Dank je Gabrielle... klopt...er komt geen eind aan... maar de kunst is om er niet teveel over na te denken, want dan stort ik helemaal in Hoe voel jij je nu? Nadat je het besluit hebt genomen? En bijna vakantie toch?
MAARTJE, SPANNEND!!! Ik kom straks zeker loeren hoe het is gegaan..ik duim!!!!! Marjah, buikwrijvende dikke oncharmante walvissen zouden verboden moeten worden...je hebt wel nijdig gekeken toch naar d'r, geen melijwekkende glimlachjes voor de sociale aanpassing??? NEE...razende, woedende blikken!!!!! Nog twee weken weer tot echo...k** zooi! Ieoor, hoe gaat t met jou nu? Hoe kijk je tegen de IUI van deze maand aan? Marija, ook voor jou veel sterkte! Gabri, adoptie..morgen laatste gesprek met de Raad, dan eind juni terugkoppeling en hoogstwaarschijnlijk beginseltoestemming. Dan begin juli naar Kind en Toekomst voor intake, veul geld betalen voor opbouw dossier en dan...het heilige wachten!! En natuurlijk lekker veel lezen over Bulgarije, zigeunerkindjes, mss zelfs wel beetje de taal leren...dan wordt het echter vind ik. Maar goed, focus mij nu toch wel weer opd eze laatste allermooiste, allergrootste, allerbeste wondercryo..dat moet gewoon!!! Kus Koosje PS SIK, wat is je kindje MOOOOOOOI!!!!!! ...smelt....
Oeps sorry Koosje, natuurlijk gaat dit laatste cryo'tje hem/haar worden. Spannen hoor adoptie. Mocht dit cryotje toch heerlijk 9 maanden lang blijven plakken ga je dan alsnog ook voor Adoptie? Marija voor een ontrekkingsbloeding had ik een keer Duphaston gekregen maar er zijn meerdere middelen.
Ik las net ergens op intenret dat de meeste ontwikkelingen bij een embryo tot en met week 9 plaats vinden. Dus ik lees dan tussen regels door dat als het daarna mis gaat dat er eigenlijk toch wel een andere oorzaak moet zijn. En bij ons is het hartje de eerste keer gestopt met 11+2 en de 2e met 8+5... dus.. zou je denken dat er ergens bij mij toch niet helemaal iets goed zit.
Koosje, zet m op met jullie allermoiste cryo! Marija, in denk dat op zich het wel klopt wat je op internet gelezen hebt. Dat is wat ze tegen ons ook hebben gezegd toen het bij Felix* mis bleek te zijn. De basisvorming van de organen beginnen met week 6/7 en als het dan misgaat, volgt meestal een miskraam daarna. In ons geval bijvoorbeeld niet, de baby bleef doorgroeien. Maar.... in meer dan de helft van de gevallen heeft het niets met erfelijkheid te maken, maar met dikke vette pech (of de wetenschap is nog niet zover om die pech anders te omschrijven). Een emmy werkt zo hard om een baby te worden, er worden zoveel verbindingen gelegd, zoveel orgaantjes aangemaakt, het is zo'n delikaate zaak dat het een wonder is dat het niet vaker misgaat. Dus... zoek het niet meteen bij jezelf op, jullie hebben helaas al 2 keer dikke vette pech gehad. Het is alleen zo jammer dat je dit moet meemaken terwijl je er zo veel voor hebt moeten doen en vechten. Onze vakantie naar Bali staat op de helling. Een goeie vriendin van mij heeft kanker en heeft net te horen gekregen dat ze uitbehandeld is en nog maar een paar maanden heeft. Zo hard, zo oneerlijk, zo ongelofelijk, 35 jaar en een kind van anderhalf. Ik zou het mezelf niet vergeven als ik haar begrafenis zou moeten missen omdat we zo ver weg zijn (en niet eventjes een vliegtuig terugnemen, te duur). En aangezien de doorlopende verzekering vriendinnen niet als familie meerekent, kunnen we al dat geld niet op het spel zetten. We hebben met het reisbureau afgesproken dat we het nog tot het einde van de maand aankijken, en dan pas alles gaan boeken, of niet. Hopelijk kunnen haar artsen dan kijken hoe snel het gaat... Het klinkt eigenlijk heel egoistisch, maar dit kan ik bijna niet meer bijhebben (terwijl zij diegene is die doodgaat). Na Felix* en het overleijden van mijn schoonvader, (en mijn kat eigenlijk ook), binnen een jaar ook een goeie jongen vriendin verliezen... het houdt niet op...
