? Hopelijk zit het niet weer op slot. Je hebt het nogal voor je kiezen gehad de laatste tijd. Heel veel sterkte daarmee. En hoe gaat het met je cyclus, heb je al een gevoel over ..... ? Vlinder1983, , wat zal je een spanning hebben gevoeld. Hoe is de echo afgelopen vandaag?? Frenzy en Peet, hoe is het met jullie mannetjes? Ik zie prachtige fotos voorbij komen En meiden..... Ik heb gisteren en vandaag licht positief getest op 9 en 10 DPO. Het streepje was vandaag al een stuk duidelijker dan gisteren. Ik vind het zo ontzettend spannend, maar ergens wist ik al een paar dagen na de eisprong dat het wel een sraak kon zijn,. IK herkende zoveel gevoelens en dingen aan mijn lijf..... Duimen jullie mee dat dit klein wondertje blijft plakken??
Hey meiden, Vanmorgen de echo gehad, maar er was helaas niet veel te zien. Alleen een vruchtzakje dat hoort bij ongeveer 6 weken zwangerschap, maar (nog) geen vruchtje. Volgens de gynaecoloog kan het nog alle kanten op. Over 2 weken mag ik pas terug komen, dat valt net op vrijdag de 13e. (ja weet het, lekker bijgelovig) Ga denk ik zo toch bellen of het mogelijk is dat ik iets eerder langs kom. Heb er geen goed gevoel bij, ondanks wat de gynaecoloog ook zegt. Maar dat bloedverlies en de weinige symptomen vind ik verontrustend. Heb het ook aangekaart maar hij reageerde er nauwelijks op. We moeten gewoon afwachten. @ Lara: Wat fijn een positieve test! Van harte gefeliciteerd en ik duim voor je dat alles goed blijft gaan. @ Gabrielle: Jullie hebben er een mooie dag van gemaakt gisteren. Fijn dat het lekker strandweer was en mooi van die lampionnen.
Hey dames, Even snel een ego berichtje. Ik heb de uitslagen van het stollingsonderzoek en nu blijkt mijn homocysteine te hoog te zijn. Maandag nog een keer bloedprikken met nuchtere maag en dan vrijdag de uitslag. Als het dan nog zo is wordt ik door gestuurd naar een internist, dan ziet het er volgens mij niet zo rooskleurig uit mbt een zwangerschap....Heeft iemand hier ervaring mee???