Ik hoop dat ik het in het juiste forum zet anders hoor ik het wel als het verplaatst moet worden.. Ik heb deze zwangerschap de laatste tijd niet echt het idee dat het allemaal gaat zoals het hoort, dit komt niet door de klachten want lichamelijk gaat deze zwangerschap echt stukken beter dan de eerste toen had ik deze termijn al 5 weken 2x pw fysio voor mn bekken... en dus al veel pijn... nu heb ik er geen last van alleen met hele dag lopen dat het zeer doet maar over het algemeen mag ik niet klagen lichamelijk.. ik heb zeer misselijke en vermoeide weken gehad maar die zijn al even over.. op een uitschieter van overgeven en moeheid na heb ik er eigenlijk geen last van.. maar op de een of ander manier voelt het niet goed.. ik weet niet heb dit bij mijn dochter nooit gehad en er is ook eigenlijk geen reden hiervoor dat ik me er zo bij moet voelen volgens mij.. maar mijn gevoel zegt dat deze zwangerschap vroeg zal eindigen (geen gevoel of de baby het red erbij maar heb het idee dat ik deze zwangerschap niet zal voldragen..) het klinkt misschien heel raar want ik heb geen miskraam ofzo gehad maar misschien komt het doordat ik de baby deze keer met 11 weken al een aantal keer voelde toen weken niet, wat niet raar is natuurlijk... maar nu voel ik de baby eigenlijk nog steeds amper soms twijfel geval maar bij mijn dochter voelde ik haar dus vanaf 13 weken volop.. dat was rond deze termijn echt vaak en duidelijk voelbaar.. op de een of andere manier voelt het of het niet helemaal goed zit met deze baby .. en ik kan het echt niet plaatsen maar ik geniet er ook eerlijk gezegd niet van.. ik weet niet zo goed wat er met dit bericht wil bereiken denk even van me afschrijven .. misschien wat herkenning vinden ofzo.. ik heb 8 juni de 20 weken echo en deze keer kijk ik er eerlijk gezegd niet echt naar uit ben er eigenlijk bang voor ipv dat ik blij ben dat we bijv straks het geslacht weten.. vind het helemaal niet fijn me zo te voelen en ikh oop echt dat mijn voorgevoel er naast zit deze keer... (voorgevoel klopt nogal vaak bij mij in allerlei situaties namelijk) mijn lichaam voelt overigens wel gewoon zwanger aan, last van mijn borsten en voel mijn banden ook en dergelijke, geen bloedverlies ofzo.. maar goed misschien is het wel gewoon de angst dat de baby niet helemaal gezond is dat ik daarom niet kan genieten ofzo. ik weet het niet.. hoop echt dat we 8 juni een prima echo hebben en ik gerust gesteld zal zijn.... sorry voor het lange bericht ..
ik heb overigens ook nog helemaal niks gekocht voor de baby, op de een of andere manier houd mijn gevoel me tegen als ik baby kleertjes ofzo zie.. en mijn dochter kwam trouwens met 41+5 na een week mislukt inleiden en geen ontsluiting met een ks ter wereld.. dus geen eerdere vroeggeboorte ofzo meegemaakt.. je zou eerder denken dat ik me druk maak of het niet weer zon lange zit op t eind gaat worden en mijn lichaam nu wel meewerkt.. ik ben vast heel raar dat ik me zo voel en dit denk, sorry als het vreemd overkomt maar hoop toch enige herkenning ofzo te vinden denk ik...
Goh meid, wat vervelend dat je niet kan genieten van je zwangerschap. ik herken je gevoel niet maar er zijn vast wat meiden die je hierin kunnen helpen. ik hoop dat je na de twintig-weken-echo gerustgesteld bent en dat je heerlijk kan gaan genieten van je zwangerschap. tot die tijd heel veel succes en ik hoop dat je gevoel je in de maling neemt.
