Meleka, nog maar een paar uur. Ik duim voor je, heb ook n kaars voor je gebrand, hoop op goed nieuws vanmiddag Lfs
He meiden, ff een tijdje niet geweest: erg druk geweest hier, paar heftige weken, (met mooie en minder mooie momenten) gehad. Maar daarover zo meer @Dreamz: jeetje meid, wat heftig! Ik weet niet of je het nog leest, maar heel veel sterkte gewenst iig! Neem je tijd en ik hoop dat -welke dromen er nu nog wel of niet uit zullen komen- je daar in ieder geval rust en vrede bij zult vinden! @Meleka en Alf: succes vandaag bij de echo's! Heel herkenbaar, die stress! Mijn ervaring is dus inmiddels gelukkig wel dat al die negativiteit dus ook pure angst kan zijn en niets meer van doen heeft met intuitie, dus hopelijk is dat voor jullie ook het geval vandaag! @Mirri: wat een schatje zeg! Ga zo de rest nog even wat bij proberen te lezen Hier alles OK. Drukke weken achter de rug, met als hoogtepunt de bruiloft van mijn zwager en schoonzusje (voor wie ik ook de bruidstaart heb gemaakt: 110 man taart.... ) en als dieptepunt het feit dat ik mijn ontslag ga krijgen na m'n verlof en tussendoor ook nog even jarig... De afgelopen 4 jaar zijn nogal heftig geweest hier bij ons, (Thirza huilbaby met 2 jaar gebroken nachten en daarna de miskramen met de nodige fysieke nasleep steeds), waardoor ik 2 langere periodes in de ziektewet heb gezeten. Nu met de zwangerschap slaap ik opnieuw weer slecht, wat praktisch gezien betekent dat ik al 4 jaar op rij vrijwel geen nacht heb doorgeslapen. Mijn lijf is inmiddels zo gewend aan dat slaaptekort dat als ik eens wel een uur of 4-5 achter elkaar slaap, (bij hoge uitzondering), ik daarna gewoon een paar uur wakker lig. Het feit dat ik moe ben, is voor mijn lijf geen signaal meer dat er geslapen moet worden, helaas Dus ik begin steeds meer op mijn achterste benen te lopen, wat zich weer vertaalt in dingen minder goed kunnen organiseren. Combineer dat met een functie waarbij je standaard te weinig uren hebt voor wat je moet doen, en de conclusie van mijn werkgever was nu definitief: ik kan mijn werk niet aan, ligt volgens hun niet aan onze levensomstandigheden of aan te weinig uren (terwijl werkelijk AL mijn collega's klagen dat ook zij voortdurend in de overuren zitten), en dus stuurden ze aan op ontbinding van mijn contract, waar ik maar akkoord mee ben gegaan. Beetje dubbel: enerzijds wel fijn dat ik na m'n verlof, als deze kleine kruimel 10 weken oud is, niet direct weer aan de slag hoef, (ik ga er maar niet van uit dat ik aansluitend al een nieuwe baan heb), en dat ik af ben van de enorm hoge eisen die er gesteld worden, (met een parttime contract toch alle doordeweekse dagen minimaal telefonisch bereikbaar zijn voor clienten, als je werk niet binnen je uren lukt, dat toch afmaken en dus de overuren in duiken, ongeacht of je dat thuis wel georganiseerd kunt krijgen dus). Maar goed, het blijft ook nogal een statement over jezelf, dat je je werk dus niet aan zou kunnen... Dus dubbel Helemaal omdat ze inhoudelijk zeer tevreden over me zijn. Gaat echt om de organisatie van m'n werkzaamheden. Dus nu ben ik helemaal wel even goed aan vakantie toe... die gelukkig al over 2 weken begint: deze week en volgende week nog werken, dan 3 weken vrij en dan 5 weken werken nog, voor mijn verlof aanbreekt. Met de zwangerschap gaat alles ondertussen prima. Kleine meid doet het goed, laat ook zeer nadrukkelijk weten dat ze er is Aan mijn lijf voel ik wel dat ik al 4 jaar achter elkaar steeds meer slaaptekort dus opbouw. Hopelijk kan ik straks toch redelijk snel een beetje bij gaan komen, na de bevalling. Alle hormonen eruit zou al wel een eind schelen en hopelijk ook weer beter slapen. En dan een baan waarbij ik niet meer dan 2 dagen enkel van 9-5 beschikbaar hoef te zijn
Ik ga maar even in dit topic verder, omdat ik het zo pijnlijk vind om blij nieuws te brengen in het topic waarin zoveel verdriet is op dit moment. Ik was een paar uur voor de echo plotseling abnormaal rustig. Totdat ik in de wachtkamer van de verloskundige een artikel in een tijdschrift zag over een vrouw die miskramen kreeg met 9 en 12 weken. Weg rust kan ik vertellen Toen kwam de echo. En op het beeld zag ik direct gewoon een minimensje! Geen boontje meer, maar een mensje met arm- en been stompjes en een ferm kloppend hartje. Volgens de verloskundige bewoog het zelfs al een beetje. Ik ben nog nooit zo ver gekomen en was helemaal sprakeloos en lag te stralen als een malle De verloskundige was helemaal tevreden, de bloeduitslagen waren ook prima. De echofoto's zijn prachtig al zeg ik het zelf Ik zal ze vanavond plaatsen. Rozemarijke qua werk bevind ik me een beetje in een gelijke positie als jij waarschijnlijk. Ik ben in januari uitgerekend en heb een jaarcontract tot februari. Het is maar de vraag of ik dan mag blijven. Na ook een paar moeilijke jaren waarin mijn zelfvertrouwen en scherpte sterk minder werden en een flinke periode van werkloosheid lijkt het of ik niet meer kan brengen in een baan wat ik vroeger met gemak bracht. Zelfs niet in een baan die onder mijn normale niveau ligt. Frusterend, je komt in een soort van spiraal terecht waar het moeilijk uitkomen is. Ik hoop voor ons beiden dat we aan het werk blijven
Hoera!! Wat super Meleka! Gaaf hè, dat het al handjes en voetjes heeft en beweegt! Heb je er weer een paar dagen bij gekregen? Ben heel benieuwd naar je echo foto's! Hier ook alles goed. Druk bewegend kindje, hartje gezien én gehoord. Morgen 10 weken. Langzaam groeit het vertrouwen. Echo was uitwendig vandaag. Geeft iets minder scherpe foto's helaas.
