dag dames, weet het ff niet meer hoor. ons zoontje is nu ruim 2,5 de eerste 2 jaar sliep hij niet door,altyd moeilijke slaper geweest vanaf baby,onrustig etc. eindelijk na 2 jaar ging hij rustig inslapen en doorslapen,wij blij... maar helaas voor even, want sinds de geboorte van onze jongste is het weer helemaal terug bij af. hij schijnt ook peuterangst te hebben,hij is op een dag geschrokken van een rookmelder op de psz en sindsdien is angstig voor alles met harde geluiden,deurbel,boormachine, rookmelder in huis wijst ie steeds naar en zegt dan;bang mama. laatst ging een bel van een basisischool ging ie ook keihard gillen en huilen en helemaal overstuur. maar goed sinds ruim een maand gaat meneertje alleen maar slapen als je de deur openlaat en op de gang blijft lopen,dat is niet zo erg maar nu komt het, hij word snachts ook wakkker en word dan helemaal hysterisch,gaat gillen, komt ze bed uit,licht aan en overstuur en als we niet snel komen gaat ie op de deur bonzen en ook overgeven. en omdat hij een volhouder is besloot zijn papa maar bij hem op de kamer te slapen, echter dit is nu al een maand zo en me man wil eigenlijk ook weer eens graag naast zijn vrouwtje liggen maar goed dit moet dus geen gewoonte gaan worden, als me zoontje snachts wakker word nu en me man zegtsst ik ben hier! dan is er niks aan de hand en slaapt hij weer verder.. we zijn het eigenlijk helemaal zat en we weten gewoon niet hoe we dit moeten aanpakken dan wel afbouwen/afleren want dit moet geen gewoonte worden. misschien hebben jullie tips of adviezen? ik hoor het graag! gr burberry
Hier net ook een gillertje, ook sinds Fiene er is.. Ze had ook voor haar geboorte dat ze overal een bang voor is, heb dat nagevraagd bij het cb en dat blijken meerdere kinderen op die leeftijd te hebben. Het is hier niet zo extreem, maar wat hier helpt is erover praten. Laatst was ze helemaal hysterisch om een duif, ben toen met haar op de grond gaan zitten en heb gevraagd waarom ze die eng vond. Kon ze niet echt uitleggen, dus ben ik gaan vertellen over de duif, dat ie grijs is, kan vliegen, roekoe zegt enz. En toen was het goed. Voor 's nachts heeft ze zelf in de winkel een lampje mogen uitkiezen voor op haar kamertje, mocht ze zelf betalen.. Besteed ook extra veel tijd aan haar voor het slapen gaan. Maar vind het ook best moeilijk, ze merkt duidelijk dat er minder aandacht voor haar is en dat ze ons moet delen en daar heeft ze best moeite mee, vooral 's nachts komt dat er uit. Wou dat ik meer tips voor je had, in elk geval sterkte!
hoi, nou ben ik in elk geval niet de enige, pff want soms heb ik wel dat gevoel omdat in me omgeving niemand erover mee kan praten die kids heeft.. ja we hebben het ook vaak over de rookmelder gehad en expres thuis aangedaan en dan blven we heel rustig en gingen we erna over praten maar wil niog niet helpen. het grootste probleem is het slapen. een lichtje aandoen is voor hem niet voldoende. ik denk ook dat het grotendeels komt door de komst vd baby,hij moet nu idd delen, ook het feit dat het bedje naast ons staat van zijn broertje vind hij niet leuk,hij zegt dan ook is mijn bed en hoe hij erbij kijkt spreekt boekdelen. wist niet dat zo lastig zou worden, snap zijn jaloezie wel maar het is wel erg extreem,hij uit het dus echt door op deze manier aandacht te zoeken en niet zozeer door de kleine iets aaan te willen doen,integendeel hij is juist heel lief naar hem toe. ik hoop idd op meer tips, zie dat dit al 70x is bekeken maar helaas blijven de reacties uit..zullen wij de enige 2 zijn?? haha
Hier helaas ook eentje die een maand na de geboorte van haar zusj er plots geen zin meer in had. De hysterische buien zijn gelukkig voorbij, maar ze komt tot 50 keer uit haar peuterbed eer ze blijft liggen. Als ze voor 22h slaapt, hebben we een goeie avond