Lieve, lieve Gabrielle, Oooo meis....wat ontzettend naar!!!!! huilhuilhuil Jonge mensen MOGEN niet dood gaan, lieve mensen MOGEN niet doodgaan, dat kan niet, mag niet, doet zoveel pijn...en dan gebeurt het toch...en dan na alle ellende die jullie al hebben gehad...houd elkaar goed vast, ik geef je een heel dikke knuffel!! Koosje
Jeetje Gabrielle, wat vreselijk 35 jaar en uitbehandeld... verschrikkelijk zeg dat is gewoon te wreed voor woorden kan me heel goed voorstellen dat je dit er niet bij kunt hebben, dit is echt niet niets wat voor kanker heeft ze dan? En hebben ze helemaal niets kunnen doen dan? Och meid, wat erg, ik weet echt niet wat ik hierop moet zeggen
Ze heeft een zeer uitzonderlijke vorm van leverkanker. Ze hebben het ontdenkt een paar manden na de geboorte van haar kind. Achteraf blijkt dat de tumor juist door de zwangerschap extra snel en hard gegroeid is, hoe onwerkelijk cru. Leverkanker, daar bestaan nog geen behandeling tegen, ze wist dus meteen dat het terminaal was. Alles wat ze tot nu toe gedaan heeft was levensverlengend. Ze konden eerst niet eens zeggen of ze de eerste verjaardag van haar dochter zal halen. De chemo heeft eerst wel goed gewerkt en heeft ze wat tijd bijgekregen, maar nu is het op. Nu hoopt ze de 2de verjaardag in augustus te halen. Het is echt hartverscheurend. Het lijkt niet erfelijk, het is wederom dikke pech. Mijn vriendin is een van de gezondste mensen die ik ken, altijd gezond gegeten, geleefd, gesport. En uitgerekend zij krijgt zoiets. Te bizar voor woorden. Af en toe kan ik echt moedeloos worden van zoveel oneerlijkheid in het leven...
Gabrielle, wat verschrikkelijk zeg dan besef je eigenlijk pas hoe waardevol je gezondheid eigenlijk is... maar het erge is dat we dat ook heel snel vergeten Heel veel sterkte... Ik ben net gebeld door dr. S. HCG gisteren dus 48... maandag 66... dus dat is goed... het daalt... maar mijn bloedverlies is nog steeds wel/niet, wel/niet... maar hij zegt dat het klopt omdat er nog weefsel zit. Hopelijk gaat de menstruatie het schoonmaken... over een week moest ik weer HCG laten prikken om te kijken of het niet stijgt... en verder had hij alleen de prolactine binnen. en Hou je maar vast, deze zat op 1050!!!! E normaal was iets van 550... dus ik ben geschrokken... dit kan de reden van miskramen zijn, maar hij vermoedt dat het komt door de HCG en zo... dus over een week weer checken! Nou, ik weet het niet hoor, stel dat het over een week weer goed is, ik ga ZEKER als ik weer zwanger raak (hopelijk) prolactine wekelijks nakijken! Dat is namelijk een stresshormoon en misschien kan mijn lichaam een zwangerschap heel moeilijk aan of zo... ik zeg maar wat... volgende week de andere uitslagen... Maar stel dat het prolactine is... nou, dan ga ik alle artsen in elkaar slaan dat ze daar niet naar hebben gekeken Kutzooi!
