Toen ik van mijn dochtertje zwanger was in 2009, las ik me suf aan boeken. Tuurlijk maakte ik me af en toe wel zorgen of het allemaal goed zou gaan en zo. Maar ik liet het ook veel over me heen komen. Nu ben ik opnieuw zwanger, van mijn tweede kindje, en ik voel me nu totaal anders. Ik heb helemaal geen zin om meubeltjes te gaan zoeken, ik moet er niet aan denken om al die zwangerevrouwenblaadjes door te spitten en ik vind het nog onwerkelijker dan met de vorige... Verder ben ik nu veel onzekerder over of het allemaal wel goed gaat, of het op zijn of haar plekje blijft zitten, of het gezond is. Gek word ik ervan. Als ik een dagje iets minder misselijk ben ga ik me meteen zorgen maken. Herkennen jullie dat? Juist bij een tweede had ik nameljik verwacht dat je er wat relaxter in zou staan, maar ik merk bij mezelf dus het tegenovergestelde... Wel ben ik heel erg dolblij dat ik zwanger ben hoor, heel erg dolblij, dus dat gevoel ken ik ook wel
Ik had precies hetzelfde. Veel onzekerder of alles goed gaat en blijft gaan. Nu ik elk moment kan bevallen heb ik dat weer. Ik denk dat het komt omdat ik nu veel meer besef hoe belangrijk het is dat je kindje gezond is, en alles goed gaat. Bij een eerste zwangerschap is alles nieuw, en ik stond er toen veel naïever in. En daarnaast ben ik veel minder bezig met de zwangerschap, omdat onze dochter veel afleiding biedt. Onze oudste heeft een nieuwe kamer gekregen, de baby krijgt de babykamer die al kant en klaar was. Geen nieuwe kinderwagen, box, zelfs (bijna) geen nieuwe kleren (we krijgen weer een meisje!). Daarnaast ben ik veel bezig geweest om de oudste voor te bereiden op de komst van de baby. Ik ben bewust weer op zwangerschapsgym gegaan om toch 1 uurtje in de week stil te staan bij deze kleine meid. En als ze er straks is, dan zal ze haar aandacht echt wel opeisen!
Hier ook precies hetzelfde! Ik denk dat het inderdaad een stuk te maken heeft met wat bubbeltje schrijft.. En ik ben gewoon een stuk minder bewust zwanger, terwijl ik me juist voorgenomen had extra van deze zwangeschap te genieten, omdat ik het na de geboorte van onze dochter zo gemist heb.. Ik moet zeggen dat het onzekere gevoel nu wel minder is als in het begin, langzaamaan begin ik de kleine te voelen en dat werkt voor mij erg geruststellend!
Heeeeeeeel herkenbaar!!! Ben ruim 5 maanden geleden bevallen van ons eerste kindje en kwam er vorige week achter dat ik alweer zwanger ben van de tweede! Even wennen (zo snel!!!!)...maar nu zijn we weer dolblij! Maar.....vlgs mijn eigen berekening had ik dan tussen de 6-7 weken moeten zijn. Ik heb eergisteren een echo gekregen bij de VK en ik bleek pas 5 wkn en 2-3 dagen te zijn. Nu maak ik me dus heel veel zorgen of het kindje wel goed groeit en echt in orde is omdat ik ook geen kloppend hartje heb gezien.. Moet vlgde week terugkomen voor een controle-echo maar vlgs de VK zag alles er goed uit en hoefde ik me geen zorgen te maken. Doe het toch! Kan me bijna niet voorstellen dat ik er een dikke 1.5 week naast zit!!! Maar goed, de angsten zijn dus erg herkenbaar..zorgen zorgen zorgen!!
@ kitty: je eisprong kan wat later hebben plaatsgevonden. Heel normaal overigens. De natuur laat zich niet aan vast regeltjes vastbinden. Een groeiachterstand van 2 weken is op deze tyd nog niet mogelijk. Je kan jezelf er ook mispakken als je je menstruatie altyd op een vaste dag in de maand hebt en dan ineens veranderd. Uit gewoonte mss nog op je gewone dag gerekend. Maw helemaal niets om je zorgen over te maken. Bij mijn 2 de zwangerschap heb ik een zware bloeding gelijk aan mijn menstruatie gehad gedurende 2 à 3 dagen. Toch is de zwangerschap gewoon goed verlopen. Na de bevalling echter had ik schrik dat ik iets fouts deed. Ik was zo bang haar zeer te doen. Vreemd want mijn 2de woog ruim 300gram meer en was 2 cm groter. Denk ook wel gelijk aangehaald dat een deel naïviteit verdwenen is.
