Amy82, ja het is maar net hoe je er naar kijkt, soms lijkt het nog maar kort geleden, soms heel lang geleden. En hoe dubbel moet die periode nu zijn. Wat je zegt, over 4 dagen had ze eigenlijk geboren moeten worden. En nu heb je niks. Alleen leegte, gemis, verdriet. Maar dat is niet wat je wilde. Dat die wens zo groot is merkte ik ook pas toen ik niet meer zwanger was. Je voelt dan zo duidelijk wat je moet missen. En je wilt zo graag zorgen! Maar jullie tijd komt wel weer. Het heeft gewoon tijd nodig om alles weer lichamelijk en geestelijk op orde te krijgen. Wel een prettige gedachte dat je snel zwanger kon raken. En wat fijn dat je zo veel steun krijgt van iedereen om je heen. Is je man ook nog thuis of alweer aan het werk? Ik hoop dat jullie veel steun kunnen vinden bij elkaar. Sterkte de komende tijd. Het worden lange weken tot de uitslag van de obductie. Ik hoop dat je dan meer duidelijkheid krijgt.
hoi allemaal ik ben begin dit jaar bevallen van een zoontje ( na 39 weken zwangerschap) een dag voor mijn bevalling is alles bij mij en de baby getest, en was alles goed, een dag daarna ( lees half uur voor de bevalling ) klopte zijn hartje niet meer. en toen moest ik nog gaan bevallen.....
Limara, wat heftig. Hoe heet jullie kindje? En is er achteraf nog wel ontdekt hoe het kwam dat jullie kindje niet meer leefde?
Dat kan wel hoor, maar zijn familie brengt zoveel spanningen, altijd al, dat het effect heeft op alles. Dus het is ook belangrijk dat we daar mee leren omgaan. Al had ik liever een leuke schoonfamilie waar we niet in therapie over hoefden te praten.. *zucht*
@jonneke83 waarschijnlijk heeft ons zoontje door door een infectie een hartstilstandje gekregen en is dus hieraan overleden. dit was voor zowel ons alds de dokters een hele grote shock, want op zondag het ik nog aan de ctg gelegen, mn bloed en urine getest en was alles goed, en zo n ctg zou eigenlijk voor de komende 24 uur moeten uitsluiten dat er iets met het hartje gebeurd, maar dat was dus niet het geval.
Limara, al bijna uitgerekend en dan gaat het mis. Wat een ellende, wat een nachtmerrie. Ik moet er niet aan denken. Ook al ken ik in mijn omgeving 3 van zulke verhalen, ik krijg er nog steeds de rillingen van als ik het hoor. Gefeliciteerd en helaas ook gecondoleerd met jullie zoontje. Hij blijft altijd deel uitmaken van jullie gezin. Lilalief, jammer dat de schoonfamilie ook extra stres oplevert. Sterkte, meid! Hoelang geleden.... Ik vind het vaak nog maar zo kort geleden. Het is gevoelsmatig nog maar net gebeurd. En toch, laatst hoorde ik mezelf hardop zeggen dat het 7 maanden geleden is. Wow, al zo lang. En toch nog steeds zo dichtbij. Vandaag had ik een gesprek in het ziekenhuis. Vooral bedoeld om over de laatst mislukte ivf-icsi te praten. Toen de gyn/prof vroeg of ik een beetje bijgekomen was na de teleurstelling, schoot ik vol. Toen ze meteen daarna refereerde aan het verlies van ons kindje, werd het me echt te veel. Tranen en bibbers. En ik maar denken, op nuchtere momenten, dat ik het allemaal mooi verwerkt heb. Misschien zal dit altijd blijven. En later zag ik op facebook dat een meisje dat ik in het echt ken die ook haar kindje halverwege de zwangerschap verloren heeft, en inmiddels al een gezonde dochter heeft, nu al bijna uitgerekend is van de 3de. Dat was weer even slikken. Bij anderen gaat het leven wat dat betreft door, nieuwe ronden, nieuwe kansen, raak. Bij ons...