@Meleka: wat ongelovelijk super zeg!!!! Wow! Gefeliciteerd! Niet handig, van dat soort artikelen in de wachtkamer.... Niet als je een historie van miskramen hebt iig. En qua werk dus ook al zo rot... Ik herken het iig wel: door alle sores niet meer kunnen wat je eigenlijk zou kunnen in goede doen. Ik hoop na deze bevalling bij te gaan trekken en deze keer een betere babytijd te krijgen. Wat dat betreft zou het niet direct een straf zijn als een baan vinden niet direct lukt, maar goed: moet niet te lang duren. Van thuiszitten ga ik ook niet vrolijker worden Maar zou erg fijn zijn als we beiden straks weer gewoon op ons gewone eigen level kunnen presteren Maar eerst beiden maar eens een nieuw wereldburgertje op de wereld zetten
@ Alf Ik heb er geen dagen bijgekregen. Daar doet de verloskundige niet aan op deze termijn. Ze bekijkt het over 2 weken bij de termijnecho. Het kindje (dat is het nu voor me, geen vruchtje meer ) werd gemeten op 2, 35 cm. Ik dacht wat klein (ik had gelezen op 8 weken 2 cm en op 9 weken 3 cm, schrik!), maar de verloskundige was heel tevreden met wat ze zag. Ik geloof haar maar. Toen ik bij een vorige miskraam een vruchtje had wat te klein was, werd me dat ook gezegd door haar. @ Rozemarijke Laten we dat maar proberen, dat is prioriteit nummer 1!
OOOOOOOOOOOOOOOO Mirri wat een droppie smelt smelt . net zo'n droppie als die van mij. Bureautje was alles goed wat ik al dacht dik 1,5 kilo aangekomen. Nu 6525 gram en 60 cm hi hi dikkie dik ha ha. Prikkie gehad oooo zo zielig dat gaat echt door merg en been snik snik.
Snelly, lief plaatje!!! Rozemarijke, Wat een rotsituatie met je werk. Goef dat je al je energie op je gezin en nieuwe kindje richt. Komt tijd. Komt raad. Hopelijk vind je een nieuwe baan waar ze niet zo aan je trekken. Sterkte
Ook al zo'n lekker moppie! Wat een schattig rokje heeft ze aan Ik krijg helemaal de buikkriebels van die kleintjes..*smelt*
Gefeliciteerd Meleka, wat een supernieuws, en ook voor Alf. Zo veel tegenslag, toch doorgegaan, en nu al die goeie echo's. Wat een knokkers, en wat een geluk! xx
Alf en Meleka, wat super wat ik lees! Van harte en het klinkt allemaal erg bemoedigend, hoewel ik weet hoe spannend het nog blijft... En wat een poppies van een baby's hier allemaal! Hopen dat wij ook zo'n beauty's mogen baren! Hier gaat alles wel ok denk ik. Ik heb extreem veel last van hartkloppingen. Bijna de hele dag lang (vanaf het moment dat ik opsta tot ik ga slapen) heb ik last van een overslaand hart. Nu schijnt dat er wel bij te kunnen horen, maar de heel dag? Ik voel me er ronduit beroerd door.. (onrustig, onzeker, het gevoel dat ik alles heeeel rustig moet doen). Ik heb mn gyn gemaild en die belde me gisteren meteen. Hij heeft me gerust gesteld, dat het geen kwaad kan voor mn kindje, maar dat hij heel goed voor kan stellen dat het voor mezelf heel vervelend is. Hij stuurt de cardioloog een bericht en hoopt dan dat ik snel opgeroepen wordt... Maandag weer controle in ziekenhuis... geen echo maar wel naar hartje luisteren... weer spannend! Liefs
Nu je het zegt, Joehoe, volgens mij heb ik ook een tijdje hartkloppingen gehad rondom de pred-afkicktijd. Misschien heeft het er bij jou ook wel iets mee te maken?