Ik zag het al voorbij komen, maar probeer hem mee te krijgen naar een echo. Dat maakt het toch een stuk echter voor hem.
meis niet druk maken... Ten eerste jij wilt het houden en jullie zijn al uit elkaar dus wat maak hij er een probleem over... Jou ouders vinden het geweldig en geloof me die helpen je heus wel met de kleine... Ik zou gewoon voor alleen staande ouder kiezen en hem overal erbuiten houden geen papa en zeker geen oom spelen... Dat kindje gaat straks ook geloven dat het zijn oom is en vroeg of laat komt het er toch een keer achter dat het zijn vader is inplaats van zijn oom... Ik ben zelf geen alleen staande ouder. Maar mijn moeder en ik waren ook alleen en weet hoe het is om het mee te maken en hoe het allemaal is... Het is niet makkelijk maar met een beetje steun van je ouders zal het lukken en zouden jullie (jij je kindje en ouders) gelukkig worden... Ik zou bij de gemeente vader onbekent verklaren zodat hij geen recht heeft om zijn kindje te zien en bij zich te mogen houden... Hij wil op een of ander manier toch ze kindje zien maar als oom dat is echt hard dus waarom speel jij het dan ook niet hard... Schrijt aan hem denk wat jij wil en wat jij wil doen... Als hij geen kindje wil pech gehad... Maar jij bent nu eenmaal zwanger en jij wilt het (uit je verhaal begrepen) dus waar wacht je op ga genieten en laat je ex partner links liggen... En laat het zwart op wit op papier zetten door jou en hem wat je nou eigelijk wil en hou het als bewijs... Want stel vroeg of laat kan jij jou ook pakken en zorgen dat hij toch ze kindje wil zien en een papa worden... dan kan je bij de rechtzaak de papieren laten zien dat hij het niet wou en alleen een oom voor het kindje wou zijn en dat vindt de rechter natuurlijk niet goed het is vader of geen vader zijn... Want je weet maar nooit wat die in die 12 jaar wil of gaat doen...(kindje mag vanaf 12 jaar laten weten bij wie die wilt gaan wonen) Dus denk er goed overna maar ga zeker genieten van je zwangerschap..... suc6 meid en hopelijk heb je hier wat aan... En ik ga je nog een fijne zwangerschap wensen...
Nee meid je ziet het niet verkeerd, wat een eikel, lijkt wel een beetje op een ex van mij.....die trapte me ook heerlijk de grond in, als je ouders al achter je staan dan zijn die er ook om je te helpen......alles of niets zou ook mijn advies zijn. Mafkees.....oom spelen....iid wel de lusten en niet de lasten. En hoezo verziek je zijn leven.......nee hoor, lekker bij je besluit blijven.........echt te bizar voor woorden.
Vind het altijd prachtig hoe makkelijk vrouwen zeggen dat die man een eikel is en geen enkele rechten moet krijgen etc. Ik kan me zeker voorstellen dat het zijn leven overhoop gooit. Ik zou bijv echt geen vriend willen die ergens anders al een kind heeft. En zo zijn er genoeg vrouwen die dat niet willen. Wij vrouwen beslissen maar even dat de vent de naam "vader" krijgt, en tuurlijk zijn ze er zelf bij maar de keuze ligt nog altijd bij de vrouw. Hoeveel vrouwen worden wel niet expres perongeluk zwanger van hun vriend in de hoop altijd bij elkaar te blijven, ken genoeg verhalen hoor. Vind dat ontzettend sneu voor de vaders. Wat betreft deze meneer, ja oom spelen nee daar zou ik ook niet mee een zijn. Kans geven ? Zeker wel ! Dit is al een klein dingetje dat hij wel in het leven wilt zijn van zijn kindje. Mannen moeten ook groeien in hun vaderrol en zeker als het ongewenst is. Jullie hebben beide nog voldoende tijd om er rustig over na te denken. Geef elkaar de kans, laat het op bezoek komen van zijn kant komen en geef duidelijk je grenzen aan ! Geniet van je zwangerschap.
