Meid ik herken je verhaal heel goed,heb ook in zo'n relatie gezeten waarbij hij (het op het laatst)alleen maar meer aan zich zelf en z'n vriendjes dacht(incl.het zuipen er bij) Heb hem vaak genoeg voor de keus gesteld en de concequenties waren vorig jaar dat we alsnog uit elkaar gingen. Heb nu dan ook besloten om voor mezelf in therapie te gaan in ieder geval,omdat ik me zelf gewoon even compleet verloren ben... Sterkte met alles en je beslissing.
Ik denk dat jij je veeel te afhankelijk opstelt! Wat niet inhoudt dat hij zich niet als een pannenkoek gedraagt hoor!Want hij is blijkbaar alles behalve lief voor je. Maar als je er nog kracht voor hebt..Zou ik je giga mooi maken (als je dat al niet deed) jezelf sterk voelen en lekker je ding doen. Niet beginnen over je relatie, wat meer de hort op gaan en sowieso jezelf niet opdringen. Hoe lullig ook, maar doe maar even alsof je relatie je niet interesseert. Hij is nu aan zet, en jij smeekt onderhand om aandacht, liefde en antwoorden. Ga je zo echt niet krijgen, denk ik.. Laat hem maar even gaan en hou dit zelf consequent vol.. Als je dat lukt, dan denk ik dat hetover een paar weekjes al iets anders is
@jewel.. so dat vind ik ff een goeie tip.. ik had ook al wel eens het idee van ik ga gewoon mn eigen ding doen dit en dat, maar voel me dan veel te "verantwoordelijk en zorgelijk" voor mn gezin of het een of ander, terwijl dat nu best op rolletjes loopt en hij het ook best es zonder mij alleen af kan.. ik was ook al van plan om te gaan sporten, dus dat moet ik dan misschien ook maar eens gaan doen.. want dat doe ik dan toch weer niet omdat ik dan weer niet weg wil zijn ofso? (domme reden i know) maar thnx vind het echt een goeie tip.. gewoon doen alsof het Mij niet boeit ipv hem.. en lekker mn ding doen...Ha, khep er zo maar zin in! wel hoop ik heel erg dat hij dan niet te blij is met mijn gedrag en het dan zo wel goed vind en dan dus nog steeds niets veranderd, want hij zegt ook juist dat ik meer dingen moet gaan doen e.d. dus hij zal dat best een goed idee vinden.. ik hoop wel dat ik er ook iets ''terug" mee win naast dat ik mezlef ws wel goed en fijn zal voelen door tijd met/voor mezelf te hebben en misschien meer met vriendinnen enzo
Ja laat het er alleen niet te dik bovenop liggen. Doe écht je eigen ding! En als hij ernaar vraagt gewoon zeggen, ja was top meer niet.. Klinkt superkinderachtig.. Maar ik denk dat dat even nodig is. Verder vrolijk blijven!! Ookal voel je je rukker dan ooit. Gewoon blijven lachen, doen alsof je tonnen energie hebt en genieten van je kindjes. Als hij er is ook gewoon aardig tegen hem doen, maar meer niet.. T helpt echt!! Ik heb t vroeger ook wel eens gedaan En wél gaan sporten!Sleep jezelf erheen!Geeft je ook energie. En onthouden dat je zoveel meer waard bent!! Een man die je afwijst?? Hell no! Jij moet hém straks afwijzen omdat je wel wat beters te doen hebt Van hulpeloze vrouwen gaan de meeste mannen gillen.. Go for it!!!
@ Windows veel sterkte meid, goed dat je zelf in therapie bent gegaan dat kan ik ook onthouden @ jewel meid echt een goed idee het geeft me echt een sprankje hoop!thnx!!