thanks voor je reactie blij dat je het gevoel niet herkent is niet leuk.. eerst dacht ik eerlijk gezegd dat ik nog niks kocht omdat ik zoiets had wil eerst geslacht weten maar ik moet bekennen dat als ik baby kleertjes en andere spullen zie ik niet eens de behoefte voel om te snuffelen het voelt een beetje of ik mezelf ergens voor wil beschermen :s heel rot gevoel eigenlijk.. begin van de zwangerschap was geen pretje ivm onze situatie leek er even alleen voor komen te staan, maar dat was na een maandje helemaal opgelost en tussen ons gaat het eigenlijk hartstikke goed en die angst dat het alsnog fout zal gaan voel ik niet dus daar kan ik het ook niet aan linken... ik weet nog dat ik bij mijn dochter ondanks de BI en al vroeg veel pijn en klachten me toch erg happy voelde en van alles wilde kopen en ervan genoot.. maar nu voelt het bijna alsof er geen baby is .. we hebben met 16 weken nog een echo gehad tijdens de controle bij de klinisch verloskundige en baby bewoog wel .. dus ja ik weet niet waarom ik me zo voel, als ik nou een verleden had met mk of in kritieke periode zat nog dan is het niet zo vreemd natuurlijk, gekke is dat ik de eerste weken helemaal geen gevoel had dat het niet goed zat .. hoop echt dat mijn gevoel een loopje met me neemt en 8 juni niks geks te zien is op de 20 weken echo... maar bedankt dat je even wilde reageren
hoi, helaas herken ik je gevoel wel helemaal. Mijn oudste is 3 en ook daar nooit de gedachte gehad dat het niet goed zou zijn. Nu zwanger van een 2ling door icsi en vanaf het begin het gevoel gehad van"ze moeten er eerst maar zijn". Ik krijg elke 3weken een echo en alles ziet er goed uit, maar toch dat stemmetje dat blijft zeggen "afwachten". we gaan nu wel bezig met de kinderkamer, maar ook hier nog niets gekocht. Ik voel ze nog niet en met de angelsound steeds maar 1 hartje. wat kun je daar onzeker van worden. Mijn eerste bevalling is gelijk aan de jouwe. alleen was ik 42+1. wel fijn om te lezen dat de relatie van jouw weer goed is. kan me voorstellen dat het spanning heeft opgeleverd. ik ga maar voor jou en mij hopen dat we de laatste 20 weken volop genieten en alles weer goed komt.
Hoi! Ik herken het helemaal meid! Maar ik ben zwanger van de eerste. Ik had ook vanaf het begin het gevoel dat het mis zou gaan. Kon zelfs niet geloven dat ik écht zwanger zou zijn. Zelfs zo erg, dat ik een extra echo mocht laten maken bij vk om te kijken of het wel écht een baby was (was toen 16 weken volgens mij) Na de twintig weken echo enigzins gerustgesteld. Maar na paar weken kreeg ik heel sterk het gevoel dat ik een vroeggeboorte zou krijgen! Nu ben ik 38 weken zwanger, en ben heel bang dat er wat misgaat met de kleine tijdens de bevalling. Ik weet niet waarom ik dit gevoel heb. We hebben ook pas na de twintig weken echo de allereerste spulletjes gekocht. Het voelt gewoon niet echt ofzo. Maar wat ik wel heb gemerkt, is dat ik niet meer op m'n gevoel kan vertrouwen als vóór de zw! Heb altijd sterke voorgevoelens, droom dingen die uitkomen, enz. Maar in de zw neemt m'n lichaam een loopje met me hoor. Ben al paar keer flink genept, dat ik er zeker van was dat er iets was, omdat ik dat heel sterk voelde, en dat er gewoon niets was. (als je begrijpt wat ik bedoel Nee, ik ga niet meer op m'n gevoel af. Doe ik na de bevalling wel weer. Kan alleen maar zeggen, praat erover met de vk. Heeft bij mij wel wat geholpen. En als je weer zo'n gevoel krijgt, probeer het aan de kant te zetten en om te zetten in postieve gevoelens! Ik vind het altijd zo zielig