Ik vind, als je jezelf kunt zijn en dat van beide kanten gerespecteerd word. Ik kan het heel goed met mijn SM vinden, beter dan met mijn eigen moeder. Ik zie mijn Sm niet elke dag, maar zeker 2x per week. Haar hond komt op dinsdag bij mij spelen, omdat zij dan een lange dag heeft op het werk en vaak gaan we in het weekend ook nog even een bakkie doen. Mijn schoonmoeder is heel goed in mensen in hun waarde laten, ook al doen we soms dingen die zij niet op die manier zal doen. Dat zal ze dan ook wel zeggen, maar dat gaat netjes en respectvol. Doen we het daarna toch op onze eigen manier, zal zij de laatste zijn die daar commentaar op heeft. Mijn moeder heeft sowieso nooit commentaar, want zij denkt alleen aan haarzelf. Ze staat altijd klaar om op te passen, als ze maar enigszins kan laat ze alles uit haar handen vallen en komt ze eraan. Bij mijn moeder zou dat niet gaan, die heeft altijd 100.000 excuses en uitvluchten en dan nog zit ze te zeuren dat ze de kleinkinderen te weinig ziet. Volgende week moet ik voor een onderzoek naar het ziekenhuis en ze bood al meteen aan om mee te gaan. Mijn moeder zou niet eens op het idee komen om dat aan te bieden. Nee, ik mag in m'n handjes klappen met mijn schoonmoeder en voor zover ik weet, denken mijn schoonzus en zwager daar ook zo over... Edit: O ja, mijn Sm zegt regelmatig hoe blij ze is met ons als "aanhang", ze had het ook heel anders kunnen treffen....
Geloof dat ik ook niet de beste schoondochter ben die je je kunt wensen Maar zoals TS al zegt komt het van 2 kanten. Ik ben vanaf dag 1 niet netjes behandeld door sm en dat gaf mij dan ook geen enkele reden om me andersom wel heel open op te stellen. Ik ben altijd fatsoenlijk gebleven, 't is tenslotte wel de moeder van mijn man en de oma van zijn kinderen, maar om nou te zeggen dat we gezellig gaan shoppen ofzo, nee dank je.
Mijn schoonmoeder is 5 maanden geleden overleden, dus heb nu alleen nog een schoonvader. Ik heb altijd het gevoel gehad, dat ik bij hun hoorde, sinds ik verkering kreeg met hun zoon. Nou was het niet altijd even goed daar (hoop problemen), maar heb me daar altijd wel thuis gevoeld. Ze hoefde ook maar te bellen en ik stond voor ze klaar, andersom namelijk ook. Nu mijn schoonvader alleen is achter gebleven, probeer ik hem zoveel mogelijk te steunen. Hij is daar heel blij mee (zegt hij ook regelmatig) en zegt ook dat hij meer aan mij heeft dan aan zijn eigen dochter. (die komt nooit, vind vaak andere dingen belangrijker). Maar die twee botsen ook gewoon heel erg en ze gaan beide anders om met het verdriet en verlies van hun vrouw/moeder. Gewoon een moeilijke situatie!
Ik heb niet eens echt een band met mijn schoonouders... We zien ze niet zo vaak, maar daarnaast is er ook nog eens een leeftijdsverschil van ruim 40 jaar. We denken veel te verschillend over dingen, hebben heel andere interesses... Stief-schoonmoeder is nu een jaartje of 2 in de picture en lijkt nog steeds niet te zijn los gekomen. (mijn echte schoonmoeder heb ik nooit gekend) Ik denk dat het haar karakter is. Ze is afstandelijk, terughoudend, niet echt hartelijk, koeltjes, serieus. Zo doet ze ook tegen haar vriendin of familie, dus ik denk niet dat het aan mij of m'n man ligt. Ik denk dat ze gewoon zo is en dat klikt niet. Ik zou er nooit uit mezelf op visite gaan of eens bellen voor een babbeltje, al moet ik zeggen dat ik bellen ook met mijn eigen ouders vrijwel nooit doe.
Ik heb echt mijn best gedaan om een goede schoondochter te zijn en doe dat nog steeds. Maarrrrrr...... Ik heb nog steeds het idee dat ik er niet echt bij mag horen. Nu ben ik in onze familie misschien erg verwend. Mijn man is voor mijn ouders net zoveel hun kind als ik en zal nooit achtergesteld worden, evenals mijn schoonzusje. Maar ik heb gewoon het idee dat ik minderwaardig ben bij mijn schoonmoeder. Schoonzusje (dus zus van mijn man) en ik zijn nu beide zwanger. Maar het lijkt wel alsof ik veel minder belangrijk ben. Gisteren gingen we bijvoorbeeld nog wat babyspulletjes kopen. Mijn schoonzusje had ter waarde van bijna 100 euro aan spullen gekregen... Ik voor iets meer dan 50 euro. Nou, zoiets zou bij ons in de familie dus echt niet gebeuren he. Iedereen is gelijk! Vandaar dat ik het ook steeds moeilijker begin te vinden om maar leuk en gezellig te zijn tegen mijn schoonmoeder. Het lijkt wel of ze alleen wil nemen, en niet wil geven......