100% eens met jewel! Ik had ook zo'n relatie, vreselijk, en ik zat maar zielig te zijn. Mn man wou ook niet in therapie, deed totaal geen moeite voor ons We zijn uiteindelijk gaan scheiden... Na een jaar wou hij me terug, huilend zat hij hier op mijn bank, want ik was gelukkig, ik had alles! Het huis, de kids, vrienden etc etc, en hij zat bij zijn moeder in huis. Heb hem niet terug genomen, daarvoor was er teveel gebeurd, maar ik wou dat hij eerder zijn ogen open had gedaan! Ik lees nu het boek: waarom mannen een bitch trouwen. Lees het!! Echt! Er staan dingen in waarvan ik denk... oh god, zo ben ik ook! En zo moet je juist niet zijn! Echt beloof me lees het! Je zal er echt van leren...
Ik en mijn vriend zijn nu een tijdje in therapie (heeft wel een hele andere reden( maar het heeft mijn ogen echt geopend en onze relatie veel goeds gedaan. Dus ik zou zeggen sleep hem er mee naar toe!
Als ik het zo lees heb ik het gevoel dat hij bewust heel onverschillig doet. Ik denk dat hem iets dwarszit en dat je daar eerst achter moet komen. Als het hem echt niet zou uitmaken of jij weg zou gaan of niet, waarom is hij dan nog bij je? Ik denk dat je eens echt een goed gesprek met hem moet aangaan en dan proberen te vermijden om hem verwijten te maken over dat hij er nooit is voor jullie. Probeer er achter te komen wat er de reden van is. Door verwijten schiet hij naar mijn idee in de verdediging en gaat dan juist bewust onverschillig doen; zo van:'Dan ga je toch?' Misschien wil hij juist graag iets van jou merken hoeveel je om hem geeft en dat hij het wel goed doet. Juist vanwege het verleden met je kids zou hij best wel eens het gevoel kunnen hebben dat hij niets goeds kan doen. Want even serieus: hoe moeilijk moet het voor een vader zijn als alleen de moeder het lukt om de kids rustig te krijgen? Dat kan een enorm gevoel van falen veroorzaken! Misschien trekt hij zich daardoor wel terug? Voelt hij zich niet gewaardeerd? en doet hij daarom onverschillig? Zomaar even wat gedachtes die bij mij opkomen als ik je verhaal lees..
Mee eens. Als onze dochter een 'mama-periode' heeft, dan heeft mijn man het daar ook lastig mee. En dat is niet te vergelijken met de situatie van jullie dochters..
hey dames thnx nog voor jullie reacties @YenD ik zal het boek gaan lezen haha! ik weet ook van mezelf dat ik heel erg en heel gemeen naar hem kan zijn hoor, maar ik durf mijn fouten toe te geven daarna in een gesprek, en ga dat gesprek ook zelf aan, hij zal daar in tegen Nooit sorry zeggen al weet hij zelf 100% dat hij zelf fout zit zegmaar. @Norah ja ik heb ook heel veel rustige gesprekken en goede gesprekken met hem gehad, en met de oudste kan hij alles zegmaar dat is gewoon geen probleem meer, en nu is het bij de jongste eigenlijk ook zo, het was zelfs een tijdje dat hij hem juist beter stil kreeg als ik (op het laast) en dan gaf ik hem daar alleen maar complimenten voor en zei ik ook zelf dat ik misschien zelf niet genoeg geduld er mee had en dat hij dat wel had ik probeer ook serieus hem wel te complimenteren met de goede dingen die hij doet, ook van dus met dingen overleggen wat hij nooit deed als hij dat nu wel doet zeg ik hem ook van dat ik dat echt fijn vind dat hij dat even doet en verder in die gesprekken ben ik echt redelijk en zeg ik ook het is niet alleen kritiek of wat dan ook op jou jij moet ook zeggen wat je van mij anders wilt zien en wat je wil dat ik verander of wat je graag anders zou willen zien maar daar komt meestal alleen uit dat hij vind dat ik hem meer vrij moet laten(terwijl ik hem eigenlijk niets verbied) en dat hij vind dat ik niet zo snel boos moet worden en niet zo veel moet zeuren(wat ik dan weer zeg dat ik dat doe omdat ik alles 10x moet vragen voor ik uberhaupt een antwoord krijg of