en nu een collega vandaag weer begonnen... heeft een maand geleden een kindje gekregen... hij vertelde alles in alle kleuren en geuren en ik maar vrolijk knikken toen naar de wc om te janken Ik kan echt niet meer spelen
Gabrielle, jeetje meid wat wordt je dan op de feiten gedrukt hoe oneerlijk het leven soms is. Echt vreselijk zeg niet te bevatten. Nou meid heel veel sterkte de komende periode! Marija Knuffel voor jou. Heel herkenbaar je gevoelens. Weet ook heel vaak niet wat ik ermee aan moet. Van de week etentje met vriendinnen. 1 vriendin nu 20 weken zwang andere net bevallen natuurlijk beide helemaal happy de peppie en veel verhalen over je raad het wel baby baby en nog eens baby. Ik hou me groot want wil me niet laten kennen, maar diep van binnen moest je eens weten en dan heb ik nog zoiets van die kunnen echt mijn gevoelens niet begrijpen en ik maar blij zijn voor hun. Ik kan het gewoon soms ook niet meer en dan zou ik het liefste weggaan maar ja daar heb ik de kracht dan ook weer niet voor en zet ik maar weer mijn pokerface op. 1 opmerking schoot wel een beetje in mijn verkeerde keelgat die vriendin die net bevallen is is ook recent ten huwelijk gevraagd heel leuk natuurlijk voor haar, maar dan nogal luidruchtig zeggen van het is echt wel mijn jaar zeg nou mag ik even kotsen! Sommige hebben ook altijd geluk zeg! Kan het echt niet uitstaan en het moeilijke is, dat je op een gegeven moment niemand meer iets gunt omdat je het jezelf het meest gunt! En ik weet dat dat iets is waar je ook voor uit moet kijken, maar ja gevoelens he bah. Heb nu eigenlijk voor het eerst het gevoel dat ik helemaal alleen sta in mijn verdriet. Vriendinnen hebben al kinderen of zijn zwang en die begrijpen mij toch niet, daarom ook maar ervoor gekozen om tegen niemand te vertellen dat we al gestart zijn. Eerlijk gezegd heel knap van mij dat het gelukt is, maar voel gewoon dat een beetje afstand wel even goed is. Volgens mij een beetje depri vandaag misschien reactie van medicatie? Ik weet het niet maar kan hier even lekker van mij afschrijven. Hoop niet dat jullie dat erg vinden anders sorry meiden! xxx Bittersweet
Ik geloof dat ik even in delen ga reageren, omdat mijn hoofdje een beetje problemen heeft om alles te verwerken wat er hier allemaal besproken wordt. ff hetgene wat nu in me opkomt (naast alle gabrielle en marija ellende, want dat verdient langere respons) Maartje: wo bist du? hoop dat het goed met je gaat en dat we nog niets gehoord hebben door stuiteracties... Koosje: je denkt juli al intake bij k&T. Weet je zeker dat ze geen pre-wachtlijst hebben? want bij een pre-wachtlijst mag je pas op intake als je op de wachtlijst gaat. @hier: gewoon moe. verder een aardige dag gehad. Wel dwalen mijn gedachten af en toe af , hoe zou dat nu komen. In kennen jullie dat gevoel van een snotje in je neus wat maar omhoog en omlaag gaat bij elke ademhaling, maar wat je er niet uit kan snuiten en niet op kunt snuiven? Dat gevoel heb ik in mijn doos . Heb ik dat.... Alvast groetjes, knuffels en kusjes en tot zo
Marija: Wat een gedoe! Ik snap dat je gewoon niet meer weet hoe of wat. Ik bedoel, schoon, niet schoon. Wel lager HcG. En dan dat hele bloedafname gedoe. Wat een muts zeg! Als zij je zo weg laat lopen, dan is zij nog steeds verantwoordelijk voor jou. Zij plakt de plakker toch pas na het dichtdrukken (althans dat hoort), dus dan weet ze hoe lang en hoe hard je het hebt dicht gedrukt. Lekker laten poetsen die gang! En je Hb... hoeveel was je Hb voor je bloedbad? Ik zou waarschijnlijk compleet omvallen. @ei: goeso ! maar dan nog wel ff gaan stoppen met bloeden . Ik zou denk ik ook even afwachten of je echt geen eisprong krijgt. Als je eisprong hebt, dan zou je lichaam toch theoretisch de boel weer moeten opruimen. Ik heb provera gehad om bloeding op te wekken, maar de pil voor 10 dagen werkt ook vaak. @AMH: zou me nog maar ff niet druk maken... zou best wel eens mee kunnen vallen. Je stimuleert alleen de follikels die klaar liggen, niet zo maar follikels die denken "heey, FSH, ik ga wat doen". Dus volgens mij valt het wel mee. @hartje stoppen na week: hmmm weet niet.... Er wordt nog steeds veel aangelegd na week 8/9. Daarnaast zou er toch ook een soort stofwisselingsprobleem ofzo in de emmie kunnen zijn? (of weet ik veel) (moet zeggen dat ik wel blij ben met je nieuws.... misschien ligt het niet aan mij, maar aan de emmie) @prolactine... interessant... maar ja... kun je echt wel wat zeggen over prolactine tijdens de zwangerschap en wat zou je er aan kunnen doen als het te hoog blijkt te zijn? @collega: bah . Zelfs als je geen mk hebt gehad, mogen