Jee meis, Ik ken mijn vriend nu bijna 4 maanden en ben ruim 6 weken zwanger. Wij hebben besloten het kindje te laten komen ondanks dat we beiden rond de 40 zijn en er eigenlijk niet op zaten te wachten. Aangezien mij verteld was dat ik onvruchtbaar was zijn we een paar keer onvoorzichtig geweest en dit is het geweldige resultaat. Het hoeft dus niet meteen zo te zijn dat je vriend het niet wil. En, bij twijfel niet doen.... Sterkte en succes!
Bedankt voor de reacties. Ik heb gister een goed gesprek gehad. Beide overtuigd het niet te willen. Dat gevoel is mij zo alles overheersend. Wel gaf hij aan als ik er voor wilde gaan hij er ook voor gaat en dat we dan echt daad bij het woord moeten voegen samenwonen ed. Toch hebben wij besloten het af te breken. Ondanks mijn aversie tegen abortus voel ik mij hier heel rustig onder. Vandaag kon ik al terecht bij de kliniek. Had in eerste instantie een afspraak voor maandag maar later terug gebeld omdat ze al aan gaf dat ik ook vanmiddag terecht kon. Echo gehad, exact 6 weken, nog geen kloppend hartje. Dat geeft rust. Morgen gaat het gebeuren, ik voel mij rustig. Mijn nieuwe vriend is zo lief voor mij. We hebben het heel realistisch bekeken. Beide wel wat bang voor spijt, maar het voel goed zo. Het gesprek ging uiteraard veel dieper dan dit. We hebben echt alle opties bekeken. Ik heb mijn verdriet om de miskramen aan de kant geschoven. De situatie was toen zo anders, ik sta zelf ook zo anders in het leven nu. Als we elkaar nou wat langer konden hadden wij het wel eens kans gegeven. Afijn, ik hoop dat niemand mij hierom veroordeeld. Wie ben ik immers om te beslissen over leven en dood? Wel ben ik zo nuchter dat ik wel kan zeggen dat ik wel mag beslissen in mijn eigen leven. Klinkt misschien hard, maar ik moet het wel zo bekijken.
Ik vind het goed van je dat je je hart volgt. Waar je dat ook naar toe zal leiden, in mijn ogen is dat altijd goed. Fijn dat je vriend naast je staat. Veel sterkte voor morgen !
Ik weet niet wat ik moet zeggen!!! Ik wens je iniedergeval heel veel sterkte morgen, zal een moeilijke dag worden. hopenlijk zijn jullie vanaf nu wel voorzichig met ac!!
Meid, Dapper van je/jullie beslissing. Heel veel sterkte morgen. Ik ken je hele situatie niet en je zal er wel uitvoerig over hebben gesproken, dus ik vind persoonlijk dat ik ook geen eigen mening er over mag hebben. Wat ik zou doen als ik in jouw situatie zat zou ik niet weten, erg moeilijk. Nogmaals dapper van je beslissing dat je/jullie die durven te nemen. Je hebt wel nu kans dat je een groot deel van het forum over je heen gaat krijgen. Ik hoop dat deze beslissing je later niet in de problemen gaat brengen (spijt, wens voor een volgend kindje wanneer jullie er helemaal klaar voor zijn). Nogmaals veel sterkte morgen.
@ohjee ik herken je verhaal. Ik heb ook pas sinds paar maanden een nieuwe vriend na een relatie van 5,5 jaar. ken hem wel al 4 jaar. maar ben nu dus na 4 maanden samen te zijn met hem dus ook zwanger. Heb hem nog niks verteld want weet het net 40 min en moet het even laten zakken voor mezelf. Maar weet ook niet hoe hij gaat reageren of wat hij ghaat vinden daar ik weet dat hij heel erg twijfelt over het krijgen van kinderen. Ben dus nu bang dat ik alleen kom te zitten! Ben absoluut tegen arbortus. dus denk dat we beetje in zelfde schuitje zitten
Ik heb respect voor je besluit maar sta er niet achter. Je eerste kindje heb je niet kado gekregen en tijdens de zwangerschap stond je er alleen voor maar je hebt je prima gered. En dan nu dit?? Heel veel sterkte morgen en ik hoop maar dat je geen spijt gaat krijgen.
@Ayladin: Tot 6 weken en 2 dagen heb je geen wettelijke bedenktermijn. Het heet dan officieel nog een overtijdbehandeling en nog geen abortus. Ach ja, what's in a name. @Ohjee: heel veel sterkte morgen en de komende tijd!
