Wij praten redelijk ABN, met af en toe een Brabants woord ertussen, maar als er vrienden van mijn vriend langskomen (of bepaalde familieleden) wordt het vaak een stuk platter. Milan verstaat het Brabants/Driels dus ook heel goed.
Wij spreken thuis dialect (Maastricht) en voeden onze dochter ook in het dialect op. Maar ze gaat vanaf de geboorte naar het kdv en nu sinds een half jaar ook naar de psz en daar spreken ze ABN in groepsverband. Ze gooit nu vaak ABN en dialect door elkaar en we verbeteren haar dan in beide versies. Ze zegt bijvoorbeeld: ik ga mijn sjeun oet doen. Wij zeggen dan: 'je gaat je schoenen uittrekken' en erachteraan zeggen we 'de geis d'n sjeun oet doen'. Dus 2x achter elkaar dezelfde zin in dialect en ABN. Vermoeiend soms maar ze pikt het snel op, ze is net 3 en we horen al duidelijk verschil met enkele maanden geleden, ze weet het steeds beter te scheiden.
ABN met wat West-Friese uitspraken/woorden/etc. erbij hihi. Maar meer omdat wij die uitdrukkingen/woorden ook meekregen en dus als gewoon zien; we spreken dus geen West-Fries hihi
Gek is dat he? Ik sprak ooit eens voor mij onbekende man, die tijdens het gesprek vroeg of ik en mijn ouders wel Nederlanders waren, ik zo van ja, hoezo? Nou, zei hij, je praat met een Luxemburgse tongval. Ik helemaal verbijsterd, want wij hebben daar inderdaad gewoond toen ik klein was (van baby tot mijn 4e) en heb daar dus ook leren praten, (thuis in het nederlands) vond dat zo apart dat een wildvreemde dat aan mij kon horen. Maar hier thuis praat ik ABN (met blijkbaar een luxemburgse tongval al hoort niemand dat eigenlijk hahahaha) en mijn man Twents. De kinderen praten ABN, maar vast wel met een twentse tongval hahaha
Hier ABN en verder niets. We wonen niet in een gebied waar dialect gesproken wordt en echt een accent hebben we ook niet. Gelukkig. Ik kan het zooooo storend vinden als mensen met een erg accent of in een dialect praten puur omdat het voor ons raar klinkt en er vaak grammaticale fouten gemaakt worden. Iemand zei dat ze een tweede taal juist een meerwaarde vindt hebben, maar een dialect vind ik iets heeeeeel anders dan een tweede taal. Een tweede taal vind ik Turks of Engels, bijvoorbeeld.
Hier ben ik het dus niet mee eens, een dialect is een streektaal, en heeft met de eeuwenoude cultuur van een bepaalde streek te maken, wordt door duizenden gesproken, dus is het wel degelijk een tweede taal. Het voorbeeld dat Turks of Engels daarom wel een tweede taal zou zijn gaat ook niet helemaal op, aangezien ook daarin veel dialect zit, in het westen van Turkije wordt behoorlijk anders gesproken dan in het oosten, dit geld ook voor het Engels, alleen staan wij hier niet zo gauw bij stil, aangezien mijn Turks vrijwel nihil is.(ken maar een paar woordjes)
In de streek van het dialect is het misschien waardevol, maar wereldwijd denk ik toch echt dat je meer aan Engels hebt hoor. En in Engeland heb je idd ook wel dialecten of accenten, maar de mensen daar spreken echt niet alleen hun dialect, net als dat tukkers hier ook gewoon Nederlands spreken. Dat leren ze op school namelijk. Ik zou toch liever hebben dat Finn Engels leert dan Brabants, als voorbeeld dan. Maar hier in de stad is het ook gewoon niet van toepassing. Dus wie weet kijk ik er daardoor wel anders tegenaan.
Dat ben ik wel met je eens, maar die tukker van een man van mij spreekt echt alleen maar Twents, hij probeert het wel bij mijn familie om verstaanbaar nederlands te praten (ik kom uit rotterdam), maar het lukt hem niet zo geweldig, vaak moet ik toch vertalen wat hij zegt. Gelukkig voor hem versta ik het wel
Zelf ben ik abn/dialect/engels/duits opgevoed en vind het zowiezo van belang dat de kleine straks abn en engels leert. Gewoon thuis, zo heb ik het ook geleerd. Wij praten overigens hoofdzakelijk abn, maar sommige dialect woordjes zullen blijven.
Hier wordt Nederlands en papiaments gesproken. Ik kan wel redelijk gronings verstaan (niet het hele platte). Mijn ouders hebben mij bewust "abn" opgevoed omdat in de omgeving veel kinderen die gronings werden opgevoed veel problemen kregen op school, omdat er bij veel woorden letters of zelfs de helft van het woord ingeslikt wordt. Later zal er ook nog engels bijkomen omdat er ook veel familie van schoonmoeders kant in amerika wonen.
Als ik dialect moet gaan praten dan wordt het een mix van Delfts, Haags, Tilburgs en Belgisch (die laatste 3 van de afgelopen 8 jaar). Ben benieuwd hoe dat klinkt Ik merk dat ik de laatste tijd over mijn eigen tong struikel! Heb ook in zo'n korte periode diverse platte dialecten gehoord en automatisch neem he dat gedeeltelijk over. Maar hier thuis wordt ABN gesproken.
Ik ken alleen maar "standaard" Nederlands. Weet dat ik "westers" praat (vond iemand uit het oosten) maar meer gedetailleerd dan dat heeft nooit iemand me geplaatst. Heb weleens het idee dat ik een lichte Leidse R heb overgenomen in mijn studententijd Ukkie krijgt straks Nederlands van mij en van mijn man zijn moedertaal. Wat eerder is gezegd over het scheiden van talen is wel belangrijk: wij hebben de neiging om naar elkaar toe drie talen te mixen en ik voeg daar nog regelmatig een anglicisme aan toe. Dus daar moet ik wel alert op zijn...
Ik spreek dus ook tegen mijn kat Fries. Gaat vanzelf. Alleen al onbewust zal ik dus ook straks tegen mijn kindje Fries spreken. Ik ben niet eens zo'n echte "diepFries". Het is meer het gevoel.
Oh echt? Ik dacht serieus dat dat tegenwoordig niet meer zo was! Is dat niet heel erg lastig voor hem dan? Bijv. als bij instanties moet bellen ofzo? En hij verstaat het wel?
Wij gaan straks gewoon abn spreken. Maar zijn we bij mijn schoonfamilie dan zal het Fries zijn. En mijn mijn zal dat misschien wel vaker doen hoor. Ik zie alleen maar voordelen om een kind tweetalig op te voeden. En je kind gaat echt goed abn spreken als dat regelmatig om hem heen gebeurd.