Hi Dames Onze zoon van ruim 1.5 zit duidelijk in een fase (sprongetje) in de ontwikkeling naar z'n eigen IK. Hij begint meer te praten, zelluf te willen doen of kiezen, beetje eenkennig, 'bangig' voor diertjes, bewust zijn van 'pijn' bij bijvoorbeeld hoofd stoten en dan zeggen "auw auw". Steeds tegen anderen zeggen dat mama zn mama is en papa zn papa (wel heel leuk met een heel trots gezicht doet ie dat!) en natuurlijk de frustraties die bij deze ontwikkeling horen. Nou vind ik dat allemaal helemaal niet erg of vervelend, vind het wel mooi om mee te maken. Het vervelende is dat alleen mama met hem op een fijne manier het bedtijdritueel kan doen. Het douchen, aankleden, verhaaltje lezen en naar bed. Wanneer papa het doet is het krijsen van begin (douche) tot en met dat ie huilend in slaap valt. En dat is jammer, want tot een maand of drie geleden deed ik het altijd zelf, gewoon omdat ik dat leuk vond en papa niet zo... Maar goed, Bruce is nu wat groter en zo'n drie maanden geleden is papa ook begonnen met het doen van het bedtijdritueel en dat dan 2x per week. En dat gíng hardstikke goed, vrolijk in de douche, meewerken met aankleden en lekker slapen. Tot zo'n 1,5 week geleden, papa heeft wel gewoon volgehouden en is echt lief en geduldig geweest (en dat met een krijsende tegenwerkende dreumes!) . Maar dit is voor geen van drieen leuk. Dus gisteren was het weer helemaal mis met de douche ingaan en ben ik papa gaan aflossen. Toen was het goed en ging ie weer lekker spelen. Papa wel steeds in de buurt tot het voorlezen. Mijn vraag dan uiteindelijk : Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Moeten we volhouden, en moet Bruce er maar aan wennen? Of is het een fase en komt het vanzelf wel weer goed? Papa maar in de buurt houden bij het avondritueel? Ik werk zelf maar 2 dg en mijn man meer dan fulltime, dus de meeste zorg komt op mij (leuk!) maar mijn geest heeft het nodig om wat "los" te laten. Vandaar de invoer van 2x per week, papa avondritueel
Kun je niet proberen om het hele ritueel een tijdje samen te doen met zijn papa en dan proberen dat papa zoveel mogelijk doet, maar dat jij er wel gewoon bij bent. En als dat goed gaat steeds ietsje vaker een tijdje erbij weggaan.
mss overbodig, maar bereid je je zoontje echt voor dat papa het die dag gaat doen...? je zou bijv al vanaf het eten kunnen zeggen, nou straks gaat bruce lekker in bad spelen, met papa...en dan gaat papa bruce lekker wassen en insmeren en aankleden...enz enz.. ik doe ook altijd alles, echt met een uitzondering doet papa het savonds...maar hier zo'n papagek dat hij mega blij lijtk als papa het eindelijk es doet, dus (nog) geen ervaring mee... anders zou ik zeggen, tis ehct een fase, lees en hoor het wel vaker..hoort wel bij peutergedrag
Haha, al voorbereiden?? Dan begint ie al meteen met "nee! nee!" . En het gekke is, dat wanneer het tijd is en je vraagt: Wie er gaat met Bruce mee naar boven? Roept 'ie meteen PAPA, pakt ie zn hand, maar óók mijn hand en moeten we samen mee.
