Ladies, Heb veel forums gevolgd, soms geeft het je moed, soms maakt het je gek. Nooit gedacht dat ik een forum zou starten, waarom nu wel...... geen idee, misschien toch even behoefte om het van me af te schrijven. Eerder ben ik met IUI zwanger geraakt. Toen wij op dag 1 van week 10 onze eerste echo hadden, bleek het hartje net een dag of 3 geleden te zijn gestopt. Heftige periode geweest. Op dit moment zit ik in mijn wachtweken (van mijn 3de IVF), de 2de week (10 dagen na TP). Nou dan weet je het wel. Voelde me goed in de eerste week, merkte dat ik me anders voelde, sterker dan de afgelopen 2 keren. Maar toen, 6 dagen na de terugplaatsing acuute griep (koud koud koud, warm aanvoelen, diarree, knallende koppijn en slaap niet kunnen vaten). Aangezien ik deze verschijnselen ook de vorige 2 keer had, maar toen al 2e dag na TP, ben ik mijn geloof kwijt en zit er helemaal doorheen. Had voor punctie, na punctie pijnlijke borsten maar besefte wel dat dit door Pregnyl kwam. Na die bewuste zieke nacht, geen pijnlijke borsten meer, alsof alle symptomen weg zijn. Er is werkelijk niets, geen gevoelige borsten, geen pijn in mijn onderbuik of onderrug, niets. Alleen erg emotioneel, veel huilen. Wat ik heel goed snap, want het is een hel die wachtweken. Zoals men zegt je voelt als je zwanger bent, wel zo voel je het volgens mij ook als je het niet bent. A.s. woensdag mag ik bloedprikken voor check HCG. Dat is over 3 dagen en geen enkele verschijnselen, dus ik verwacht er niet veel van. Moeilijk want iedereen zegt je positief te blijven, maar ging dat maar zo gemakkelijk. Wij hadden vorige week 6 eitjes, 5 bevrucht, 4 doorgedeeld...... 2 goed, 2 minder goed. De 2 wat minder goed konden niet ingevroren worden, dus ook deze ronde hadden we er uiteindelijk maar 2. Begin nu toch echt te denken dat het de kwaliteit is van mijn eitjes. Die is wat minder en als je ziet dat de verdeling ook niet top ging, wat beloofd dat voor de 2 die teruggeplaatst werden/zijn. Ben bang voor de grote teleurstelling en vooral dat het wel eens zo kan zijn dat ik heel even geproefd mocht hebben.....9 weken zwanger, hoe hard kan het leven zijn........... Gewoon omdat ik mijn verhaal kwijt wilde.
Ow meis, wat vervelend voor je! Blijf moed houden!! Hoe zwaar het af en toe ook kan zijn, er is altijd weer licht aan de horizon! Ik wil je heel veel sterkte en kracht wensen! *Digitale knuffel!*
Jeetje zeg wat naar zeg, wat je hebt meegemaakt. Wachten is altijd stom. Houd moed! (2 goede eitjes is iig een kans , toch?) Sterkte
Sterkte!! Ik zou tegrn je willen zeggen net zoals iedereen dat je idd positief moet blijven, maar dat is makkelijk gezegd! Dus meis nogmaals veel sterkte gewenst! Ooit komt het goed..
Het is over en uit. Het mocht niet zo zijn. Voor ons geen kindje. Het is oneerlijk en zwaar...... We mochten er even van proeven...... We hebben alles geprobeerd en ingezet, maar na 2,5 jaar is de strijd voorbij, er zal tegen ons geen papa en mama gezegd worden. Hoe nu verder, geen idee. Gaan we verder, geen idee. We hebben elkaar en we komen hier wel doorheen. We hebben deze tegenslag te verwerken en dat kost tijd. Afscheid nemen van een droom Zoeken naar .... Een antwoord op ...... Niets gevonden ..... Geen reactie ...... Zoveel gedachten, zoveel vragen Zoveel nachten, zoveel dagen Ziekenhuis in, ziekenhuis uit Onderzoekje hier, onderzoekje daar Geen gehoor, geen gebaar Uitslag van ditje, van datje Dan het antwoordt, het besluit Het is over, het is uit Uit met dromen, klaar met onderzoeken Voor ons geen geknuffel, geen gehuil Dag droom
Wat word ik verdrietig van je berichtje.. Wat een klap zeg.. Ik leef met je mee, heel erg veel sterkte!
wat vervelend. dit is echt moeilijk. ik wens je heel veel sterkte. maar mag je niet gewoon verder.? sorry voor die vraag maar weet er niet veel van.
Heel veel sterkte. Mooi gedichtje. Ik kan me voorstellen dat je na de 3e IVF niet verder gaat. Alles zelf betalen is een dure bezigheid.