Ultieme horror. Mijn Moeder vroeg of ze erbij mocht zijn. Heb kei hard nee tegen haar geroepen, op een onbeschofte maar duidelijke manier. Dikke L dat zij bij mij na binnen wandelt. Hihihi. Hou van me moeder hoor. Mij schoonmoeder bleef t steeds vragen en zei steeds nee wij doen t samen. Na tig keer t politiek corecte antwoord te hebben gegeven. Vroeg ze t weer, nee ze zei ach ik ben er gewoon bij. Dus ik zeg nee ik wil alleen manlief erbij. Zegt ze ach dat wil je best wel?! Wtf? Mijn man zag mijn gezicht op oorlog staan. Hihihi dus ik weer kei hard en onbeschoft NEE uitgekotst. Whaaha. Ze was f beledigd. Maar mijn man heeft haar ff verteld dat ik dood ziek werd van t gezeur. Sindsdien geen woord. Ik begrijp t wel van de omas. Maar ik wil geen horror.
Je had ook aan je smoeder kunnen vragen welk deel van 'nee' zij niet begreep!! Wat een sma zeg... Het kan dus altijd erger
Maar je hoefde ze toch niet in huis te hebben? Ik houd moeders bewust op afstand. Als ik op ploffen sta, hell no dat ik iemand inlicht, strax liggen ze op de stoep te wachten. Manlief en ik hebben t samen gemaakt, zetten t ook samen op deze wereld. Endan nog wat mij betreft een dik uur samen genieten, en dan eens op ons gemak bellen.....
Daar ben ik dus bang voor dat ze als we thuis komen na de bevallig allemaal voor de deur liggen. Hihihh Ik bel niemand als het begint en als we vlot klaar zijn komen ze thuis langs maar dan wil ik eerst fatsoenlijk aangekleed zijn en Kennis gemaakt hebben met de kraamvrouw. Stel ik moet langer in t ziekenhuis blijven zijn ze een paar uur na de bevallig daar natuurlijk welkom. En dan nog wil ik in alle rust thuis komen. Bij mijn vorige stonden de kraamverzorgster en ex schoonmoeder samen voor de deur te wachten, toen heeft mijn ex man direct zijn moeder weg gestuurd. Wij waren zachtjes gezegd not happy Ik lees wel vaak dat schoonmoeders beetje doordraven tijdens de geboorte van de kinderen van hun zonen. Mijn schoonmoeder s een lieve vrouw en toch hou ik mijn hart vast. Ik heb mijn angsten uitgesproken tegen mijn man. Die zegt gaat echt wel meevallen. Maar als ze gast opdringen staat hij achter mij en zal hij t oplossen. Hopelijk komt het niet zo ver want dat zou de relatie verstoren.
Na het lezen van al deze verhalen, mag ik mezelf extra gelukkig prijzen met mijn schoonmoeder. Zij heeft twee zonen, dus ik ben altijd een soort dochter voor haar geweest. Zij is mijn tweede moeder, mijn echte moeder staat uiteraard altijd op de eerste plaats. Maar ik heb haar ook meegevraagd trouwjurken passen en haar ook zoveel mogelijk bij mijn zwangerschap betrokken: altijd gebeld na een bezoek aan de verloskundige, ze is een keertje meegeweest, ik heb mijn schoonouders ook meegevraagd naar de pretecho. Zij zijn beide heel respectvol omgegaan met mij en Timo na mijn bevalling en hebben niets gedaan of gezegd waar ik me niet prettig bij voel. Omdat Timo een infectie had opgelopen bij de geboorte, moest hij een week in het ziekenhuis blijven. Niemand anders dan wij mochten hem toen vasthouden (van de verpleging). Wat was ik blij toen we thuis waren en mijn moeder en schoonouders hem mochten vasthouden! Blij, trots en emotioneel. Zoals iemand eerder al schreef, het opa-en-oma worden heeft hun net zoveel gedaan als voor ons het ouders worden. Mijn moeder en schoonouders passen om de week op en genieten zo op en top van hun enige kleinkind. En daar ben ik dolblij mee! Succes voor alle mama's die het niet zo getroffen hebben!
TO, het is al vaker geschreven, maar je gaat echt behoorlijk ver. Het is ook het kindje van je man he, het zijn zijn ouders, natuurlijk wil hij graag dat ze zijn kindje mogen vasthouden. Dat geeft ook echt geen hechtingsproblemen of wat dan ook de reden is waarom je hem de eerste week niet uit handen zou willen geven. En als ik jou was, zou ik maar eens goed nadenken wat voor relatie je met de toekomstige opa en oma wilt voor je kindje. Want als jij je zo koppig en onvriendelijk opstelt, wordt het voor je kindje heel lastig om een goede band met opa en oma te krijgen. Ik ben zelf ook niet echt dol op mijn schoonouders, het zijn mijn type mensen niet. Maar geen haar op mijn hoofd die ze mijn kinderen zou ontzeggen, zij het soms knarsetandend. Ze mochten ze direct vasthouden en ze gaan er ook regelmatig logeren nu ze wat groter zijn. Schoonouders doen een heleboel dingen met ze waar ik niet achter sta (vooral op gebied van eten/snoepen), maar ik probeer me daar toch overheen te zetten, omdat het allemaal niet écht heel belangrijk is en het wel heel belangrijk is dat mijn kinderen een leuke opa en oma hebben, waar ze veel van houden.