Bedankt voor de reacties! Alaydin, idd, 6 weken en 2 dagen daar begint de wettelijke bedenkttijd. Inprincipe kan je met dit termijn pillen krijgen om het op te wekken, maar wegens medische redenen is dit bij mij niet aan te raden. Dani86, ik begrijp je dat je er hoe dan ook voor wil gaan. Meid dan kan ik je feliciteren. Ik snap je angst. Been there, done that. En heel cru dat het uit mijn mond komt, maar dat red je wel. Nynke, je hebt gelijk. Voor mij voegd(e) dat ook niet. Maar ik heb besloten niet naar de pijn en het verdriet van toen te kijken. De situatie is nu totaal anders. En ik heb het prima gered idd, maar het is ook ontzettend zwaar. Ben er ook niet rouwig om geweest dat ik toen alleen kwam te staan, je gaat er voor. Ik kan het niet uitleggen. Het gevoel in mij is alles overheersend. Ik had net een vriendin aan de telefoon en die is sprakeloos, dat ik, degene die zo´n grote mond had over abortus nu datgene gaat doen wat ik altijd betreurde als mensen dat deden. En dat begrjip ik ook, maar nu weet ik als geen ander dat je soms in een situatie komt waar je een heel andere kijk krijgt op bepaalde dingen. Ik probeer die pijn, de miskraam met 4 maanden niet voor mij te halen (noem het mijn kop in het zand steken), maar ik heb nu ook een bepaalde verantwoordelijkheid naar mijn dochter toe, ik doe dit niet voor haar, begrijp mij niet verkeerd. Ze zal dol blij zijn met een broertje of zusje, maar ik heb daar ook bepaalde gedachten bij. Melanie, ik dacht dat ik toch best aardig bezig was met AC. (condoom scheurde, is net als de pil 99% betrouwbaar!) De rest van de dames, bedankt!!!
Ik geloof dat jullie zeker wel voorzichtig te werk zijn gegaan. Condoom, morning after pil, je zou denken dat het genoeg is. Ik ben ook niet voor abortus, maar ook niet 100% tegen en ik kan ook niet zeggen wat ik in jouw situatie zou doen. Ik denk het te weten, maar heb het nooit meegemaakt dus dat is toch anders. En ik wil je toch nog even erover na laten denken. Hoe voel jij je erbij als jullie over een half jaar wel voor een kindje willen gaan? Krijg je dan niet achteraf ontzettende spijt? Wat als je bij de abortus complicaties krijgt (verklevingen b.v.) en je daarna moeilijk zwanger kan raken? Ik zou er echt nog even goed over denken, het is fijn dat je zo snel terecht kan maar het is wel heel snel besloten. En eigenlijk vind ik het heel positief hoe je vriend en jij tegenover een zwangerschap en kindje staan, dus wat dat betreft snap ik niet helemaal dat jullie toch voor abortus kiezen. Wat staat er in de weg, alleen de duur van de relatie? Persoonlijk en de andere dingen die ik hierboven schreef in overweging nemend zou ik er echt nog even over nadenken...
Snoopy, jouw vragen zijn begrijpelijk. Daar heb ik zeker over nagedacht. Maar ik kan niets anders zeggen dan dat dit mijn alles overheersende gevoel is. Ik had het er zojuist met mijn moeder over en die staat achter mijn besluit, maar zij weet ook dat ik tot een jaar terug - misschien zelfs minder lang - een alles overheersende drang voor nog een kindje had. Serieus, als het mij dan was overkomen had ik er niet over na hoeven denken, maar een klein jaar terug heb ik besloten niet nog een kind alleen te willen opvoeden. Het risico is nu te groot. Ik heb er lang over gedaan een balans te vinden tussen dochter, mijn werk, mijn sociale leven etc. Dat was ook het moment dat mijn gedachtengang 180% draaide. En waarom dit gevoel mij zo overvalt weet ik niet. Wat ik nu ga zeggen klinkt heel gek, maar ooit heb ik eens tarotkaarten laten leggen en zoveel dingen klopte. Van mijn miskramen tot een komende zwangerschap die wel goed liep. Die werden uitgebeeld door bekers die waren omgevallen - 3 bekers die lagen vanwege mijn miskramen - een staande beker, die blijkbaar symbool stond voor mijn dochter . Op een grote afstand weer een omgevallen beker, die naar mijn idee staat voor deze zwangerschap en daarna een staande. Dit geeft mij rust en daarom heb ik niet lang hoeven na denken over de vragen die jij stelde. Stom he? *bloos*
Ik ben 99% tegen abortus. Je zegt dat als jullie elkaar langer hadden gekend dat jullie het kindje hadden gehouden. En als jij ervoor wou gaan dat je vriend je overal mee zal steunen. Ik vind het nogal wat om dan zo snel te beslissen om een abortus te laten plegen. Ik kan het niet helemaal met elkaar rijmen maar goed ik sta dan ook niet in jouw schoenen. Ik veroordeel je niet hoor maar vind een abortus zo drastisch. Een kindje krijgen, vind ik, het mooiste wat je kan overkomen.