dat nou ja ik doe het of nee ik doe het niet is) Dus ik weet het ook niet goed eigenlijk nu. hij vind het gewoon wel makkelijk zo allemaal. en over dat onverschillige gedrag, over dat van dan ga je maar als je wil, ik heb hem deze vraag ook al een paar x op een rustig moment zonder ruzie gevraagd van.. goh zou je me dan echt niet tegen houden als ik bij je weg zou gaan? zou je dat dan niet erg ofso vinden? en echt alleen zegt hij ja tuurlijk zou ik het jammer vinden, maar het is dan toch jou keus jij gaat dan toch weg dus ik zou je nie tegen houden, je moet doen wat jij wilt. dusja ik weet t ook niet! ik moet wel zeggen dat ik de aanpak van jewel wel moeilijker vind dan ik had gedacht, kijk dat mooi maken en meer leuke dingen voor mezelf doen enzo dat lukt wel, maar dat wel leuk tegen hem blijven doen pff, moeilijk, want er gebeuren altijd dingen waar ik eigenlijk wel boos om kan worden, of geiriteerd bv vanavond ik had boodschappen gedaan, vraag aan hem of hij ze even binnen wilt halen want ik wil eten maken, kids moeten ook nog eten, en of hij even wilt kijken wat er in de koelkast moet en dat alvast ff in de koelkast zet zodat het koud staat gebeurt natuurlijk neit, ik ben zelf verder druk bezig dus pas na het eten/douchen/kids op bed doen ga ik alles opruimen (de keuken van het avondeten) en zie dat die tas er nog staat met alles er in, zeg ik ow ik dacht dat jij dat nog ff zou opruimen? zegt ie ow ja vergeten maar komt absoluut niet in actie, dus ik ga het opruimen en zeg tegen hem, hmm ga je het nog opruimen dan? want ik ben het nu alleen aan het doen, zegt ie ja ik kom zo helpen maar dat gebeurt dan dus helemaal niet en dan kan ik het weer niet laten om bij het laaste beetje opruimen een beetje geiriteerd te zeggen van tsjaa hier sta ik dan maar weer .. alles alleen op te ruimen! ik kan dan echt niet leuk doen en niets zeggen daar over ofso?
Ik snap het wel. Ik zeg ook niet dat mijn aanpak heilig is.. Maar misschien komt t ook omdat ik bijna 2 jaar met mn kindjes alleen heb geleefd. En dan ben je zo gewend om alles alleen te doen. Zoals die tas met boodschappen hadik zelf gepakt.. Als ik jou was zou ikjuist niets vragen.. Maar ik heb ook niet alle wijsheid in pacht.. En ik snap heelgoed dat het moeilijk is, maar dit helpt je nu in ieder geval niet en je vent reageert alsof je de grootste zeikerd bent.. en daar moet je vanaf..
@ sugarblossom thnx! @sisa ow slim ja bol.com ga ik ook doen! @jewel ik probeer het gewoon, maar even uit nieuwsgierigheid, wat was toen "the issue" in jou relatie toen je dat deed?
Wat een nare situatie is dit zeg! Ik ben het eens met iemand hiervoor die zei dat je ook zelf in counseling/therapie kan gaan. Je kunt dan leren om zelf op een andere manier te communiceren en leren bepalen wat je zelf wilt en hoe. Als je zelf verandert, dan zal je man ook op een andere manier met je om moeten gaan. Verder heb ik dit stukje uit jouw tekst gehaald om een voorbeeld over communiceren aan te halen. Je man geeft aan dat hij van je houdt en dat hij dat laat zien, in plaats van te zeggen dat hij dat niet doet (dan wijs je hem en zijn manier van doen dus eigenlijk af) kun je ook vragen hoe hij dat dan laat zien. Ik vind jullie relatie trouwens erg eenzijdig klinken, het lijkt een beetje alsof jij overal verantwoordelijk voor bent en hij doet wat hij zelf wil. Hierin kun je best afspraken maken. Wat doet hij en wat doe jij? De dingen die dan naar hem gaan, zijn dan ook zijn verantwoordelijkheid en niet de jouwe (dus niets doen als het mis gaat ). In die afspraken kun je ook meenemen dat jij iets voor jezelf kunt doen en dat jullie af en toe iets samen gaan doen (hierin kun je aangeven dat JIJ dat nodig hebt en dat je het fijn zou vinden als hij dat voor jou zou doen).