Ik denk dat ik wel een goede schoondochter ben voor mijn sm. Ik aanbid haar namelijk. Ze is zo verschrikkelijk lief en geweldig dat ik er van baal dat ze zover weg zit. Vanaf het eerste moment dat ik daar voet in huis zette heb ik erbij gehoord. Zoiets heb ik nooit eerder ervaren. Ze heeft zich altijd als een moeder voor me getoond en ik ben voor haar altijd een dochter geweest. Ik heb nog nooit een moment gehad dat ik dacht, 'ik hoor er niet bij'. Dat is best bijzonder. Sterker nog, ik sta mijn schoonmoeder toe bij de bevalling te zijn als ze het redt om hier dan te zijn. Nou, dan ben ik wel een goede schoondochter toch? . Mijn sm is een schatje. In moeilijke jaren is ze als een warme deken voor me geweest en nog steeds. Maar nooit en te nimmer met dwang. Mijn sm en ik hadden destijds een enorme taalbarriere maar toch begreep ze precies dat ik niet de persoon ben die je moet verstikken en tegelijkertijd dat ik het heel erg nodig had dat iemand gewoon zonder vooroordelen, vragen etc. liefde en troost nodig had. En dat heeft ze altijd perfect gedaan. Daar ben ik haar nog altijd dankbaar voor want mede dankzij haar heb ik het gered. Nu met de zwangerschap ook, ze leeft enorm mee. Komt met adviezen etc. Sommigen zouden misschien denken 'zucht, gaan we weer' maar dat heb ik totaal niet met haar. Maar dan ook echt helemaal niet. Ik kan nog pagina's doorgaan maar het is duidelijk dat ik haar aanbid. Net zoals ik overigens mijn eigen schat van een moeder aanbid. Ik ben een gelukkig mens. Hele lieve schoonouders, en een heldin van een moeder. . Als ze dichterbij zou wonen zou ik absoluut met mijn sm gaan winkelen en dingen doen. Doe ik als ik daar ben ook. Heerlijk.
Ik denk dat ik dat wel ben. Maar misschien ook puur omdat mijn SM en ik vaak op 1 lijn zitten en zitten we dat niet, dan respecteren we elkaars mening. We gaan niet overal tegenin, vertellen wel hoe wij bepaalde dingen ervaren en laten het dan gaan... Ook m.b.t. de kids. Ze zal nooit ongevraagd haar mening geven, heerlijk! Kan mijn eigen moeder nog een voorbeeld aan nemen
Ik ben ook een goeie schoondochter als ik mijn schoonmoeder mag geloven. Ze past 1 dag op mijn baby, ze is er als we haar nodig hebben en andersom ook. Nu heeft zij wat problemen en gaan we vaak naar hun toe. We bellen regelmatig hoe het gaat en kunnen prima een dag samen doorbrengen. Precies zo als ik het eigenlijk zou willen.
Ik denk dat ik wel een goede schoondochter ben. Zorg er in elk geval voor dat mijn vriend zijn ouders tenminste een keer per week belt . Als er wat is dan kunnen we altijd bij ze komen en andersom ook. Maar ookal wonen we in het zelfde dorp, we lopen niet de deur bij elkaar plat. Aan mijn schoonvader heb ik wel even moeten wennen, die is erg recht voor zijn raap en zegt de dingen precies zoals hij ze vindt. Dus als hij iets kut vindt dan zegt hij dat ook, daar heb ik wel even aan moeten wennen. Want bij mij thuis ging alles achter iedereen rug enzo. Inmiddels voel ik me helemaal thuis bij mijn schoonouders, maar er zal altijd een soort van respect afstand blijven van mijn kant want helemaal eigen zijn ze niet.
Op dit moment? Nee. Maar ik kon kiezen tussen een goede schoondochter zijn of een goede moeder/vrouw, en ik heb uiteraard heb 2e gekozen
Ik voldoe totaal niet aan het eisenpakket van mijn schoonouders, dat hebben ze meteen laten merken. Had ik op zijn minst havo gedaan en meer geld meegebracht (vanuit ouders), was het beter geweest. De vraag is dan, wil ik ook een goeie schoondochter zijn. Mijn antwoord luidt voluit NEE! Deze kortzichtige mensen blijven voor mij vreemden. We doen de reguliere bezoeken en de kinderen logeren er regelmatig, maar ik ga mijn best niet meer doen.