@amy82 Ten eerste gefeliciteerd met je kindje dat begin deze maand is geboren. en op de vraag of we denken aan een broertje of zusje......? kan ik alleen maar op zeggen dat ik nu wel eens zwanger zou kunnen zijn Moet morgen vroeg naar het ziekenhuis en dan weten we meer! ik houd jullie op de hoogte!!!
@Jonneke83; Dank je wel. Je kan bij "vlindertjes vanaf 25 weken - Daniel en Emma" lezen wat er met hen gebeurde. Er waren geen specifieke aanwijzingen voor de vroeggeboorte. Het hoort bij een risico van een zwangerschap van een tweeling..
sorry mensen ! ik besef me nnet dat ik een blamage heb begaan. ik heb Ik heb amy82 gefeliciteerd met de geboorte van haar kindje, maar las pas later dat dit doodgeboren was. ik heb mij excuse aangeboden aan haar, maar wil even centraal laten weten dat het me echt spijt sorry
He meiden, Hier weer even een berichtje van mij. Vandaag met de psych gebeld en ze vertelde dat ze geen wachtlijst hadden, gelukkig dus kan ik hopelijk zo snel mogelijk komen. De laatste dagen gaat het weer een klein beetje opwaarts met me. Dus het bijna niet hardop uit te spreken, maar toch... Lees net dat er een paar nieuwe meiden bij gekomen zijn welkom allemaal, en hellaas dat jullie hier ook mee mogen schrijven. Toch gefeliciteerd met jullie kindjes, en tegelijkertijd ook heel veel sterkte met het verlies. Wendeltje lees dat jij 28 maart bevallen bent en nu weer zwanger bent, fijn voor je meis hoop dat allemaal goed mag gaan. Ik ben 26 maart bevallen van een zoontje Dani* bij 22 weken en 2 dagen, ik hoop ook echt dat ik snel weer positief mag testen. Maar goed eerst eind juli op vakantie, en wat komt dat komt heel graag natuurlijk maar probeer het wel wat los te laten. Jonneke hoe gaat met jou meid? op je werk nog niet verteld las ik. Ga filmpje kijken meiden, knuf van mij.....
Even snel een korte reactie met telefoon. Vertrek morgen voor wknd weg namelijk. Limara, spannend dan morgen. Duim voor je. Wendeltje, zal je verhaal snel eens lezen. Cindy, fijn vooruitzicht vakantie. Waarheen? Fijn ook dat je waarschijnlijk snel bij de psych terecht kan. Hier gaat het wel oke. Toe aan een weekendje weg met zijn 2tjes. Effe nergens iets mee moeten als lekker samen zijn. Lilalief, snap dat je het liever over andere dingen hebt dan schoonouders
Cindy, fijn dat het beter met je gaat! Soms, komt dat gevoel van lichtheid ineens over je heen, ergens zie je weer de schoonheid van het leven. je bent op de goeie weg... hou je sterk! Wenedeltje, ik heb je verhaal gelezen, oh meid... Wat een kippevel. Wat een hoop verdriet bij ekaar. 2 kindje verliezen, waarvan eentje het nog leek te redden. Onmenselijk. Gisterenavond was ik ineens heel emotioneel. Ik ben nu al een aantal maanden bezig met een loopbaan coach. Na het verlies van Felix viel ik in een enorm gat; wat moet ik nu met mijn leven, en met mijn werk. Want ik had me mijn leven de komende jaren heel anders voorgesteld, met een baby/peuter/kleuter in het vooruitzicht. Ik zou heel lang verlof nemen, en daarna ook minder gaan werken. En nu is alles anders, en bovendien ben ik niet zo happy met mijn werk inhoudelijk (wel met collega's en zo). Dus, met een coach ben ik al een tijdje bezig om voor mezelf uit te zoeken wat ik verder met mijn 'werk'leven wil. Natuurlijk wist de coach van ons verlies, en daar hebben we het in het begin ook over gehad, maar de laatste paar keer steeds minder. En gisteren hadden we het over angsten, en toen barstte ik weer in tranen uit. Want mijn ergste nachtmerries zijn werkelijkheid geworden, en onbevangen in het leven staan kan ik niet meer. En woorden van 'wat is de kans op... iets wat niet goed gaan' zeggen me toch veel meer. De kans op de ene aandoening van Felix van 1 op 5000, de andere ook 1 op 5000, en nog zoveel meer. Wat was zijn kans? Maar ik wil natuurlijk niet in angst leven, en dat doe ik meestal niet, maar als je met zulke vragen geconfronteerd wordt, dan wordt het te veel. Het was wel leuk om te ontdekken dat ik niet boos in het leven sta. Na wat wij meegemaakt hebben zou dat goed kunnen, maar ik ben niet bos. Ik ben nog steeds dankbaar dat we Felix hebben gehad, dat hij, ook al was het zo kort, bij ons is geweest, dat hij zo'n impact op ons leven heeft gehad. Daar kan ik niet boos op zijn.