Wat je ook kiest... een oom is raar. Hij is nu eenmaal de vader en je kunt je dat niet verzwijgen tov je kind. Eerlijkheid is het belangrijkste dat er is! Dus als hij contact wil is hij papa en geen oom incl lasten!
Hij is er bij de eerste echo bij de gyn. bij geweest. Zijn reactie op het kloppende hartje was; maar het kan nu toch nog steeds weg gehaald worden??? Niet echt een opmerking die je wilt horen..... Maar goed, misschien dat even rust van elkaar goed is. Iig wel voor mij, want al die negativiteit had best een impact op mij. Ik laat nu ook niets van me horen en wacht tot hij contact opneemt. Doet hij dat niet dan is het ook goed.... Dan weet ik iig waar ik (en de kleine) staan.. Iedereen iig bedankt voor alle reacties. Die waardeer ik echt!
Meid, je hebt helemaal gelijk! Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Probeer er ondanks alles vooral WEL van te genieten!
Inderdaad, je moet bepaalde negatieve factoren uit je leven halen. Ben benieuwd of hij nog naar je toe komt. Hij heeft nu nogal wat te verwerken en te overdenken. Hopelijk komt hij tot inkeer op het punt dat jou helemaal niets te verwijten valt en dat hij hooguit boos op zichzelf kan zijn.
ik vind het echt naar om te zien hoeveel macht vrouwen wel niet hebben. Misschien dat ik wat anders denk als de meeste hier, want ik ben niet tegen abortus, ik begrijp je ex heel goed want die heeft nergens meer invloed op en een kat in het nauw maakt rare sprongen. ik zou nu voorlopig geen beslissingen nemen. Jullie hebben nog maanden tijd om een weg te zoeken die voor jullie beide bevalt. Hoe zou jij je voelen als iemand anders jou kind draagt en je maar moet afwachten wat er besloten word?
petrabr, ik ben helemaal voor gelijke rechten voor man en vrouw, maar je kan toch niet verwachten dat de ene partner de andere kan dwingen tot iets? Ik zie het zo; wil de moeder het kindje, dan houd ze het gewoon. Kan de vader een abortus eisen? Nee. Maar voor mij hoeft hij daarom niet gedwongen te worden tot contact, alimentatie, noem maar op. En nee, ik ben ook niet tegen abortus, maar beide partners moeten er wel achter staan. Ik ken mensen die erin gepushed zijn, en dat wil je écht niet. Deze situatie zit gewoon zo scheef als de pest; je kan niet enkel komen spelen met je kindje en lekker geen rekening houden met vaste dagen, kosten, enz, zo werkt het niet. Dat zou een moeder toch ook niet moeten proberen als papa de voogdij heeft? Ofwel kies je om er voor te gaan, ofwel niet. Allebei de keuzes evengoed, maar niet kinderachtig gaan doen. En dat heeft niks met geslacht te maken. Nu geef ik je wel gelijk dat er soms beslissingen worden genomen door de vrouw waar de man geen jota over te zeggen heeft, en dat vind ik ook niet altijd kunnen. Zo vind ik eigenlijk dat als de vrouw het kind niet wil, maar de man wel, dat de man het recht zou moeten hebben om de volledige voogdij op zich te nemen. Maar helaas krijgen die dan heel zelden die kans, wat jammer is. Eigenlijk zouden ze bij de abortus kliniek moeten nagaan of de vader van het kind de kans wil om volledige voogdij te nemen, maar ja, dan is het kot waarschijnlijk weer te klein... want dan 'dwing' je de vrouw om de bevalling uit te zitten. Maar ja, vent kan niet overnemen he...
