Verschillende malen werden topics over het geslacht geopend En afgeschoten. Vooral negatieve reacties over moeders die ofwel een aantal miskramen kregen te verwerken ofwel dat het gewoon niet lukt. Dus hier mijn verhaal en lees dit eerst goed vooraleer anderen te veroordelen. Van het moment dat ik v mijn eerste zwanger was wou ik een zoon. Toen de gyn me meededeelde dat ik een meisje verwachtte eiste Ik dat hij goed kijk want het was een jongen. Niet dus. Een klap maar oké, ik had het er wat moeilijk mee maar was stapel Op mijn dochtertje. Ze bleek echter wel een jongensachtige kant te hebben en wou Heel graag een jongen zijn. Ondertussen is ze 10 en hoewel nog wat jongensachtig, ze is en blijft mijn prinses. Nr 2 diende zich 2jaar later aan. Mijn moeder was overtuigd van een jongen en Ik had zoiets van nee hoor het is weer een meisje. Het werd een echt meisje meisje. In 2009 veel later dus werd ik terug zwanger. Iedereen hoopte op een zoon. Toen de gynae eindelijk het geslacht kon bepalen ben ik in tranen uitgebarst. Het was me echt teveel geworden. Bijna 9 jaar hopen en dromen van een zoon, Maar het was me blijkbaar niet gegund. Ruzie thuis want vlak ervoor had ik wederom een miskraam gehad (3de x) Telkens was ik tydens de zwangerschappen die misgingen enorm Misselijk , wat ik niet had bij mijn dochters. Ik verwijtte mijn partner dat ik door hem mijn zoon kwijt was (stress door hem) Het ging me echt niet. En 1x goed huilen helpt echt niet. Een gezond kind is veel waard ja dat is zo, Maar wat heb je daar nu aan als je telkens probeerd voor een zoon? Meisje, meisje , 3 miskramen terwijl de zwangerschap bereiken al Moeilijk genoeg bleek en dan weer een meisje. Wie zegt dat een geslacht niet belangrijk is? Diegene die het totaal niet lukt Diegene die hebben gekregen wat ze wilden En diegene die de koningswens hebben. Mensen die het om het eender is. Mijn huidige gyn begrijpt me perfect. Hij heeft zelf 5 kinderen en alle 5 zonen terwijl hij Graag een dochter wou. Inmiddels ben ik zwanger van nr 4. Totaal niet gepland. Ik had er genoeg van. Voor mij was ik ermee klaar want een jongen zit er toch niet in. Mijn partner heeft enkel ons dochtertje dus hij wou nog wel, Alleen nu nog niet. Inmiddels ben ik 12 weken zwanger en sinds dag 1 heb ik Het gevoel alsof er iets mis is. Ook had ik naar mijn doen extreem veel last van misselijkheid. Dat nam de ganse dag tot avond in beslag. Dat gaat nu beter. Dit is besproken geworden met de gyn en er is dus extra Goed gekeken naar het beebje. Ik heb een enorm actief kindje dat vrolijk ligt te zwaaien. De gyn vertelde me dat vrouwen die telkens hetzelfde geslacht hadden En ineens een ander geslacht dragen, vaker het gevoel hebben dat er iets mis is met de kleine. Het zou dus heel goed mogelijk zijn dat het dit maal een jongen zou zijn. iedereen is enorm blij. Alleen kan ik niet blij zijn. Ik sta mezelf niet toe om te hopen op een zoontje. Momenteel hou ik mezelf voor dat het een dochter is en ik denk: als ze maar gezond is. Ik weet, als het dit maal toch een zoon is zou ik hem 100x Liever zien omdat ik er zolang op heb moeten wachten. Ik zou zowat de gelukkigste mama op aarde zijn. Maar hoe hard iedereen glunderd, elke x zeg ik nee. Het is een meisje en klaar. Als ik nu nog eens hoop op een zoon en het word een meisje, Die klap kom ik echt niet meer te boven. Ik schrijf dus niet dat ik nu ongelukkig ben als de gyn weer Zou zeggen dat het een meisje is hè. Ik heb me er al lang bij neergelegd dat een zoon, Hoe hard gewenst ook, gewoon niet in mijn kaarten ligt. Mijn gynaecoloog ziet ook veel vrouwen waarbij het totaal niet lukt. Hij is hierin gespecialiseerd. Hij heeft ook ni tegen mij gezegd ach als het maar gezond is. En hij begreep me ook als ik zei dat ik er niet meer op durf te hopen. Moest ik amper kans hebben op een kind zou ik ook blij zijn Op een ander geslacht, maar denk wel : Als je een kinderwens hebt zal je geslachtswens er ook altyd zijn. Het is niet dat je niet het gewenste geslacht heb dat je niet v je kinderen houd. Nu hopen dat ik later een schat van een schoonzoon krijg En mss nog wat later een kleinzoon.
