* niet gezien dat iemand iets had over overtijdsbehandeling.... maar daar zie ik staan op internet dat er wel bedenktijd moet zijn maar deze wel minder is als de verplichte 6 dagen bij een abortus boven de 6,2 weken. ik lees het als* vrouw wil kindje weg laten halen en komt hiermee bij de arts.... arst bespreekt hoe en wat... en maakt daarna nog 1 afspraak om nogmaals te praten eventueel de volgende dag maar hij moet wel nog een keer praten om zoveel mogelijk zeker te zijn dat het niet onder dwang is.... en dan zou het de volgende dag plaats kunnen vinden, ik zie het dus als bijv 2 a 3 dagen na de eerste afspraak dat het plaats mag vinden.
of snap ik iets nu niet ???? nja ik vind het iig dapper van je dat je deze beslissing neemt, moet eerlijk zeggen dat ik het wel jammer vind.... je vriend zou je steunen als jij de keus van houden had gemaakt, maar het is jou beslissing en als jij er vrede mee hebt is het helemaal prima . heel veel sterkte !
Die bedenktermijn geldt pas na 6 weken en 2 dagen. Ik vind het ook maar raar hoor... TS, het belangrijkste is dat jij weet dat je geen spijt zal gaan krijgen (voor zover je dat echt kan weten). Ik volg je gedachtengang gedeeltelijk, maar daar gaat het nu niet om. Ik vond het in ieder geval belangrijk om mijn punten om over na te denken even te laten weten
Tja ik vind het jammer....je zou toch denken dat dit kindje ,ondanks de AC en morning-after pil,toch heel graag had willen komen! Zoals je je voorgeschiedenis beschrijft van 3 miskramen,en dat je tot voor kort nog heel graag een 2de kindje had willen hebben,snap ik niet dat je gevoel nu zo compleet anders is. Maar zo denk ik he,geen veroordeling,ik heb altijd een beetje moeite met abortus. Vooral omdat jou kindje blijkbaar zo'n sterke overlevingsdrang heeft en nu gaat hij/zij toch niet geboren worden. Nogmaals jammer,maar ik wens je wel veel sterkte.
Mejojo, ik vond het ook bizar snel, maar ik vroeg niet aan hun hoe het kwam. Wil het zo snel mogelijk gedaan hebben. Hoe eerder, hoe beter... Ik viel vanmorgen bijna flauw, mijn vriend ging werken. Pfff, was echt heel eng. Ben op van de zenuwen en ben erg gespannen. Bedankt voor de reacties. En nogmaals ik begrijp het onbegrip! Vanmiddag om 2 uur moet ik mij melden. Pffff! Dit is de moeilijkste beslissing die ik ooit heb moeten maken.
@Ohjee heel veel succes en sterkte vandaag Hier mijn prtner verteld en hij is er echt op tegen. was erg geschrokken en vanmorgen bij de huisarts geweest om nog een test te laten doen. a.s dinsdag om 8.10uur een afspraak. Ik zit echt in een soort 2 strijd. mijn partner heeft me verteld waarom hij geen kind wil en wat er allemaal qua erfelijkheid mee speelt. Ik moet dus nu goed gaan overwegen wat ik wil. Als ik het kind besluit te houden dan zal hij bij me weggaan dat heeft hij me al duidelijk gemaakt en dan zal ik er dus alleen voor opdraaien. Laat ik het weghalen (waar ik altijd tegen ben geweest) dan ben ik bang dat ik spijt ga krijgen Wat is dit toch moeilijk en zwaar.
hoe ik het begrijp uit jou verhaal is dat ALS je het kindje weg laat het halen.... het is omdat anders de relatie voorbij is tussen jou en je vriend ?? mijn zusje is voor 3 jaar geleden zwanger geworden van een turkse jongen.... ook hij zei : of weghalen of onze relatie is voorbij, mijn zusje heeft nog niet 1 keer na hoeven denken, ze hield het kindje punt uit ( ze was toen 17 ) en nu is ze nog steeds alleenstaand moeder van een prachtige dochter van alweer bijna 2,5 ze wist gewoon dat als ze het kindje weg zou halen ze niet alleen spijt zou krijgen.... maar ook dat ze haar vriend alles kwalijk zou nemen, dat in elke ruzie de abortus naar boven zou komen en ze hem weer zou gaan verwijten....en dan zou de relatie ook over zijn... dan maar meteen de relatie over, maar wel gelukkig worden met haar kindje.
Helemaal waar. En wat een respect voor je zusje!Pas 17 jaar en zo goed naar haar gevoel geluisterd! Kijk zo kan het dus ook gaan.