mensen in jouw omgeving wel even voorzichtiger zijn. Ik neem aan dat ze wel weten dat ze van de andere mks wel weten? @spelen: maar waarom wil je eigenlijk spelen. Het leven is nu al zwaar genoeg. Flap het eruit, dan kunnen mensen er rekening mee houden. Of, is dat echt onmogelijk? GAbrie: PICSI/IMSI geen idee Koosje: Nog een cryooooooooooo! plakkerdeplakkerdeplak Bittersweet: zo herkenbaar. Mensen denken niet na en gaan volledig op in hun geluk. Afstand is soms lekker, maar soms is de afstand ook weer groot geworden. Ik hoop zo dat het lukt met je ecd en dat je gewoon straks weer aan kunt schuiven bij dit soort etentjes. Diana: welkom!!!! ja hoor, doe je goed. Wat variatie in de club is nooit verkeerd Eerst komt Koosje om de hoek zeilen en nu jij! Geweldig. Girlpowerrrrrrrr @vervroegde overgang: jij laag AMH en je vrouw (of was het vriendin) ook! Okee... Dat is kras; Twee dames met vervroegde overgang. Okee je vrouw is 43, dus echt vroeg? @vakantie: veel plezier!!!!!! Ieoor: Kussie! Mauppetje: zwaai! Gabrielle: ow meid wat vreselijk! Jouw verdriet en dit er weer bovenop. Je had de vakantie zo verdient, na alle dingen die je hebt meegemaakt. Maar dan die vriendin (en vooral haar kindje). Wat ERG! het zal je maar overkomen. Ik hoop zo dat ze de verjaardag gaat halen. Een vriendin van me zei ooit, dat ze blij was dat ze de kanker niet tijdens de zwangerschap ontdekt hadden. Nu heeft ze nog even kunnen genieten van haar zwangerschap en zoon. Note: uiteindelijk is het allemaal wel goed gekomen. Zowel vriendin , als zoon hebben geen echte blijvende schade opgelopen. Het had ook heel anders kunnen aflopen. Heel stom, maar ben blij voor je vriendin, dat ze die maanden gelukkig wel heeft gehad. Ik snap dat je nu niet op vakantie gaat, ik hoop voor jullie dat jullie daarna wel lekker weg kunnen gaan. Genieten van elkaar, het verwerken van het verdriet om jullie kindje dat niet meer is. Het verdriet van het afscheid nemen van een droom. Het verdriet van het afscheid nemen van je vriendin. @hier: Tja... Zucht... en toch blijft de drang... Ik hoop zo voor alle meiden dat ze mama mogen worden.
Het is hier alweer heeeeel laat, maar wil toch even laten weten dat ik zoveel aan jullie denk... Lieve Marjah, lieve Marija, lieve Gabrielle, Lieve Iejoor EN Gabrie, die vooral ook heel lief is en Lieve Bittersweet en koosjematroosje... En DIana, welkom hier, en Muppetje... Maartje, hoopte te lezen hoe het gegaan was? Hopelijk goed? Ben ik niemand vergeten? Herken veel van de gevoelens die voorbij komen. Helaas... Het gevoel wat Bittersweet beschrijft, van die happy de peppy mensen... Heb er ook zo een in mijn omgeving, momenteel 14 (+2 oeeeeh, mag ik niet vergeten...) swang. En dan maar braaf glimlachen en 'oh wat leuk en fijn voor je zeggen', je tranen onderdrukkend... Marija en Marjah, die leegte en pijn die jullie beschrijven, voel ik op afstand met een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen... Zo oneerlijk, onbeschrijflijke, stekende, lege pijn die dieper zit dan wat voor mogelijk is. Weet dat ik aan jullie denk. Voor Gabrie schiet juli (wordt het juli???) alweer op, net als voor Koosje die deze maand alweer een Kans heeft. Ieoor, duim als een gek voor jou, dat jij ons met open mond gaat doen staan, gaat bewijzen dat DHEA heeft gewerkt en gewoon 8 maanden niet ongesteld gaat worden.... Laat het wonder maar eens gebeuren... Doe de wereld maar perplex staan (en jezelf en ons het meest!). Hier, nog steeds geen rust in mijn hoofd om te schrijven. Teveel indrukken van maandag, bij de natuurgenezer tm nu, werk en andere omgeving. Heb wel iets 'slechts' gedaan: heb een nieuwe ipad gekocht: my first apple... Het scheelde zoveel.... Maar voel me wel schuldig, omdat ik eigenlijk: - moet sparen voor de nieuwe behandeling - De natuurgenezer zelf ook al moet betalen (weet nog niet of ik het vergoed krijg) - ik het ook in afbetaling van de schuld aan mijn ouders ivm verlies van mijn oude huis had kunnen stoppen - het aan Iets Nuttigs had kunnen besteden (zoals de klusjesman die over 2 weken leidingen gaat verleggen op zolder, maar met nieuwe leidingen kun je niet op internet en leuk spelen in wachtruimtes....). - We hadden afgesproken wat meer op de kosten te letten (maar is van mijn eigen geld, niet van gezamenlijk) Kortom, heb moeite heel blij ermee te zijn, stom hé? Wilde 'm heel graag, al een tijdje, en nu ik 'm heb voel ik me schuldig en denk ik 'had ik het echt nodig?'. Stomme ik ook... Slaat ook helemaal nergens op, maar moest het toch even van me af schrijven.... Ga nu slapen, heb eeeeh, 6 uur voor mijn wekker weer gaat!!! Kusss!