Oke, normaal ben ik heel open-minded als het gaat om een voorkeur hebben voor een geslacht, dat kan iedereen wel eens hebben. Maar sorry, dit vind ik dan weer echt niet normaal. Je zegt dat je probeert voor een zoon?? Je weet toch dat de kans 50/50 is? En je man de schuld geven? Ik vind dit veel verder gaan dan gewoon een voorkeur hebben voor een geslacht! Tuurlijk vinden de meeste het leuk als je al drie van hetzelfde geslacht hebben de 4e wellicht van het andere zou zijn maar bij jou heb ik het gevoel dat je gewoon écht niet blij zou zijn met dit kindje mocht het weer een meisje zijn! Ik weet dat je huidige zwangerschap niet gepland was maar als je er zó mee zit was ik na 1 kindje al gestopt want blijkbaar kun je de teleurstelling amper aan.
Moeilijk, ik denk dat er veel over je berichtje gaan vallen.. Van de ene kant snap ik je wel, ik zelf had altijd het gevoel dat ik een jongensmama zou zijn, maar de eerste werd een meid.. Nu bij de tweede hoopte ik ook enorm op een jongen, dat wordt het ook, maar het was juist mn vriend die er toch wel moeite mee had, hij had graag nog een meid gehad! Het leukste is natuurlijk dat je van allebei iets krijgt, helaas heb je dat niet voor het zeggen.. Maar 1 ding wil ik je wel meegeven: ik hoop dat je het aan je dochters niet laat merken.. Kenissen van ons hadden een zoon, wilde graag een dochter, tweede werd weer een zoon en die moeder laat overduidelijk merken dat ze liever een zoon hadden gehad.. Dat kindje kan ook niks goed doen (andere trouwens ook niet want dat had met name zij al als meisje gewild), zeggen ook duidelijk: ik had een meisje gewild! En ik denk dat een kind dat merkt...... Ik zal voor je hopen op een zoon maar toch wil ik nog zeggen; gezondheid is het belangrijkste!
pff heftig. ik kan me voorstellen dat je graag een zoon wilt en even baalt als het een meisje lijkt te zijn. bij mijn eerste riep ik heel eerlijk dat ik graag een zoon wilde (stamhouder). en dat was het, dolgelukkig. maar het was voor mij ook oke als hij een meisje was. nu in verwachting van een tweede en ik zou een meisje erg leuk vinden. voor mij, lekker tutten en doen. maar voor zoonlief vind ik een jongen ook wel erg leuk. twee jongens samen. ik vind het wel moeilijk om te lezen dat je zegt dat je zwanger bent geworden om een jongetje te krijgen. ik vind dat als je zwanger wilt worden, dat je voor een kindje gaat. wat het geslacht dan ook mag wezen. ga je een geslachtsbepaling laten doen? of wacht je tot bij de geboorte??
Ik vind dat je alle recht hebt te hopen op een bepaald geslacht. Pas wel op dat je hier niet te ver in gaat en je dochters tekort gaat doen.
Hallo Ayladin, Heeft de reden dat je graag een zoon hebt, ook te maken met verwachtingen van de familie? Met religie misschien? Ik gok maar wat hoor.
