Als ik me niet vergis was hier een tijd geleden een topic over, volwassenen met Asperger of een partner met Asperger. Bij mijn man wordt hieraan gedacht, ik kan wel veel op google vinden maar het is zo uitgebreid... Misschien hebben jullie wat ervaringen? Alvast bedankt!
Ik heb het.. Wat wil je weten? Op Wikipedia staat best goede info over asperger Syndroom van Asperger - Wikipedia
Ik ben met name geinteresseeerd over de partner van iemand met Asperger. Welke problemen zie je, wat ervaar je, hoe ga je daarmee om enz. Bedankt voor de link, daar herken ik al heel veel in.
ik heb een partner met asperger(pas geleden uitslag van t onderzoek gekregen) maar heb t zelf ook dus aan mij heb je niet veel haha.. wil je toch nog iets weten pb je maar...
Ik heb zelf Asperger, maar ik heb eigenlijk nooit gemerkt dat mijn partner er 'problemen' mee had. Ik weet het ook nog niet zo lang, en hij was niet echt verbaasd, maar hij zei ook dat ie er verder niet veel van merkte. Het speelt zich meer af in mijn hoofd zeg maar... Maar iedereen is natuurlijk anders.
Bij mijn man heb ik het al langer gemerkt maar altijd afgedaan met 'egoïsme' , enig kind zijn en daarom niet zo sociaal/delend (opvoedingsprobleem dacht ik), altijd maar met zijn werk bezig zijn, geen initiatieven nemen, zich totaal niet kunnen inleven in andermans gevoelens, niet met eigen gevoelens kunnen omgaan, eigen wil is wet (take it or leave it gevoel) enz. Het is een heel verhaal maar ik kom er hoe langer hoe meer achter dat dit geen kwade wil is van hem maar gewoon zijn karakter en nu blijkt het waarschijnlijk Asperger te zijn. Dat is me nogal rauw op mijn dak gevallen moet ik zeggen Als er nog meer mensen zijn die informatie hebben, ik hoor het graag!
Mijn vriend heeft pdd-nos, en dat zijn zo ongeveer de zelfde 'trekjes' als asperger. Wat wil je weten? Niet dat ik op alle vragen een antwoord heb maar inmiddels kan ik er vrij goed mee omgaan (enja wij hebben echt nog wel de nodige ruzie's, soms begrijpen we elkaar gewoon echt niet)
Tja, wat wil ik weten. Veel denk ik . Waar ik het meest moeite mee heb is hoe om te gaan met zijn 'ik bepaal het liefst helemaal zelf wat ik doe en wanneer' en zijn onvermogen om gevoelens te uiten en zich in de mijne in te leven. Dat botst steeds vaker namelijk en ik denk nu pas de reden te weten
een (ex) vriendin van me heeft asperger Ik zet er ex neer want op dit moment op een zeer laag pitje met de vriendschap. Ik kan er niet meer mee omgaan met het egoistische denken en het ontkennen daarvan. Na 8 jaar begin ik het steeds meer vervelend te vinden.
Een keer een goed gesprek voeren. Mijn vriend is ook zo, maar ik heb hem goed duidelijk kunnen maken dat ik volkomen begrijp dat hij een aandoening heeft en dus anders is. Maar ik ben dus ook anders en dat zal hij in zn achterhoofd moeten houden. Wij werken nu met lijstjes. Hij mag van mij doen en laten wat hij wil (ik net zo). Maar bepaalde dingen moeten gebeuren en hij vind het fijn als hij dat zwart op wit heeft. Anders vergeet hij dit gewoon. vaak is het zo als er 1x een goed ritme inzit dat het allemaal wat makkelijker loopt. Ennneee, dat egoisme blijft sorry
@bosi: ik ben al 16 jaar met hem samen en heb het altijd gepikt maar kan er nu niet meer tegen... Ik heb ook nooit eerder een andere relatie gehad dus voor mij was dit 'normaal'. @xd24: welke lijstjes bedoel je precies? Zoals taken in huis, zorgen voor je kind of zo?
Ja een soort van kalender, waarop ik neerzet wanneer de container voor de deur moet. Dat de vaatwasser leeg moet, dat soort dingen. Heel kinderachtig misschien maar het werkt zo wel. Hij weet dan waar hij aan toe is. De planning van ons zoontje hangt er naast (voedingsschema). Dan weet hij dat en vergeet hij dit niet. Automatisch plant hij zn eigen dingen daar dan omheen. Voor hem werkt dat beter als wanneer ik dat niet doe en zeg kun je de vaatwasser leegruimen. Dit kan dan niet want hij is dan bijvoorbeeld een boterham aan het eten. (klinkt heel dom haha, maar daar is hij dan mee bezig en dat moet af)
@dinh: mijn vraag is: hoe kun je ermee leven dat je partner zich totaal niet kan inleven in je gevoel, dingen waarmee hij je kwetst, pijn doet, zich van je afkeert, je 'alleen' laat, dat soort dingen. @xd24: ja herkenbaar. Hij kan ook echt maar 1 ding tegelijk, ik snap dat echt niet want ik doe bijna altijd 2 dingen tegelijk!
Ja ik heb er ook erg veel moeite mee gehad in het begin. Maar je kunt het beste proberen hier rekening mee te houden, want veranderen zal het niet. Maar ik merk wel nu wij thuis meer duidelijkheid hebben hij makkelijker is in dingen. En daardoor loopt alles beter. En ik denk dat je verder duidelijk moet zijn tegenover dingen die hij zegt. Dus als hij iets zegt wat je kwetst kun je dit ook het beste zeggen. Dus gewoon zeggen dat het je zeer doet dat hij dit zegt. En gewoon aangeven hoe jij je voelt bij dingen. Hij kan zich misschien niet inleven maar door dingen te zeggen weet hij het wel, ook al is inleven in een ander moeilijk. Het zit dan wel in zn hoofd.
Zover zijn we nog lang niet vrees ik: als ik nu zeg dat hij mensen kwetst met wat hij zegt, is het antwoord: wat een onzin, het is toch gewoon zo?! Ik mag toch wel zeggen wat ik denk? Maar goed, we zullen zien. Bedankt voor de reacties alvast in ieder geval!
Misschien dat dit dan wel een beetje verschillend is per persoon en heeft dat niet zozeer met asperger te maken? Als ik zou zeggen dat mn vriend iemand kwetst zou hij niet zo reageren namelijk. (dat doet hij al niet, alleen mensen die dichtbij hem staan. Net zoals ik hem vast ook wel eens kwets)
Kan het niet zo zijn dat, omdat hij nu pas weet dat hij "anders" is, dat hij er ook nooit aan heeft gedacht dat zijn gedrag "niet normaal" is. Voor hem is het normaal om op zo'n manier te zeggen wat hij denkt maar omdat er nu geconstateerd is dat hij asperger heeft, kan hij in zijn hoofd zetten dat hij soms anders reageert. Misschien helpt het dan voor hem om het dan niet direct als onzin af te doen...
Ik kan je eigenlijk niet helpenb met het in stand houden van een relatie, want dat is me tot twee keer toe niet gelukt, want we leefden gewoon langs elkaar heen. Ik luisterde eigenlijk alleen maar, zonder dat ik zelf initiatieven nam. Want als ik iets in bracht, zeker als het op het laatste moment was, werd het alleen maar ruzie. Zij moesten alles plannen.
Nee, het is juist andersom. Ze denken juist dat wat de ander denkt niet normaal is. Mijn exen dachten echt niet dat zij zich moesten aanpassen aan hun leven in het autistisch spectrum, maar de omgeving moest dat maar doen.