hi dames, wie heeft de gouden tip om meisje 8 en half maand weer te laten slapen... zal ff uitleggen... ik heb/had een het makkelijkste meisje aller tijden qua slapen, vanaf het begin kon ik haar gewoon wakker in bed leggen en viel ze zelf in slaap, toen ze naar haar ledikant ging was het 1 dagje even wennen en was het weer zo lekker makkelijk, natuurlijk had ze ook wel eens een rommel dagje maar dat stelde niks voor... vanaf ong 5 maanden (geloof ik) slaapt ze redelijk door snachts en kwam ze alleen in een sprongetje nog af en toe voor een extra flesje... maar nu sinds ong 2 weken wil ze s'avonds niet meer in haar ledikant slapen, geen idee waarom dit is... we volgen het gewone ritueel van pap fles tussen 7 en 7.30 even later tandjes poetsen nog even bij mij zitten en naar bed... dit gaat ook nog goed ze moppert wat als ze naar bed gaat maar dat is normaal, als ze gaat huilen loop ik er nog eens heen om haar speentje te geven en daarna gaat het fout... alles bij elkaar krijsen na een kwartier tot half uur is het gevolg en dit gaat net zo lang door tot ik haar uit bed haal en meeneem... ik hoorde van meerdere mensen gewoon 10 min laten krijsen en heb dit met veel moeite meerdere keren geprobeerd maar dan is ze volledig over de rooie... naast de ledikant zitten tot ze in slaap valt werkt ook niet dus ik weet echt niet wat er is gebeurt of wat ik verkeerd doe... tips graag (sorry lang verhaal geworden)
Onze meid deed dit ook rond 8 maanden. Zij had vooral overdag moeite met slapen en begon dan in ene te brullen. Heeft te maken met het sprongetje van 8,5 maand in ons geval. Ze krijgen dan door dat pappa en mamma weg gaan en niet gelijk weer terugkomen. Ik het begin erg druk gemaakt omdat ze niet aan haar slaap toekwam en alleen maar wakker en bij ons wilde zijn, ook al was ze druk aan het gapen. Na een paar dagen gehuil en tot 2 uur lang om de 10 min naar haar toe te gaan, hebben we het opgegeven. Als ze niet wilde slapen (na 30 min proberen) namen we haar weer mee naar beneden en mocht ze even spelen of in haar wipper. Zo heeft ze een aantal dagen haar ochtend slaapje overgeslagen, maar begon ze in ene wel smiddags weer te slapen! Ze haalde dan rustig de slaap die ze sochtends had gemist weer in. Het hielp bij ons dus om naar haar te luisteren en als ze echt niet wilde slapen dan hoefde ze dus ook niet. Wat goed hielp was haar in de wipper in slaap te laten vallen en dan naar bed te brengen. Het gaat vanzelf weer over hebben wij gemerkt, maar het kan even een paar weekjes duren!
Trouwens, bij onze meid kwamen ook tandjes door rond die leeftijd, waardoor ze erg van slag was. Meerdere keren snachts huilen en niet meer willen slapen. Een zetpil heeft hier goed tegen geholpen. Ook het weer gaan huilen zodra ze mij gezien had en ik weer weg ging herken ik goed. Het hielp om wat langer bij haar in de kamer te blijven tot ze rustig was, kon wel 30 min duren helaas...
hier gaat het overdag prima met slapen al slaapt ze nu wel weer vaker, ze was net over van 3 naar 2 slaapjes overdag en nu zit ze weer op 4 keer overdag... ga denk ik maar heel hard duimen dat dit sprongetje snel over zal zijn...
de eerste twee tandjes heeft ze al even en het is op dit moment niet rommelig in haar mondje (had ik ook al even aan gedacht) het bij haar blijven werkt tot ik weg ga, gister heb ik dit een tijd geprobeerd maar zolang ze in haar ledikant lag werd het alleen maar erger... uiteindelijk gewoon meegenomen naar de huiskamer (draait het iedere dag op uit) laten spelen omdat ze dan weer klaarwakker is en wanneer ze weer moe wordt weer proberen, heb alleen het idee dat het iedere dag erger wordt... zal vanavond proberen om haar gelijk op mijn bed te leggen ipv haar eigen bedje kijken of dat werkt... merk aan haar dat ze wel echt te weinig slaap krijgt op dit moment...
Rond deze leeftijd begint de verlatingsangst. Kindjes kunnen dan heel heftig reageren omdat ze echt (onbegrijpelijke) angst kunnen voelen dat ze verlaten zullen worden door de ouder. Misschien voor jou handig om je daar goed in te lezen, dan kun je beter begrijpen waarom en hoe babys dan reageren. Dan kun je voor jezelf ook veel beter bepalen hoe je daarmee om wilt gaan.
Eens met Adi, verlatingsangst kan heel heftig zijn. Hier komt en gaat het met vlagen. Dan gaat het weer maanden goed, dan is het weer een paar weken overstuur zijn als papa en/of mama uit beeld verdwijnen.