@Missxx Ik zeg ook niet dat mijn kind dit later ook moet doen, ik bedoel alleen dat ik steeds de afweging maak of iets wel nodig is in mijn ogen. Vb: ik zal later alles doen om de studies van mijn kinderen te betalen, maar ik ga dit niet toen als ze er vierkant hun voeten aan vegen. Of het voelt voor mij als een opgedrongen iets om elk kind een eigen slaapkamer te geven, in veel culturen is dit zo (in vroegere tijden hier ook niet). Ook het opbod van dure doopfeesten, communiefeesten ed doe ik niet aan mee, er wordt natuurlijk gefeest maar met een bbq bij mij thuis of een uitje naar de zee. Ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom iedereen uitrekend hoeveel een kind gaat kosten, maar dat is mijn gedacht natuurlijk. Er zijn zoveel mogelijkheden en manieren om alles te regelen en je kan niet in de toekomst kijken. Stond vorige week nog een artikel in een belgische krant dat een modale middenstandsvlaming (tweeverdienende bedienden of arbeiders met eigen huis) behoort tot de 10% rijkste mensen ter wereld, dan kan ik echt niet wakker liggen over een dure maxicosi of een 3daags verblijf naar disneyland
Ja ik had mijn berichtje verwijderd, omdat ik niet goed las wat jij geschreven had. Kennelijk is het voor mij tijd om te gaan slapen! Maar misschien dat ik juist daarom bepaalde dingen anders wil doen, alleen was de situatie die ik eerder schetste misschien een verkeerd voorbeeld. Het gaat inderdaad on eigen afwegingen, dat is het belangrijkste!
Hier hebben mijn ouders trouwens niet voor de studie van mij en mijn broer betaald.. Snap niet zo goed dat dat als vereiste lijkt te worden gezien. Ja, natuurlijk is het fijn als je de studie van je kind kunt betalen zodat het niet al met een schuld begint met werken. Maar als dat niet gaat is het ook geen enorme ramp. Ik heb best een schuld staan bij de ib-groep maar als je een baan hebt dan kan je dat best aflossen zonder het heel krap te hebben. Je hoeft het ten slotte niet in 1x terug te betalen
@babystew: heb je gelijk in hoor! Mijn man heeft zijn studie ook zelf betaald en betaalt daar dus nu voor af bij het IBG, maar dat is ook echt geen ramp.
Hier is het echt ook wel een financiele afweging. We hebben nu twee schatjes, maar ik zie ook wel dat het prijzig wordt. Vier paar schoenen wordt dan zes, 3 jassen ipv 2. En dan leuk een keertje op vakantie. Dit jaar "moeten" wij voor het eerst in de vakantie, maar we gaan niet. Ik weiger zoveel geld te betalen. Stel dat daar nog een persoon bij moet. Vier persoonkamers zijn er vaak nog wel, vijf persoons wordt lastiger. Dan moet ik er wel eerlijk bij zeggen dat wij veel waarde hechten aan leuke uitstapjes en vakanties en die vaak veel kosten. Wij willen onze kinderen graag een keer meenemen op safari, met de camper door Australie, hiken in de grand canyon, watersporten in Canada. Nu kunnen we nog elke maand wat geld opzij zetten, dat houden we graag zo. O ja, mijn ouders hebben mijn studie niet bekostigd, door omstandigheden heb ik eerder moeten stoppen en nu heb ik een enorme studieschuld en geen werk. Gelukkig verdiend mij man genoeg om mij te helpen te betalen. Maar als het even kan, help ik mijn kinderen daar later graag mee.