Daar lijkt het wel een beetje op ja. Als jij dan weg ebnet dan kan hij tegen de buitenwereld piepen dat hij zo sneu is want tja zijn vrouw heeft hem verlaten en zijn kinderen meegenomen. Maar........dat is wel heel erg negatief gedacht van mij. Zoals jij het omschrijft krijg ik het gevoel dat hij niet echt meer wilt. Dat het 'echte' leven hem misschien tegenvalt. Ik bedoel jullie (en dan vooral jij) hebben het niet makkelijk gehad met 2 reflux babies. Dat is geen eitje. Ik ben van mening dat mensen niet bij elkaar moeten blijven voor de kinderen. Misschien zolang er onderling geen problemen zijn maar in jullie situatie zijn die er wel. Kinderen voelen dat ook en worden daar niet vrolijker van. Geloof mij, alleenstaand ouder zijn is zwaar en zeker niet makkelijk maar op een gegeven moment heb je wel veel meer rust en de kids dus ook. En als je dan als twee volwassen ouders kunt blijven praten is dat helemaal super. Succes meid. Een nare situatie. Ik zat hier nu alweer bijna 5 jaar geleden in een soortgelijke situatie. Ik heb toen voor mijn dochter gekozen. Ik vond/vind dat zij meer verdiend als dat ik haar toen gaf omdat een groot deel van mijn energie in mijn ex ging zitten. Toen hij weg was kwam er veel meer rust in huis.
@rosa ja dat wat jij zei van dan vragen wat hij vind dat hij doet, dat vraag ik hem dan ook echt hoor ik probeer echt van alles ik heb gevraagd wat vind jij dan dat je voor Mij doet en hoe vind jij dan dat je laat zien dat je van mij houd dan zegt ie uhmm ik doe leuk met de kinderen, ik zo ja maar dat is niet voor Mij en niet omdat je van Mij houd maar dat is gewoon omdat je het zelf leuk vind en voor de kinderen ik geef hem zelfs voorbeelden voor wat ik graag van hem zou willen wat hij zou doen zodat hij het bv een volgende keer zou kunnen doen (dan hoeft hij het alleen maar te onthouden zegmaar..) maar dat gebeurt ook gewoon niet. en hij komt dan meestal zelf ook wel tot de conclusie dat hij niet echt iets voor mij doet om zijn liefde aan mij te tonen dus dan zeg ik dat ie dat dus wel moet gaan doen, en dan is het weer het verhaal van dat ie echt zegt dat ie het gaat doen, maar er dus nog steeds niets veranderd. @rosa ja het is zeker moeilijk want ik ben meer iemand die zichzelf dan maar steeds wegcijferd zegmaar omwille van de kinderen of gewoon om alles van net een nieuw huis onze nieuwe bank is er bv nog niet eens es, maarja domme dingen zijn dat dat weet ik ook maarja ik vind het ook moeilijk want nu we dat gesprek weer hebben gehad gaat alles we er gewoon verder zegmaar gewoon zn gangetje, er is niet echt onrust ofso hier in huis of ruzie of wat dan ook en we kunnen ook gewoon praten en gewoon doen tegen elkaar en volges mij vind hij dat wel prima, tis alleen dat Ik niet weet of ik dit heel mn leven zo kan en wil.