Ik heb niet echt veel pijn gehad, prettig was het niet, en pijn voelde ik wel, maar het was zeker wel te dragen. Ik heb fentanyl gehad, dat was wel lekker, een beetje dromerig werd ik ervan. Verder heb ik me zoveel mogelijk proberen te ontspannen en me over te geven aan de medicatie. Ik heb ook niet gehuild. Na die tijd zei de verpleegster dat ik mijn emoties wel mocht laten gaan, maar die had ik helemaal niet. Hoeft niet zei ik dan ook maar, ik voel me prima... hahaha. Ik heb vanwege mijn werk wel dat ik duidelijk echo beelden 'kan lezen' ik heb daarom ook alleen maar naar het echobeeld gekeken zodat ik wist wanneer ik een volgende prik kan verwachten. Linker eierstok was gevoeliger, toen heb ik 2 keer mijn billen aangespannen, bij de rest kon ik gewoon 'ontspannen' blijven liggen. Daarna konden we inderdaad kijken hoe de eitjes werden gezocht uit het vloeistof dat is wel heel bijzonder en maakt al direct veel goed!
Ik heb 5 puncties gehad, waarvan er 2 pijnlijk en 3 gewoon nergens last van. De eerste keer met dormicum, dat was een regelrechte ramp plus arts die niet echt goed bezig was. De tweede keer met rapifen, ging perfect. (Zwanger) De derde en 5e keer met rapifen nergens last van 4e keer was een ramp punctie duurde veel te lang arts was nog niet ervaren. De wachtweken erna heb ik als ergste ervaren die puncties zijn zo voorbij. Heel veel suc6 met je punctie.
Ik wil je eerst heel veel succes wensen! Mijn ervaring: Ik had hetzelfde als jou, spuiten boeit niet maar de punctie.. Ik kwam daar binnen met veel zenuwen, kreeg uitleg en toen kreeg ik een spuit in me bil met een mix van pijnstiller/kalmering/slaapmiddel, ik kan je zeggen dat ik bijna nix meerweet van de punctie. ik moest hoesten als hij prikte en diep in en uit ademen als hij een eiblaasje prikte, dat werkte goed en voelde minder als gedacgt!
Hier is het al even geleden dat ik de punctie heb gehad.Ik heb nergens tegen op zien,maar de punctie viel me erg tegen. Ik heb helemaal geen pijnstilling gehad!Als ik wel pijnstilling had gehad dan was het me denk ik erg meegevallen.Het is de meest pijnlijke ervaring voor me geweest.
ik heb ook mee gelezen, wij gaan ook op kort termijn starten met ivf. ook ik ben als de doods voor de punctie! maar ik blijf me voorhouden dat het toch moet...of ik het nou wil of niet...anders zullen wij nooit papa en mama kunnen worden!! en een bevalling zal echt wel 100x erger zijn en de hsg was ook geen pretje en dat heb ik ook ervaren als prima te doen!
OOhww toch heel veel verschillende ervaringen allemaal he. Ik vind het wel heel vervelend, want ik merk dat ik daar vooral bang voor ben Het zou denk ik al heel wat schelen als we er gewoon helemaal niks van voelde. bijv door narcose ofzo. Aangezien ik nog steeds niet helemaal weet welke mediactie ik krijg. Ik krijg wel iets maar weet zo even niet meer wat. 11 juni heb ik de eerste echo dus zal even vragen dan.
De eerste punctie (valium tabletje van tevoren en infuus met dormicum) was me enorm mee gevallen! Geen helse pijnen en alle drama's die ik me er bij voor had gesteld bleven uit. Aan het einde van de dag alweer met millaman naar de supermarkt geweest! De tweede punctie pakte de dormicum niet, en was ik toch bang. Wat ik niet snapte. Maar misschien is het voorgevoel geweest, want ze prikte de dormicum door mijn ader ipv erin. Dus geen verdoving, ik voelde dat natuurlijk en door paniek een vervelende punctie. Niet geheel terecht want ook die punctie was te doen. Maar ik was zo geschrokken dat ze begonnen zonder dat ik mijn roesje voelde dat ik niet meer kon ontspannen. En dat doet geen goed. De laatste punctie dus uitgelegd waar mijn angst lag en toen trokken ze eerst nogmaals bloed aan en die punctie was weer prima te doen! Dus laat je niet gek maken, en probeer het over je heen te laten komen. Dit jaar gaan we nog 1 poging doen, en dat zou ik niet meer hebben gedaan als ik het allemaal als traumatisch had ervaren. Ik zie er niet echt tegen op Succes met alles!
Je vergeet te vermelden dat je wel eerst een lekkere borrel (lees: soort roesje) kreeg. Het leek net alsof ze dronken was
Ik zag ook erg tegen de punctie op, vooral door de verhalen op het forum. Ik heb geen pijn gehad, na de punctie wel een gevoelige buik, maar dat was het. Ik vond het emotioneel zwaarder, het gepruts aan mijn lichaam, bang voor pijn (die gelukkig niet kwam) en wachten op de uitslag. Ik zou proberen om het een beetje los te laten en er niet teveel over te lezen. Mij viel het qua pijn erg mee. Succes!