Wat is het stil hier meiden Gabrielle, wat fijn dat je ontdekt hebt dat je niet boos bent. Want dat had ook gekunnen inderdaad en je hebt er geen vat op hoe je je voelt soms. Maar dat je verdrietig bent is logisch, Je bent dankbaar om de momenten die F.elix jullie heeft gegeven maar ook verdrietig omdat de toekomst nu heel anders is dan je voorheen had kunnen bedenken. En 'die kans op' herken ik wel hoor. Als ik hoor dat de kans niet groot is dat iets gebeurt dan gaan mijn nekharen al overeind staan. Ook als het over iets kleins gaat. Bij ons was die kans ook klein maar uiteindelijk waren we wel die ene... Ons vertrouwen is op dat vlak geschaadt en moet weer opgebouwd worden. En dat heeft tijd nodig. We moeten weer die positieve ervaringen opdoen om dat te geloven, ook op andere vlakken. Balen dat je het niet naar je zin hebt op je werk. Want dan maakt natuurlijk wel dat het allemaal meer energie kost. Als je daar dan weer wat energie uit kon halen zou veel schelen.
Hey lieve meiden, lees een boel nieuwe namen en helaas nieuwe en verdrietige verhalen...Wat blijft het pijn doen, dit te lezen... Ook al mag ik nu ook meepraten over de keerzijde van dit verdriet, dat na al deze ellende ook de zon weer mag schijnen, en je het geluk opnieuw mag ontdekken... Maar zelfs dit mag niet iedereen meemaken.. @Gabrielle, met bewondering zit ik jou verhaal te lezen, hoe ongeloofelijk, onvoorstelbaar shit het is om je toekomstbeeld bij te moeten stellen.. dankbaar voor alles wat je wel gegeven is, ook al benoem je hiermee ook de veel te korte tijd dat F.elix bij jullie mocht zijn... Knap dat je niet boos bent, ik begrijp je, ook ik ben niet boos om wat ons overkomen is, wel is het vertrouwen in het leven beschadigd, dat omschrijf jij ook, de vraag wat als, of; dat overkomt ons niet, zal nooit meer onbevangen zijn...