Ik denk dat je goed bezig bent door jezelf voor te bereiden op een meisje. Ik zal voor je duimen dat je een zoontje mag krijgen, maar hoop dat je een meisje net zoveel liefde zult kunnen bieden als een jongen. Het blijft toch een klein mensje wat van jou afhankelijk is .
Ik denk dat topic weer een hoop reactie krijgt. ik heb er zelf wel me bedenkingen bij ik vind dat je erg door slaat en vraag me af of dit wel gezond is. Ben een beetje bang voor het feit wat doet het me jouw geestelijk als je in verwachting bent van een meisje. ik bedoel de fabeltjes over misslijkheid en voelen dat het niet goed zit omdat het een ander geslacht is geloof ik niet in. tevens vind ik het vreemd dat je gyn hier zo in mee gaat hij moet als geen ander weten dat je een kind niet besteld op geslacht. ik heb altijd gedacht dat ik een dohter zou krijgen de meisjes namen stondn bewijs van spreken al klaar en ik wist precies hoe de kamer eruit zou gaan zien! Na 2 miskramen raakte ik zwanger en wat bleek ik werd geen mama van een meisje maar van een jongen geen moment heb ik me naar gevoeld en werd d roze kamer al gauw blauw en de jurkjes maakte plaats in mijn gedachten voor stoere drie kwartsbroekjes...... Ik denk dat het mischien geen verkeerd idee is om bij deze gevoelens hulp te zoeken want dit is niet goed voor jouw je ongeboren kind en gezin.
Hmmm...ik weet het niet. Moeilijke situatie. Mijns inziens zit er een heel groot verschil tussen "hopen op een zoon" en "persé een zoon WILLEN". Je geeft zelf al aan dat je je dochters erg lief hebt en veel van ze houdt. Het is niet dat je ze minder leuk vindt, omdat het geen zoons zijn toch? Je laat toch niet aan je dochters merken dat je liever een zoon had gehad? Wat ik me afvraag....wat doe je als het wederom een dochter blijkt te zijn? Ben je dan niet blij met je vierde kindje? Of ben je dan alleen teleurgesteld, maar bij de geboorte wel weer erg blij als je aan het idee bent gewend? Ondanks dat ik zelf in de MMM heb gezeten, vind ik best dat je stiekem mag dromen/hopen op een bepaald geslacht als je maar duidelijk voor ogen houdt dat je droom niet uit hoeft te komen en je blij bent met het kindje dat geboren gaat worden. Maar koste wat het kost per sé een bepaald geslacht willen, dat gaat me dan weer te ver, sorry. En wat hiervoor gezegd is, blijkbaar heb je het er erg moeilijk mee. Misschien is het raadzaam toch met een professioneel iemand hierover te praten zodat je in elk geval je gevoelens goed kwijt kunt? Iemand die geen oordeel over je gaat vellen, maar je in je waarde laat?
Sorry, ik kan me hier totaal niet in verplaatsen en kan er helemaal niks mee. Inderdaad ligt dit bij mij NU aan een eerdere miskraam dat ik gezondheid echt het allerbelangrijkst vind maar dan nog een kind is een wonder en geen keuze maar een geschenk. Ik weet zeker dat dit ook zo was geweest als ik geen miskraam had gehad. Dit is trouwens niet om af te branden want ik ben wel van mening dat iedereen zijn/haar eigen mening mag hebben! Ik zeg alleen dat ik het niet begrijp. Ik hoop dan ook dat je een goede zwangerschap hebt met een prachtig en gezond vierde kindje.
Ik denk niet dat je er iets aan hebt als ik mijn mening ga uiten en ik probeer jouw mening te respecteren. Wel denk ik dat Missymaaike een heel goed punt heeft door te zeggen dat het geen verkeerd idee is om hulp te zoeken, niet alleen voor jou, maar ook voor je man en je kinderen, ongeacht het geslacht dat je nu bij je draagt.
