Mijn man heeft al jaren ptss(hij is veteraan) en ik heb het gehad. Het heeft mij enorm belemmerd maar heb er nu dus echt geen last meer van.Mijn man wordt er dagelijks mee geconfronteerd en het belemmerd hem enorm.Elke dag is voor hem moeilijk maar met hulp gaat het nu wel iets beter.Heb jij ptss?
LadyXiochi....dat is niet helemaal waar. Ik ben er ook zonder hulp vanaf gekomen maar het heeft wel heel lang geduurd en heb er heel hard zelf aan moeten werken.Met hulp was het ongetwijfeld veel sneller en beter gegaan.Maar ja....ik was wel behoorlijk eigenwijs hoor. Mijn man heeft al hulp sinds 2001 maar er zit geen verbetering nu meer in en hij is uitbehandeld.Zoals het nu gaat zal het ook wel blijven denk ik. Maar vergeleken met hoe het ging is hij al enorm vooruit gegaan.
Nou het gaat over mijn beste vriendin waarvan ik weet dat zij dit heeft en zij op t moment enorm in de knoop zit! Op jonge leeftijd heeft haar vader een heel zwaar ongeluk gehad, haar zusje heeft kantje boort gelegen, dit alles was zij nog geen 3 jaar oud. De hele nasleep van alles komt er nu bij haar uit. Ze kan niet meer, slaap slecht, lichamelijke klachten, durft haar kindjes haast niet aan een ander toe te vertrouwen, heeft huilbuien, raakt ineens helemaal in paniek. Als bijv haar vriend zegt dat hij om 19.00 thuis is en om 19.15u is hij nog niet thuis en ze krijgt m nie te pakken is ze helemaaal in paniek, heeft hem in gedachten al begraven en wel om het grof te zeggen. Dit alles heeft te maken met wat ze heeft meegemaakt en het lijkt er nu uit te komen. Vooral lichamelijk is ze een wrak! Ik wil haar helpen, maar weet niet goed hoe. Haar werk leid eronder. Ze heeft de diagnose PTSS gekregen en haar huisarts adviseert haar om de ziektewet in te gaan en vanuit daar beroep te doen op de WIA. Zij weet bijgod niet wat ze hier mee moet.. is bang voor reacties van andere mensen dat ze zeggen: ja maarre ze mankeert toch niks. Paar jaar geleden is ze ook al helemaal ingestort.. hele poos bij het GGZ gelopen.. en nu heeft ze een hele diepe terugval. Ze blijft kwakkelen maar nu heeft ze echt haar dieptepunt bereikt.
Mijn man is ook veteraan..hij heeft het niet. Een collegaveteraan en goede maat van hem heeft het wel. Het belemmerd hem wel en zijn inmiddels exvrouw ook, ze zijn erdoor uit elkaar gegaan. Hij is nog steeds in therapie ervoor. Denk niet dat hij er zonder vanaf gaat komen.
Alleen de ziektewet in en beroep doen op de WIA schiet natuurlijk niet op. Nu weet ik niet wat ze bij de GGZ doen, maar misschien hebben ze haar niet goed geholpen. Ik denk dat ze op zoek moet naar een specialist. En 'ze mankeert niks'... misschien niet, niet op de manier dat zij denkt. Ze is niet gek of zo Maar zo'n expert kan haar wel helpen met het verwerken van haar trauma, waardoor haar leven ook makkelijker wordt. PS: Mijn man is ook veteraan, maar gelukkig geen PTSS. Ik was daar banger voor, dan dat ie gewond zou raken... Stom hè?
Ze gaat weer terug naar het GGZ. Ze kan geloof ik volgende week al terecht omdat haar huisarts er spoed achter heeft gezet. 4 jaar geleden had ze ook zon inzinking en had zelfmoordneigingen, puur omdat zij gek werd van haar eigen hoofd. ( dingen niet kunnen plaatsen, niet uit kunnen leggen etc..etc.. ). Om te beginnen lijkt de ziektewet mij geen verkeerd plan.. zodat ze alle hulp in de arm kan nemen om dingen te kunnen verwerken. En dat je banger was voor PTSS dan een schotwond kan ik me heel goed indenken. Een schotwond geneest, PTSS heeft een gruwelijke na sleep!
Neem contact op met Centrum 45 of met het Sinai centrum. Beiden zijn goed en behandelen niet alleen veteranen. Hun zijn echt erg gespecialiseerd op het gebied van PTSS.
Vorig jaar zomer kreeg ik ook de diagnose PTSS. Ik was compleet ingestort en het bleek aan een onverwerkt trauma te liggen. Nu ben ik in intensive therapie. Het belemmerd mij ook dagelijks. Ook mijn werk kan ik niet meer uitvoeren (meerdere omstandigheden) en zit al ruim een jaar in de ziektewet.
Hier ook ptss. Jarenlang therapie enzo. Ik kan soms drukke dingen niet overzien. Op een feestje bijvoorbeeld kan ik al wat stressie raken omdat ik t gevoel heb dat ik geen overzicht heb. Winkelen in een drukke winkel op zaterdag vind ik vaak ook onoverzichtelijk.
Ik heb meerdere mensen die het hadden behandeld. Kijk maar eens op PMAnederland.nl, dat werkt echt super. Zal wel veel reacties krijgen, maar symptoom behandeling werkt wel even, maar je moet de oorzaak(in je brein dus) aanpakken. Anders blijft het terug komen. Alleen PMA en soms NLP doen dat, als je een goede behandelaar hebt. Het is echt op te lossen, maar het is niet makkelijk.
3 jaar goed ziek geweest en onder behandeling van psychiater geweest. Wel geprobeerd door te blijven werken. Wel aangepast enzo, maar dat was maar 5 maanden. Van die periode. Na 3 jaar van de medicatie afgekomen en nu gaat het goed. Sinds mijn tweede zwangerschap af en toe wel wat moeilijk, maar zo erg als het was, zal het nooit meer worden.
Ik heb CPTSS en wordt hiervoor behandeld met therapie en medicatie, het heeft te maken met de veel trauma's van vroeger.
Hier ook PTSS. Jaren getherapied, en nog altijd (nu even niet in de zwangerschap) aan de ad, daar kom ik ws ook niet vanaf, maar ik kan er goed mee functioneren. De nachtmerries zijn het ergste. Zo levensecht!
hier ook PTSS, en heb er elke dag nog wel last van. het is ook 1 van de redenen waarom ik een wajong heb. het moeilijkste vind ik nog dat mijn omgeving (en vreemden) er idd op reageren met: maar je mankeert toch niks? ik geef dan altijd het antwoord: loop een dagje mee in mijn hoofd, dan piep je wel anders. volgens huisarts, psychologen, psychiaters ben ik uitbehandeld, ze kunnen niks meer voor me doen.. ik kan er redelijk mee omgaan, en weet wat ik moet doen als ik in een dip raak. medicijnen wil ik niet meer, heb genoeg rotzooi geslikt.
Hier ook vorig jaar de diagnose PTSS gekregen. Dit had vooral te maken met het overlijden van mijn schoonzusje nu 2 jaar geleden. Ik heb een aantal gesprekken met een psycholoog gehad en daarnaast een aantal EMDR behandelingen gehad. HEt was heel erg heftig, maar het is nu wat beter te handelen. Ik ben een hele tijd in de ziektewet geweest en toen kon ik ook niks hebben. Zelfs mijn eigen kind duldde ik niet om me heen. HEt is nu een stuk beter.