@heleentje80: zeke rniet om over je heen te vallen, maar wat ik mij dan wel afvraag, jij zou dat geweldig vinden, maar is het voor kinderen ook nog leuk om met 14 broertjes/zusjes op te groeien? Kun je dan serieus nog genoeg tijd en aandacht aan elk kind individueel besteden? Dat is voor mij echt een belangrijke graadmeter (al heb ik zelf geen keuze meer, maar toch).
ik wil er ook wel 4, maar zou al blij zijn als er een 2e mag komen. Gaat hier niet zo makkelijk helaas. Dus we zien wel waar het op uitkomt. Zitten ook na te denken over pleegzorg. Maar hoe we dat precies in willen vullen moeten we echt nog goed over praten. We hebben een huis met 6 slaapkamers, de financien zijn goed en de liefde om te geven hebben we in overvloed. Maar we zien wel hoe alles loopt.
Ik heb altijd een groot gezin gewild. Man en ik komen allebei uit een gezin met vier kinderen en het lijkt mij ook hartstikke leuk om vier kindjes te hebben. Maar nu ik weer zwanger ben en de periode van misselijkheid en vermoeidheid nog niet over is, roep ik wel eens dat dit echt de laatste is. Bij mijn dochter ook geroepen dat ik dit nóóit meer doe! Ik heb nu nog de mazzel dat dochter nergens heen moet, maar zou niet weten hoe ik op dit moment 's morgens een kindje op school moet krijgen als ik de hele ochtend aan het spugen ben. Hoe doen andere moeders dat?
Ik zou wel een groot gezin willen, vind kinderen heel erg leuk en ik vind het erg gezellig. Alleen kijken we wel per kindje hoe het gaat, ik vind wel dat we er goed voor moeten kunnen zorgen.
ik zou er graag 2 willen. Het kriebelt bij mij al lang maar de laatste tijd ook heel erg! Mijn vriend heeft twijfels, kunnen we 't in de toekomst nog betalen etc. Nou Draait hij langzaam om. Beginnen ze bij mij;is een 2e kindje niet zielig voor esmée? Krijgt ze dan genoeg aandacht of word ze achter gestelt, denkt ze later dat we niet genoeg aan haar hadden etc.ook gezien mijn gezondheid kan een 2e zwangerschap gevaarlijk zijn en zou ik meerdere kinderen lichamelijk en geestelijk niet aankunnen.. Moeilijk deze keuze
ik wil een groot gezin... Heb 2 kinderen zelf, mijn vriend heeft er ook 2 (1 zien we helaas niet veel en de ander woont om de week een hele week bij ons) maar het liefste hebben we natuurlijk samen in de toekomst ook een kindje van ons eigen.... dus dan wonen we met 4 kinderen... lijkt me heerlijk!
Mij gevoel nu zegt dat we na dit kleintje compleet zijn, maar dat kan natuurlijk ook veranderen al lijkt dat me sterk. Het heeft er trouwens niks mee te maken dat ik een jongen en een meisje krijg, ook als het twee jongens of twee meisjes waren geweest zou het voor mij goed zijn.
Wij verwachten nu de tweede, en zien daarna wel weer verder. We hebben het wel vaak over een derde al, ook met het oog op hoe we dat met woningruimte en auto doen. Het plekje in het hart is er denk ik sowieso voor een derde. Ik hoop daar wel op iig, en mocht van mijn man mijn positiegarderobe ook nog niet verkopen na deze zwangerschap Een aantal dingen spelen een rol: mijn leeftijd, individuele aandacht voor het kind naast diens broertjes/zusjes EN onze carrieres, financien (vooral zekerheid van baan, aangezien we beiden met projectwerk zitten op dit moment). Mijn leeftijd is niet schrikbarend hoor (ben net een paar maanden 32), maar ik wil lang borstvoeding geven en niet snel weer zwanger raken. Dus ook voor een derde zouden we sowieso wachten tot de tweede iets van anderhalf of twee is. We hopen dat mijn man ergens tussen nu en over 2 jaar van loopbaan kan veranderen waardoor hij niet meer projectmatig werkt. We zullen pas voor een derde gaan als we een beter idee van onze toekomst hebben qua werk.
ik zou wel 4 kinderen willen of meer. maarja willen is iets anders als kunnen. ik heb zelf geen broers en zussen en heb daar nooit mee gezeten maar nu ik ouder wordt en ik zie de band van vriendinnen/of mn man met de broers/zussen dan mis ik het wel. natuurlijk is het niet altijd zo dat ze een goede band met elkaar hebben maar je hebt wel de kans. daarom zou ik graag een tweede kindje willen en het daarna bij 2 laten.
Mijn 2e zoon is er bijna , of er een 3e komt hangt af van de financiën en mijn leeftijd gaat nu ook een rol spelen, nu 31 en wil er zeker dan 3 of 4 jaar tussen.
