Dit kan ik me zelf niet heugen, maar vertelde mijn vader een aantal jaar terug. Toen ouders nog samen waren, is een neef van m'n vader ons huis binnengedromgen en heeft mijn ouders gedwongen wat waardevolle spullen in te pakken voor hem terwijl hij mij vasthield met een bijl tegen mijn keeltje. Was toen ongeveer 18 mnd.
Gelukkig niets aan over gehouden... ietsjes overgevoelig voor agressie (stemverheffing en schelden) en een behoorlijke aversie voor autoritaire mannen... (is op werk wel eens lastig want zit het vol met driedubbelgehandicapten: man, manager en boven de 55...)
7 jaar geleden, toen ik in 1 uur wel een stuk of 8/9 x flauwviel. Ik had die dag m'n 1e stagedag, maar ging naar 1 uur al naar huis omdat ik me echt niet lekker voelde, nog naar huis gefietst, maar zo benauwd, moest een paar keer stoppen (is normaal een ritje van 3min) meteen ha gebeld, langs gekomen en geluisterd, neem nog maar een pufje erbij (heb astma) 's avonds zat ik beneden, en er komt iemand voor m'n broer, dus ren naar boven, scheeuw onderaan de zoldertrap dat er iemand voor hem is en in viel meteen flauw tegen een muur en daarna dus steeds even wakker en weer wegvallen, m'n ouders tussen 2 flauwtes gevraagd of ze 112 moesten bellen ik zeg nog doe maar, maar ze sturen geen ambu, want die hadden het te druk. dus ze hebben me naar beneden gedragen/half lopent en m'n vader is naar het zkh gereden met hoge snelheid, daar aangekomen had ik een hartslag van ruim 160, bloedprop in m'n longen (longembolie) linkerhartkamer helemaal vol, meteen bloedverdunners, week gelegen, paar dagen ic, 1 nacht hartbewaking, daarna gewone kamer. ik had een engetje op m'n schouder en zo voelde het ook echt, was echt bang dat het fout zou gaan
Het engste/ergste wat ik ooit mee gemaakt heb was de ziekte/dood/begravenis van mijn vader...17 jaar was ik...god wat hoop ik dat mijn kleine dat niet zo jong hoeft mee te krijgen...
Hier ook iets gevoelig voor agressie.(als we in een kroeg zijn en mensen krijgen ruzie raak ik in paniek) Bij mij is het meer m'n moeder die ruzie veroorzaakte *kuch alcohol kuch* dus dat probleem met autoritaire mannen heb ik gelukkig niet.
Ik ben op mijn 18e ooit eens achterin een auto in gelokt door een man. ('Moet je eens kijken op de achterbank - duw!') In die auto zaten al twee (vermoedelijk) Antillianen te wachten. Ik 'moest' mee een stukje rijden, onderweg spraken ze onderling een andere taal, en gebruikten al rijdend drugs. Na ongeveer een kwartiertje hebben ze me - omdat ik heel erg aandrong - onverichter zake weer uit de auto gezet. Ik dacht echt dat mijn laatste uur geslagen had. Ik heb het ook nooit aan iemand durven vertellen. Ik voelde me zo stom en naief dat ik vrijwillig meegelopen was naar die auto...