Hier moet mama het ook doen en dat hebben wij gewoon geaccepteerd. Als mama er niet is of na mn knie-operatie, dan kunnen we het wel uitleggen dat papa het moet doen en is het prima. Papa doet wel standaard sinds die periode s avonds het wassen/bad en dat gaat prima. Hier moest dat wel even wennen omdat ze ook erg aan mij hing maar door het gewoon dagelijks te doen, is ze het gewend geraakt en gaat dat prima. Overigens is de ergste mama fase voorbij maar het op bed brengen laat ze graag aan mij over.
oh haha nou in dat geval zal ik het samen doen, en dat afbouwen... dus eerst alles samen...en dan doe jij steeds midner, of blijf je er steeds korter bij..en speel je veel kiekeboe...of rommel je wat ergens in de buurt...overal een spel van maken... bijv met insmeren...bruce smeren...papa smeren...mama smeren...(mijn zoontje vind zelf insmeren nu namelijk heel interessant en het liefst zo gek mogelijk haha) En dan uiteindelijk blijf jij weg bij het insmeren...BIJV hoor, ik zeg maar even wat
Thnx, zo'n idee had ik zelf ook wel idd. Kiekeboe en in de buurt blijven deed ik gisteren ook, zo en elke keer dat ik uit zicht verdween krijsen joh.. dus toen maar gewoon overgenomen en papa in de buurt. Datvan lieverlee proberen om te draaien he. Hoop dat dat wel een beetje werkt met 2 of 3x per week.. En swoensdags is het niet anders, dan moet ik om 19uur weg, hardlopen met een groep.Dat red ik dan nét niet
hopelijk duurt het niet lang! misschien kun je die woensdag al eerder weg gaan?? bijv eten met 1 van de rengroep...zodat je al langer uit het zicht bent, en het avondritueel er niet zo snel achter aan ligt bij jouw vertrek...( als het ehct ontzettend erg is ofzo)
Jammer he Sandraske -- @ Fafje: Of na het eten wanneer ie daarna ook nog lekker op de bank zn tv-momentje heeft samen met papa
Het is niet handig inderdaad, word er erg moe van af en toe.. nou is papa doordeweek meestal niet op tijd thuis voor het bedritueel maar hij doet het in het weekend en afgelopen weekend ging het goed. Behalve het badderen, ze zette het op een krijsen
Als ik weg moet, eten wij vaak vroeg en ze is hier altijd nog een uurtje ongeveer beneden nadat ze in de pyjama is. Ze gaat tussen half 7 en 7 in de pyjama en tussen half 8 en 8 op bed. Dus dan is ze altijd nog een mooi poosje met papa beneden op de bank. Kijken ze tv, filmpje op de laptop etc, bakje fruit erbij.
Ik vind 'eraan laten wennen' zo gek, het is de papa en als jullie besluiten dat papa iets doet dan heeft hij dat maar te accepteren en in mee te gaan in mijn beleving. hier ook weleens een voorkeur(gelukkig verschilt het per keer) en soms wordt dat ingewilligd maar wanneer het even niet anders kan of gewoon even niet praktisch is dan heeft hij het er maar mee te doen. Met voorbereiden, wennen etc. maak je het mijns inziens een grotere happening dan het hoort te zijn. Papa is gewoon papa en doet nu eenmaal ook dingen. Ik denk dat het meer loslaten van mama is dan van kind eigenlijk.
Als papa weinig thuis is met het naar bed doen, moeten ze er echt wel aan wennen dat iemand anders ze op bed legt..
Als papa gewoon papa is en hij hem structureel 1 of 2 keer per week in bed legt, dan is het hooguit anders, maar geen wennen. Het is zo spannend of anders voor je kind als je het zelf maakt. En spannend maken doe je mijns inziens met wennen.