Ik heb 4 kinderen en de 5e is op komst. Ik heb nooit het idee gehad, ik wil een groot gezin, het is er eigenlijk 'vanzelf' gekomen. Het zijn allemaal makkelijke kinderen, geen bijzonderheden qua gezondheid enz. Genoeg ruimte in huis en portomonee, dus dan maak je die keuze gewoon wat makkelijker. Ik ben het van huis uit helemaal niet gewend, want ik heb alleen een oudere zus. Die heeft ook 5 kinderen, dus mijn moeder heeft straks gewoon 10 kleinkinderen van 2 kinderen...
hier ook nr.4 op komst! ik vind het heerlijk... ik kom zelf ook uit een groot gezin. Mijn vriendin is enigst kind en ze vind het verschrikkelijk. Ze zegt altijd dat ze een broer of zus mist. Als ze dan bij ons ziet hoe wij met elkaar omgaan en de band die we hebben, dan mist ze dat echt. Ze heeft ook alleen haar ouders waar ze op terug kan vallen, als die er niet meer zijn is ze in feite alleen.
Ik had altijd plastic zakken bij me. Ben met de 2e 3 keer opgenomen omdat ik uitdroogde, dat was voor mn oudste echt heel vervelend, met als klap op de vuurpijl de laatste opname ivm hellp syndroom, toen zei mn oudste (toen net geen 3 jaar) "jij komt nooit meer thuis he mam". Echt niet leuk. Maar goed, ze moest wel gewoon naar de peuterspeelzaal en ik kon gelukkig ondertussen autorijden en overgeven tegelijk, dus maar gewoon gaan en veel sorry zeggen tegen mensen
Mijn man heeft vanaf het begin geroepen niet meer dan 2 kinderen te willen. Ik zelf zou een groot gezin willen 3,4,5,6 kinderen ( alleen al zouden wij het financieel aankunnen ). Toen ik gelijk zwanger bleek van de tweede na de bevalling riep mijn man ik ga me laten helpen en ik kon maar moeilijk aan het idee wennen dat het hierna klaar is met zwanger zijn. Dus we hebben er flink over gesproken en heeeeeel misschien komt er nog een derder over een paar jaar. Alleen mijn man vind dat weer zielig voor dat kindje omdat het dan weer veel scheelt met de andere twee en een beetje ''alleen'' is dus wie weet nog een vierde? haha. Eerst deze kleintjes maar groot zien te krijgen en dan zien we wel verder je weet nooit hoe het loopt Eerst 2,5 jaar over gedaan Tweede 2 maanden na de bevalling. En beide komen we uit een gezin van 3 kinderen en hebben helemaal niks met onze broertjes en zusjes schelen dan ook met ieder kind gemiddeld 3,4 jaar dus dat willen wij zowiezo niet.
mag ik reageren? anders niet verder lezen Ik ben de 3de van 8 (zus, broer, zusje, broertje, 3 zusjes) en zou ze echt niet willen missen. Tuurlijk is het weleens minder leuk, maar dat lijkt me met 1 of 2 broers/zussen ook. Over het algemeen heb ik er van genoten. Dat ik eigenlijk nooit een kamer voor mn eigen had vond ik niet erg. 2jaar heb ik doordeweeks alleen een kamer gehad omdat zus dan op kamers zat. Aandacht heb ik naar mijn idee ook wel genoeg gehad al zal het minder individueel zijn geweest als wanneer ik enigst kind was. De band die ik nu met broers/zussen heb is verschillend, komt ook door het leeftijdsverschil. Met 3 gaat het super, 1 is verstandelijk gehandicapt dus is anders, 2 zijn vreselijk puber en de jongste is 9 dus zit echt nog in de basisschoolfase.
ik zou heel heel heel graag een groot gezin willen. 4 of 5 kinderen lijkt mij prachtig. Echter is het voor ons gewoon financieel niet mogelijk. Maar hoewel het mij geweldig lijkt ben ik tevreden met wat ik heb.En kan ik nu (bijna) met zekerheid zeggen dat wij onze kinderen kunnen bieden wat ze nodig zijn
Heeft ze geen vrienden en/of zelf een gezin dan? Uiteindelijk blijft er altijd een als laatste over. Mijn moeder verloor haar ouders toen ze 30 was en zus toen ze in de 40 was. Of ze hebben een slechte band, ruzie, er verhuist er een naar verweggiestan.. Ik ken ook zoveel mindere verhalen. Je weet toch nooit hoe het zal lopen. Het kan hartstikke leuk zijn om ze te hebben, maar ook ontzettend vervelend. Iedereen kent wel een enigkind die het niet leuk vindt, maar zo ken ik ook genoeg mensen die hun broer/zus niet leuk vinden of nooit zien. Ik vind het altijd zo asociaal om zo'n loze losse opmerking te maken. Alsof alle enigkinderen er zo in staan. Bah. Alles heeft zijn voor- en nadelen.
Net zoals guppekop, Waren thuis met 3 kinderen en de 3 kinderen van mijn tante waren ongeveer even oud. Om babysits en opvang ed uit te sparen zwierden ze ons steeds tezaman. Was zalig met zo 6 kinderen, ik zal wel veel minder individuele aandacht gehad hebben, maar er waren toch leeftijdsgenootjes genoeg om mee te spelen