Ja ik weet het, lijkt dat ik hier alleen maar klaag over familie, sorry Toen we de 8 weken echo hadden gehad, en een kloppend hartje hadden gezien, zijn we het natuurlijk aan de ouders gaan vertellen. Manlief en ik wisten allebei dat zijn moeder er niet zo heel blij mee zou zijn (we zijn te jong voor kinderen en hij moet van het leven 'genieten'), maar goed, we hadden altijd gedacht 'eens het zover is draait ze wel bij.' Nu, mooi niet dus, bij de aankondiging zelf zei ze 'da's dan goed he', en daarna ging het heel de avond over iets anders. Ons niet gelaten, laat ze maar wennen dachten we dan, we gingen niet pushen... De dag erna had manlief een mail in zijn inbox. Dat zij hem niet meer wou zien, ze had daar geen behoefte meer aan, zij had haar leven en hij het zijne, en het ging hem goed. Best een zware opdoffer voor mijn man natuurlijk. Eerst was hij kwaad, maar na een paar dagen besloot hij dat dit de druppel was, en dat het haar eigen probleem was, en niet het zijne. Hij heeft nooit iets terug gestuurd, en we hebben haar sindsdien ook niet meer gezien. Hij had ook zijn zus als meter gevraagd, en die had ja gezegd. Drie weken later staat ze huilend op de stoep, ze wil het eigenlijk toch niet doen, want ze heeft al een mete kindje en is bang dat ze die gaat voorttrekken, niet genoeg aandacht gaat hebben voor allebei... mijn man natuurlijk van zijn melk, vraagt of hun moeder er iets mee te maken heeft. Zij beweert van niet. Achteraf komen we er dan via de grootouders achter dat de zus daar dus wel degelijk had gezegd dat ze het niet zag zitten juist door hun moeder, omdat ze bang was dat moeder haar zou beïnvloeden en dat ze geen goeie meter zou kunnen zijn. Zucht. Maar goed, haar keuze, en het is inderdaad geen leuke situatie. We trekken het ons niet echt aan, en normaal kan ik het allemaal best relativeren... maar vandaag kom ik dus op facebook, en zie ik een status update van de schoonzus. Komt erop neer dat ze vanavond iets leuk gaat doen. Heeft de schoonmoeder erop gereageerd; 'geniet ervan, ik ga volgende week mee.' En schoonzus heeft dat geliked. En ik weet niet waarom, maar dat stoorde me ergens zo... ik klikte even door naar de schoonmoeder haar profiel... en haar profiel banner is van schoonzus. En ik weet ook wel dat het debiel van me is om me er in op te boeien, maar hoe kan je nu in hemelsnaam zo dwepen met één kind terwijl je het ander niet meer wil zien?? Ik kan hier echt zo kwaad om worden :x Mijn man heeft niks verkeerd gedaan! Ik weet ook wel dat we zo'n mensen liever kwijt dan rijk zijn, maar leuk is verdorie anders. Ondertussen zijn we halverwege de zwangerschap... Hoe moet dat nu? Manlief gaat gewoon na de geboorte zijn vader opbellen, en momenteel gaat hij er vanuit dat hij wel niks van zijn moeder zal horen. Verder dan dat hebben we niet echt gepland. Maar wat gaat dat worden met familiefeesten... pff. Sorry, moest het even van me afschrijven.
Weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen eigenlijk... Maar van mij kon ze gevoegelijk de *piep* krijgen. Wat lullig zeg. Hoe jong zijn jullie dan als ik vragen mag?
