Hey meiden... Ik ben nu 2 weken uit elkaar met mijn ex... We hebben een koophuis dus zien elkaar nogsteeds... Maar nogsteeds intens verdrietig en als ik hem zie.. heb ik het gevoel dat het nog niet over is... alsof alles 'normaal' is... Vooral moederdag is zo dubbel, na dik 2 jaar medische molen.... maakte we dr altijd wel iets van... Nu heeft zijn zus het gister omgedompelt als tante-dag.. om het wat dragelijker voor me te maken. Ook is het zo dat de hele familie dan bovenop me duikt met vragen... waar ik zelf geen antwoord op heb Wanneer gaat het verdriet weg... en ga je je weer beter voelen?
O, dat duurt nog wel even hoor. Over een tijdje zal het de ene dag wat gemakkelijker gaan dan de andere. Maar daar ben je nu nog niet aan toe. Je hebt verschillende fases in verwerking, je staat nu nog bij verdriet, straks komt nog ongeloof, woede etc. Maar echt het gaat over. Je zult je leven gewoon weer oppakken en verder gaan. Het doet nu nog pijn en lijkt alsof je erin verzuipt maar elke dag zal het iets beter gaan. Sterkte..
Ik wil het niet erger voor je maken hoor maar hou er rekening mee dat dit nog wel heel lang kan gaan duren. Ikzelf ben al ruim een jaar bij mijn ex weg en telkens als ik hem zie, wat weekelijks gebeurd aangezien we een dochter hebben samen, voel ik nog echt steken van verdriet. Heel veel sterkte want het is niet makkelijk!
Dit klopt helemaal en dan is het ook nog eens zo dat er een fase komt waarbij al die gevoelens als een achtbaan door je lijf heen gaan. Denk je net dat het beter met je gaat en dan sta je nog geen 10 min later te huilen als een klein meisje of kan je nog net moordneigingen onderdrukken, zo boos ben je. Maar het wordt écht wel beter!
Ze zeggen altijd dat je de helft van de tijd dat je samen bent geweest nodig hebt om je verdriet te verwerken... Dus ben je 4 jaar samen geweest, kan je wel 2 jaar intens verdrietig blijven. Mijn eerste relatie duurde drie jaar, ben ook echt wel dik 2 jaar ermee bezig geweest eer ik het los kon laten.
Het hangt er denk ik ook wel een beetje vanaf wie uiteindelijk de beslissing heeft genomen en wat de reden is dat jullie uit elkaar gaan. Ik heb mijn relatie bijna een jaar geleden verbroken en pas sinds begin december officieel gescheiden. Pas sinds een paar weken een eigen huisje waarbij de kindjes ook bij mij kunnen zijn. We zien elkaar nu een stuk minder dan eerst (was eerst dagelijks omdat ik nog geen geschikt plekje had en dus noodgedwongen bij de kindjes was in ex zijn huis), en ik ervaar nu een beetje de rust. Maar goed, ik ben wel degene die er een punt achter heeft gezet, mijn ex heeft het nog wel erg moeilijk.
Heel veel sterkte meid, het is net een emotionele achtbaan. Maar je zult zien dat na verloop van tijd je verdriet wegebt en je je vrolijkheid weer langzaamaan terugkrijgt. Maar gun het de tijd, het gaat straks écht beter. En zoek afleiding, ga niet in je eentje zitten treuren. Ga leuke dingen doen, spreek met vriendinnen af, ga sporten want dan voel je je ook beter in je vel, ga naar de schoonheidsspecialiste, sauna, dagje winkelen, bios, uiteten met collega's, ik roep maar wat. Blijf niet in huis zitten, dat brengt je nergens en dan verdrink je in je verdriet. Sterkte!!
