Hallo allemaal, Ik was benieuwd of hier nog meer mama's zijn met niet-biologische (jonge) kinderen en nu zwanger zijn. Ik zal wat over mezelf vertellen. Ik ben 24 jaar en nu 27+2 zwanger van een tweeling. Ik heb een zoontje van 6 jaar, maar hij is zeg maar niet mijn biologische zoontje. Ik zat op de middelbare school toen ik mijn man leerde kennen. Hij is vier jaar ouder dan ik en ik was al heel lang verliefd op hem, maar dat wist hij niet We leerden elkaar later steeds beter kennen. Hij had een goede vriend en vriendin en die vriendin was zwanger. Zij waren toen nog vrij jong en het was ook ongepland. Het kindje was wel welkom. Een paar maanden na de geboorte van hun zoon kregen de ouders een auto-ongeluk, ze overleden allebei. Omdat de vader geen contact had met zijn ouders en de moeder haar ouders overleden waren, heeft mijn man destijds het kind in huis genomen. Misschien vind je dat wel heel raar, maar het waren echt goede vrienden van hem. Kort daarna zijn wij tweeën getrouwd omdat we wilden dat het ventje gewoon twee ouders zou hebben en in een gewoon gezin zou opgroeien. Omdat ik nog vrij jong was, werd er eigenlijk helemaal niet over nagedacht over een ander kind. Ik had mijn studie net af en zocht een baan. We konden net rondkomen en waren superblij met ons zoontje Rafael. Nu is hij zes jaar oud en ben ik dus zwanger van een tweeling. De tweeling was helemaal spontaan, maar we zijn we wel heel blij mee. Qua inkomen gaat het nu ook prima bij ons, dus dat was geen probleem. Hebben jullie ook kindjes die niet van je zelf zijn?? En hoe reageerden ze toen je hen vertelde dat ze een broertje/zusje kregen? En hoe vertelde je hen dat je hun echte ouders niet bent?? Het lijkt me leuk om ervaringen uit te wisselen.
Ik wil alleen maar zeggen, respect! Dat julliemet zoveel liefde rafael in huis hebben genomen! En gefeli met de tweeling!
Heel erg bedankt!! Mijn ouders en rest van de familie waren vrij geschokt... maar die kregen eigenlijk niet zo veel mee, want mijn ouders wonen in het buitenland. Heb dus eigenlijk vanaf het begin alles alleen moeten doen. (En met mn man natuurlijk)
Jee wat bijzonder! En wat fijn voor jullie én voor Rafael dat er gezinsuitbreiding komt! Ervaring heb ik niet maar ik weet zeker dat het helemaal goedkomt in zo'n liefdevol gezin als dat van jullie.
Wat super dat jullie deze jongen een toekomst hebben geboden, maar wat een rot verhaal zeg van hoe het allemaal is gegaan met zijn ouders Ik heb geen ervaring maar wil jullie heel veel geluk wensen!
Poe wat zijn jullie een hartverwarmende mensen! Ik weet zeker dat het helemaal goed komt bij jullie! Wow.. ik vraag me wel eens af of er nog wel goede mensen zijn op de wereld als ik het nieuws lees maar jullie hebben mijn dag weer goed gemaakt en me hoop gegeven voor de mensheid.
Hey! Wat bijzonder dat jullie zo al een zoontje hebben eigenlijk. Wat vreselijk hoe het is gegaan met z'n ouders, en wat fijn tegelijk dat er zulke mensen als jullie zijn die hem de warmte bieden! En gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb niet helemaal hetzelfde als jij. Mijn vriend heeft al een dochtertje uit een eerdere relatie.. Zij is al bij mij ook sinds ze 1 jaar is en weet dus ook niet anders dan dat ik er ben. Ik ben nog niet zwanger maar dat zal ook wel even gek zijn voor haar denk ik!
Er bestaan gewoon nog geweldige mensen!! Wat super voor jullie zoontje dat jullie hem in huis hebben genomen. Wij hebben een zoontje uit china en ik ben zwanger van ons eerste bio kindje. Maar echt werkelijk waar, er is geen verschil in gevoel tov de kids.
Zit met kippevel op de bank! Jullie zullen vast een mooi gezin gaan vormen met 3 kindjes, jullie hart is in ieder geval groot genoeg! Verder heb ik geen ervaring met jullie situatie, maar er zijn vast hier wel meiden te vinden die een niet biologisch kindje opvoeden.
Allemaal bedankt voor jullie medeleven... voor mijn man was het wel echt een grote stap om het kindje in huis te nemen. Ook omdat hij zelf toen nog geen vriendin had en hij was bang dat niemand hem meer zou willen met een kind. Maar hij heeft het uiteindelijk wel gedaan en zodra ik het jochie zag was ik verkocht. Toen was het zo ongeveer vanzelfsprekend dat ik zijn mama werd Ukoldaatje, hoe oud is jou zoontje? En hoe heb/ga je hem vertellen dat je niet zijn echte ouders bent?