He meiden, hier eventjes niet geweest, topic kwam niet in mijn geabonneerde topics tevoorschijn. Met mij alles goed hoor, geen bloed meer gezien, haematoom is helemaal weg. En voel me ook wel beter zo zonder dat bloed, ben niet zo slap meer. Me vakantie is voorbij, weer aan het werk geweest vandaag. Zag dat er (helaas) weer nieuwe meiden bij zijn. Allemaal gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie kindjes.. Heel veel sterkte in deze moeilijke en verdrietige tijd. De meesten van ons zijn wel wat verder met het rouwproces, maar we weten nog allemaal zo goed, hoe het die eerste tijd voelt.. En Wendeltje, jij uiteraard ook gefeliciteerd met je zwangerschap. Wel weer snel, maar zolang het welkom is, komt het wel goed denk ik. Geef ruimte aan alle dubbele gevoelens die erbij komen kijken. Nu de eerste helft bijna voorbij is loop ik ook weer met gemengde gevoelens, denk veel aan mijn kleine meisje, nog even dan zit ik op de termijn dat ze ons is ontnomen. Zo nu en dan geeft dat wel weer huilbuien. En de zenuwen. Waarom gaat het deze keer wel goed? Waarom de vorige keer niet? Wil nog steeds zo graag dat ze hier weer zou zijn. Ben ik wel met de juiste intenties weer zwanger geworden.. zij is onvervangbaar, maar ik hoop nog steeds stiekem, dat ze terug zou kunnen komen. Misschien is het herkenbaar voor andere zwangeren? @ Cindy, heb je een afspraak kunnen maken bij de psych? Lekker vooruitzicht, eind juli op vakantie. Hoop dat je dan lekker zwanger op vakantie kunt gaan. @ Evelien, hoe gaat het met jou en Lynn? @ Gabrielle, goed hoor dat je niet boos bent om alles, en inderdaad kansberekeningen zeggen mij ook niets meer. De situatie van mijn dochter* was ook zo uitzonderlijk, hadden ze nog maar een paar keer gezien eerder. Soms ben je nu eenmaal degene met pech die bij de 1 op hoort . Kom je er verder wel uit met je werk? @ Jonneke, alweer 8 weken! Schiet dan toch stiekem wel weer op, als die eerste 4 weken voorbij zijn. En alweer bijna een echo! Hoe voel je je verder? @ LilaLief, veel problemen met je schoonfamilie? Vervelend, dat er ook nog bij.. en ongesteld worden is al nooit leuk. Wel goed dat je zo goed bezig bent met je gezondheid. @ Vlinder, hoe gaat het met jou, en wanneer heb jij de 20 weken echo? (ook GUO trouwens?)
@Babyengel, het is heel herkenbaar wat je schrijft over het passeren van de termijn van je meisje, de gemengde gevoelens, de vragen, ze zijn er, en je "worstelt"je er soms doorheen... Het is en blijft een beladen zwangerschap, je meisje is niet vervangbaar, dat wil je ook helemaal niet, elk kindje is uniek, maar je wilt zo graag moederen voor een kleine baby, je kinderwens, je zorgen, je hart heeft ruimte gemaakt voor een nieuw kindje... Je bent goed bezig meid, en een fijne vakantie gehad? Goed te lezen dat je geen bloedverlies meer hebt, en joepie de hematoom is foetsie!!! Wou dat ik meer tijd had om te reageren, maar dat is nu met de geboorte van Lynn wel even weer veranderd, ik lees mee meiden, en probeer zo af en toe even wat te reageren, denk aan jullie!!! @Vlinder, ben ook benieuwd hoe het met jou gaat, en idd wanneer mag je voor de GUO? Mijn zusje gaat de 11e die vind het ook erg spannend allemaal, ook voor haar is de onbevangenheid er af.. Hoe groeit je buikje? Nog steeds zo hard als in het begin? Geniet je al van de plopjes in je buik?? @Jonneke, we hebben contact via FB, maar ook via hier lees ik graag met je mee, idd alweer de 8 weken gepasseerd, begint steeds echter te worden, binnenkort weer een echo, ooh dan ga je "pixel" weer groter zien!!! Lukt het al wat om je nachtdiensten te switchen? Ik kan ze ook zo overnemen hoor, ha ha hier zitten we volop in de nachtdiensten Ja hier gaat het goed hoor, tuurlijk zijn er wat walletjes bij gekomen, glimlachend slaapgebrek hoort erbij, Lynn meldt zich 's nachts om de 3 uur en slaapt daarna weer verder, en ik ook.. BV gaat goed, ons kleine meisje van net 5 pond weegt deze week alweer 7 pond geweldig, de groeispurt heeft ze nu duidelijk goed gemaakt buiten mijn buik...dat geeft me rust! Ik heb helemaal meer rust gevonden nu, al blijven de vragen ook door mijn hoofd gaan, waarom mag het nu wel goed gaan, en vorig jaar met ons 1e dochtertje niet? Ik probeer al die liefde aan mijn kindjes te geven, die ik ook aan Lieke* had willen geven, al geloof ik in mijn hart dat ze dit nu ook voelt, we blijven verbonden.. Bekkenfysio komt zo, heb nog wel klachten maar dat moet ik ook niet verwachten dat ze zo over zijn, en straks mag mijn zoontje trakteren op de kleuterschool omdat hij nu "zichtbaar" grote broer is geworden, blijft dubbel, nu mag het, vorig jaar bleef dit alles uit... Het gaat allemaal arm in arm, en denk dat dit zo blijft... Je weg blijf je zoeken in alles.. Liefs voor alle meiden hier...