Jeetje, dat is wel heel lang... de helft van de tijd... dat kan ik me eerlijk gezegd niet voorstellen... dus als je 20 jaar samen bent geweest heb je 10 jaar nodig om er helemaal bovenop te komen? Dat lijkt me wel érrug lang?!
ik weet dat het heel lang kan duren voor je er over heen komt vooral als je zo veel lief en leed met elkaar heb gedeeld lieve meid ik wil je al het goeds toe wensen en onwijs veel sterkte geef het de tijd en geef alles op jou eigen tijd en tempo een plekje
Zo'n rekenregel is leuk, maar gaat natuurlijk niet altijd op. Al denk ik dat er zeker ex-en zijn die er 10 jaar over doen om over hun relatie heen te komen. Dat hoeft niet te zeggen dat in die 10 jaar hun leven stil staat. Zelf heb ik een relatie van 4 jaar gehad, waarbij we ook een paar jaar hebben samengewoond. Terwijl het al uit was, hebben we nog een maand of zo het huis gedeeld, misschien nog wel langer - ik moest nieuwe woonruimte vinden en we hadden geen slaande ruzie of zo. Het heeft daarna nog zeker een jaar geduurd voordat ik 'los' van hem was. Het heel heftige verdriet, waarbij je steeds moet huilen was een kortere periode, maar toch zeker langer dan twee weken. En nog lang daarna, toen ik al een relatie had met mijn huidige vriend, heb ik nog wel eens zo'n steekje gevoeld. Als ik dan vrienden zag uit mijn ex-tijd, vrienden wiens relatie ongeveer gelijk met die van ons begonnen was, en zag dat zij inmiddels een gezin met kinderen hadden, en ik niet. Dan dacht ik wel eens: hoe zou het zijn geweest als wij wel bij elkaar waren gebleven? Had ik dat dan ook gehad? (denk het niet; mijn ex is nog steeds bewust kindloos, hij heeft nog nooit een kinderwens gehad... dus wat dat betreft was het heel verstandig om uit elkaar te gaan.) Geef het tijd. Het is niet alsof je een paar oude schoenen weg doet, je hele leven is ineens anders. Gun jezelf de tijd om daarom te rouwen. Zelfs al was het je eigen keuze om uit elkaar te gaan.
Ah lieverd, dat gaat nog wel een tijdje duren. Je moet het eigenlijk als rouwen zien, een soort van, je bent iets "kwijt" wat een deel van je leven was, dus moet je jezelf terugvinden en weer een "eigen leven" opbouwen. Daarnaast krijg je nog verdriet te verwerken en inderdaad woede en ongeloof. het komt allemaal goed, al kan je je daar nu nog niets bij voorstellen.
Nou dat hoop ik echt niet. Mijn (ex) partner en ik zijn afgelopen donderdag na 15 jaar uit elkaar gegaan. Dat ga ik echt niet trekken.
Ik denk dat het wel per persoon verschild en ook de rede en wie het heeft uitgemaakt. Ik had een relatie van 5 jaar en heb die zelf uitgemaakt. Wij woonde toen ook samen. Maar waren nog niet bezig met kinderen. Jullie hebben natuurlijk al wel een hoop meegemaakt samen. Ik zelf had er na een kleine 2 maanden geen last meer van.
Bij mij was het echte verdriet na 1,5week over, nu zit ik zoals anderen zeggen vol met woede en ongeloof. Maar verdrietig om ons 2 niet meer, wel verdrietig met de gedachte bij ons zoontje. Heel veel succes!!! En inderdaad, ga wel de deur uit ergens en nergens heen, voel je je echt beter door!
Het is allemaal nog zo vers natuurlijk, logisch dat je nog verdriet hebt. Probeer toch je eigen dingen te doen zo veel mogelijk, is het echt definitief, of tijdelijk dat jullie uit elkaar zijn?
Ik heb idd veel verdriet nogsteeds.... do is het 3 weken uit... mennn ik ben nogsteeds aan t verwerken. Zodra ik een leuke foto van mezelf zoek.. zie ik de foto's van paar maanden geleden dat we nog zo gelukkig waren... tenminste.. dat dacht ik. Hij heeft het uitgemaakt, zonder echt een duidelijke reden??
Eerlijk gezegd voel ik niks en zit ik ook niet in een rouwproces, terwijl we toch al bijna 3 maanden uit elkaar zijn. Ben alleen maar blij dat ik nu eindelijk heb gedurfd en geniet van het alleen-zijn.
Ik moet zeggen,dat(de mijne is nu een maand weg,en nee,ik hoef niet wéér het halve forum over mee heen!) Dat het nu wel verhelderend voor me is allemaal, merk vooral dat hij zelf ook erg in de war is enzo,en onzeker is over bepaalde dingen,als we weer samen zouden komen. Afstand nemen is het beste medicijn, verdriet slijt met de dag,daardoor kan ik de dingen ook veel beter plaatsen nu...