Ik kan je een niet zo'n leuk verhaal meegeven, maar zoals al eerder gezegd: bij iedereen is het anders! Ik kreeg ook dormicum en petadine prik in mijn bil. Was wat mij betreft niet echt een verdoving! Ik heb alles gevoeld, maar ik heb dan ook endometriose, en ik had 18 (!!!!) follikels die ze moesten aanprikken. Ik vond het afschuwelijk veel pijn doen, mijn man viel bijna flauw naast me. Voor hem was het ook vreselijk om te zien. Ik heb nu nog 1 cryo over, dus als die niet lukt, moet het opnieuw. Maar dan onder narcose! Ik doe dit nooit meer zonder. Ik moet wel zeggen dat het erna zo over was. Wij hebben diezelfde middag nog gevreeën! En de vrouw die na mij moest kwam lachend de kamer weer uit, dus zo verschillend kan het dus zijn! Overigens is Narcose niet in alle ziekenhuizen een optie. Gelukkig in die van ons wel! Pfff... Ik hoop echt voor je dat het mee valt. Heel veel succes in ieder geval, hoop niet dat ik je bang heb gemaakt, maar ik wil wel eerlijk zijn. Niemand had dit van tevoren tegen mij gezegd, anders had ik meteen voor narcose gekozen.
de punctie heb ik wel als pijnlijk ervaren, maar iedereen ervaart t anders. Ik zou me gewoon proberen te ontspannen.
Nou hier heb ik afgelopen maandag de punctie ondergaan, pffff ik zou het niet graag nog een keer doen hoor. Voor mij was dat echt 1 van de pijnlijkste dingen die ik heb doorstaan, wel idd een kleine pijnstilling en een spierverslapper via een infuus gekregen maar dat hielp niet echt hoor. En tja het is voor iedereen anders, de een fietst er zo doorheen en de ander heeft helse pijnen. Vooral de linker eierstok vond ik erg pijnlijk, ook ik had 18 follikels om te prikken en er lag een hele grote precies achter mijn baarmoeder (daar moeten ze onderdoor voor de linkerkant) en die deed echt zo'n pijn dat ik heb liggen gillen daar.Maar ok het is voor en goed doel denken we maar!! Er zijn 13 eitjes bevrucht en vandaag de terugplaatsing van 2 embryo's en ik hoop dat er nog wat over zijn voor invriezing. Heel veel s6, het gaat je vast lukken!!! Groetjes
Ik doe duizendmaal liever een punctie dan een HSG. Ik vond die HSG echt verschrikkelijk. Vloog tegen het plafond van de pijn (terwijl mijn eierstokken goed doorgankelijk bleken, dus daar lag het echt niet aan.) Heb 2x een punctie ondergaan. Ik heb zelfs voor de punctie om minder morfine gevraagd, omdat ik er niet van hou om half van de wereld te zijn. Hou liever controle over mijn lichaam. Ze hebben me toen minder gegeven en ik moest aangeven wanneer ik het niet meer trok. Dan zouden ze bij spuiten. Dat was niet nodig gelukkig. Ik heb tijdens beide puncties lekker zitten kletsen. Natuurlijk is het niet geheel pijnloos, maar ik vond het prima te doen. Na afloop lekker uitgerust op een aparte kamer met een kopje thee.
pijnlijk maar je weet waarom je het doet, en achteraf gezien valt het allemaal wel mee...van mij was het de eerste keer...ik heb gehoord dat je de ene keer veel pijn kunt hebben, en de andere keer ook niet, hangt ook af van dokter... Veel succes, komt goed! x
Ik was ook als de dood voor de punctie. Ben ook nog eens naaldenfoob. Gelukkig namen ze mijn angst in het ziekenhuis zeer serieus. 'Alles om het voor jou zo aangenaam mogelijk te maken'. Ik kreeg Emla zalf om de huid te verdoven voor het infuus. De avond van te voren Temazepam om 's nachts goed te slapen en rustig te worden. Een uurtje van te voren dicolofenac. En net voor de punctie dormicum. En ik vond beide puncties enorm meevallen. Dankzij de dormicum (en het vermogen om je eraan over te geven, want als je je blijft verzetten, werkt het niet) was ik wat dromerig / wazig. Mijn tijdsbesef was beïnvloed. Ik dacht dat het maar iets van twee minuten duurde, terwijl het toch zeker 10 minuten heeft geduurd. Het was voorbij voordat ik er erg in had, en achteraf ben ik veel details vergeten of zijn het vage herinneringen. Ik kan me bijvoorbeeld niet herinneren dat ik echt pijn heb gehad. Ik kan me wat doffe steken herinneren, zeer goed te doen. Het enige was dat ik af en toe een grimas maakte met mijn gezicht, maar verder heb ik mijn waardigheid kunnen behouden. Dat zorgde er ook voor dat ik de tweede punctie al wat minder bang was. Ik vond het HSG vele malen pijnlijker.
Heb de punctie afgelopen vrijdag gehad en het is me echt meegevallen, de HSG was idd vele malen pijnlijker! Het enige wat ik echt pijn vond doen was die prik in mn bil...maar voelde me nog geen 5 min. later echt een beetje dronken..heel erg draaierig haha.
Weet ik Pinda!! Maar fijn dat je nog even hier je ervaring neer kon zetten, kunnen anderen het misschien ook lezen
Punctie: zenuwen, pillen werkten niet, ik was doodsbang, en het deed ook pijn.... die ene seconde dat ze een follikel prikt deed even pijn gevolgd door een soort van menstruatiekramp. Dus niks geen horrorverhaal, ik zei auw en het was alweer voorbij. Dan kwam het krampje en vervolgens prikte ze de volgende aan. Tussendoor even ademgehaald en er stonden 2 troetelbeertjes naast de stoel. Mijn lief en de verpleegster die echt lief waren. Het belangrijkste nog: 12 follikels aangeprikt in 8 minuten tijd. Nu wel napijn...soort spierpijn gevoel in buik maar voel me prima. Zou het zo morgen weer doen! Uiteindelijk zaten er in 5 follikels geen eicellen, dus de opbrengst van deze punctie is een teleurstelling: 7 eicellen gevonden.