Ik heb altijd gezegd voor mijn 35 ste en ander hoeft het niet meer, maar ik denk dat dat makkelijk zeggen is. Stel ik had pas iemand ontmoet als ik 34 was, tja dan nadert 35 heel erg snel. Als ik kijk naar leeftijd van de moeder ten opzichte van de kleine en alles mee maken denk ik dat die grens ligt rond de 45. Merk het aan mijn vriendin haar vader was 46 toen zij geboren werd. Ze merkt heel erg dat dat nu een beetje lastig wordt. Ze is zelf 29 jaar en wilt graag dat haar vader de kinderen nog lang meemaken. Tja dat is dan iets moeilijker en hij kan niet zoveel meer met de kinderen. Daarentegen zit een ongelukje in een klein hoekje.... Dus vroeg kinderen en vroeg oma/opa worden is nog geen garantie..... Maar puur vanuit me zelf vind ik 45 te "oud", want ik wil ook graag alles mee maken van me kids en net zoals mijn ouders nog van alles kunnen doen met mijn kinderen. Al met al een lastige discussie denk ik, alles heeft voor en nadelen, denk dat het ook zeer persoonlijk en situatie afhankelijk is. liefs Karin
Ik las gisterenavond op teletekst dat ze de leeftijd voor IVF gaan verlagen. Wij hoeven zelf dus niet meer te beslissen, dat heeft de regering al voor ons gedaan.
As usual... We worden steeds minder voor vol aangezien, alles wordt maar beslist voor je. Bah. Hoewel in alle glossy tijdschriften tegenwoordig wordt beweerd dat '40 het nieuwe 20' is, blijkt maar weer dat zodra je ergens boven de 35 komt (en geloof me daar doe je niets aan, gebeurt vanzelf, ook als je nu nog 21 bent...) je er in feite niet meer bijhoort. Of je moet jezelf willen pijnigen met botox behandelingen, borstvergrotingen of ooglidcorrecties. Maar dan ben je weer wanhopig... het haalt allemaal niks uit. Voor mezelf sprekend kan ik alleen maar zeggen dat ik blij ben dat ik met al mijn levenservaring en rugzakje nu de rust heb gevonden, niets meer 'moet' en kan genieten van ons kleine kereltje. Ik maak me niet meer druk om welke kleur make-up toevallig in de mode is en hoe skinny je broek moet zijn om mee te kunnen doen. Héérlijk zeg!!
Ik wou altijd jong moeder worden, dat is in ieder geval gelukt.. Maar het had heel anders kunnen lopen! En dan verleg je natuurlijk je grenzen.. Voor mij is de grens 30. Als we snel een tweede kindje mogen krijgen dan ben ik zelfs voor mijn 25e al klaar! We denken namelijk beide dat we geen derde willen. Zo kunnen we de rest van ons leven nog van alles doen met de kids
Ik ben nu 40 en zwanger van de tweede. Als je mij deze vraag 15 jaar geleden had gesteld zou ik zeker een lagere leeftijd dan 40 hebben genoemd als max. Maar het leven laat zich niet plannen. Daarbij lijkt 40 mega oud als je 20 bent. Maar nu ik 40 ben voelt dat toch heel anders
Precies. Heel makkelijk om te zeggen 38 is te oud, maar wat als je op je 37ste pas een geschikte partner tegenkomt en het niet direct raak is. Ik vind het erg moeilijk om hierover te oordelen, dus ik doe het maar niet
Ze (oa zorgverzekeraars en gyn) willen inderdaad dat de leeftijd wordt verlaagd waarop IVF nog wordt vergoed: namelijk ouder dan 43 jaar: NOS Nieuws - Nog maar 1 embryo terugplaatsen bij ivf Zoals je kunt lezen is het een advies, nog geen besluit. EDIT: ik lees nu rustig en zie dat Schippers de adviezen overneemt ...
Ik denk dat de grens hier rond de 30 ligt: mijn moeder en oma kwamen vroeg in de overgang dus ik misschien ook. Toen mijn moeder 27 was (!!!) had ze al moeite met zwanger raken. Wij zijn dus blij dat we er twee hebben, en willen graag een derde maar houden er rekening mee dat dat niet lukt. We gaan dan niet de mmm in. Voor mensen die alles voor elkaar hebben (huis,baan,relatie) vind ik 35 jaar, daarna neemt je vruchtbaarheid enorm af. Als je alles voor elkaar hebt kun je daar gewoon rekening mee houden vind ik. Ik bedoel hiermee trouwens eerste kindje en mensen die niet in de mmm zitten.
Ik dacht altijd na mijn 35ste (ben nu 25) wil ik geen kinderen meer, maar als je richting die leeftijd gaat zal het misschien wel weer anders zijn.. Maar na mijn 40ste wil ik het sowieso niet meer..
35 Voor mij denk ik, ben nu 23 en wanneer ik beval van mijn eerste kindje 24. wil graag 4 kinderen hihi
Daar tegenover staat dan wel dat er meer pogingen worden vergoedt maar wat als je op late leeftijd de ware vindt?
Voor mij persoonlijk lag de grens bij 30. Ik ben nu 28 en we hebben twee kinderen van bijna 3 en 1. We zijn nu ook klaar. Bij andere mensen heb ik daar geen oordeel over.
Voor mezelf hoop ik op mijn 26ste klaar te zijn, voor mezelf zou de leeftijd tot 30 zijn. Voor andere vind ik de grens 40 jaar (maar ik kan heel makkelijk praten doordat ik snel en vroeg zwanger was) Als ik zelf in een situatie zou zitten dan denk ik er waarschijnlijk anders over.
hahahahah Net als mijn man. Ik ben zelf nog zo jong en in de bloei van mijn leven. Maar mijn man 34 . tjezus, ik moet iedere dag zijn billen wassen...
Voor mij denk ik zo rond de 35 maar ik vind het per persoon/situatie verschillend en je weet nooit hoe alles loopt.
voor mij is dat bewust 30 (ook omdat mijn moeder vervroegd de overgang is ingegaan met 32 jaar en dat in de familie zit) dan kijk je er toch anders tegen aan, als verrassing zou ik het dan nog wat anders vinden maar wij doen er heel veel aan dat dat niet gebeurd (want dat hoeft tegenwoordig ook niet echt als je goede anticonceptie gebruikt zoals pil en condoom) mijn man wil zich laten sterriliseren omdat ik al genoeg heb doorgemaakt met hormonen, zwanger zijn e.d. dat vind hij zijn steentje bijdragen, dan hoeven we geen zorgen meer te maken want ja er blijft toch altijd een hele kleine kans.. Soms kriebelt het nog wel een beetje hoor maar ik ben over de 30 mijn man is bijna 40 soms moet je gewoon gelukkig zijn met wat je hebt, gezonde kinderen zijn niet iets vanzelfsprekend dus waarom onnodige risico's nemen?