Deels mee eens. Het gebeurt helaas vrij vaak dat de dingen maar voor de man beslist worden, terwijl als vanzelfsprekend wordt aangenomen dat hij niets over de kwestie te zeggen heeft. Maar zo simpel is het allemaal niet in situaties als het verhaal van TS. Zij wilde het kindje, hij wilde een abortus. Wat doe je dan? Een compromis (beetje/parttime abortus?) is absoluut onmogelijk en omdat beide partijen niet op goede voet staan met elkaar, is het ook vrij lastig om samen een weloverwogen beslissing te nemen. In dit geval vind ik dat degene in wiens lichaam het hele gebeuren plaats heeft (dus de vrouw) de doorslaggevende stem mag hebben, MAAR dan ook de volledige verantwoordelijkheid draagt over de genomen beslissing. Ik vind dat je een vrouw niet kunt dwingen om een kind te dragen en te baren, maar dat je een vrouw ook niet kunt dwingen om een abortus te ondergaan. Beide gebeurtenissen zijn ingrijpend, levensveranderend en onomkeerbaar, voor de vrouw meer dan voor de man. TS: Gefeliciteerd met je zwangerschap! Jouw beslissing is heel duidelijk en ik hoop ook dat je ondanks alle ellende kunt genieten van je zwangerschap. Je ex ziet het vaderschap duidelijk (nog) niet zitten en ik meen te bespeuren dat bij hem de paniek toeslaat. Ik keur zijn houding niet goed, maar hij is wel duidelijk over hoe hij er (op dit moment) over denkt: Hij wil geen vader worden en draagt van alles aan wat die mening onderstreept. Mijns inziens kan niemand hem dwingen om het kind te erkennen en/of een rol in het leven van het kindje te spelen, verantwoordelijkheid nemen etc. Maar ja, dan krijg je het oom-verhaal waar ik geen boerenkool van kan maken. Want wat bedoelt hij precies met "oom zijn"? Bedoelt hij dat je moet verzwijgen voor je kind dat hij de biologische vader is, en dat je kind hem oom moet noemen? Zo ja, beseft hij dat dat niet is wat er aan de hand is en dat de omgeving op deze manier wordt gedwongen om een leugen te leven? Daar hoef je natuurlijk niet mee akkoord te gaan, wat een flauwekul. Wel zou ik hem een kans geven om uit te zoeken in hoeverre hij een rol in het leven van dit kind wil spelen, maar dan wel als vader (hetzij aanwezig, hetzij afwezig) en niet onder een of andere oom-smoes. Voor mijn gevoel is het beter als je kind een keer per jaar een kaartje krijgt van zijn/haar biologische vader, dan als hij hem elke week ziet maar denkt dat het om een of andere oom gaat. Uiteindelijk komt hij/zij er toch achter wie de vader is, en dan heb je vaak toch de poppen aan het dansen. Heb je opeens een puber die van huis weg loopt of zo iets. Jij krijgt intussen de kans om ook eens goed na te denken: Wat zou voor jou de ideale situatie zijn? En wat de minst ideale? Waar liggen jouw grenzen? Wat wens je voor je kind? Breng dat goed in kaart, dat is heel belangrijk. Succes!
poehh wat een verhaal! allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! uit je verhaal maak ik op dat hij wel enigzins contact maar begod nog niet weet wat hij verder wilt of gaat doen.. tis ook een shok denk ik voor hem.. een vrouw is immers gelijk moeder tijdens de zwangerschap... een man pas als het kindje er is.. hij kan wel gewoon een soort papa zijn.. eventueel erkennen kan ook.. maar als jij niet aanvraagd voor alimentatie dan betaald hij dat dus ook niet.. miss is het mogelijk om samen bij een notaris een contract op te stellen.. dat hij wel jullie kindje erkend zodat het kindje toch een papa heeft op papier en in de verre toekomst zelf de keuzes kan maken of er meer contact komt of niet.. verder zou je kunnen opstellen dat hij dan geen alimentatie betaald als je het zelf prima red en dat hij jou nooit voor de rechter sleept voor bezoekrechten ed.. dus dat hij wel papa op papier is.. maar geen verdere rechten heeft met betrekking tot opvoeding en financien.. met contact kan je dan zelf kiezen wanneer je met je kindje bij de vader op de koffie gaat of speeltuintje ofzo.. of dat zijn ouders jullie kindje kan zien.. desnoods blijf je er zelf de hele tijd bij als je dat fijn vind.. het is nu eenmaal een rare situatie en miss heb je daar ook een rare oplossing voor.. maar niets is onmogelijk.. laat het nu vooral bezinken bij hem, hij moet er echt aan wennen denk ik.. miss geeft hij het kindje zelfs de schuld van alles.. maar ik denk dat als het eenmaal geboren is en je ziet zo'n lief onschuldig beebje dat er in zijn gevoel wel wat kan veranderen.. ik wens je veel succes sterkte en wijsheid!