Ik heb er geen oordeel over, het lijkt me al moeilijk genoeg. Als jij zeker weet dat je beslissing de juiste is dan moet je dat doen. Nog wel een opmerking over de tarotkaarten: ik ben in een ver verleden regelmatig naar de kerk geweest en weet dat je sommige dingen zo kunt aanpassen en opvatten zodat ze in je straatje passen zeg maar. Wat niet zegt dat ik het compleet afwijs, integendeel. Wat ik wel hiermee wil zeggen is dat ik dit niet zou meenemen in mijn beslissing. Doe wat je hart en gevoel je ingeeft, dat is het enige juiste en alle factoren van buitenaf zouden m.i. minder invloed moeten hebben. Veel sterkte en wijsheid gewenst!
Ik begrijp de reacties wel. Als ik dit verhaal had gelezen en ik had niet in dit schuitje gezeten had ik gedacht: DOE NORMAAL je gaat toch geen abortus doen! Maar ook hier geldt blijkbaar, je weet niet hoe te handelen als je niet in deze situatie hebt gezeten! En ik had altijd een uitgesproken mening over abortus. Wel bedankt voor het lezen allemaal en bedankt voor de reacties. Ik waardeer het zeer.
Precies om wat je schrijft wil ik er ook geen oordeel over hebben. Ik heb zelf genoeg meegemaakt in mijn leven om te weten dat je soms precies het tegenovergestelde besluit of doet dan waar je altijd voor stond. Het belangrijkste is dat je alles goed overweegt en jezelf altijd in de ogen kunt blijven kijken. Groetjes
mag ik heel eerlijk zeggen dat ik het een beetje raar vind dat je morgen al het kindje mag weg laten halen.... overal op heel internet staat beschreven dat een arts op het vroegste het kindje pas mag weghalen 6 dagen NA het eerst consult, die je dus vandaag of gister hebt gehad....dat betekend dat hij officieel je volgende week pas mag helpen, Termijnen Een zwangerschap mag niet eerder afgebroken worden dan op de zesde dag nadat de vrouw de arts heeft bezocht en daarbij haar voornemen met hem heeft besproken. Deze beraadtermijn, art. 3 lid 1 Wafz, is opgenomen om een overhaaste beslissing/uitvoering tot zwangerschapsafbreking te voorkomen. De termijn begint, blijkens art. 3 lid 2 Wafz, te lopen op het moment dat de vrouw een arts heeft bezocht en met deze arts haar voornemen heeft besproken ik vind het dus echt vreemd
Op niet naleving van de hierboven besproken termijnen staan geldboetes van de vijfde categorie (art. 16 Wafz). Zo wordt de arts die niet binnen drie dagen de vrouw inlicht over zijn voornemen om wel of niet te verwijzen met een geldboete bedreigd. Maar ook de arts die binnen de beraadtermijn de behandeling uitvoert. Er wordt echter in art. 16 lid 2 Wafz een uitzondering gemaakt voor het geval waarin de zwangerschapsafbreking noodzakelijk is om een dreigend gevaar voor het leven of de gezondheid van de vrouw te voorkomen. Zoals gezegd dient de zes dagen beraadtermijn om een overhaaste beslissing/uitvoering van de zwangerschapsafbreking te voorkomen. )Zo dient in de beraadtermijn verantwoorde voorlichting over andere oplossingen dan zwangerschapsafbreking te worden gegeven (art 5 lid 2 sub a Wafz. Daarnaast dient de arts zich ervan te vergewissen dat de vrouw in vrijwilligheid, dus niet onder pressie, en met besef van haar verantwoordelijkheid voor ongeboren leven en de gevolgen voor haar zelf en de haren, tot haar beslissing is gekomen (art 5 lid 2 sub b Wafz). Het zal zeker geen sinecure zijn om in een gesprek te meten wat het verantwoordelijkheidsbesef van de vrouw is. Tijdens het gesprek dient de arts zich hiervan een beeld te scheppen. De wetgever gaat er echter vanuit dat de vrouw zich over het algemeen genomen zeer wel bewust zal zijn van haar verantwoordelijkheden voor het nieuwe leve dit vond ik net ook nog op internet.... hieruit maak ik op dat het dus strafbaar is als een abortuskliniek de behandeling wel uitvoert binnen die 6 dagen bedenktijd....