Sorry, maar loslaten (wat ik dus juist wil) is wel errug moeilijk als je kind zo hoort krijsen n en uiteindelijk overstuur zn in bedje in moet gaan. Ik wil loslaten en lekker mijn ding doen als die twee lekker hun samen-tijd hebben. Dat is het idee, maar dat gaat zo natuurlijk niet. Hij heeft het maar te accepteren, sja, als het niet anders zou kunnen.. Maar ik ben gewoon beneden, en sta mn nagels helemaal op te vreten. 'lekker' mn eigen ding doen zit er dan niet in
En toch is dat denk ik wat je moet leren; loslaten. Papa zal anders tandenpoetsen, anders een verhaaltje voorlezen, en minder goed weten in welke houding je zoon in slaap valt, maar door telkens in te grijpen wanneer je zoontje huilt, zal hij ook blijven huilen; hij weet namelijk dat mama komt. Het is niet altijd begrip waar een kind behoefte aan heeft, maar ook duidelijkheid, als jij zegt dat papa het doet, en papa doet het ook, dan zal het misschien 1 keer even huilen zijn, maar de volgende keer weet hij dat als papa het doet, papa het ook echt doet. En natuurlijk kun je dan bijvoorbeeld samen het nachtliedje zingen(doen wij eigenlijk ook altijd) en samen een kus geven. Maar ingrijpen als papa het doet zal voor meer onrust blijven zorgen dan wanneer je het gewoon aan papa overlaat.
ik zie niet in waarom het zo slecht zou zijn/of enigzins raar effect zou hebben op je kind, als het "erin sluipt" .. als je kind gewend is altijd alles op mama's manier te doen....(daar heeft de kleine immers ook aan "gewend" sinds de geboorte, elk ritueel is voor een kind wennen, op het moment dat je iets "nieuws" erin gooit om op bepaalde fases in te spelen) mijn man kan niks structueels doen bijv, daar is zijn rooster veel te onregelmatig voor... Ben het er wel mee eens, dat op het moment dat papa iets doet, je er niet mee moet bemoeien of in de buurt moet zijn...wnat idd dan is het accepteren en moet de kleine wel wennen aan hoe papa het doet...wat overigens vaak juist heel leuk kan zijn... maar om nou te zeggen dat het soort van mama kan niet loslaten issue is, dat heeft er niks mee te maken... ik bedoel je kind naar school brengen word vaak ook met een wen-dag gedaan...en ja JUF is nou eenmaal de Juf...voor een aantal jaar... Buiten dat, voor sommige kinderen werkt het nou eenmaal om iets geleidelijk af te bouwen...zeker als het ineens maar "zo" is....van 1,5 jaar altijd mama, ineens naar 3x per week papa... maarja gewoon een kwestie van goe dnaar je kind kijken en op die behoeftes in spelen..
En dat is nu precies wat ik bedoel. Een juf is nieuw, daar kan aan gewend worden, maar een papa is een papa, en als het goed is niet vreemd maar hooguit vreemd in de naarbedbrengsituatie. Het kind zal het misschien even moeilijk switchen vinden, maar het is papa dus het is goed. Als mama uitstraalt dat ze het prima vindt dat papa het doet dan zal kind het -misschien na 1 keertje huilen vanwege de verandering- ook prima vinden. Maargoed, misschien ben ik hier ook wel vrij 'hard' in. Ik zie alleen wel vaker dat moeders doen of hun kind iets heel lastig vindt, terwijl zij eigenlijk de aanzet geven doordat ze iets niet los kunnen laten. Wij zijn het voorbeeld en ze spiegelen aan ons; vinden wij iets prima, dan vinden zij dat uiteindelijk ook prima.
ja maar toch moet je kind dat ineens door hebben...ik bedoel mijn zoontje heeft zn vader een tijd alleen maar 1 uurtje per dag gezien...dan is dat wel "papa" ...maarja oma is oma en opa is opa..maar daarvan accepteert ie ook niet ineeeens iets van.. ik liet mn moeder ook eerst ff 2 uurtjes oppassen, daarna halve dag..en darana hele dag...en dan is zij wel "gewoon "oma...maarja kan niet verwachten dat mn zoontje dat maar direct allemaal heel normaal vindt... En idd kijk is dat 1x huilen, dan probeer j het daarna gewoon weer..maar als het iets is wat echt onwisj veel drama oplevert, dan vind ik dat je het ook rustiger kan opbouwen ipv cold turkey...kijk is je kindje al 3 ofzo...dan heb ik ook zoiets van, kom op niet aanstellen, dat is papa en dat is harstikke leuk... ik vind persoonlijk 1,5 of jonger wel gewoon nog heel jong