, nu zekerheid.....maar wat een verdriet, stiekem krijg je toch hoop.......... Veel sterkte lieverd....
Lieve Sas, en daar is dan de duidelijkheid... Nu uitpuffen en het een plekje geven. En weer rust zien terug te vinden. Dikke knuffel!!!
Liefsas ik kan je alleen een hele dikke knuffel geven. Dit heb je zo niet verdient! Sterkte met dit samen te verwerken! Dikke kus
Lieve sas en gabrielle, ik denk aan jullie...! Over mezelf meer op mijn eigen plekje. Voor de rest een dikke knuffel!
Heel veel dank lieve meisjes. Wat ben ik blij dat ik jullie heb leren kennen, de meesten van jullie ook in real life. Schatjes zijn jullie. Jullie hebben mij serieus de laatste weken overal doorheen gesleept. Klinkt dramatisch, maar het is echt zo! Taliaaa die met me mee heeft getuurd, me geknuffeld heeft en haar letterlijke schouder heeft aangeboden. Klingel die me per sms ontzettend gesteund heeft. Juulzon die ondanks haar eigen verdriet elke keer kwam spieken en lieve berichtjes neerzette. Gabriellle die ook een flinke tegenslag had, en er toch voor me was. LadyZ die met haar zieke hoofdje me toch elke keer moed in kwam spreken. Blijmeis die me zo'n ontzettend lief berichtje stuurde op FB, en ook hier kwam spieken en duimen terwijl ze zelf zo ontzettend druk is. Nynke, Alex, Loesie, Silvia, Lauwtje, Sabrien, Sikki, Bright, Annedore en Emma die de hoop niet opgaven en me digitaal ondersteunden hier op ZP! Als ik iemand vergeet, dan is dat niet expres! En dan alle lieve meelees/leef meisjes. Super super lieve berichtjes. De gunfactor spatte er van af! Super super bedankt! Verder gaat het eigenlijk niet zo best met mij Ik zie overal als een berg tegenop. Komt ook wel weer goed, maar nu even niet. Dikke kus vanuit een toch nog wel erg donker holletje.
En allemaal graag gedaan, en wat voelt het k.t dat we niks meer kunnen doen. Laat je maar even lekker gaan in je holletje, schuif wat chocokoekjes naar binnen We blijven je vasthouden!
Graag gedaan lieve Sas. Wat Taaltje ook zegt, dat is het minste wat we kunnen doen. Kruip lekker in je holletje. Wij hebben je vast en laten je niet los.
Mag ik dan toch nog een keertje mopperen? Krijg ik, uitgerekend vandaag, allerlei facturen van Gent binnen. 2.200 euro voor de labkosten van de icsi in december, het consult voor de cryo in maart. En dat terwijl er afgesproken is met de verzekering dat zij alles vergoeden en Gent het rechtstreeks bij hen declareert. CZ heeft niet voor niets een contract met Gent. Normaal niet zo'n big deal, maar nu vind ik het enorm veel werk om het uit te zoeken en in te dienen. Beetje dramatisch natuurlijk, maar hier heb ik nu gewoon ff geen zin in Heb CZ net een mail gestuurd wat ik het beste kan doen met die facturen omdat ze binnen 14 dagen voldaan moeten worden. Was niet van plan om het voor te schieten...
:x MOK. Daar zit je nu helemaal niet op te wachten seg. Denk je alles goed geregeld te hebbe krijg je dit... Mopper maar flink ook bij cz en hopelijk regelen zij het voor jullie.
En dan kan ik nu die akkoordverklaring toch nergens vinden!!! Volgens mij heeft prof de S. die de vorige keer gepakt om cz een brief te sturen vanwege de cryotp. Komt vast goed. Ik ga me er nu verder maar niet mee bezig houden. Morgen trouwens de special need dag vanuit stichting adoptievoorzieningen. Ik vind het een beetje moeilijk. Ik wil graag met een fijn gevoel er naar toe, maar ik voel me gewoon niet fijn.
Laat die papieren zooi maar even een dag liggen. Dat komt echt goed!! Dat je je niet fijn voelt lieverd is heel normaal. Maar ik denk dat als jullie morgen heen gaan je er met een beter gevoel van terug komt. Waarom, omdat ook dit jullie een stapje dichter bij jullie doel brengt. Moeilijk uitleggen maar ik hoop dat je me snapt
Ik snap je En ik hoop het. Ik wil weer richting die positieve vibe die we juist zo kregen van adoptie. Dat ben ik een beetje kwijt, en dat vind ik zo jammer. Voel me daar zelfs een beetje schuldig over. Net alsof een adoptiekindje minder welkom zou zijn... Hopelijk wordt het nu alleen maar een beetje weggeduwd door het verse verdriet en realiseren we ons morgen waarom we deze weg ook zo graag willen volgen.
Niet schuldig voelen. Jullie willen maar één ding en dat is papa en mama worden. Eigenlijk hadden jullie al een beetje afscheid genomen van het idee om papa en mama te worden van een biokindje. En dan ineens mochten jullie er toch heel even, veel te kort van genieten. En dan komt de twijfel, twijfel die gegrond is en heel normaal is. Jullie zijn in je hart al papa en mama. Dat kindje gaat er komen. One way or another. Het verdriet overheerst nu nog en straks krijgt het verdriet een plekje en kan je weer verder kijken. Kijk per dag Sas. Step bij step... Komt goed schatje
Lieve Sas, wees niet zo streng voor jezelf!!! Het is toch heel logisch dat het verdriet om jullie cryo nu even de overhand heeft. Zou juist niet goed zijn als dat niet zo was! Uiteindelijk zal het slijten en komt het gevoel van de juistheid van het adoptietraject welke jullie hiervoor hadden echt wel weer boven. Daar geloof ik heilig in! Het zijn gewoon 2 verschillende routes met eigen gevoelens. En voor nu lopen die even parallel en een beetje door elkaar heen. Maar die zullen straks weer hun eigen weg gaan. Dikke knuffel lieverd! En veel succes voor morgen!