voor de kleine in m'n buik dat ik soms zo denk over haar! Probeer echt om te schakelen en het gevoel te geven dat ik trots op haar ben dat ze het allemaal zo goed doet en dat ik er van overtuigd ben dat ik haar in volle gezondheid ga zien. Neem ook elke dag een klein momentje: dan ga ik zitten, lekker m'n handen op m'n buik en herhaal dan: Ik ben zwanger van een gezond kindje en ga bevallen van een levende, gezonde baby! Maar kortom, heb het dus de hele zw! Ene dag meer dan de ander. Maar heb elke dag minstens één keer het idee dat het misgaat of niet goed is, of niet klopt oid. Misschien kunnen we niet geloven dat we zoveel geluk hebben dat we zwanger mogen zijn en dat alles goed gaat? Meid, doe rustig aan. Geniet ervan, bespreek het met je vk en misschien dat zo'n tekstje herhalen voor jou ook werkt. Oh ja, met de twintig weken echo konden ze bij mij het geslacht niet zien. Bij 26 weken 3D echo gehad, toen was het heeeel duidelijk dat het een meisje werd, en vanaf dat moment had ik er een ander gevoel bij. We werden vader en moeder van een dochter. Dat maakte het allemaal wel echter. Vooral omdat je op die 3D echo de contouren kon zien! (ze heeft veel trekken van mij hihi)
hey moeke, gefeliciteerd met je zwangerschap en 2 nog wel balen dat je het herkent, zocht herkenning natuurlijk maar niet omdat het zo fijn is om te lezen dat mensen dit herkennen... is er bij jou een reden dat je je zo voelt? bijv doordat je steeds meer 1 hartje vind met de angelsound? ik heb er geen gekocht deze keer, had bij de zwangerschap van mijn dochter een bij de thuiszorg gekocht een ander merk, maar daarmee kon ik het pas vanaf ergens dik in de 20 weken horen :s nu loop ik toch bij het zh ipv vk (ivm ks) en de controles zijn toch vaker dat ik zoiets had van laat maar.. idd onzeker door het niet voelen, ken het.. mijn dochter was een ontzettende druktemaker, voor een eerste zw al met 13 weken voelen en dan zo duidelijk.. die trapte me al vroeg bont en blauw van binnen.. na geboorte bleek ook dat ze gewoon niet stil kon liggen met dr beentjes kan natuurlijk dat dit kindje gewoon rustig is dat hou ik wel in gedachten maar ja toch dat gevoel wat ik heb staat op de voorgrond helaas.. zag er zo naar uit om leuk kleertjes enzo te shoppen, de grote dingen hebben we natuurlijk al maar normaal word ik helemaal week van die kleine baby kleertjes nu loop ik er straal voorbij snap het niet zo goed... voel ook niet de behoefte met mn buik te pronken ofzo, alles is gewoon anders.. pff wat een zeur voel ik me zeg, mag in mijn handjes klappen met deze termijn (vergeleken met 1e zw schap) dat ik me lichamelijk zo goed voel over het algemeen.. en dan krijg ik zon gevoel, vind het wel een beetje een domper eigenlijk.. was je met je eerste zwangerschap ingeleid? dat je met 42+1 bent bevallen? hier wilde ze er echt niet uit, kind was al lang klaar om eruit te komen, had geen smeer meer op zich of niks, ze woog 4280 en ook rond de 58 cm lang.. lang haar, (geen donshaartjes wat nog uitviel) en ze was zo sterk, hield haar hoofdje al omhoog na geboorte.. dus tis niet dat ze te vroeg hebben ingeleid maar goed kreeg gewoon geen ontsluiting, wel weeen maar er gebeurde niks... had verwacht dat ik me nu dus daar eerder druk over zou maken dat het weer zon ellende zou worden maar heb echt het gevoel dat ik dat niet eens red.. weet je trouwens al wat de geslachten zijn? of wil je dat niet weten? wanneer is jouw 20weken echo? hopelijk voel jij je ook snel gerustgesteld! en zitten we er helemaal naast met ons gevoel!