wat een gedoe tegenwoordig over wel of niet vasthouden, ik ben daar nooit moeilijk in geweest en heb niet eens zelf contact met souders. wie ben ik om hun hun kleinkind te onthouden? ik heb trots mn dochter geshowt, en ze mocht ook vastgehouden worden, in mijn vrienden/familie/collega kring heb ik geen onbeschofte mensen die het kindje langer dan 10min. vasthouden. op t moment dat je kindje geboren is, is het wel jullie kindje, maar net zo goed iemand anders kleinkind/nichtje/buurmeisje, dus ik zie t probleem niet zo, dat ene bezoekje, de rest van de dag was ze helemaal van mn man en mij. en op kraambezoek komen de mensen echt niet voor de ouders, maar zeker ook om t nieuwe wereldwonder te aanschouwen, wees blij dat er iemand belangstelling toont.
Ik denk dat je even moet schakelen. Ze zijn oma en opa geworden... Ze willen zo enorm graag hun kleinkindje even vasthouden... Waarom gun je hen dat momentje ook niet even? Ik zelf ben ook absoluut niet van het hand tot hand laten gaan, maar oma en opa's zijn toch echt wel uitzonderingen toch? Even gevoel uitschakelen... Maar geod da's mijn mening.
Dit had ik kunnen schrijven!! Helemaal mee eens... Ben dankbaar dat onze jongens zoveel lieve mensen om hen heen hebben die hen koesteren en van ze houden...
Dat heeft toch niets met houden van te maken??? De eerste twee weken heeft niemand behalve wij tweeen en de kraamhulp Twan vast gehouden. Ik moest er niet aan denken, werd er heel onrustig van. En dit vind ik niet egoistisch, maar dit is een natuurlijke reactie. In de dierenwereld gaat het precies zo. Daarbij werk ik met kinderen met hectingsstoornissen, dus het is een soort van vakgebied voor mij. Natuurlijk hechten kindjes ook prima op bovenstaande eerdere genoemde manieren, maar toch denk ik dat de hecting tussen moeder en kind beter verloopt als hij nog even twee weekjes alleen door zijn ouders wordt vastgepakt. Het is een hele overgang van binnen in de buik, naar de buitenwereld. Het is immers negen maanden zo gegaan, dus die twee weekjes moeten de opa's en oma's maar even geduld hebben.
Wat verbaas ik me hier over alle reacties zeg! Blijkbaar ben ik echt een ontaarde moeder, want ik heb er van te voren niet eens bij stilgestaan of ik dat wel of niet wilde. Ik hou van heel mijn familie (dus ook schoonfamilie) en wat waren wij trots toen we eindelijk konden bellen dat Finn er was. Ik was nog niet gedoucht of er waren al mensen (alleen ouders, onze opa en oma en zussen) Heerlijk dat ik deze mensen meteen hun nieuwe familielid kon laten zien! Niemand heeft hem (geloof ik) vastgehouden, omdat hij aan het drinken was bij mij. Maar de volgende ochtend toen we thuiskwamen wel. Je had ze moeten zien genieten! Wat eenb liefde!
Omdat ik een keizersnede gehad had, en mijn man pas vrij nam na de kraamweek. Dus met wassen hield zij hem vast, want dat was te zwaar voor me. Maar iedereen moet het lekker op zijn eigen manier doen hoor! Ik zeg ook niet dat ik de wijsheid in pacht heb. Mijn kraamhulp stond er trouwens ook helemaal achter.
Denk dat ik dan ook een ontaarde moeder ben hahahaha ik kon niet wachten om Lisa aan de rest van de familie te laten zien (ook mijn schoonfamilie, heb een lieve schoonfamilie) Ik genoot van de liefde en aandacht. Zoveel mensen die al zoveel van ons kleine meisje houden. Kan toch niet mooier??
Ik vind ook dat ouders en schoonouders de kleine gelijk bij eerste bezoek mogen vast houden. Ze zijn net zo zenuwachtig als ons voor de geboorte en ik vind het voor mezelf echt niet kunnen om dan te zeggen "sorry, jullie mogen de kleine alleen bekijken en niet vasthouden!"
Jeetje, zit alles eens door te lezen maar schrik echt van sommige reacties hoor. Er zijn hier wel een paar egoistische meiden die hun eigen ouders alles gunnen maar schoonouders niets... Het klinkt raar maar een baby is niet alleen iets van jezelf waar je naartoe leeft maar in eerste plaats ook net zo goed van je man en die heeft net zoveel te bepalen als jij (ook al denken sommige vrouwen dat ze meer rechten hebben omdat zij gedragen en gebaard hebben...) Maar ook ouders en schoonouders leven net zo hard mee en zijn soms nog zenuwachtiger voor de komst van de kleine als jezelf! Daar heb je toch gewoon rekening mee te houden vind ik.. Wel vind ik dat je de tijd moet krijgen om gehecht te worden en evt te douchen en voeden voor de eerste visite komt, maar ook weer niet leuk als eigen ouders dan meer rechten krijgen als schoonouders...
Bah bah Nee, zolang het hierom gaat is het babytje van de vrouw en heeft de man niks te vertellen... Weet je hoe je man heeft geleden tijdens de bevalling! Dat is net zo verschrikkelijk hoor, om ernaast te staan en toe te kijken hoe je vrouw pijn lijdt. Echt egoistisch dit...