Zijn jullie verandert tijdens de zwangerschap? Hiermee bedoel ik, rustiger geworden, of juist onrustiger, liever geworden, of sneller geïrriteerd? Ik zelf heb het idee dat ik me minder druk maak om dingen. Hoe zit dat bij jullie?
Hoi! Ik ben juist vreselijk snel geïrriteerd en maak me druk om kleine dingen! (arme man) Ik merk ook dat ik me altijd een beetje terug wil trekken. Dat had ik bij mijn dochter heel erg. Lekker coconnen en nu bij deze zwangerschap merk ik dat ik mezelf het liefst weer opsluit. Bijzonder he wat hormonen met je doen! Hoe lang ben je al zwanger?
Ik ben sneller geirriteerd. Merk dat ik het deze keer wat meer heb dan de vorige keer. Vooral aan het einde van de dag, dan ben ik wat moe en mn lijf begint zeer te doen. Kan dan van mn dochter ook niet zoveel hebben, arm kind! En als mn kerel dan nog s begint te zeuren... gaat het mis haha.
Bij de zwangerschap van mijn zoon had ik volgens mijn vriend een korte lont en was om de haverklap hysterisch en zwaar geïrriteerd. Deze zwangerschap ben ik rustiger, maar dan wel weer een zeikwijf. je ziet het, hij heeft altijd wat te klagen
bij de oudste had ik helemaal nergens last van (ja 28 overtollige kilo's) aan het begin van de zw. van de jongste had ik helemaaaal geen lontje meer en aan het einde was ie weer terug volgens mn vriendin heb ik ook een hele rustige gloed om me heen hangen en mijn s-zus vind mij een stuk liever geworden
Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik een stuk liever maar ben ook emotioneler geworden. Was een harde sterke vrouw die het allemaal wel regelde en nu pff ben een soft eitje Bij deze zwangerschap ben ik sneller geirriteerd en boos en zeg alles wat me dwars zit Dus verschilt heel erg misschien is dit een jongen haha zal het wat uitmaken??
Volgens vriend valt het mee, maar ik ben nu echt een draak geworden haha. Ik irriteer me echt aan alles. Heb nu al last van nesteldrang, alles moet gewassen en gestreken worden. En komt onze was er ook bij. Pff ik neem me af en toe voor om ook te genieten en niet overal op in te gaan maar het lukt me gewoon niet. Lees graag mee voor tips....
Beide zwangerschappen irriteer ik me snel, ben snel boos en huil heel snel. Ik probeer het wel een beetje in te houden want het moet natuurlijk wel leuk blijven voor andere mensen in huis. Ook kan ik op het moment niet veel van mijn zoontje hebben en dat vind ik eigenlijk wel het ergst!
Mijn vent vond me assertiever, dat is ook boven hangen na de zwangerschap (je kroost verdedigen).. Tijdens de zwangerschap was ik ook wat humeuriger, vrolijker, etc, alles meer uitvergroot. Dat is wel over..
Ik ben wat geirriteerder geworden, en m'n man zegt soms zelfs gemener.... (ik vind het leuk de katten wat vaker te laten schrikken, zodat ik in een deuk kan liggen over hun sprongen met alle vier de pootjes tegelijk) (en ik zag laatst iemand werken aan een rioolput, hij zat er zo goed voor, en ik lachen een stukje verderop gezegt dat het idee in m'n hoofd schoot om hem een zetje te geven, zo met z'n kop de rioolput in , maar ik heb me toch lopen lachen om dat idee) Maar goed het helpt me ook om sneller te zeggen als ik het ergens niet mee eens ben, en ik ben heel erg beschermend over m'n gezin geworden, iemand hoeft maar iets te zeggen wat me niet aanstaat en ik wordt echt boos.
Ik ben vooral wat zorgelijker geworden, maar ook wat zorgzamer. Was altijd druk bezig, van het 'niet zeuren' (bij zowel mezelf als bij anderen), en voel me nu iets kwetsbaarder maar ook wat zorgzamer. Het is verder geen heel drastische verandering.
Bij onze zoon veel gestresster, en MOEST ik alles schoon hebben e.d Nu veel rustiger. Het "boeit" me allemaal niet meer zo, alleen de beeb, mijn zoon, en mijn vriend. Daar draait het even om nu.
Ik ben snel onzeker en ik kan van een mus een olifant maken. Maar ik ben wel veel liever geworden en soms een enorme slijmbal! Dan wil ik alleen maar lekker knuffelen!
Ik ben sneller geïrriteerd en begin nu ook het gevoel te krijgen dat ik het liefst alleen wil zijn, mijn dochter kan ik goed om me heen hebben maar verder vind ik bezoek of de thuiskomst van mijn man uit het werk maar vermoeiend, al die verhalen die ik maar met moeite kan volgen. Maar dit is allemaal onder invloed van hormonen wat permanent aan mijn karakter is veranderd sinds de geboorte van mijn dochter is dat ik zekerder ben geworden, maak mijn eigen keuzes en hou me daar ook aan. Ook in het belang van mijn dochter.
Ik ben een stuk kalmer geworden. Stel mijn prioriteiten ook beter. Eerder moest ik zoveel van mezelf (met mensen afspreken, huis goed schoonhouden etc.) en nu laat ik het meer op zijn beloop. Als ik geen zin heb om iets te doen en het hoeft ook niet per se nu, dan komt het later wel weer. En komt er een probleem op mijn pad, dan bekijk ik eerst wel of het het waard is om me druk om te maken. Voel me over het algemeen dan ook behoorlijk relaxt .
Ik ben heel ssnel geirriteerd en heel bot geworden ik was altijd wel kort door de bocht maar nu helemaal. mijn baas zei gisteren nog Inge je moet een beetje op gaan passen wat je allemaal zegt want je gaat zo geen vrienden maken. kan ook om de stomste dingen gaan huilen. maar dat begint wat af te nemen. maar het botte zijn dat neemt alleen maar toe het boeit me gewoon niet meer wat andere over me denken. verder zit ik het liefst thuis op de bank onder een dekentje zoek het niet om bezoek te krijgen of gezellig met iemand te gaan staan kletsen.
Oh wat herkenbaar allemaal Ik ben ook een stuk sneller geirriteerd. Ik geef les in het basisonderwijs dus de kindjes in de klas hebben het vast niet altijd makkelijk met zo´n humeurige juf. Ook vriend lief vindt me niet heel aangenaam. Ik ben ook officieel betiteld tot zeikwijf..... Oeps...