Twee weken geleden hoorden we (en zagen) bij de vk dat het hartje niet meer klopte, al 3 weken niet meer. We zouden toen 11 weken zwanger zijn. Vorige week ben ik gecuretteerd. Dit verliep goed en weinig lichamelijke klachten achteraf. De gyn zei die maandag dat ik vorige week donderdag wel weer kon gaan werken. Nu is het de dinsdag na pinksteren en ik kan me er niet toe zetten om te gaan werken. Ik ben sinds gisteren weer helemaal verdrietig en zo nu en dan weer in tranen. pfff, en ik dacht dat ik er nuchter onder was. Wat nu? Ik ben al 2 weken niet op het werk. Hoe hebben jullie dit ervaren, wanneer zijn jullie weer gaan werken?
Hoi meid! Wat verdrietig dat het zo is gelopen! Helaas kan ik er over mee praten.. Wij hebben 1.5 week geleden een echo gehad waarop geen hartje klopte, ons kleintje was gestopt met groeien bij ruim 6 weken. Op de dag van de echo was ik 9 weken zwanger. Ik heb nu een week geleden de miskraam gehad mbv tabletten. Ik herken het verdriet van je, het komt bij mij ook ineens opzetten.. Ik ga donderdag weer werken, dan is het 2 weken na de echo. Aan de ene kant ben ik nog erg verdrietig maar ik merk dat de drempel om te gaan werken steeds hoger wordt. Ik ben ook wel weer toe aan wat afleiding, al voelt het naar om weer verder te gaan.. Neem je tijd om het te verwerken meid, denk aan jezelf! Liefs
Hoi Wup, Ik ken je al van een ander topic. Ik ben wel weer aan het werk maar het valt me best zwaar. Helemaal geen zin en was echt een lange dag. Eenmaal thuis ook weer helemaal verdrietig. Komt ook in ene opzetten. Ik had niet verwacht dat een miskraam zo ingrijpend kan zijn. Bij mij is het zo, dat ik toch maar ga werken, de hele dag thuis lijkt me ook wel zwaar. Maar doe wat goed voelt voor jou, en neem de tijd. Sterkte nog verder! Marjoo: jij kletste ook mee in het dec topic toch? Wat naar dat het bij jou ook niet goed is gegaan! Jij, ook veel sterkte!
Hoi meid, sterkte de komende tijd. Wanneer het weer tijd is om te gaan werken kun jij alleen bepalen. Ik ben zelf vanaf de echo 2 weken thuis geweest. Eerst afgewacht en na anderhalve week met pillen het vruchtje verloren. Nadat ik schoon was verklaard door de gyn (2 dagen na mk) kon ik echt weer door en ben na dat weekend weer gaan werken. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik in die twee weken werd overstelpt door berichtjes van medeleven/smsjes/mailtjes etc van mijn collega's en dat ik er de eerste dagen heel veel met collega's over heb gepraat toen ik terug kwam. Door zulke fijne collega's wordt de drempel een stuk lager. Maar nogmaals, alleen jij kunt bepalen wanneer het tijd is.
Zoals collo003 al zegt: alleen jij kan dat bepalen, het is echt voor iedereen anders. Ik ben vorige week na de slechte echo de dag erna gewoon weer gaan werken, maar ben nu een dagje thuis, omdat ik vannacht het vruchtje verloren ben en ik me lichamelijk niet zo gemakkelijk voel. Ik verwacht morgen weer te gaan werken. Maar wie weet valt me dat zwaar tegen.... Als jij nog tijd nodig hebt, heb je tijd nodig. Ik denk dat iedereen dat wel kan begrijpen hoor! Sterkte! Veerle, hoe is het met je meid? Lees dat je het zwaarder vindt dan verwacht? Was ook zo plotseling toch? Meid, neem je tijd hoor...
bedankt voor jullie reactie, hoewel jullie idd niet kunnen zeggen wat ik moet doen, is het toch goed om hierover van meerdere dames de ervaring te horen. Bedankt! Ik kijk morgen of ik weer een half dagje ga werken, thuis of op het werk.