Heb als nieuweling een beetje moeite jullie tempo en jullie namen met daarbij behorende verhalen bij te houden... Sorry! Daarnaast ben ik onwijs druk momenteel en kan helaas ook niet vaak de tijd nemen uitgebreid te wennen hier. Maar, denk wel aan jullie en spiek regelmatig even hoe het gaat. Lieve meiden toch wat een verdriet hier. Kan helaas niets zeggen om het beter te maken en woorden schieten eerlijk gezegd tekort. Meer dan een dikke knuf en een flinke dosis medeleven kan ik jullie niet geven...
Er brandt al een tijdje een vraag op mijn toetsenbord waar jullie waarschijnlijk helemaal niet op zitten te wachten. Als ik een beetje rondneus op internet over mijn amh waarde dan zakt de moed me in de schoenen. Ook hier zie ik toch best veel ecd... Kennen jullie ook succesverhalen met een heel laag amh? Wat geeft jullie hoop/kracht om door te gaan? Ik sta natuurlijk pas met één voetje in het proces dus de hoop/kracht is gelukkig nog makkelijk te vinden. Ik vind jullie zo ontzettend stoer dat ik me afvraag hoe jullie dat toch doen. En dit is uit pure respect dat ik het vraag hoor!
Lieve dames, ik heb vandaag een hele zware dag gehad dus duik zo mijn bed in... het bloedbad van gisteren heeft me geneckt. Ik ben kapot Maar wilde toch even Marjah d'r vragen beantwoorden... je hebt helemaal gelijk, mijn ei gaat zeker niet komen denk ik... ik heb net 2 ovulatietesten gedaan en het 2e streep was NERGENS te bekennen, ook niet eens lichtjes... dus ik denk dat de groeiende follikel een cytse gaat worden... ach, dat kan ik er ook nog wel bij hebben... Vandaag kan ik echt alleen maar janken... en bij ene verhoogd prolactine kan je ook geen ei krijgen.... dus ik weet het niet meer.. ik zag wel op internet dat de prolactine tijdens zwangerschap zowiezo verhoogd is... dus het is allemaal afwachten wat het gaat doen als ik weer 'de oude' ben... ik wil maar al te graag mijn menstruatie geloof ik schoon ben ik zeker niet, aangezien er nog steeds bloed druppelt en wat het spelen betreft... ja, ze weten van mijn eerste MA... toen heb ik een tijd thuis gezeten... mijn man was ook superkwaad net en zei als ik morgen ga werken dan wil hij geen ICSI meer doen maar het is nu een overlevingsstrategie, want als de rest het weet dan ga ik instorten... voor nu, leef ik naar mijn vakantie toe...die over 9 weken is :x maar ik ga wel werken maar, alleen niet zo vroeg... ga eerst uitslapen maar... dan zien we het wel verder... En Juultje, de nieuwe ipad gekocht meid, geniet er van!!! Ik heb ook mijn eerste ipad gekocht ( al 6 weken geleden) en ik heb het nog niet. Ook mijn allereerste niet denken aan sparen en schuldgevoel gekkie, je moet jezelf verwennen! verder dames, sorry maar nu kan ik echt effe niets meer kwijt... ik denk wel aan jullie... jullie zijn allen in mijn gedachten...ik hoop morgen op een betere dag... tot morgen... dikke knuf