Ik heb me rond jouw termijn ook giga zorgen gemaakt over de baby. Kon me soms bijna niet voorstellen dat het ook goed kon gaan, zonder dat er aanleiding voor was, net als bij jou. De 20-weken echo was echter helemaal goed, de baby groeit ook nog steeds goed, en vooralsnog heb ik geen reden om aan te nemen dat er iets niet goed zal gaan de komende maanden. Bij mij was het volgens mij echt hormonaal, en als je rondom de 18 weken zit nemen die hormonen wel flink toe, maar je voelt de baby nog niet dagelijks, of niet altijd duidelijk in ieder geval. Het voelt nog erg abstract, en ontzettend kwetsbaar. Misschien is het jou juist wel omdat je al een kindje hebt, je weet hoe bijzonder het is. Bij mij was het een periode van enkele weken zorgen maken, niet durven verheugen, niets durven kopen, vooral geen grote aankopen, etc. Het liefst had ik ook zo min mogelijk mensen verteld van de zwangerschap, ik durfde het bijna niet echt te bespreken, te laten zien, etc. Van die periode enkele dagen echt paniek, angst, etc. Terugkijkende, en toen ook door de verloskundige gezegd, echt hormonaal. Ik kan je natuurlijk niet garanderen dat de 20 weken echo goed zal zijn, maar hopelijk laat mijn verhaal je wel zien dat angst om de gezondheid van de baby echt niet van voorspellende waarde hoeft te zijn. Bespreek het met je verloskundige/gynaecoloog en ook met je partner, hoe meer je het kan uiten hoe beter je die tijd tot de echo doorkomt, is mijn ervaring.
Ook ik herken dit gevoel. Ik heb dit aan mijn gynaecoloog gemeld en hij heeft nogmaals rustig de tijd genomen om nog aandachtiger naar me beebje te kijken. Er was helemaal niets vreemd te zien vorige week. Hij zei dat we volgend x natuurlijk een beter beeld hebben op zijn lichamelijke ontwikkelingen, maar alles zag eruit gelijk het hoorde. Heb echt een vrolijk kindje zo te zien. Blij aant zwaaien en echt actief. Terwijl ik dit kindje bijlange nog niet voel. Is trouwens me 4de kindje. Ach elke moeder heeft wel eens angsten, hoort erbij. Ben toch blij dat ik mijn gyn heb ingelicht over mijn zorgen en heel blij dat me kindje gezond is
Ik herken het wel een beetje Stampvamp. Ik heb ook nog weinig durven kopen, was in het begin er van overtuigd dat het ieder moment mis kon gaan. Moest echt op mezelf inpraten dat de kans dat het goed zou gaan groter was dan de kans dat het mis zou gaan. Bij mij komt het vooral omdat het lang heeft geduurd voordat ik zwanger was.
Hier nog iemand die nog steeds niet volop durft te genieten. Bij mijn 1e was ik totaal anders. Nu nog steeds zo bang dat er iets misgaat. Ws komt het bij mij door mijn 2 mk terwijl die allebei in het begin misgingen. Ik heb ook steeds het gevoel dat de baby veel eerder zal komen, ben er best bang vor. Heb ook veel harde buiken en gisteren een vervelend gevoel onderin erbij. Heb toch de gyn maar gebeld . Hopelijk kan die mij vanmorgen geruststellen. Heb om 11.30 een afspraak.
He stampvamp, gefeliciteerd met je zwangerschap..! Maar wat naar dat je je zo voelt.. ik herken het zeker niet in die mate, maar denk dat het ook wel iets is wat bij een tweede kan horen. Tenminste, bij mij was dat zeker zo. Ik von de 20 weken echo ook veel enger dan de keer ervoor. Daarbij duurde het dit keer ook lang voor ik wat kocht. Het voelen is echt helemaal niet raar dat dat nog niet of niet veel is. Het kan erg liggen aan hoe je kindje en je placenta liggen. Maar als de eerste keer veel eerder was, maakt je dat absoluut onzeker. Dat begrijp ik goed. Ik hoop dus dat je gevoel helemaal niet klopt en dat je na 8 juni gewoon lekker kan genieten. Ik zou er ook zeker met je vk over praten, want dit is wel belangrijk..! Veel sterkte met je nare gevoel!
