Hallo allemaal, Sinds een paar maanden heeft mijn mannetje een enorme voorkeur voor mij en mag pappa niks meer doen. Hij zegt ook doodleuk dat hij pappa niet lief vindt en dat hij weg moet. Tot groot verdriet van mijn man. Vorig jaar september ben ik begonnen met een master. Daarbij werkte ik ook nog. Dus ik was heel veel weg. Ik denk dat in november deze fase begonnen is. Daarbij had hij toen ook enorme huilbuien als ik de deur uit moest. Ik dacht toen dat het kwam doordat ik erg veel weg was en veel minder tijd had voor hem dan voorheen. In december ben ik gestopt met mijn studie en sindsdien ben ik er weer meer. Hoewel het beter ging, is deze fase niet voorbij gegaan. Begin deze maand zijn mijn man en ik een weekend samen naar Parijs gegaan en is Aaron 2 nachten bij opa en oma geweest. Daarna is het helemaal erg geworden. Naar het KDV brengen is krijsen, naar bed gaan is krijsen, als ik wegga is het krijsen. Elke nacht wakker en bij mij willen liggen. Pappa mag nu helemaal niks meer. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Heb het gevoel dat hij niet lekker in zijn vel zit en weet niet hoe ik hem kan helpen. Is het voor iemand herkenbaar? Tips of adviezen zijn ook welkom. Of hoelang die fase duurt.
Sorry, geen tips..... Lijkt inderdaad of hij bang is dat je lang weg gaat. En niet leuk voor je man inderdaad. Hier ook wel korte mama-fasen gehad, maar nooit echt gerelateerd aan dat ik een periode meer dan anders weg was ofzo. En het ging altijd vanzelf over. Nu al lang niet meer gehad overigens. Dochtertje is ook 2,5. Misschien maar gewoon op de normale manier doorgaan en goed uitleggen waar je bent als je weggaat en wat er de volgende dag gaat gbeuren. Maar dat doe je misschien al. Hopelijk gaat het snel weer over!
Hier was het andersom.. Papa de held, en mama niks.. Fase kwam op elke leeftijd wel terug vanaf 11 maand ofzo. Maar in de peutertijd wel op zijn heftigst.. We hebben afgesproken dat ik hem ook de "moetjes" (naar bed, eten, jas aan) zou doen. Dan had hij geen keus.. En tussendoor gaf papa hem lekker aandacht door hem mee te nemen naar de speeltuin. Het is elke keer ook zo gebeterd, al was het wel effe heftig. Tegen de tijd dat ik echt aan mezelf begon te twijfelen ging het wel weer beter..
Mijn dochter is een echt pappa-kind en mijn zoon een mamma-kind. En inderdaad bij de laatste mag mamma hem ook alleen maar naar bed brengen. Dat hebben we vanaf het begin niet gedaan maar hij blijft er naar vragen. Hier werd het bij de oudste langzaam minder en nu is het helemaal niet meer.
Mijn dochter van bijna 3 roept ook nog regelmatig "nee, mama doen!" wij negeren het en mijn man doet gewoon wat er moet gebeuren op dat moment met haar. Desnoods met een driftbui hup, onder de arm, mee naar boven jij