Babyengel, wat goed om te lezen dat het bloedverlies gestopt is en de hematoom verdwenen. Moet je jezelf ook meteen een stuk fitter en zekerder voelen. En lekker dat je vakantie hebt gehad. Ben je nog weg geweest? Of nog leuke dingen gedaan? Die gemengde gevoelens kan ik me goed voorstellen meid. Het blijft zo dubbel. Zo gewenst was de vorige zwangerschap maar mocht niet goed gaan. Waarom nu dan wel? En wie zegt dat het goed blijft gaan? Die dubbele gevoelens en gemis blijven. Zeker nu je steeds meer bij die termijn van de vorige keer komt. Zo graag zou ik ook willen dat ons meisje* terug kon komen. Ze blijft onvervangbaar. Hier gaat het wel goed hoor. Maak me nu wel zorgen om de echo. Eerste week na de echo ging het goed maar daarna kreeg ik toch weer twijfels. Zou het hartje nog wel kloppen? Wat als het dadelijk weer mis is? Gelukkig mag ik morgen 'pixel' weer bewonderen en hopelijk is dan alles goed! Evelien, ik snap dat je minder tijd hebt. En met een goede reden ook met al die nachtdiensten daar Fijn om te horen dat Lynn zo hard groeit. Ze doet het goed, super! Wat leuk dat je zoontje nu mag trakteren. Trotse broer! Wat heb je gemaakt als traktatie? Weer creatief geweest? Las dat de bekkenfysio pittig was. Ja je moet er wat voor over hebben he! Maar je weet waar je het voor doet. Ik heb op het werk verder nog niet vertelt dat ik zwanger ben. Durf niet. Ik krijg het niet uitgesproken Twee collega's weten het nu omdat het in een gesprek over ons meisje* ging en hoe het nu met mij ging, ja dan kan ik moeilijk liegen. Maar er zelf over beginnen en uitspreken "ik ben zwanger" vind ik lastig. Eerst maar weer de echo afwachten en bewijs zien dat het nog echt is. Dan ga ik het wel vertellen (denk ik...). Even met een ander smoesje alvast een slaapdienst van volgend weekend kwijt zien te raken. Allemaal kwijt raken lukt toch niet in die drukke vakantieperiode maar iets minder zou ik al blij mee zijn. Heb er nu 3 op zitten en ben dan wel op. Slaap overdag lekker bij maar merk wel dat ik lichamelijk niet helemaal lekker ben nu. Dus dadelijk maar weer even oogjes dicht. Hoe is het met andere meiden hier?
He meiden, Wij gaan eind juli naar spanje, samen met vrienden zij zou ook peettante geworden zijn van onze Dani*. Ja oh de psych, ja heb een hele lijst gehad die ik in moest vullen met allemaal van die dingen die je weer op moet zoeken. Gedaan en terug gestuurd, kijg ik een mail dat de bijlage niet aan gekomen is. Of ik het weer opnieuw kon doen, pfff de puf nog niet voor gehad omdat te regelen. Snap ook niet zo goed dat ze geen brief sturen, dat gezeik allemaal. Ben je al niet goed in je bovenkamer moet je nog aan allerlei dingen denken. Ik ga trouwens aankomende maandag weer na de arbo arts en dinsdag voor het eerst weer even werken. Vind het heel erg spannend, heb zin en ook weer niet. De angst neemt dan weer de overhand. Ik had nu met zwangerschapsverlof geweest.... maar nu niet... nu ga ik weer werken. Wat een raar gevoel geeft dat.