Het feit dat je je er rot over voelt zegt al genoeg toch? En waarschijnlijk zit je er langer mee dan je zoontje. Ik vind het ook niet gek, als ik je verhaal zo lees. En je hebt hem toch niet geslagen ofzo? Nee je bent een beetje uit je slof geschoten. Je zoontje zal ook ongetwijfeld begrepen hebben dat ie de slang er niet meer uit mag trekken. Dit overkomt ons allemaal wel eens. Iedereen heeft nu eenmaal een emmertje wat kan overlopen (en sommigen ook nog eens een badkamervloer )
ach meid dat kan toch iedereen gebeuren! nee het is niet leuk. maar je bent ook een mens en ook ik schiet wel eens uit mijn slof en spijt heb ook ik. zo vanmorgen nog de jongste wpou niet eten en gooide met zijn bord ik werd boos en zette het weer voor hem neer met de bootschap nu eten wederom gooide ik sprak hem duidleijk aan, ik pakte hem bij zijn arm helaas krapte ik per ongeluk hem met een scherp stukje van de nagel en had hij een wondje en ow wat heb ik even gehuild (rottige rot hormonen) ik zat er even door heen en voelde me erg schuldig maar hij heeft wel zijn brood opgegetem en daarna was hij gelukkig weer blij en wast weer goed.
Het is nu wel gezakt. Maar het voornemen me echt in te houden vanaf nu, is er wel. Nee, ik heb niet geslagen maar ik was wel hardhandig, en ik heb echt geschreeuwd. Een volgende keer word ik ook zeker weer boos, maar dan 'speel' ik boos. Een boze rol spelen, dat is in orde. Nu was ik echt woest. En dan gaat de woede met je op de loop..... Gisteravond wilde hij eerst niet in bad. Toen ik zei dat er niemand boos zou worden, wilde hij wel. En ook de slang er weer in. Natuurlijk ging het goed. Maar het is nog maar zo'n hummel en hij doet het zo goed, hij had het echt niet verdiend.
Herkenbaar hoor! Hier is de oudste een ramp met het eten en tja soms wordt ik dan ook erg boos hoor.... Je bent ook maar een mens ..... maar ik voel me dan ook vreselijk en denk echt dat ik een slechte moeder ben...vreselijk!
Herkenbaar en ik heb er nog maar 1, die laatst een eetweiger periode had, toen hij het vervolgens de hele keuken door flikkerde werd ik ook "woest" heb hem toen zonder pardon naar bed gebracht en was er klaar mee vervolgens heb ik een uur zitten janken, toen naar hem toe hij was nog wakker en hebben we samen zitten kletsen mama 100 keer sorry gezegd en heerlijk gekroeld (wonder boven wonder vanaf dat moment eet hij weer ) maar wat voelde ik me een slechte moeder
Ik zou ook boos worden volgens mij als ik t zo lees... Meid iedereen wordt wel eens boos en dat is oké...zo weet de oudste dat die emoties ook bestaan en geloof maar dat dat niet de laatste x is. Hij zal ook wel eens boos worden en je geeft hem een "goed" voorbeeld. Boos worden, niet slaan en excuus maken. Zo leert hij ook hoe hij boos kan worden. En hij is het zo vergeten.. (nou ja die van mij weet nog heel goed als ik boos word waarom en wanneer...het maakt bij hem dus wel indruk)
Dit dus!!!! Het gebeurt mij ook wel eens. En voel me daarna zo ontzettend rot en neem me voor dat ik nooit meer zo boos wordt. Maar helaas gebeurt het soms toch..... Maar dat het ons een rotgevoel geeft geeft wel aan dat we goed bezig zijn. We beseffen dat het niet de juiste manier was, en leren ervan. Denk dat je je pas zorgen moet maken als je dit doet en je daar niet rot over voelt.....
mja.. enige is dat je als je je niet rot voelt.. je je ook geen zorgen maakt natuurlijk maar helemaal mee eens hoor.. zolang je je er nog rot over voelt gaat het volgens mij wel goed (tenzij het 3x per dag gebeurd natuurlijk.. maar dat is in dit geval niet echt van toepassing geloof ik)
ja hoor, hier ook wel eens gebeurd. en ik vind het afschuwelijk dat het gebeurt is!! ik heb hier wel van geleerd. ik probeer eerder even afstand te nemen als ik merk dat het mij even teveel wordt. neem bewust alleen of juist met de kids samen een moment om tot rust te komen voordat de bom barst. heb erg gemerkt dat het soms zo fijn kan zijn dat als je het eventjes niet meer weet en jezelf meer gespannen/boos raakt om dan bijvoorbeeld echt even met de kids te gaan zitten en even weer op elkaar "in te tunen"
Dat vind ik nou ook nog eens een goed idee. Gewoon even elkaar beetpakken, samen zitten en rustig worden. Dat past heel erg bij me, dat ga ik ook zeker proberen. Ik merk trouwens wel, dat mijn oudste nu (vast tijdelijk) enorm aanhankelijk en lief is, ook voor zijn baby zusje. Hij heeft het dus wel degelijk opgeslagen, maar misschien niet helemaal in het negatieve. Wat er gebeurd is, is voor mij in elk geval ook in die zin goed geweest dat ik nu, met jullie hulp, er beter op voorbereid ben als zich weer een moeilijke situatie gaat voordoen. Ik heb wat stopwoorden in mijn hoofd nu. Tot 10 tellen, kalmte, rust, afkoelen en nu dan ook intunen. Ik heb er zeker vertrouwen in en ik ben vast van plan om er dan hier op terug te komen!