In alle eerlijkheid. Ik baseer het krijgen van kinderen op heel veel dingen af maar niet financiën. Dat we daardoor minder kunnen doen nemen we met liefde. Zoveel deden we toch al niet en als we iets doen kost het vaak niets of weinig. Dus zo'n opgave is dat denk ik ook weer niet. Maar goed, ook al deden we dat wel dan hadden we dat met liefde opzij gezet. Een keuze. Mijn kinderen zullen niet in de duurste kleding lopen. Of het is wat ze van opa/oma's gekregen hebben maar in alle eerlijkheid zie ik dat ook niet als noodzaak. Studie, tja, ik weet sowieso niet hoe het er over 16 - 18 jaar voorstaat. Ik zou zeggen in ons geval zal het waarschijnlijk alleen maar beter zijn. Komt bij dat we niet verwachten over 5 - 10 jaar hier nog in Nederland te zullen wonen dus dan is het al helemaal anders. Dus nee, op financiën baseer ik mijn keuze niet. Dan zou ik al bij voorbaat nee moeten zeggen en ik ben nog armer grootgebracht dan mijn kinderen zullen meemaken en zelfs ik zeg nog 'wat ik dan niet allemaal gemist zou hebben'. Daar heb ik alle vertrouwen in. Ik maak me meer zorgen over hoe ik mijn meisje veilig groot ga brengen in deze grote boze wereld....
Ik riep ook altijd: Waar er twee kunnen eten, kunnen er ook drie, vier of vijf eten. Nu pas merk ik dat er veel meer kosten komen kijken bij het onderhouden van kinderen. We hebben dit weekend de verjaardag van onze dochter gevierd, een prachtige berekening voor gemaakt en toch komen er zo'n weekend onvoorziene kosten bij: stiefzoon die mee wil doen met een surfclinic waar de kinderen uit de buurt ook aan meedoen, voetbalfeestje ter afsluiting van het kaboutervoetbalseizoen, wat geld voor het envelopje tbv een cadeau voor de trainers wat in totaal nog op 100 euro extra komt, waar ik niet op gerekend had. Verder heel wat fietsjes en dergelijke die met regelmaat kapot gaan, om nog maar te zwijgen over de zorgkosten die stijgen en die ik wel wil blijven betalen voor mijn kinderen wanneer zij studeren (want ook dat wordt voor onze kinderen straks veel en veel duurder). Daarnaast de maandelijkse kosten aan peuterspeelzaal (85 euro), zwemles (50 euro), peuterzwemmen (25 euro), gym (20 euro) en per 1 juli gastouderkosten (150 euro?) enzovoorts. Natuurlijk zijn dit allemaal keuzes, maar ik vind het wel belangrijke dingen voor de kinderen. En dan reken ik de kleding niet mee omdat de kosten daarvan deels met de kinderbijslag te verrekenen zijn. Ik denk dat het heel goed is om je in ieder geval bewust te zijn van de kosten die kinderen met zich meebrengen. Ik zou er, zoals eerder gezegd, zeker de keuze voor kinderen niet vanaf laten hangen. Ik zou de informatie wel gebruiken als realistische voorbereiding.
nikita dat heb je mooi verwoord! Wbt het zwemmen lees ik allemaal mega hoge bedragen maar Kyana zwemt via een vereniging kost met 8,50 per maand en gaat 1x per week. Verder rijd ze momenteel paard bij een vriendin maar dat stopt binnenkort ik weet niet of ik haar nog een sport ga laten doen nu. Ze is 5 en moet al zoveel met school enzo misschien pas weer over 1 jaartje. Kinderopvang kan vaak goedkoper als de kids naar een gastouder gaan {zoals nikita beschreef!} Maar die kosten heb ik eigenlijk niet omdat ik zelf gastouder ben. Zoon lief gaat 2 morgen naar het kdv omdat ik dat voor het sociale goed vind echter krijg ik meer kids gaat hij niet meer naar het kdv. peuterspeelzaal gaan ze hier niet naartoe, kei onhandig en zie er hier geen meerwaarde in. wbt studie voor later Het speelt mee maar zelf zijn wij niet super hoog opgeleid en zit er tussen kyana en devin 2,5 jaar en tussen devin en een volgende toch minimaal 4 jaar dus dat is wel verspreid. Verder vind ik dat er niet voor niks een lening via ib groep kan bestaan en ik zal hun dan helpen met aflossen.... Voor een rijbewijs heb ik zelf moeten werken en ben er niet dommer van geworden. maw als ik het niet kan betalen dan mogen ze er zelf voor werken evt kunnen ze een bijdrage krijgen tzt.