Wat fijn om jullie reacties te lezen! Ik denk ook dat het met name komt doordat je veel minder naïef bent met een tweede. Je weet wat je hebt - in mijn geval een heerlijke kerngezonde dochter waar we heel gelukkig mee zijn - en niet wat er nu in je buik zit. Maar vervelend is het wel hoor! Fijn om te lezen dat ik er niet alleen in sta. Ik vond het zo raar, dacht echt dat ik er nu veel relaxter in zou staan. En inderdaad: je hebt nu een peuter die ook al je aandacht opeist waardoor je er niet continu mee bezig bent.
Ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben die zo onzeker is. mijn vorige zwangerschap was 16 jaar geleden en omdat dit zo'n ontzettend kadootje voor ons is (iedere zwangerschap is dat wel natuurlijk) ben ik zo bang dat het niet goed zal gaan.... En dan moet je zo min mogelijk stress hebben in je zwangerschap, hoop dat deze stress niet te lang gaat duren.
Zoooo Herkenbaar!!!! Ben nu zwanger van de 3e en nog nooit zo bezorgd geweest als nu. Zal het wel goed gaan,is het wel gezond,zo niet wat dan? hoe moet ik er dan voor zorgen met nog 2 extra kleine kids enz... Ben nu 26 weken en met de dag word het wel iets minder. Kan er nu vrij weinig aan doen als het nog fout gaat en als het nu niet gezond is,is het toch ons kindje. Zelfs na de 20 weken echo kon ik het nog niet echt los laten,terwijl die wel goed was!! Ook nu bij de gedachten bevallen denk ik: als alles maar goed gaat met mij en de kleine,zonder ernstige complicatie's enz.. Omdat we bij de eerste nog niet ''helemaal'' stil staan wat er fout kan gaan enz..houden we er ons niet zo mee bezig,maar NU juist wel!
Heel herkenbaar. Na mijn eerste zw een mk gehad,daarna was het helemaal niet onbezorgd. Bij de eerste was het bij een echo, leuk baby kijken, daarna o als alles maar goed is. Nu bij deze blijft de onzekerheid,maar probeer toch ook weer meer te gaan genieten.
Ja heel erg herkenbaar, zeker omdat ik 2 weken geleden ineens veel bloed verloor en al allemaal beelden voor me zag van een miskraam oid. (Bleek een geknapt haarvaatje in de baarmoedermond) Ook lijkt het nu alsof ik minder beweging voel terwijl de placenta op dezelfde plek ligt.. Dan zit ik te doemdenken of alles wel okee is met die kleine, gek word ik van mezelf Ook heb ik nog geen zin om aan de babykamer te beginnen en word al moe van de gedachte wat er allemaal nog moet gebeuren voordat alles naar me zin is We zijn wel begonnen hoor trouwens maar de kamer is nog lang niet klaar. Bij de eerste was alles met 24 weken al helemaal spik en span en zelfs alle babiekleertjes al gewassen in de kast. Ik denk ook dat het komt omdat je de hele procedure nu kent en het in de praktijk allemaal zo'n vaart niet loopt. Tenminste ik vond zelf dat ik erg lang moest wachten op de baby toen alle spulletjes al klaar stonden Wel kreeg ik gisteren onze splinternieuwe kinderwagen geleverd van Babydump en dat was een feestje om hem in elkaar te zetten Ik zit er nu steeds naar te staren en kan me dan zo moeilijk voorstellen dat er straks weer zo'n lief frutseltje in ligt
Heej meiden! Heel herkenbaar hoor!!! Ik heb een dochter van 16 maanden en ben nu 26 weken zwanger van onze 2e dochter. Maar ik maak me, net als jullie, veel meer druk. Je weet nu ook wat je kan missen mocht het mis gaan. Bij de 1e dacht ik wel bij echo's/controles van, het kan ook niet goed zijn, maar die gedachtes waren veel meer op de achtergrond aanwezig dan nu. Onze dochter krijgt ook een nieuwe kamer, dus haar zusje krijgt haar oude kamer en daar hoeven wij dus ook niks aan te doen. En kleding, speelgoed en spullen zat, dus het is wel heel anders dan bij de eerste. Toen ging ik helemaal los qua meisjes-spullen kopen, ha ha!