het allerergste/engste ga ik hier niet delen, vind ik te prive maar heb in mijn zwangerschap wel doodangsten uit gestaan toen we op de snelweg reden s` nachts en iemand ons inhaalde met groot licht. Mijn vriend seinde naar hem dat zijn grote licht aan stond.. nou dat schoot in het verkeerde keelgat. HIj stopte midden op de snelweg, waardoor wij bijna achterin reden daarna ging hij achter ons rijden om ons weer in te halen en bijna van de weg te rijden. Dat ging zo een tijdje door ... uiteindelijk kwam hij achteruit op ons ingereden terwijl er van achterop natuurlijk ook auto`s kwamen die nietsvermoedend met 130 km per uur aan kwamen gereden. DOODeng.. ik heb huilend en gillend 112 gebeld was toen 20 weken zwanger dus dat hielp ook niet echt om me rustig te houden. MIjn vriend bleef gelukkig doodkalm en zei alleen maar 100x schrijf zijn nummerbord op... dat heb ik gedaan. Uiteindelijk kwamen we bij een benzine-station. Mijn vriend zei; daar zijn camera`s ... we gaan door staan.. maar ik was als de dood dat ze achter ons aan zouden komen gelukkig reden ze door. Achteraf reed er een gepensioneerde politie-chef achter ons die het hele gebeuren gezien had. Die bleek auto`s achter ons zo veel mogelijk ingeseind te hebben achter ons te blijven. We hebben aangifte gedaan. Politie vond het poging tot doodslag .. helaas is hij nooit gepakt. Ze weten wel wie het is maar zijn adres is niet bekend.
Dit weet ik nog goed! Ik was toen je mentor, het was in de voorjaarsvakantie, of niet? Ik ben nog bij je op bezoek geweest in het ziekenhuis. Kleine wereld!
Waaaaaahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha hahahahahahaha hahahahahahahaha rolt over de grond hahahahahahahahahahahaha woehahahahahatranen in mijn ogen hahahahahahahahahaha.... Die actie van je vriend!!!!! Zo typisch weer WOEHAHAHAHAHAHAHAHA snik hahahaha hik hahahaha zou die van mij kunnen zijn geweest...... hik!
6 jaar geleden was ik in het reuzegebergte van tsjechië met mijn toenmalig vriendje. Op een dag wilden we een tocht maken. Maar doordat het zo steil was, schoot het niet op. 1 km per uur, van de 40 km die we moesten. Ik wilde om 18.00 via de kortste weg weer naar de bewoonde wereld. Nee, mijn ex vriend stond erop dat we de hele tocht uitliepen. 2 uur later was het pikke donker, zagen we geen hand meer voor ogen. Ik wilde in een noodhutje overnachten, gezien de vele afgronden, maar nee. Hij wilde door. Nog 20 kilometer door het pikke donker. Erop wijzen dat in het reuzegebergte weer wolven en beren voorkwamen. Om over slangen te zwijgen. Gelukkig had ik een flitscamera bij en konden we de afgrond zien. Rond middernacht waren we bij de auto terug. Dat was het engste wat ik ooit gedaan heb. En ik ben blij dat ik wel kan kaartlezen, want anders was het misschien nog erger geworden. Nee, deze relatie heeft niet lang stand gehouden.
Slaapverlamming. Doodeng. Kon niet wakker worden. Schreeuwde naar mijn man dat hij mij wakker moest maken (was niet zo). Hard kauwen, gebalde vuisten. Ik zag alles om mij heen: kamer, mijn man. Leek wel alsof iemand mij drugs had gegeven en dat mijn lichaam verlamd was en mijn hersens wel actief waren. Doodeng was net een bad trip.
Ik kan me dat nog herinneren van jullie toen, ik denk er ook altijd aan als ik daar rijd. Stom hè ik was er niet eens bij....
Dat mijn verloskundige geadviseerd had om een abortus te plegen,omdat noah 1 op 5 kans had op een afwijking,en ik had al een kind met adhd,was te veel volgens haar:x dit is t engste wat ik mee gemaakt hebt in mijn leven. zoiets gemeens zeggen,moet alweer janken als ik eraan denk nu. dat zinnetje zal ik altijd bij me dragen. groetjes
Kanoën in de Ardesche en dan met je kano omkiepen en vast steken tussen de grond en een rots... Ik bleef onder... Ik werd al helemaal rustig en gaf me over...einde in zicht voor mijn gevoel. Kreeg veel water binnen... Tot mijn vriend ineens onder water aan mijn arm trok en hij me ineens boven water trok. Man wat was ik blij en bang tegelijk! Zo stom dat je jezelf zo snel al overgeeft aan water....bah!