Mijn man heeft al een dochter uit een eerdere relatie. toen ik haar leerde kennen was ze 6 jaar oud. het punt van hoe vertellen dat ik haar ouder niet bent speelt bij ons totaal niet omdat ze haar eigen moeder nog heeft waar ze 12 van de 14 dagen woont. Ze ziet me als haar stiefmoeder en het klikte vanaf het begin vanaf aan tussen ons! nu ben k 35 weken zwanger en zij vind het geweldig om grote zus te worden (ze is nu 11 jaar). We betrekken haar er ook bij op de momenten dat ze bij ons thuis is en geven haar daarnaast het gevoel dat ze nog steeds meetelt. door bijvoorbeeld ook dingen met zijn drieen te plannen zonder de baby. stiekum maak ik me wel eens zorgen hoor, hoe het zou voelen een "eigen" kind in vergelijking met een stief kind.... hier ben ik richting mijn man heel open in en daardoor ziet hij geen enkel probleem omdat hij weet hoe gek ik ben op zijn dochter. elvinia: super om te lezen hoe jullie die kleine jongen hebben opgevangen!!!
Fijn zeg dat ze zo goed reageert nu jullie een baby krijgen!! Hier is Rafael van het begin af aan gelukkig ook positief geweest. Hij vond het super om grote broer te worden. Toch ben ik de laatste tijd steeds meer bang dat ik hem niet genoeg aandacht ofzo geef. Vanmiddag ook veel op bed gelegen met harde buiken en bandenpijn. Hij moet dan in zn eentje spelen enzo, en dat is de laatste tijd steeds vaker zo... Hij gaat nu ook vrij vaak naar opa&oma toe, omdat ik het allemaal niet meer trek. Ook ben ik bang dat hij na de geboorte weinig aandacht krijgt, des te meer omdat het ook nog een tweeling is, die vragen veel aandacht. Ik ben bang dat hij zich een beetje 'tweederangs' gaat voelen ofzo iets...
Kippenvel Elvinia, serieus kippenvel Wat een gulle harten hebben jullie, wat enorm bewonderenswaardig, petje af!
Hij is drie jaar. We zijn juist heel erg bezig om hem zijn achtergrond te laten leren kennen. We vertellen hem dat hij uit CHina komt, dat hij bij de kindjes in het tehuis heeft gewoond, en dat zijn papa en mama niet voor hem konden zorgen. Daarbij is hij mooi lichtbruin, prachtige donkere oogjes, zwarte haartjes, als we met zijn drieen zijn zien mensen dat hij geadopteerd is. Ben ik alleen met hem is er vaak twijfel omdat ik ook zwart haar heb en een soort spleetogen..(pretogen, of hoe je t wil noemen, mensen vragen vaak of ik indonesisch ben) en erg klein ben 158cm. We kijken chinese dvds met hem, die we in china gekocht hebben, en luisteren veel chinese liedjes. We zijn zijn ouders. Wij zijn degene die van hem houden en hem liefde geborgenheid en veiligheid bieden. Wij zijn degene die hem alles willen geven wat hij nodig heeft om een verstandige volwassen man te laten worden. Hij heeft alleen nog Chinese ouders. Wij zijn papa en mama. In CHina tel je niet mee als je wat mankeert, daar zijn ze nog heel erg achter. Als je net als ons zoontje een schisis hebt, hartafwijking, en nog wat dingen, dan schuilt de duivel in je........dan wordt je gezien als afval. Veel kinderen worden daar daarom verbrand, om de duivel uit te bannen, worden vermoord.......... Maar omdat we die versie voor een kind te erg vinden, gaan we hem vertellen dat zijn mama niet voor hem kon zorgen omdat zijn lipje kapot was, en zij geen centjes hadden voor kunstvoeding. Borstvoeding kan niet als je een kapot lipje hebt. De echte reden weten we niet. Hij is gevonden toen hij 4 dagen oud was, in een kartonnen doos. Hij is toen via de politie bij het weeshuis terecht gekomen waar wij hem na bijna 2 jaar opgehaald hebben. We weten niets van zijn achtergrond. Maar we hebben wel vanalles over China en het gebied vanwaar hij vandaan komt verzamelt. En we hopen hem, als hij dat wil, ooit mee terug te nemen, zodat hij de plekken kan zien die in zijn eerste 2 levensjaren van groot belang zijn geweest.
Ook kijken we heel vaak en veel fotos van China die we gemaakt hebben toen we hem hebben opgehaald. We bekijken ook fotos van voor zijn operaties. Hij was nog niet geopereerd. Had nog open lip, open kaak, open zacht gehemelte, open hard gehemelte. De lip en het zachte gehemelte zijn gesloten nu. Hij was ook zwaar ondervoed toen we hem haalden, net geen 2 jaar en 77 cm en 9kg. Kreeg alleen 5 flesvoedingen op een dag van 200 ml water en 5 (!!) schepjes voeding, net genoeg om hem in leven te houden. Zelf ben ik heel erg benieuwd naar zijn China mama, en zou ik heel graag haar verhaal willen horen...maar in china is het bijna onmogelijk de ouders terug te vinden als zij het zelf niet willen...dus het ligt geheel en al aan die mensen of ze dat willen of we ooit de puzzel compleet kunnen krijgen.