4 jaar geleden heb ik een missed abortion gehad. Kindje gestopt met groeien bij 8,5 weken en bij de echo van 12 weken kwam ik er achter. Maar eigenlijk wist ik wel dat het niet goed zat. ik dacht dat het misschien onzekerheid was aangezien het mijn eerste zwangerschap was. Alleen toch, zei mijn gevoel dat het met het kindje niet goed zat. Toevallig vanaf ongeveer 8,5 week begon dat gevoel. Erg "toevallig" dus. Had met 7 weken wel al een kloppend hartje gezien. Nu bij dit kindje had ik vanaf het begin gelijk een goed gevoel. Ik denk dat sommige vrouwen zoiets goed aanvoelen, maar lang niet allemaal.
Ik was heel blij toen ik er achter kwam dat ik zwanger was. En we hebben het mn ouders en schoonouders vrij snel verteld, maar ze moesten hun mond houden tot na 12 weken. Mijn zusje had haar mond voorbij gepraat en ik was gewoon boos! Ik ben altijd zo bang geweest dat het misging en het ging mis.Achteraf heb ik het dus altijd aangevoeld. Met deze zwangerschap wist ik het zeker dat het goed zat. Ik riep tegen mn moeder dat ik zwanger terug zou komen van vakantie. En ja hoor een week na de vakantie had ik een positieve test in mn handen.
Ik heb het wel aangevoeld. Na de 7e week verdwenen allerlei kwaaltjes en kreeg ik een heel ongehagelijk gevoel. Verder geen bloedverlies enzo. Bij de 1e controle bij de vk (9.4 weken) wilde ze eerst alle lijsten gaan invullen en doorlopen en toen zei ik al tegen haar dat ik dat best wilde maar na de echo als ik gezien had dat het goed zat. En het bleek idd niet goed te zitten. Er was een leeg vruchtzakje wat niet groter was van 5 1/2 week.
Toen ik zwanger was had ik al meteen het gevoel dat het niet goed zou gaan, ik was ook heel terughoudend met het vertellen van het nieuws, iets in mij zei dat het fout kon gaan. En ja hoor, afgelopen dinsdag met precies 7 weken ging het fout, enorm veel bloedverlies en heel erg buikpijn. Ik was er kapot van, het werd gewoon bevestigd....
Ja ik voelde mij niet super blij (waren al meer dan 2 jaar bezig en het was o welkom) Kon het op de een of andere manier niet geloven... Met 8weken en 6 dagen kreeg ik bloedverlies en mocht ik bij de HA een echo laten maken zagen een kindje met een mooi kloppend hartje termijn klopte ook en toch ik geloofde het niet... Ik zei tegen de HA voor mijn gevoel draai je gewoon een filmpje op het scherm en is dit echt niet in mijn buik. Volgende morgen rond 12 uur ben ik ons kindje verloren... HA zei later ook je hebt dit echt gevoeld zo apart. Ik was heel verdrietig maar ook echt opgelucht ik wist gewoon dat het foute boel was. 2 maanden later weer zwanger en dat voelde vanaf dag 1 goed nooit bang geweest met echo´s ook niet toen met 6 weken en 3 dagen het hartje nog niet klopte. Deze zwangerschap mocht helemaal goed gaan. Heel veel sterkte!
Ik voel heel goed wanneer het mis is. Ik heb inmiddels 5x een miskraam gehad. - De eerste keer was het een missed abortion en voelde ik al 3 weken voor de echo dat het niet goed ging, van de ene op de andere dag waren mijn kwaaltjes verdwenen. - Ik heb 2x een vroege miskraam gehad waarbij mijn test maar een heel licht streepje liet zien, dat was niet zo moeilijk om te weten dat het niet goed zat . Ook toen had ik nauwelijks tot geen kwaaltjes. - 1x werden mijn testjes wel donkerder, maar knalden niet. Ik had toen wel de hoop dat dit niks te betekenen had, maar stiekem zakten mijn kwaaltjes toen ook weg. Omdat ik in paniek was, kreeg ik een vroege echo, waarop geen zwangerschap te zien was; een dag later begon de miskraam. - En de laatste keer voelde ik me op en top zwanger, ik had er alle vertrouwen in. Op de eerste echo zagen we een hartje kloppen, maar sindsdien had ik toch dat stemmetje dat zei dat het weer mis zou gaan. Langzaamaan verdwenen mijn kwaaltjes en op de echo een week later was het vruchtje niet gegroeid, een paar dagen later begon het bloedverlies. Bij mijn zoontje* had ik vanaf het begin het gevoel dat er iets mis was. Ik had geen enkel kwaaltje, het leek wel of mijn lijf zich niet aan het voorbereiden was op de komst van een kindje. Ik voelde me helemaal niet blij, ondanks herhaalde echo's die goed waren. Ik bleef een gek soort paniek voelen dat er iets niet in orde was met mijn kind. Op de 20-weken echo bleek ons zoontje* allerlei aangeboren afwijkingen te hebben en uit vwp bleek trisomie 18. Ik had het dus vanaf het begin al goed aangevoeld dat het niet goed was. Bij mijn dochter had ik wel angst, omdat ik al een een mk had meegemaakt, maar het voelde goed en ik voelde me ook echt zwanger. Zij is nu een gezonde bijna-peuter . Ik voel het dus wel degelijk of het goed zit of niet, maar dit is niet voor iedereen hetzelfde. En na zoveel miskramen voel je sowieso angst, maar angst is een ander gevoel dan je intuïtie
Hey Sorien, meid geniet van elke moment dat de kleine in je zit! ze zeggen Angst is een slechte raadgever! ik voelde zelf wel aan dat ik een miskraam kreeg (onbewust) maar misschien stiekem ook bewust, ik zou net 5 weken zwanger zijn.. maar meid, het gaat goedkomen!! Geniet van je zwangerschap! elk Moment!