Taliaa, je slaat de spijker op zn kop..ik ben sowieso nooit stabiel geweest in mn stemmingen, maar hij heeft altijd een manier kunnen vinden daar mee om te gaan. Nu is er daar voor hem geen energie meer voor, er is iets geknapt. dit is bij hem gegroeid, hij werd er niet vorige week ineens mee wakker. Hij neemt mij echt niets kwalijk, snapt alles hoe het voor mij is en was, maar hij kan zn gevoel niet meer negeren. Hij zegt nooit nooit.....de komende tijd moet het leren... Mvj, en kleuren? Daar kan kai heel lang zoet mee zijn.
Och... Jeetje...hij heeft ook adhd toch? Kan t niet zijn dat dat ook meespeelt? Alle veranderende situaties kosten dan extra extra veel energie... Ik hoop zoooooo dat jullie er samen uitkomen!! Wat moet dit een vreselijke situatie zijn....
Nee hij heeft geen adhd, dat is mn broertje Lief dat je zo meedenkt, iedereen trouwens... Gister fijn gepraat, gehuild, geknuffeld...we hebben geen ruzie oid. Dart maakt het juist zo moeilijk, voor ons allebei. ik weet dat helaas jou man ziek is, wist niet meer dat het colitus is. Hoe uit het zich bij hem? Hier al tijden erg wisselende ontlasting, rare vage buikpijn en dus misselijk....sinds twee weken erg veel bloedverlies (rectaal) met slijm en de huisarts heeft me met deze klacht direct doorgestuurd naar de mdl-arts.
Lieve makkie, ook dit er nog bij wat kan een mens hebben. Je bent ook al jaren niet meer alleen in je lichaam met alle hormonen en mooie kindjes dus dan ben je ook niet jezelf hoop dat hij dat ook inziet. Goed dat jullie geen ruzie hebben en goed kunnen praten dat is toch wel belangrijk nu en ik hoop zo uit de grond van mijn hart dat het goed komt en jullie samen jullie meisje op de wereld kunnen zetten. Als we wat kunnen doen we zijn er voor je. Dikke knuffel!!!!
pfff makkie heb er gewoon geen woorden voor. Zoals ik gisteren al zei hopelijk ziet die snel het licht en ziet die wat die weg wil doen. zich dan snel weer bedenkt. Maar je komt wel sterk over (vind ik) Maar dan komt dat andere er ook nog allemaal bij, wanneer moet je voor dat infuus komen dan ? Heel veel sterkte meid dikke cyberknuff
Thanx lieverds... jullie zijn echt zo lief! Ik voel me aan de ene kant ook sterk... weet dat ik er met mijn familie en iedereen om me heen wel kom....zal heel heel heel zwaar en moeilijk worden (heb immers amper een inkomen en hier blijven wonen gaat um dus niet worden) maar ik zal een weg vinden dat het weer goed gaat. Ik moet ook wel, voor mijn kindjes! die mogen hier nooit en nooit de dupe van worden en voor hun zal ik (en gedo ook vanzelfsprekend) alles doen om het 'goed' te laten verlopen. Maar nu ook deze ziekte erbij (nog niet voor de 100%, maar toch...) en niet meer thuis mogen bevallen... weten straks niet met de papa van mijn mooie kindjes alles te kunnen delen... brrrr als ik daar te lang bij stil sta word ik echt gek.... dus doe ik dat nu nog niet, de komenden weken/maanden zullen we hier samen blijven wonen, samen alles doen en voor de kinderen zorgen, samen de bevalling ingaan, de kraamweek, te tijd daarna. Als alles dan weer rustig en gewend is met de baby, dan gaan we grotere stappen ondernemen en begint het pas echt.... Ik hoop alleen dat ik het wel ga trekken, want alles heeft wel een andere lading zo. Hij is er voor me.... omdat hij hier is, maar is er toch niet... snappen jullie me? Tzal niet meer hetzelfde voelen en daar kan ik nu nog erg moeilijk mee overweg. Ik wil dit immers niet, dat was veel makkelijker geweest denk ik (hoewel ik zie hoeveel verdriet en pijn dit bij G geeft, hij heeft het ook echt heel zwaar nu). Pffff ga even douchen, moet over 2 uurtjes in het ziekenhuis zijn voor dat infuus.
@makkie als ik het zo hoor, zou ik echt als ik in jullie schoenen stond relatietherapie gaan doen. En Gedo zou eigenlijk met zn beslissing moeten wachten totdat jullie kleine meid een jaar is. Dat geeft jou de tijd om jezelf weer terug te vinden na al die zwangerschapshormonen. Ik kan het me zo voor stellen dat je jezelf door die hormonen ook bent kwijt geraakt. Wie weet hoe je veranderd bent in de afgelopen jaren, maar dat nu nog niet ontdekt hebt door je hormonen. Probeer samen jullie goede momenten te herinneren en hoe het ook al weer kwam dat jullie van elkaar zijn gaan houden. Dat gevoel kan toch niet helemaal weg zijn, als ik nu hoor hoe jullie met elkaar omgaan. Ergens zijn jullie gevoelens verdwaald. Ga die samen met een relatietherapeut weer zoeken. En mocht het dan toch blijken dat het niet gaat, dan hebben jullie het in iedergeval geprobeerd. Jullie zijn niet alleen samen de dupe hiervan, maar jullie kindjes worden ook de dupe ervan. Eigenlijk hebben jullie kindjes het recht dat papa en mama in relatietherapie moeten. Ik hoop echt dat jullie samen er toch uit komen. Succes ermee en vanmiddag bij de arts.