Wat goed van je meis! Je hebt de bal echt bij hem laten liggen, ga lekker je eigen gang nu en je hoort het vanzelf wel(of niet, ook duidelijk). Erkennen zou ik zeker niet doen, hij is zo onverantwoordelijk op dit moment. Je weet nooit hoe hij dan met al de verantwoordelijkheid en mogelijkheden die hij daarbij krijgt omgaat. Maar ik betwijfel of hij dit uberhaubt wel wil, zou dit zelf gewoon niet meer aankaarten! Trouwens, mijn eerste kindje is zonder papa geboren (na het - laat maar weghalen kwam - dat is mijn kind niet!?) en mijn moeder heeft mijn kindje aangegeven bij de gemeente, dus zelfs hier hoef je je geen zorgen om te maken. Hij heeft mijn zoon nooit erkend, geen alimentatie betaald en geen contact gezocht. 5 jaar na de geboorte zijn al zijn rechten dan ook vervallen, misschien fijn om te weten. Verder wil ik je nog een compliment geven over de manier waarop je nu met hem hebt gepraat. Je hebt duidelijk gemaakt dat de lat niet hoog ligt, hij hoeft echt geen hele weken bij jullie te zijn, een keer in de twee weken een dagje is ook goed. Maar wel als papa. Je geeft hem veel mogelijkheden en kansen en ook een beetje de touwtjes in handen maar houd zelf de regie. Knap hoor! Dikke knuffel en geniet van je lieve kleine frummeltje, de zwangerschap gaat zoooo snel probeer er ook bewust van te genieten!
Ben het hier helemaal mee eens! Gefeliciteerd!! OOm is geen optie, punt uit! Abortus al helemaal niet(vindt ik heel goed en eigenlijk ook zoals het hoort)! Het is duidelijk dat hij erg in de war is en dat hij waarschijnlijk mede door invloed fam. geen idee heeft wat hij hiermee moet en hij totaal geen inschatting kan maken wat voor invloed dit heeft(zowel positief als negatief. Hij heeft tijd nodig om het te laten bezinken en om na te denken hoe of wat. Tot nu toe gedraagt hij zich als een lul, maar ik hoop dat hij in gaat zien wat voor mooi wondertje er in jouw buik leeft. En dat hij toch echt een vader wil zijn in het leven van dit wondertje. Zo niet dan red jij het wel! Vindt trouwens dat je heel sterk overkomt, knap hoor! Maare het is ook heel normaal als je af en toe even helemaal niet sterk bent! Veel succes en hoop dat guppie strx toch echt een papa in zijn/haar leven heeft(schreef eerst: in HAAR leven, zou dat wat betekenen).