Burberry, gaat het inmiddels alweer een beetje of is het nog steeds zo erg? Het gillen en krijsen (tot kokhalzen toe!) komen mij zeer bekend voor. Hier kwam het niet door een 2e kindje maar door het stoppen met de speen. Als een afkickende verslaafde lag ze in bed te kronkelen, ik vond het zo erg! We probeerden vanalles om haar stil te krijgen, eventjes op schoot nemen / over haar rug aaien / zachtjes een liedje zingen, ben zelfs (net als jullie) 's nachts op een matras naast haar gaan liggen maar steeds als ik de kamer verliet begon het weer van voor af aan... ze had geen stem meer over van het gillen. Pas na een tijd kwamen we erachter dat we zelf het probleem in stand hielden door vanallesen nog wat uit de kast te halen om haar te laten slapen terwijl we haar juist moesten leren dat zij zichzelf weer in slaap moet leren te krijgen. Ze had door het missen van die speen een enorm slaapprobleem gekregen wat wij vervolgens in stand hielden door haar niet op een juiste manier te helpen. Het CJG adviseerde ons het boekje 'slaap kindje slaap' te lezen en consequent haar te zeggen dat ze lekker moet gaan slapen en nog wat meer geruststellende woordjes, MEER NIET! Niet eruit, niet op schoot, geen vragen stellen (zoals ga je nu lekker slapen? FOUT!) en ze moet in haar eigen bedje blijven. Dat duurde een paar nachten en je moet over stalen zenuwen beschikken en goed geisoleerde muren. Maar het resultaat is er echt! Ze slaapt weer als vanouds! Een paar weken geleden was ik absoluut nog niet van deze theorie overtuigd maar inmiddels weet ik echt dat het werkt. Succes!!
Ik herken het alleen was ons zoontje wat ouder 3 jaar en 3 maanden. Ik was 20 weken zwanger en begon al een mooi buikje te krijgen. En toen begon het hij kon/wilde niet slapen ,s nachts. Hij slaapt op zolder en kan dus niet bij ons komen maar hij stond elke 5 minuten bij het traphekje te roepen; papa, mama waar zijn jullie nou dit is niet eerlijk! Nou dat gaat je door merg en been als je je kindje zo hoort roepen we hebben echt alles geprobeerd lampja aan, lampje uit, niks zeggen terug op bed leggen, laten huilen, deur open, deur dicht. We hebben z'n bed verplaatst en dat leek even te helpen maar was ook niet de oplossing. Inmiddels was ik 36 weken zwanger en fabian werd elke nacht rond 3.00 wakker en ging niet meer slapen. Ik dacht dat word wat als de kleine er straks is maar wat denk je. Vanaf de dag dat ik bevallen ben is fabian er niet meer uit geweest 's nachts. Mijn tip besteed veel tijd aan je zoontje als je jongste op bed ligt. Laat hem extra merken dat door de komst van de baby hij nog steeds jullie schat is.
hier ook al lang een hele slechte slaper, nu is hij 3,5 jaar en durf ik eindelijk te zeggen dat het goed gaat wat een hele simpele tip is; maak/zoek een foto waar jullie met zn 3tjes opstaan helemaal gezellig, doe die in een lijstje en bij m in bed, dit vonden ze hier allebei heel fijn. onze zoon heeft ook een lampje en zelfs een cdtje, klein cdspelertje op zn kamer, hij slaapt in met k3 en als ie snachts wekker werd kreeg ie heel zacht zo'n klassiek muziekje. voor hem net genoeg om zich niet zo alleen te voelen. verder werkt hier idd alleen de doortastende consequente aanpak lijkt mij...hoe moeilijk ook...ze weten het zo goed he.. wat wij ook regelmatig gedaan hebben, even de buren waarschuwen als we zo'n periode van doorpakken tegemoet gingen. en, ik kreeg destijds zelfs het advies van het cb om dit door mijn man te laten oppakken,omdat vaders minder snel toegeven en omdat mijn zoon aan mij zou merken dat ik te moe was.. wat je nu zou kunnen doen als overgang, is dat je man steeds verder weg gaat van hem, dus eerst nog naast m liggen, dan een nachtje bij de deur, dan alleen maar zitten bij zn kamerdeur, en dit steeds verder afbouwen. heel veel succes ermee, ik weet hoe moeilijk het is allemaal
in je laatste deel staat dat als je man ssst ik ben hier zegt, dat hij dan rustig word en alles weer rustig is. ik dacht direct aan een babyfoon met talkfunctie. zodra je je kleintje hoort dat je hem door de babyfoon rustig maakt. veel sterkte in ieder geval weet wat het is.....
Wat leuk jouw oudste is net zo oud als mijn dochter! Die overigens ook vaak 5 tot 6 keer wakker is en krijst, hier omdat ze net op de peuterspeelzaal begonnen is!