Hier net zo! Ook niet veel vrienden, wel een close familie. Maar ook bij ons in de familie lopen we elkaar de deur niet plat (ondanks dat mijn ouders en een van mijn zusjes op loopafstand wonen.)
mmm jullie helpen me nu dus wel ergens vanaf.... we twijfelen al langere tijd over een 3e en 1 van de 'zorgen' was van hoe zal de oudste het vinden... maar als ik dit zo lees.... Wij hebben niet super veel conact met mijn broer en vrouw. Wel gewoon normaal hoor maar zal niet met mijn broer aan foon hangen oid. Toen ik in het ziekenhuis lag moest hij wel weer huilen volgens mijn ma en wilde hij meteen komen enzo. Verder passen we zo nu en dan op elkaars kids op en komen. Hij is 6 jaar ouder dan ik en ik ben in zijn ogen zijn kleine zusje maar dit kleine zusje heeft al 1e een kindje gekregen enz. dus daar struikel ik vaker over ben namelijk ook volwasen..... We zijn ook wel gewoon hele andere types. Mijn schoonzus {16? jaar ouder dan ik} hebben we geen bijzondere band mee. We komen daar over de vloer hun hier en als we elkaar nodig hebben zullen we er voor elkaar zijn maar thats it. Mijn schoonbroer {14? jaar ouder dan ik} komt hier minimaal 1x per week over de vloer, die kan ik bellen wanneer ik iets kwijt moet, wanneer ik hulp nodig heb of wat dan ook. De beste man valt op mannen en heeft geen relatie dus heeft ook wat meer tijd zeg maar... Verder vind ik het belangrijk dat mijn kids mekaar accepteren en respecteren je kunt niets afdwingen maar wel sturen.
Hier een half/half verhaal Voorheen had ik met mijn broers geen contact. De oudste broer kon mijn keuzes in het leven niet respecteren, waardoor ik met mijn beide broers geen contact had. Zij waren echt 4 handen op 1 buik. Heb het een aantal keer geprobeerd om het contact te herstellen maar wou hij gewoon niet. (maar ondertussen wel bij mijn ouders vragen hoe het met mij was, nogal cru vond/vind ik) Totdat mijn oudste broer plotseling overleed. Nooit hebben we het uit kunnen praten wat hem zo dwars zat en waarom hij het niet kon respecteren. Sinds de dood van me broer heb ik wel enorm goede band gekregen met me andere broer. Zoals het ging zouden we niet meer laten gebeuren. Hij respecteert mijn leven net zoals ik zijn leven. al zijn we het soms niet eens met de keuzes die een ander maakt. We geven onze mening en wat een ander er mee doet, is aan mij/hem. Regelmatig op de koffie of gewoon even bellen. Helpen waar kan en er zijn voor elkaar waar nodig. Hoe hard het ook klinkt. Nu alweer 5 jaar later. Door de dood van mijn broer heb ik wel mijn andere broer terug. Al had ik het toch zeker liever anders gezien.
Voor mij persoonlijk geen succesverhaal, sorry, maar mijn zussen kunnen wel weer goed met elkaar opschieten en gingen ook altijd samen op vakantie. Ik was nogal het 3e been zeg maar.