Ik ben al een tijdje niet geweest en lees nu de laatste update.... Wanneer houdt het op? Wanneer mogen zij weer als gezin thuis genieten? Lieve Ilona en Boy, heel veel sterkte!!!
Hier wordt ook nog steeds aan jullie gedacht! Vind het bijzonder knap hoe jullie hier mee omgaan. En ik hoop zo dat Romy beter wordt of in ieder geval stabiel te krijgen is nu ze waarschijnlijk weten wat ze heeft.
ik denk nog elke dag aan jullie. Hou vol!!!!!!!! Jullie moeten nog een tijdje door. Toen het met mijn zoontje heel slecht ging, zei een gelovige vrouw (ik ben niet gelovig) tegen mij: `God zal je niet meer geven dan je kunt dragen. ` Hierop antwoordde ik dat God dan blijkbaar niet door had dat ik al (dat vond ik toen al erg lang, het werd nog veel meer..) 13 weken in het ziekenhuis zat op de IC met 2 premature babietjes, en 1tje die het heel slecht deed. Op dat moment kwam mijn zoontje terug van zijn zoveelste OK en deed hij het erg slecht. Ik ben later vaak heel boos geworden om die uitspraak, ik voelde me afschuwelijk. Ik kon niet door met mijn leven, en ik heb vaak het gevoel gehad dat mijn zoontje er of niet goed uit zou komen, of zou overlijden. Maar toch heeft het me ook moed gegeven. En nu, 1 jaar later, denk ik nog vaak terug aan die uitspraak en denk: Hoewel ik het op dat moment echt niet meer aankon, deed ik het toch maar. Als het om je kind gaat, dan ben je als moeder bere, en bere en beresterk. En nu..nu gaat het naar omstandigheden best wel goed met hem. Met mij niet echt, maar dat gaat vanzelf wel weer beter worden. Als ik dat toen had geweten. Ik hoop zo ontzettend dat jij dat over een tijd ook zult hebben, dat het straks beter zal gaan met Romy, dat je weer naar huis kunt gaan. Ook dan zal niets meer hetzelfde zijn, maar kun je in elk geval weer gaan genieten. Het leven in het ziekenhuis en het Ronaldmacdonaldhuis is leven in een overlevingsstand, een sub-leven. Tenminste, zo heb ik het zelf ervaren. Zet hem op!
Of Ilona zelf nog leest weet ik niet, dacht dat een vriendin of oma?? Weleens keek. Ben benieuwd of de kleine meid inmiddels in het WKZ is. @ons kleintje, jullie hebben het ook alles behalve makkelijk gehad.hug voor jou, jij bent ook zo'n sterke mama.
bedankt, maar ik heb er nog wel veel last van hoor. Of ik echt sterk ben? ik heb er wel alles aan gedaan om het zo goed mogelijk voor ze te laten zijn, me voor 300% (hierna was ik dus ook echt gesloopt) ingezet Maar ik heb er nog veel moeite mee wat er allemaal is gebeurd en ik probeer het een plekje te geven. Dat lukt niet echt. ik heb ook veel angst voor de toekomst, want je kind is op een gegeven moment wel thuis, maar bij elk dingetje denk je weer aan een nieuwe opname. ik ben zoveel weken van huis geweest vorig jaar, mijn oudste heb ik bijna een half jaar niet bij me gehad. ik denk dat het beter gaat als we een hele tijd thuis zijn en er een hele tijd niets geks gebeurd.
kan me voorstellen dat je het dan ook geen plekje kan geven wel erg heftig zeg *geeft hele dikke knuffel
bedankt! ik heb gedeeltes eruit geknipt hoor, want het werd een beetje te groot stuk. en dit topic is natuurlijk voor Ilona. Ik heb mijn eigen topic gekregen op een ander forum. Beetje net als deze.
Ik denk ook nog aan jullie, hoop dat jullie in (relatief) rustig vaarwater zitten en het goed gaat met de kleine meid.