Wij hebben met 2 maanden te horen gekregen dat het vruchtje niet meer leeft. Na bijna twee weken wachten of het op de natuurlijke weg af zou komen, hebben we uiteindelijk een curretage ondergaan. De ingreep zelf was natuurlijk wel een aanslag op he lichaam, maar wat alles lastig maakte was het volgende. Vlak voor de ingreep (ik had tabletjes gekregen om de baarmoedermond vast te laten openen). Op de afdeling waren we aan het wachte op de ingreep toen ik wat voelde. Ik dacht een prop bloed te voelen dus ging naar de wc. Daar glipte zo wat mijn broekspijp in. Na wat wapperen, gleed het vruchtje (was net een muisje die geboren werd met de navelstreng als staartje) zo de vloer op. We hebben het vruchtje nog even mogen zien, wat er aan de ene kant gek uitzag en aan de andere kant bevestigend dat het er nu echt uti was en over was. De ingreep moest helaas alsnog plaats vinden om resten weg te halen. De ingreep was vorige week woensdag, nu een week geleden. Donderdag en vrijdag was ik ziek thuis. Maandag was pinksteren en gister had ik een vrije dag. Dus vandaag voor het eerst gewerkt. Ik keek er erg tegen op, maar ben blij dat ik geweest ben. Hoe langer je weg blijft, hoe lastiger het wordt om weer te beginnen denk ik. Ik denk dat werken goed is voor een mens (mits het werk natuurlijk verantwoord is). Dat je ermee in je maag zit, snappen we. Wij ook, maar daar kun je over praten. Praat over je gevoelens en waar je allemaal aan denkt, erg belangrijk! Maar van thuis zitten wordt je, denk ik, neit beter!
Ik heb trouwens in die twee weken dat ik thuis was mijn complete moestuintje aangelegd. Vond dat heerlijk om even helemaal met iets anders bezig te zijn en ook nog echt iets te creëren. Misschien even lekker iets gaan doen waar je normaal nooit tijd voor hebt?
aller eerst heel veel sterkte toe gewenst! Ik ben na 1week alweer gaan werken! Ik was ook nog steeds erg verdrietig maar zoonlief zat op school en mijn man was ook alweer aan het werk en ik zat dus alleen thuis. dat werd me ook teveel want juist als ik alleen was huilde ik de hele dag! Op het werk was ik bezig en kon ik mijn gedachten meestal wel weer aan de kant schuiven...eenmaal thuis kwam het verdriet wel weer. je moet doen waar jij je goed bij voelt. dus als het niet gaat dan gaat het niet. Denk vooral aan jezelf!! heel veel sterkte!
ja gewoon op de bank zitten wachten was idd niet de oplossing. Ik lees veel, maak zelf kleding en idd ook werken in de tuin is fijn om je gedachten even helemaal ergens anders op te kunnen focussen. Het jammere is dat ik niet zo goed kan opschieten met m'n collega's. Dus daar kijk ik niet erg naar uit. We hebben geen ruzie of zo, maar we zitten midden in een enorme reorganisatie en er zijn veel collega's die hun baan kwijt gaan raken in de komende 3 jaar...Ik nu gelukkig nog niet, maar dus wel over 3 jaar. Vandaag ga ik dus maar m'n werkmail thuis lezen om er weer in te komen. Ik moet toch maar ergens beginnen. Ik hoop dat m'n lg mij wel gaat bellen, gisteren is het hem blijkbaar niet gelukt.
Ik heb 1 mei een miskraam gehad (15w), 2 mei curretage en 5t/m7 mei ziekenhuisopname ivm infectie. Mijn lijf is door alle complicaties nog steeds niet op orde. Ik zit nu nog in de ziektewet, maar ben op therapeutische basis al wel aan de slag. Dat begon vorige week maandag (dus na 3 weken) door even met mijn partner een half uurtje naar mijn werk te gaan. Even mijn collega's gedag zetten, zodat de drempel wat lager werd. Dinsdag 2 uurtjes gewerkt, wo en do 4 uurtjes. Deze week zat ik op ca. 5 uur per dag, maar vandaag ben ik veel eerder naar huis gegaan omdat ik buikpijn heb. Ik vond het erg fijn om eerst op therapeutische basis te beginnen, omdat je dan zelf bepaald hoeveel je op je werk bent, en als je naar huis wil, kun je dat ook gewoon doen.