Een vraagje voor de borstvoedings deskundige onder jullie. Misschien een beetje een raar vraagje, maar hoe ervaren jullie hiervan de eerste week. Ik hoor mensen altijd zeggen heerlijk intiem moment samen, tepelkloven en borstontsgekingen enzo.. Nu moet ik zeggen dat het me onwijs pijn doet, ik op zie tegen elke voeding, ik heb nog geen tepelkloven of ontstekingen en ze,ff nu vind ik het al drama. Maar omdat nu mijn productie op gang gaat komen en het toch echt het beste voor de kleine is en hij het begint te leren wil ik eigenlijk doorzetten. Maar wordt dit beter? Ik lig nu elke keer met tranen te voeden. Bij mijn eerste ging het voeden niet en moest ik stoppen, mijn kramwerk staat in mijn Geheugen als iets wat om de voeding draaide en ook niet als beste in mijn Geheugen. Die van mijn meisje, was een happy roze wolk kraamweek, ik ben gelijk met fles begonnen. Maar kijk er goed op terug, het enige is dat mijn gevoel altijd is blijven knagen over dat ik het toch had moeten proberen. Nu zit ik weer in een kraamweek waar het compleet om voeden draait en ik heb er veel voor over, maar ik wil er ook met een goed gevoel op terug kijken. Maar op dit moment gaat het me steeds meer tegenstaan en dat wil ik niet want ik geniet steeds meer van de kleine man. Aan de ene kant zegt iets in mij het wordt beter, dit is ook mijn hoop. Maar er zegt ook iets in mij stop ermee ga genieten je hebt er nog twee rondlopen enzovoorts.. Maar toch kan ik die stap niet nemen omdat ik het zo graag wil. Raar verhaal, maar ik zou graag jullie ervaringen horen en jullie mening. Ik wil zoooo graag, maar ik wil ook heel graag genieten....
bedankt voor je link, ik heb alleen helemaal nog geen tepelkloven. en toch lig ik met kromme tenen in bed. tepelhoedjes hebben we ook al geprobeerd en dan is het iets minder pijnlijk.
Ten eerste gefeliciteerd met de geboorte van je zoontje Ik had ook geen kloven of iets dergelijks, en kindje lag goed aan. Maar man oh man, wat deed het pijn! Aanhappijn was drama, maar ook tussen de voedingen door waren mn tepels vreselijk gevoelig... Ik herken je gevoel van jezelf met tranen door iedere voeding heen werken helemaal. Maar het gaat over. Echt. Als je er midden in zit is het bijna niet voor te stellen, maar als je nu doorzet kun je over een paar weken waarschijnlijk echt enorm genieten van het voeden. Ik ben nu ook een jaar verder en iedere voeding is een heerlijk momentje van ons samen, en ik ben nu zo blij dat ik me door die eerste weken heen heb gebikkeld. Tepelhoedjes worden trouwens niet geadviseerd, alleen als het voeden zonder echt niet mogelijk is. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen.
Veel mensen denken ook onterecht dat BV vanzelf gaat .. Dat is niet zo de eerste week moet je echt buffelen.. Kindje moet leren drinken. Mama moet leren voeden. Vind dit altjd wel een mooi gezegde. Borstvoeding is natuurlijk, Voeden moet je leren.. Ik zou nu na 4 dagen zelf nog niet stoppen, Je borsten worden vanzelf minder gevoelig en dan gaat het al stukken makkelijk. Als alles op gang is word het constant aan voeden denken ook minder. Zakt de pijn tijdens het voeden wel af ?
De pijn word iets minder, maar het gaat van door merg en been naar pijnlijk. Ik hen ook nooit gedacht dat het makkelijk was want bij de eerste heb ik ook getobt. Maar die bleek uiteindelijk geen zuigreflex te hebben. Ik wil ook eigenlijk niet stoppen, maar ik moet ondertussen echt moed verzamelen om hem te gaan voeden en baal wanneer hij eerlijk komt. Dat is zo niet eerlijk voor het heerlijke manneke.. Ik voel me ook zo slecht dat ik er een hekel aan krijg.
Ik herken je verhaal. Hier precies hetzelfde. achteraf bleek ik niet genoeg voeding aan te maken. Veel pijn komt je productie niet ten goede. Ik had (en heb) heel erg veel pijn aan mijn stuitje, ik kon niet zitten. ik kon mijn zoontje nauwelijks vasthouden of optillen. Ik had continu pijn. en toen deed het voeden ook nog eens erg veel pijn. (tepelhoedjes/kolven etc...) Na vijf weken bikkelen moest ik gaan bijvoeden. Ik hoop voor je dat er bij jou iets anders aan de hand is.
Mijn kraamweek was niet echt een roze wolk maar wel met roze momenten. Ik had veel pijn door een knip die ging ontsteken, kon bijna niks, dus lag veel met onze dochter op bed. Die lag gezellig naast mij en visite kwam gewoon boven. Als ze wilde drinken, legde ik haar aan en geen idee of dat vaak is geweest, maar zo voelde het in elk geval niet. Hier de eerste dagen moeten kolven omdat ze niet aan de borst wilde maar dat heb ik ook niet als zwaar ervaren. Misschien omdat ik t door mn werk vaak tegenkom en weet dat het erbij hoort en straks weer overgaat. Maar het hoort niet zo'n pijn te doen. Het aanhappen mag pijnlijk zijn, na een seconden of 10 mag het wat gevoelig blijven maar je moet niet steeds met tenen gekromt te hoeven zitten. Gaat het aanleggen wel goed? Dat kan soms net het verschil maken. Bij twijfel zou ik een lactatiekundige raadplegen. Overigens was het hier de eerste weken wel gevoelig maar prima te doen. Eerste weken zijn wel het pittigst en het voeden wordt na verloop van tijd steeds leuker.