Ik heb een geweldige band met mijn schoonmoeder..zij heeft 2 jongens..nooit een meid in huis gehad. Zo'n 16 jaar geleden kreeg ze haar eerste schoondochter waar het totaal niet mee klikt. Bijna 10 jaar geleden kwam ik erbij en het klikte gelijk. Mijn schoonouders wonen niet dichtbij maar ze zijn nu bezig om een huis te zoeken bij ons in de buurt zodat ze vaker bij onze kids kan zijn en vaker er voor ons kan zijn..
Of ik een goeie schoondochter ben? Geen idee. Wat is goed? Maar ik en m'n schoonouders liggen elkaar in ieder geval wel. Misschien komt dat ook omdat we elkaar erg vrij laten. We zien of spreken elkaar niet vaak. Denken er eigenlijk ook niet zo aan, en m'n schoonouders hebben een heel actief leven. Vaak dagjes weg, regelmatig op vakantie etc etc. Maar als we elkaar zien, is het wel altijd heel gezellig. Ze heeft ook vrijwel nooit echt kritiek. Ze weet ondertussen dat ik niet m'n huis poets voor m'n plezier, maar ik "zorg wel goed voor der jongens", zoals ze kan zeggen, en dat vind ze veel belangrijker. Ik prijs mezelf allang gelukkig dat ik niet zo'n vervelende schoonmoeder heb, waar ik vaak genoeg over lees op de fora.
Ik vraag me idd ook weleens af of ik een goede schoondochter ben. Het probleem bij mijn schoonouders is namelijk dat de ex van mijn man nog steeds daar op bezoek komt. ( met die ex hebben al heel wat te stellen gehad). Waar wij ons nu een beetje zorgen om maken is dat als mijn schoonouders dadelijk op onze kleine gaat passen dat zijn ex daar nog steeds komt.. Ik weet niet zo goed hoe ik het dat het beste kan voorleggen. Iemand tips?
Laat je man met zijn ouders gaan praten. Heeft je man kinderen met zijn ex? Zo ja, dan kan ik me voorstellen dat ze vanwege hun kleinkind(eren) contact houden. Zo nee, nogmaals, laat je man eens met zijn ouders gaan praten.
Ik denk dat ik wel een goede schoondochter ben. Heb een goede band met mn schoonmoeder. Helemaal sinds schoonvader is overleden. Ik help haar altijd veel en kan goed met haar praten, ben altijd eerlijk en we hebben de grootste lol samen, dus ja, denk dat dat wel goed zit.
Ik ben bang van niet, want schoonouders hebben áltijd een bloedhekel aan mij Ik heb 1 keer een toffe 'schoonmoeder' gehad, toen ik 15 was, heb ik nog steeds contact mee ook, maar verder is het altijd rampzalig geweest
Nee. en ik heb ook geen zin meer om er energie in te steken. Nou scheelt het dat ze ook niet genoeg energie in mij steekt, maar belangrijker ook niet in mijn vriend en zijn zus, haar eigen kinderen dus. Dus we hebben absoluut geen hekel aan elkaar, maar ze zal nooit hier op bezoek komen (of ik daar) zonder mijn vriend erbij.
Wat is goed en wat is slecht he? Mij SM had ook hoge verwachtingen, maar ik heb nergens getekend dat ik daar aan moet voldoen. Ik en mijn man zijn gelukkig samen, en ik doe nooit wat tegen mijn wil. Zij heeft geen dochters en ik ben niet van plan dat gat te vullen. Ik heb al ouders en daar ben ik tevreden mee. Vind het ook niet prettig die druk van mijn SO te voelen. Heb 4 jaar geprobeerd het in sociaal acceptabele banden te leiden, helaas met negatieve uitkomst. Ik heb geen contact met ze. Mijn man wel en hij gaat daar met enige regelmaat op de koffie met kids. Mijn man staat echter achter me en dus loopt hij de deur ook niet plat bij zijn ouders. Jammer dat ze niet inzien dat ze dergelijke situatie in de hand werken met hun gedrag. Ik zal dus ok wel een Lousy Daughter in Law zijn
Wie ben ik om te zeggen dat ik een goede schoondochter ben? Ik denk wel dat ze heel blij zijn met me. Tenminste dat laten ze wel blijken naar ons.