@ mamaAniek: blijkbaar heb je niet goed gelezen. Ik heb duidelijk geschreven dat ik dit maal gewoon hoop Dat het kindje gezond is. Met name omdat ik al van begin het gevoel heb dat er iets mis is. Mijngyn heeft erop gewezen dat de kans op een zoon groot is en Heb hem gezegd van zie, ik ga er niet op hopen. Als anderen zeggen dat ze ook gokken op een jongen zeg ik steevast nee het is een meisje. Ik ga hoe ongepland ook gelukkig zijn met een gezond meisje. @ kleintje: neen hoor, mijn oudste wou altyd graag een jongen zijn. En heb haar steeds gewezen op de voordelen van het meisje zijn. Qua kleding zal ze steevast voor wat stoerdere kleding kiezen Als ik alleen op pad ga koop ik haar echte meisjes dingen en af en toe iets stoerders. Ze draagt ze beiden dan wel met plezier. Mijn 2de is echt een girly meisje en daar mag ik haar helemaal girly kleden en kleedjes rokjes en bling bling. Mijn derde heeft al lang oog voor kleding. Ze houd al van heel klein van girly kleding en lost het pas als ik bij de kassa ben. Maar ze is wel een heel stoere en gevaarlijke meid. Vechten en met kracht. Ik denk wel dat ik in mijn post heel duidelijk heb gemaakt dat het Voor mij nu gelijk is welk geslacht het is. Het is dat ik er bij het derde echt extreem moeilijk bij had. Goh ik weet niet als ik het nu voor de bevalling wil weten. Ik denk wel dat mijn gyn het vanzelf zal aangeven als het Een jongen zal zijn. Hij weet zelf hoe het is hè. Bij mijn derde kreeg iedereen rondom me een zoon. Ik heb toen ook toegeven aan mijn vriendinnen, partner en moeder Dat ik echt ni meer blij kon zijn voor een ander. Dat zijn dingen die je voelt tydens de zwangerschap. Als je kindje er is, dan is het natuurlijk anders. Maar je kind er minder om behandelen omdat ze niet geslacht zijn dat je wil? Ik heb alle3 mijn kids enorm verwend. Als je als ouder negatief staat tegenover je kind als ze geboren is, Ik kan alleen zeggen dat die ouder dan in therapie gaat. Een jongen zou leuk zijn, maar gaat dat wel leuk voor hem zijn tussen 3 meiden? Voor mij zou het weer helemaal nieuw zijn. Verzorging is niet hetzelfde en dan iets waar ik niet naar uitzie: Besnijdenis. Met dit topic hoop ik dat andere moeders minder worden aangevallen Omdat ze een voorkeur hebben. En dat ze weten dat ze niet de enige zijn en dat ookal Lijkt hun wereld in te storten, ze zullen toch van hun kindje houden en op de duur word het minder belangrijk. En neen ik denk niet dat ik had moeten stoppen na mijn eerste kind Omdat ik er nog 2 meisjes na had gekregen. Ik hou van mijn 3 kinderen die alle 3 een totaal ander karakter hebben. Familie van mijn partner hebben 3 zonen, 4 de bleek weer een zoon te zijn. Ze hebben dat kindje laten aborteren. Zo zaken dat is schandalig. Ik kan me niet voorstellen dat ik zoiets zou doen. Dat een dokter zoiets doet begrijp ik nog minder. Maar zo dingen bestaan. Dat is wnr een geslachtsvoorkeur te ver gaat. Bij mij verdwijnt de voorkeur bij de geboorte hè.
Zoals al meerdere keren aangegeven, zoek hulp! Ik weet echt niet waarom je persé een zoontje wil, je zult er wel een ideaalbeeld bij hebben. Maar of je nu zwanger bent van een jongen of van een meisje, geen enkele baby kan aan zo'n ideaalbeeld voldoen! Ieder kind is vooreerst zichzelf en daarna pas alle labeltjes die de maatschappij er nou eenmaal op plakt. Daarbij is het denk ik ook wat je zelf met een ideaalbeeld doet. Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen dat ik anders met een dochter zou zijn omgegaan als nu met mijn zoontje. Hij krijgt van mij altijd te horen dat hij de knuffelbare is . Ik ben bang dat je straks middenin een zware depressie zit/blijft zitten. Zoek hulp, je helpt er jezelf, je partner, je ongeboren baby en je drie dochters mee.