Ik hoor vaak dat moeders zich tijdens een tweede of derde (of meer) zwangerschap veel meer zorgen maken. Het onbevangene is er af als je een eerste kindje hebt gekregen en weet wat er allemaal mis zou kunnen gaan en weet wat je zou verliezen als het idd mis zou gaan. Gezien de goede echo met 16 weken, zou ik dus denken dat je hormonen een loopje met je nemen... Ik maak me deze zwangerschap ook veel meer zorgen, maar goed: heb vorig jaar dan ook 3 miskramen gehad, dus voor mij is het wel duidelijk daar aan te wijten. Dagelijks beweging voelen hoeft pas vanaf 26-27 weken, dus ook daarover hoef je je nog helemaal geen zorgen te maken. Weet je waar de placenta ligt? Want als die voor ligt, kan dat ook meewerken in hoe je de baby voelt. Bij Thirza had ik een heel laagliggende placenta en die voelde ik vanaf 14 weken voor het eerst en vanaf 16 weken dagelijks. Deze keer bij 13 weken de eerste bewegingen, maar ik voel het wel veel minder en veel vaker tussendoor ook een paar dagen niet. Heb dus deze keer ook een voorliggende placenta. Duik dus niet teveel in die zorgen, want hormonen nemen echt een loopje met je intuitie... Zoek afleiding, dat heeft mij ook geholpen: gewoon niet kunnen denken aan wat er allemaal mis zou kunnen zijn....
Ik herken dit dus heel erg, heb het net in een nieuw topic ook van me afgeschreven, dus ik ga hier niet alles herhalen Juist bij de tweede had ik het echt niet verwacht en had ik ook gedacht er wat rustiger in te staan, maar het is juist het tegenovergestelde. Loop ik zonder jas buiten, en het is bij mij al duidelijk te zien, maar ik heb toch de neiging om mijn buik te verstoppen. Weet niet waarom. Maar ik herken alles in je verhaal. Jammer he! Gelukkig kan ik ook nog wel blij zijn, al is het uit een soort van zelfbescherming wel voorzichtig. Ik ben ook wel een beetje afwachtend omdat ik net als jij heel lang met mijn bekken heb gezeten (heb allerlei therapie gehad, en ook ruim een jaar gerevalideerd). Laten we hopen dat het gewoon die rottige hormonen zijn die dit doen! Daar wil ik graag van uitgaan...
bedankt voor jullie reacties dames ik heb afgelopen dagen ontzettende pijn in mijn handen en weinig kracht (denk vocht) dus uitgebreid op iedereen reageren lukt even niet... als het straks (hopelijk) wat wegtrekt doe ik dat later (dochter is naar psz en daarna naar opa en oma dus kan rustig doen) ben jullie niet vergeten en waardeer de reacties maar het is echt even lastig typen sorry...
Ja, ik herken het ook wel.. Bij onze dochter zijn we redelijk lang bezig geweest voor het raak was (18 maand), en waren we beide direct zo blij! Nu was het een heel stuk sneller raak (3-4 maand), terwijl ik er vanuit ging dat het weer een poos zou duren. Kwam dus een beetje als een shock dat het zo snel was. En eigenlijk de hele zwangerschap het idee dat het niet goed blijft gaan.. In het begin het vermoeden dat het een miskraam zou worden, en naarmate de weken vorderen het idee dat het nog wel eens mis zou kunnen gaan voor of tijdens de bevalling.. Het wordt nu de laatste weken iets minder, ik voel de kleine dagelijks, hebben afgelopen woensdag met 30+0 nog een groeiecho gehad, en alles zag er nog steeds goed uit. Kleine lag zelfs iets voor op groei (vooral het hoofdje), waardoor ik enigzins in paniek begin te raken voor de bevalling (bij dochter lag 't hoofdje iets onder het gemiddelde). Maar ondanks de goede echo's zit ik nog niet op een roze wolk.. Aan de kwaaltjes zal het niet liggen, want daar heb ik helemaal geen last van gehad (bij dochter ook niet). We hebben inmiddels wel wat kleertjes gekocht (pas na 18 weken ofzo, toen hadden we geslachtsbepaling), maar verder echt helemaal niks. Dochter krijgt een nieuwe kamer, waar we wel de spullen voor hebben gekocht, maar nog niet aan begonnen verder. Als die klaar is kunnen we de babykamer schoonmaken en kleertjes wassen en in de kast maken enzo, maar ik heb 't er gewoon nog helemaal niet aan toe (wordt wel een keertje tijd, dochter met 37+1 geboren). Vraag me ook wel eens af hoe dat straks zal gaan als de tweede er is, of ik wel net zo veel kan houden van de baby als van mijn dochter enzo.