Makkie vind ik toch wel heel fijn klinken zoals je het beschrijft. Fijn is misschien het verkeerde woord maar Ivo heeft ook wel eens helemaal in de put gezeten. Mee in de zin dat de toekomst zou uitzichtsloos leek. Was wel tentijde van de IVF maar alles speelde mee. Misschien niet vergelijkbaar maar er gebeurd natuurlijk ook veel in jullie gezinnetje. Drie kinderen best snel na elkaar en dan nog mk... En wie weet, klinkt misschien stom maar papa's zijn ook wel anders met dochters vind ik zelf. Bij osn hebben we het ook vaak over de 'lastenverdeling' we leunen behoorlijk op Ivo's baan en dat terwijl ik ook drie dagen werk maar hij verdiend veel meer en hij voelt zich soms wel heel erg verantwoordelijk, alsof er voor hem nu geen keuzes meer zijn, alsof hij zo door MOET blijven werken. Daar hebben we het de laatste tijd veel over. Kijk 'houden van' is natuurlijk een hele andere kwestie en soms vergeet je het ook bijna als alles zo druk is en er gaan dingen niet goed. Nu jij weer met het zkh..... zucht. Dikke knuf en bij deze dan heel veel sterkte voor jullie beide!!!!!!!!!!!
Oh sorry, ja je broertje, stom van me... Collitis, tja... Mijn man heeft flinke opvlammingen gehad, 30x per dag naar de wc, soms uren er niet vanaf kunnen komen. Niet t huis uitdurven en flink aan de medicijnen gezeten. En nu gaat het goed! Wcgang is nu 5-10 per dag, maar hij kan het vaak wel even ophouden. Geen bloed meer bij de ontlasting en niet misselijk. Super dus! Het ergste is wel de vermoeidheid, hij is zo ontzettend moe, en kan het me niet uitleggen... Schijnt bij 40% voor te komen, onverklaarbare vermoeidheid, dus zonder verhoogde ontstekingswaardes.... Hij is nu alweer 4(!!!!!) jaar medicijnvrij!! Och meis... Ik zou ook echt proberen in therapie te gaan, of een mediator, ondanks dat jullie wel goed kunnen praten. Want.. Durf jij dadelijk wel jezelf te zijn? Durf jij je in je kraamweek wel helemaal te laten gaan als hij het dopje niet op de tandpasta doet of als de kraamverzorgster weg gaat?? Of ga je dan op je tenen lopen? ik vind je een ontzettend sterke vrouw, jij komt er wel. Ookal sta je voor een enorm en niet te omschrijven moeilijke periode! Ik denk aan je en als we iets kunnen doen?? Liefss, taliaa
Makkie meid toch wat ben je toch sterk. En jeetje wat een ongeluk heb je toch. Hoop dat je infuus vanmiddag aanslaat en dat dat al een beter beter gaat voelen. Ik sluit me bij de rest aan om eens te kijken of een relatietherapeut niks voor jullie is. Het is ook niet niks wat jullie de afgelopen jaren als gezin hebben meegemaakt. een hele dikke knuffel voor je meid en als we wat voor je kunnen doen!!
Oh zag net dat ik mijn berichtje later gepost had nadat makkie 'm geplaatst had... zucht we leven erg met je mee meis!!!
Even ego over mezelf. Ga nu toch een maand nauwkeurig mijn darmen in de gaten houden samen met de med. van de ha. Ik heb niet zulke extreme klachten en juist andersom. Week niet naar de wc enzo. Ben weer even wakker geschut dat buikpijn niet normaal is. Al denk ik dat het misschien gewoon - zover gewoon - spastische darm is. De ha dacht dat ook maar gekke ontlasting inleveren voor onderzoek stel ik toch steeds uit...
Mvj herken dat wel een beetje van die leeftijd. Plastic serviesje deed het goed. Een poppenbuggy en de zandbak... En fingen met geluidjes aaaarrrrccchhh
De interactieve puzzel is tot nu een hitje. Ook had ik een echo microfoon en een traploper met allerlei kleurtjes gekocht, allemaal leuk ! hihi Linda altijd goed om er even naar te laten kijken
ben net pas terug van mn werk en nascholing. makkie ik lees net je berichtje hier .Wat ontzettend moeilijk moet dat zijn. Die twee strijd. Samen dit af maken en dan samen er een punt achter zetten. Onmenselijk hoor! Alles wordt anders. Je werk, je huis, je relatie. Pittig! Ik zou haast ook denken aan relatie therapie als ik lees hoe jullie er nu aan toe zijn! Ik herken die humeur schommelingen wel erg. ben vaak ook erg onaardig, een draak naar S toe. Dan denk ik, waarom reageer ik zo extreem? Knuf! Ben bij de fysio geweest en gekraakt. oef, wat een krak was dat. Bovenrug en linker schouder zitten vast! Dus toch me niet aangesteld
Sluit me bij de rest aan om toch relatie therapie te doen. Het klinkt alsof jullie met name gedo eigenlijk niet van je af wilt. Maar gewoon even in de knoop zit. En net wat SaS zegt jij moet jezelf na de bevalling ook weer terug vinden na al die hormonen van de afgelopen jaren. Linda buikpijn constant is indd niet goed. Zou hst ook even echt goed in de gaten houden. mvj lastig zo leeftijd ik ken het van jesse ook. Je moet ze weer zien te prikkelen
Werkze pooh ! Zo de kids zitten al weer op het kdv, dus Sanne heeft iig vandaag vermaak hihi. Sanne gaat vandaag voor het eerst heel de dag bij Jelmer in de groep. Vorige week heeft ze afscheid genomen van de babygroep !