Ik hou er wel rekening mee eerlijk gezegd. Mijn partner en ik werken beide in de zorg dus geen vetpot zeg maar. Wij zijn straks ruim 200 euro kwijt aan kdv en dan heb ik het niet eens over luiers, stookkosten. Wij hebben een huis gekocht waar we in de toekomst een dakkapel gaan bouwen zodat we genoeg ruimte hebben voor een tweede. Dan gaan onze maandkosten flink omhoog qua hypotheek (want daar komt dan het geld vandaan om te bouwen) plus weer de kdv kosten. Daarom willen wij graag pas voor een tweede gaan als onze dochter naar school gaat. Anders is het voor ons erg moeilijk om te bekostigen. Is dat een ramp? Nee. Maar ik was enigst kind met een moeder in de bijstand en ik heb toch wel meegekregen dat mijn moeder het gevoel had mij tekort te hebben gedaan al heb ik dat niet zo ervaren. Dat lijkt mij zn rotgevoel.
bagheere misschien een gastoude reen idee voor jou? Ik merk dat je daar echt stukken voordeliger mee uit kunt zijn!
Zulke omstandigheden kunnen er altijd komen. Als ik zie dat mijn kind het financieel heel moeilijk heeft later zal ik ook heus wel helpen, maar als mijn kind gewoon 'normaal' een baan vindt (daar studeer je tenslotte voor lijkt me) en pas 2 jaar na het afstuderen hoeft te beginnen met betalen, en er gekeken wordt naar het salaris mbt het terugbetalen, ik zou dat niet zien als reden om mijn kind niet op de wereld te laten komen als je er verder perfect voor kunt zorgen. Ik ben iig heel blij dat ik er ben. Maar natuurlijk, ook wij zullen onze kind(eren) graag meehelpen als dat gaat. Ik bedoel alleen dat ik dat niet als zware afweging zou zien in het beslissen van het krijgen van een kind. En met het rijbewijs betalen.. Ik weet niet of ik dat zou doen hoor. Ze kan later best zelf sparen voor zoiets, als ze dan nog thuis woont en geen woonlasten heeft dan kan ze dat best van haar bijbaantje betalen. Vind dat ook wel goed om te leren, dat niet alles vanzelf komt.
Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik denk dat het idd ook te maken heeft met hoe je leeft. Sommige mensen hebben beiden een goede baan en twijfelen al over een 2e 'omdat het zo duur is' en je hebt ook gezinnen die met meerdere kinderen van het minimum leven. Ik zou het er niet teveel vanaf laten hangen. Ik ken iemand die haar kinderwens telkens uitstelde omdat haar man nog wat schulden had en ze op een flat met 1 slaapkamer woonde. Maar ze was toen al achterin de 30 en wat die schulden betreft konden ze in principe prima rondkomen want daar was een regeling voor getroffen. Ze bleef het maar opschuiven. Eerst verhuizen naar een grotere woning, dat vonden ze toch wel heel belangrijk. Ze bleven uitstellen en toen was ze ineens 40 en lukte het zwanger worden niet meer. Dat verhaal is me altijd bijgebleven. Vind het sneu maar ergens ook heel dom. Men moet verstandige keuzes maken maar tegenwoordig vind ik dat veel mensen overdrijven. Net als dat mensen aan mij vragen hoelang wij nog in een flat blijven wonen want ja met kinderen kan dat eigenlijk niet meer he. Nou ik zou niet weten waarom. Tegenwoordig zijn de eisen veel te hoog. Gebasseerd op niks. Op onze eigen gedachtes.