@mejojo ja maar wat ook mee speelt is het verleden van mijn partner. Dat wat hij jarenlang heeft gehad is erfelijk end at wil hij het kindje niet aan doen en daarom wil hij het niet. dus als ik het nioet laat weghalen is de relatie over laat ik het wel weghalen dan wil hij wel verder. Zelf weet ik niet wat ik wil en wat ik moet voelen/denken. Heb het niemand verteld dus kan alleen hier mijn ei kwijt (alvast bedankt voor het luisteren) Trouwens veel respect voor je zusje maar denk niet dat ik het financieel alleen aankan dat speelt ook mee. aanschaf alle spullen, luiers, slaapkamer, wagen, eten, drinken, huur enz. Dus zit echt in een 2 strijd terwijl ik wel altijd graag kinderen wilde hebben maar ook bang ben voor het erfelijke gedeelte
@ dani Ik snap het niet helemaal... Als jij besluit het kindje te houden heeft je kindje kans op dat erfelijke if je vriend/man nou wel of niet bij je blijft.. Vind dit eerder van zijn kant overkomen dat ie gewoon geen kind wil
als ik besluit het kindje te houden dan gaat hij weg en hij heeft iets wat erfelijk is waar het kindje kans op heeft. En dat is nu een kans wat ik loop als ik voor het kindje kies
Ja zover kwam ik wel haha Maar wat is het verschil voor je vriend.. Als het kindje er komt heeft ie soieso een kind of ie nou wel of niet bij je is.. Sorry maar ik vind het een ontzettend egoist en lambal om jou tot zoon keuze te dwingen
ja maar hoe willen jullie dat over een tijdje doen dan als je wel kinderen wil ? als je dit kindje weg laat halen, en volgend jaar willen jullie kinderen, dan heeft dat kindje toch net zo veel kans ? en om wat voor erfelijks gaat het als ik vragen mag ?
Ik kan alleen zeggen dat dit topic mij enorm pijn doet. Waarom? Heel eerlijk en zo dingen uit je graag op een forum. Bij elke zwangerschap is het woord abortus gevallen. Elk om een andere reden. Ik ben anti abortus maar de eerlijkheid gebied om erbij te zeggen dat ik ook 2x op een intake gesprek ben geweest. De bedenktermijn is er echt om een reden. Ik heb ook een dochter die er ondanks de morning After pil is gekomen en daarvoor ben ik op intake geweest. Je mag nooit spreken over een lieveling. Maar ze gelijkt in zoveel opzichten op mezelf dat ze echt mijn oogappel is. Toch geef ik mijn oudste eigenlijk meer aandacht. Ik behandel mijn kids allemaal zoals ze zelf nodig hebben. Ik ben zo dankbaar dat ik toch voor mijn kindjes ben opgekomen. Ik vind dat als je je partner voor een kind zet, ja ik maak die zin niet af. Bijkomend om financiële redenen, nee. Mijn eerste kind hebbik ook voor harde keuzes gestaan. Toen mijn vriend met wie ik al jaren samen was me voorde keuze zette wist ik: Als ik kies voor hem verlaat hij me later uit angst dat ik terug zwanger raak en dan het kind niet meer zal weg doen. Hoe veel ik van hem hield en hoeveel hij ook voor me gedaan had. Ik heb ons kind gehouden. Ik was 17 en stond er helemaal alleen voor. Ik werkte tot bijna 7 maanden en hield geld opzij om de tyd tot na de zwangerschap te overbruggen. Ik heb niets cadeau gehad. Mijn appartement was gevuld met spullen uit kringloopwinkels. Elke maand werd mijn huur gas en electriciteit netjes door mezelf betaald. Kleertjes voor me dochter waren wel allemaal nieuw en zelfs merken bij ( behalve de rompers) Andere babyspullen had ik 2dehands gekocht. Ik en mijn dochter zijn nooit iets tekort gekomen. Toen ze 2 maanden was ben ik terug gaan werken. En als ik er op terug kijk... Ik ben nooit zo gelukkig geweest als toen. Sorry maar het doet me gewoon pijn. En ben natuurlijk mede door mijn huidige zwangerschap emotioneler op dit moment op dit gebied
Heel moeilijk en je moet doen wat voor jou goed voelt, maar ook ik heb het idee dat dit kindje wel heel graag wou komen omdat je ondanks AC en de MAP toch zwanger bent geraakt. Je hoort zo vaak dat een kind zijn ouders uit kiest, het klinkt heel zweverig en zo ben ik helemaal niet, maar toch geloof ik er ergens wel in. Je krijgt wat je aan kan. Succes.
Hij wil gewoon helemaal NOOIT kinderen dat is het hem net. Zijn oma, tante, vader en hij zelf zijn jaren (lees meer dan 20 jaar) manisch depressief geweest met alles daarbij horend. Onderzoeken hebben uitgewezen dat het erfelijk is. Hij heeft jaren op straat geleefd, maanden in bed gelegen, zelfmoordpogingen gehad/gedaan, tot voor 5 jaar geleden medicijnen geslikt en zich diep ongelukkig gevoeld. Hij wil dat het kind niet aan doen, het gevoel wat hij jaren heeft gehad en mij wil hij niet aan doen wat zijn ouders jaren lang met hem hebben gehad. Hij is er heel duidelijk in geweest sinds dag 1 en nu is het toch gebeurd. Daarbij ken ik hem al 5 jaar (als vriend) en sinds 4,5 maanden zijn we samen. Hij is ook een stuk ouder. Daarbij is hij denk ik ook bang voor de verantwoordelijkheid die erbij komt
ik zit met verbazing dit verhaal te lezen eigenlijk, ik ben tegen abortus (ben je verkracht of iets dergelijks dan snap ik het). je verkondigd zelf dat je altijd anti abortus was en nu komt het even niet uit en dan moet het weggehaald worden. omdat je nog maar net een nieuwe relatie hebt. sorry het gaat er niet bij mij in, en dat het dan ook nog zo snel allemaal kan zonder bedenktijd en nee je hebt het verhaal hier niet neergezet voor een discussie of wat dan ook, maar het is een openbaar forum, Ik kan nu niet zeggen oohh wat zielig voor je en heel veel sterkte. ik vind het ontzettend sneu voor het kindje wat in je groeit, dat laat zien dat het wil komen. en dat dit gewoon een reden is waarom een kindje weggehaald mag worden