Ik heb ook veel pijn gehad. Wel ook tepelkloven, blaren, bloed en weet ik t wat allemaal nog meer. Maar ook toen dat over was... man man man wat een hel! Maar nu denk ik: Ik zou het zo allemaal over doen! En ben super trots dat mijn meisje met bijna 11 maanden nog steeds BV krijgt en ik nog niet ga denken aan stoppen!
hier de eerste weken ook niet bepaald gelukzalige gevoelens als 'dat kind' alweer wilde drinken. Echt kwestie van doorgaan en je niet door negativiteit laten verslaan. Het wordt beter, en je voelt je echt top als je dit overwint.
Hier deed het in de kraamweek ook enorm zeer, ik moest mijn tanden op elkaar zetten als hij aanhapte en ook letterlijk tenen krom. Het zakte wel af gedurende de voeding. Maar dan had ik nog enorme stuwing en daar ook veel pijn van. Het ging wel vrij snel over en ondanks dat heb ik toch de kraamweek als heel fijn ervaren. Vergeet niet dat er meer is dan die kraamweek, er volgen nog vele vele weken zonder speciale naam maar met wel vele speciale momenten! Misschien helpt het om daar aan te denken en je voor te stellen hoe je dan relaxed voedend met je kleintje zit. Het kan heel snel al weer anders zijn! En voel je niet schuldig hoor.. ik heb ook wel van die momenten gehad dat ik dacht 'o jee niet weer', daar ben je echt niet de enige in.. maar het is de pijn waar je geen zin in hebt, niet je kindje.. dat is echt wat anders! En anders vertel je het hem gewoon, van mama ziet er een beetje tegenop dat je gaat drinken want het doet pijn.. en dan vertellen hoe lief je hem vindt.. zo deed ik dat, begrijpen doen ze het misschien niet maar ze voelen vast wel aan wat je bedoelt.
In welke houding geef je bv? Bij mijn eerste deed het ook ontzettend pijn, bij de tweede voedde ik in de rugby houding en dat ging zonder pijn.
Ik herken dit ook. Ik heb bij mijn beide kinderen in het begin met pijn gevoed. De pijn was zelfs zo erg dat ik het moest verbijten om het niet uit te schreeuwen, en ik kon wel janken als ik mijn kind aanlegde. Voor mij waren tepelhoedjes een oplossing. Ondanks dat bleef mijn linkertepel extreem gevoelig. Bij mijn zoon ben ik daarom na acht maanden de linkerborst gaan afbouwen, en ik heb hem nog tot vijftien maanden met alleen de rechterborst gevoed. Op een gegeven moment zonder tepelhoedje overigens. Bij mijn dochter (de jongste) begon het drama opnieuw. Ik heb toen na een week al besloten om te stoppen met de linkerborst. En naar volle tevredenheid tot vijftien maanden doorgevoed met de andere borst. Ik hoop dat er voor jou ook een oplossing komt! Sterkte!
Hier de eerste tijd ook echt veeeel pijn, heb echt vaak huilend zitten voeden en vond het ook echt vreselijk. Ik was ook echt telkens op mijn hoede wanneer mijn dochter sliep, stel je voor dat ze wakker wordt en honger heeft... Uiteindelijk kwam ik er achter dat mijn kraamverzorgster me echt verkeerd heeft leren aanleggen! Met een beetje uitproberen in verschillende houdingen ging het aanleggen ineens een stuk beter en was de pijn ook te verdragen, uiteindelijk ging de pijn helemaal over en nu geniet ik al een paar weken van het voeden Mijn dochter is nu ook groter dan in het begin natuurlijk, daardoor is aanhappen ook makkelijker geworden en nu hapt ze eigenlijk altijd al goed zelf aan zonder dat ik moet sturen ofzo. Je kan misschien een lactatiekundige eens laten meekijken met een voeding, dan weet je of je goed aanlegt. En verder wordt het echt beter, je tepels moeten ook echt wennen aan al dat 'geweld' ineens! Ik kijk nu ook heel positief terug op mijn kraamtijd, ben ontzettend blij dat ik heb doorgezet en ook gewoon heeel erg trots op mezelf, haha
Hoi allemaal bedankt voor jullie ervaringen. Ondertussen heel wat houdingen geprobeerd en doorgezet met tepelhoedjes... De borstvoeding is heel goed op gang, de kleine begint het eindelijk te begrijpen en hapt ipv 15 keer in hooguit 2 keer goed. Rechts blijft heel gevoelig, maar is dragelijk. Ben erg blij dat ik heb doorgezet. Nu moet alleen de kleine nog goed aan gaan komen, maar dat begon vandaag ook op gang te komen. Dus hopelijk snel weer op geboortegewicnt.
De pijn was na een werk weg hier met een tepelhoedje. Het is gewoon gevoelig net na de bevalling. Hier na dik 6 mnd nog steeds met tepelhoedje, zonder doet het gewoon pijn en met niet.
ja hier waren tepelhoedjes ook helemaal de oplossing. Echt super dingen. Eerst tenenkrommend borstvoeding geven maar met tepelhoedjes heerlijk rust.