Bij ons is de 5e op komst. Ik heb in het andere topic idd ook gelezen dat veel zich laten weerhouden van meer kinderen ivm de financiën. Ik snap best dat je het niet ziet zitten als het met 1 of 2 kinderen als moeilijk is. Mijn man heeft een eigen zaak. Ik doe zijn administratie thuis, dus ik heb geen opvang nodig. Dat scheelt toch al een hele hoop. Mijn kinderen gaan niet niet sportclubs enz. Ze halen 2 of 3 zwemdiploma's en kiezen daarna een instrument wat ze graag willen bespelen. We gaan 2 keer per jaar op vakantie, 1 kampeervakantie in de zomer en 1 wintersportvakantie. Verder bespaar ik niet op boodschappen en kleding, maar ik let wel op aanbiedingen en schuif heus wel eens wat kleding door van de ene naar de ander. Omdat de 5e op komst is gaan de 2 oudste meiden op 1 kamer slapen. Daar heb ik best moeite mee gehad. Ik heb maar 1 zus en we hebben altijd een eigen kamer gehad. Ik zag het ook echt als inbreuk op de privacy van een kind als je je kamer moest delen. Mijn meiden vinden het alleen maar super, dus ik heb mijn eigen negatieve gevoelens opzij gezet en m'n man is een superleuke stapelbedstee aan het timmeren. Als ik hier wel eens lees besef ik dat wij het heel goed hebben en daar ben ik ook echt dankbaar voor. Ik kan dus echt niet zeggen dat ik het onzin vindt als ander ouders niet durven te kiezen voor een groot gezin ivm de financien.
@ Sannebc ik zou me daar niet druk om maken hoor, je dochters samen op 1 kamer. Het is maar net wat je gewend bent. Familie van ons wonen in een flat met 4 zonen. Waarvan dus 2 x 2 bij elkaar op een kamer. En die jongens weten niet beter. Inmiddels is de jongste 15 en de oudste 22 en ik heb ze er nooit over gehoord. Volgens mij vinden ze het zelfs net als jouw dochters wel gezellig. Ik denk daarom dat veel te maken heeft met wat we zelf denken of wat de maatschappij je tegenwoordig aanpraat.
Het klopt idd dat het echt mijn eigen gevoel is. Toen ik 'vroeger' bij vriendinnetjes kwam zag ik het ook, maar leek het me gewoon lastig. Altijd een jonger zusje die er bij wilde zijn als je met je vriendinnetje op de kamer wilde spelen enz... Slaat natuurlijk nergens op, maar ik genoot van de luxe die ik thuis had en wilde dat ook (koste wat kost) later aan mijn eigen kinderen meegeven. Maar, ik zie ook wel dat het van de zotte is om nu maar te gaan verhuizen omdat we 1 slaapkamer te kort komen...
Net zoals MommyA, Hier moeten er straks ook 2 op 1 kamer, maar ik heb dat ook gedaan tot mijn 13 jaar. Mijn nichtjes van 17 en 19 slapen ook bij elkaar en Manlief heeft tot na zijn studententijd samen met broer op 1 kamer gelegen. Het is idd maar wat je gewend bent, of wat de maatschappij je oplegt. Net zoals al het consumeren wordt opgelegd: vb collega van mij vertelde over het communiefeest van haar zoon. 200 gastenmet een traiteur en voor meer dan 1000 euro kledij voor het gehele gezin. Hier wordt het over 2 jaar een gezellige bbq met de dichte familie en al de kinderen mogen een hele dag met elkaar ravotten in de tuin. Of zoon kreeg uitnodiging voor een verjaardag van een vriendje: in een kasteel met een theatertje over ridders en draken. Vriendje had zelf een e-mailadres om te bevestigen (de kleuter had een persoonlijk adres). Hier zijn het pannenkoeken met liters chocomelk en kieper ik de auto- en legokist ondersteboven.
Bagheera, een dakkapel is toch wel bij elkaar te sparen? Lijkt me een prettigere optie dan hypotheek verhogen.... 't is maar een idee.