gefeliciteerd met je zwangerschap... maarem oom????? en dan moet jullie kleine er op zn 18e achter komen dat zijn ''oom'' eigenlijk zijn papa is... (of haar natuurlijk) wat een domme oplossing van je (ex) vriend
Jemig, dit meen je toch niet !? Je hebt volledig gelijk meis dat je hem laat kiezen tussen 50/50 of helemaal geen contact. En dan komt hij met de "oplossing" oom. Pff hoe durft hij... Ik zou het kindje lekker alleen opvoeden met hulp van je familie en vrienden die er wél voor je zijn ! Heel veel succes met alles en natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap
Lieve allemaal.. Bedankt voor alle reacties. Hierbij een update... Meneer is er nu wel achter dat oom zijn geen optie is. Ik wil niet dat die kleine opgroeit in een leugen en daar is hij het nu ook wel mee eens. Zijn kwaadheid is er nog steeds en elk gesprek begint nog steeds met lelijke opmerkingen naar mij toe, maar geduld wordt beloond.... Hij is er nu wel achter dat de kleine er hoe dan ook gaat komen en heeft besloten dat hij niet helemaal zijn rug toe kan keren. In hoeverre hij wat wil, dat weet hij nog niet, maar daar hebben we nog 6,5 maand de tijd voor. Verder wil hij wel dat ik zwart op wit zet dat ik geen cent van hem hoef, zodat hij de "zekerheid" heeft dat ik hem niet financieel ga uitkleden. Als hij dat wil is dat prima, ik heb liever dat de kleine gup af en toe zijn/ haar papa ziet (of vaak, wat we dan ook besluiten) dan dat jij ervan afziet omdat ik niet op papier wil zetten dat ik geen geld van hem wil. Verder wil hij niet erkennen, maar om heel eerlijk te zijn vind ik dat niet zo erg. Dat kan later altijd nog.... Of is het raar dat ik eerst wil zien hoe hij er mee omgaat als de kleine gup er is? Het laatste wat ik namelijk wil is dat die kleine ook maar ooit het gevoel krijgt dat het niet gewenst was/ is. Nogmaals bedankt voor alle reacties! Liefs
Oom? Is hij belazerd. Je bent z'n nicht niet. Je bent happy dat je zwanger bent, laat die tijd niet verpesten door hem. Kies voor je kind. Geniet van je zwangerschap. Draag het met liefde.
Wat een verhaal. Wel goed dat je het even hebt laten rusten, en niet doorgegaan bent met de strijd. Dit heeft voor hemzelf duidelijkheden gebracht. En dat is veel beter dan als dat iemand dat erin probeert te krijgen, door praten of ruzie ed. Ik ben opgegroeit met een vader die financieel zijn verplichtingen na kwam (meestal) maar nooit vader was. Dus als je mij vraagt wat t belangrijkste is, tsja dan teken inderdaad maar dat je niet voor finanieen bij hem gaat komen. Want ookal maakt dat t voor jou als moeder soms misschien wel makkelijker voelt jou ukkie daar niet veel van. Bovendien komt er om geld vaak veel frustratie, dat kan dan ook weer in de weg staan van de band met zijn kind... Ik zou niet nog een volledige 6,5 maand willen afwachten op wat er nu wel of niet gaat werken. Wel goed dat jij een duidelijk beeld voor jezelf hebt. Ik wens je enorm veel succes en hoop dat je snel wat rust in de situatie krijgt.
Lees nu pas dit topic en heb alleen de beginpost gelezen, maar klinkt of hij wel de lusten wil en niet de lasten. Daar zou ik voor passen. Klinkt misschien stom, maar ik denk dat het beter is voor het kindje, als ie weet waar het aan toe is. Ik denk dat het erger is als hij niet weet wanneer papa wel of niet komt, dan dat hij weet dat papa gewoon niet komt. Maar het blijft moeilijk. Met dit in het achterhoofd... Hij wil dat jij ondertekent dat jij geen geld van hem wil? Maar wat wil hij dan wel? Willen jullie een omgangsregeling? Als hij het kindje niet erkent, heeft hij daar ook geen recht op. Maar wil je dat wel? Ik begrijp dat je wel wil dat het kindje een vader in zin/haar leven heeft? Maar hoe voorkom je dan dat de vader gewoon niet op komt dagen op een afspraak, of een verjaardag, omdat dat lastig is of zo?