Ik heb ook zo'n schoonmoeder, momenteel ook geen contact mee omdat we binnenkort gaan trouwen en het niet gaat zoals mevrouw het wil. Mijn vriend kan het ook beter naast zich neer leggen, ik minder. Ook omdat het voornamelijk over mij gaat en ik overal buiten wordt gehouden en alleen met vriend wordt gesproken. Maar leg het naast je neer, je bereikt er niets mee om je druk te maken. Het kost je energie die je veel beter aan je buikje kan besteden. Het is ontzettend moeilijk, weet er alles van maar het is nu eenmaal zo. En als je schoonmoeder het zo wil, kan ze het zo krijgen toch? Vraag jezelf het volgende af; word je er gelukkiger van als ze weer in jullie leven is? Mis je haar? Is het antwoord ja, probeer het dan uit te praten. Is het antwoord nee, geniet van jullie leventje samen en richt jullie op het mooie wondertje waar zij niets van mee zal krijgen. Nu geen belangstelling, dan ook niet als de baby er wel is omdat ze dan "de oma" van de baby is. Tenminste zo denk ik erover... Heel veel sterkte meis.
Ja dat is veeeeeeeeeeeeeeeeel te jong voor een kindje hoor, kan echt niet Ik had mijn schoonmoeder ook lekker in haar sop laten gaar koken, nu geen belangstelling dan ook niet als jullie kleine er is.
Bedankt hoor Ach, we zien wel. Mijn man is veel te lief, ik zie die zo haar een nieuwe kans geven als ze toch nog keert eens de kleine er is. Maar ik ga me er dan heus niet in moeien, het is zijn familie, ik ga hem niets verbieden. En dat hele 'je bent daar nog te jong voor' wordt nog erger... ze was zelf 19 toen ze mijn man kreeg
Wat een vreemde situatie! Kan me daar echt helemaal niks bij voorstellen. Heb je ooit van je schoonzus iets gehoord over de reden? Moet wel een heel vreemd mens zijn, als ze om een zwangerschap (waar een prachtige baby uit voortkomt) het contact verbreekt.
Jullie te jong voor kinderen?? Hahahahaha wanne koekwaus je schoonmoeder!! Wij waren 21 en 22! Nee even zonder gaan, indd zo een ben je liever kwijt dan rijk! Maar tis wel heeel erg sneu voor je man dat ze hierom alles verbreekt.
Mijn vriend was ook veel te lief, accepteerde alles maar en rende als ze weer eens belde. Maar nu is zijn grens bereikt en wil hij voorlopig geen contact meer. Wat betreft mijn situatie. Schoonmoeder en de rest van de familie zijn wel uitgenodigd voor de bruiloft maar niet voor de hele dag. En dit hebben ze helemaal aan zich zelf te danken ( maar waarschijnlijk geven ze liever mij de schuld ervan...). We weten nog niet of ze überhaupt komen. En als ze niet komen, is dat hun verlies, niet die van ons. Wij maken er een fantastische dag van, komen ze, dan kunnen ze er van meegenieten. Komen ze niet, dan hebben zij echt wat gemist, wij niet. Het heeft mij echt tijd en heel wat frustratie gekost en het los te laten, onderhand ging ik er zelf aan onderdoor, was door deze situatie heel wat kilo's afgevallen dat ik er gewoon slecht uit ging zien. Dat gun ik hun niet. Gebruik je energie echt voor wat anders, jij zit je nu op te vreten en boos te maken voor niks. Je schoonmoeder gaat ook verder met haar leven, waarom jij niet??
Zomerbloem, dat is een hele gezonde instelling Zo hadden wij het ook bij onze trouw gezegd; komen ze, goed, komen ze niet, hun probleem. Normaal kan ik het best wel plaatsen hoor. Stomme facebook ook, je ziet er veel te veel op. Vind het gewoon zo sneu voor mijn vent. Hier is het echt met vlagen gegaan; toen we samen waren werd het alleen maar erger. Zijn we samen gaan wonen, hij weg van huis dus, ging het ineens beter, tot zelfs een normale situatie. Toen gingen we trouwen... hups weer slechter. Waren we getrouwd, ging het juist weer beter... Ach, haar probleem.
Schandalig dat je op deze leeftijd al aan kinderen begint, veeeel ste jong ... OMG die schoonmoeder van je spoort niet hoor, lekker in dr eigen sop gaar laten koken ...