ik vind echt een slechte uitspraak van je gyn dat het nu een jongen zou zijn omdat het voor jouw niet goed voeld. ik heb nog nooit zo iets gehoord van iemand in ne medische wereld. mijn gyn en vk wimpelen dat soort bakkenpraat juost af.... kortom ik vind het maar een vreemd uitspraak
Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik nu echt uit je topic op moet maken. Fijn dat je even goed van je dochters houdt, hopelijk veranderd hier niets aan als dit kindje straks de langverwachte jongen blijkt te zijn. Dat mensen een voorkeur hebben kan ik me nog voorstellen. Zelf heb ik altijd gedacht een meisje te krijgen, inmiddels blijkt er een jongetje in mijn buik te groeien. Iets waar ik eigenlijk bij de allereerste echo al van overtuigd was. Qua kleertjes en zijn mogelijke toekomstige naam heb ik even moeten schakelen, verder is dit ventje zo ontzettend welkom en is, ook nu hij nog in mijn buik zit, zijn welzijn alles wat telt. Geen haar op mijn hoofd snapt dat mensen niet gelukkig zijn met een sekse die anders is dan ze hoopten. Voor mensen die een gezond kind weg laten halen omdat het niet het gewenste geslacht is heb ik helemaal geen goed woord over. Het is je eigen kind, hoe kun je daar nou niet van houden? Edit; even voor de duidelijkheid, ik dacht voor ik zwanger was altijd dat mijn eerste een meisje zou zijn, gebaseerd op gebakken lucht natuurlijk. Dat was toen gewoon een gevoel.
Ik begrijp wel hoe je je voelt. Ik wil heel graag een dochter en hoop op een dochter maar ik wist van te voren dat de kans dat het weer een zoon wordt er ook weer is. Als ik niet kan leven met het idee dat ik weer een zoon zou krijgen dan had ik er gewoon niet meer aan moeten beginnen. Ik ben heel blij met dit kindje wat in mijn groeit, wat het ook zal zijn!
Ik denk dat sommigen echt te vlug lezen. Ik heb 3 dochters ja ik wou altyd een zoon MAAR MAAR MAAR Ik heb mijn kinderen alle 3 met veel liefde en respect voor Hun geslacht en eigenheid opgevoed. Waarom word er gesugureerd hulp te zoeken als ik zoiets heb van De vierde zal ook een meisje zijn? Mss begrijpen jullie de titel niet goed ik verklaar nader : Iedereen gokt namelijk op een jongen en ik durf hier niet meer op hopen. Ik had bij mijn vorige zwangerschappen er teveel op gehoopt Niet bij de 2de , ik voelde aan dat het een meisje was en dat was oké. Het was bij de eerste en de 3de dat ik te zwaar hoopte op een zoon. Nu bereid me voor op een meisje. En dat is oké voor mij. Is het een jongen dat zou een godsgeschenk zijn. Maar ik hè iedereen gezegd van zie , maak me niet warm Voor een zoon. Want dan leef ik daar naar toe en dan zou het een klap zijn. Tegen mijn gyn heb ik dat ook gezegd. En hij begreep het, we zullen zien. Mijn raad dus naar moeders die een grote geslachtswens hebben is dus: Hoop niet te hard want dan ga je een zware klap krijgen. Je leert relativeren na de zoveelste zwangerschap.
Nogmaals, ik snap een voorkeur maar dit vind ik toch anders klinken. Elk kindje is toch een godsgeschenk?! En ik heb je hele verhaal goed gelezen hoor!
Ik vind niet dat je hulp moet zoeken want je zegt alleen dat je hoopt dat het een zoon is. Zo niet dan is dat jammer en hou je echt wel evenveel van haar. Ik begrijp je verhaal wel en veel mensen hebben toch een voorkeur qua geslacht (dit betekend niet dat als het het andere geslacht is, ze minder ervan houden). Je bent echt niet in de war ofzo hoor en dat je hulp moet hebben. Succes en hoe ver ben je? Groetjes!